ARISTARCHUS, SIVE DE CONTEMPTU LIN- GUAE TEUTONIC AE.
Authore Martino Opitio, Bolesla- viensi Silesio.
QUotiescunque majores nostros Germanos, viros for- tes ac invictos, cogito: religione quadam tacita ac hor- rore ingenti percellor. Augusta enim illa ac libera gens, sola divinae virtutis suae & factorum memoria, reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro- manis, totius Orbis victoribus, soli pectore adverso restiterunt, & cum illa Terrarum dea, gentium, Roma, nihil non subjugasset, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma- jora, expugnare nondum potuit. Existimabant quippe heroes a- nimosissimi, patriae suae libertatem non murorum aut urbium ma- gnificentia, sed mentis cujusque propugnaculo censeri. Hanc ab omni injuria, hanc a telis ac potentia securam praestabant & immu- nem. Saepe nervorum ac corporis robore, saepius inexpugnabilia- nimorum celsitudine cum hostibus dimica bant, ac victores evade- bant. Arma autem & gladios sola famae ac laudis recordatione frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon- ga demum & molesta in stitutione accedit, innatum ipsis ac implan- tatum a natura videretur. Jura vero ac leges non tabulis aut aeri, sed animo quisque suo insculptas circumferebat: & quae metu caeteri praestant ac poenarum formidine, pudor iis atque modestia persua- debat. Fidei ac promissorum pignus non juramento dabatur, sed innocentia. Hanc non suis modo, sed & hostibus probabant. Ac- cedebat ad vitae ac gestorum gravitatem lingua factis non dispar: succulenta illa & propriae cujusdam majestatis plenissima. Hac ex- celsae suae mentis sensa libere & nullo ambitu explicabant: hac ad arma se invicem hortabantur: hac saepe sola inimicorum minas, quasi fulmine quodam, evertebant. Eam tam generosam, tam no-
bilem,
P
ARISTARCHUS, SIVE DE CONTEMPTU LIN- GUÆ TEUTONIC Æ.
Authore Martino Opitio, Bolesla- vienſi Sileſio.
QUotieſcunque majores noſtros Germanos, viros for- tes ac invictos, cogito: religione quâdam tacitâ ac hor- rore ingenti percellor. Auguſta enim illa ac libera gens, ſola divinæ virtutis ſuæ & factorum memoriâ, reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro- manis, totius Orbis victoribus, ſoli pectore adverſo reſtiterunt, & cum illa Terrarum dea, gentium, Roma, nihil non ſubjugaſſet, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma- jora, expugnare nondum potuit. Exiſtimabant quippe heroës a- nimoſiſſimi, patriæ ſuæ libertatem non murorum aut urbium ma- gnificentiâ, ſed mentis cujuſque propugnaculo cenſeri. Hanc ab omni injuriâ, hanc à telis ac potentiâ ſecuram præſtabant & immu- nem. Sæpe nervorum ac corporis robore, ſæpius inexpugnabilia- nimorum celſitudine cum hoſtibus dimica bant, ac victores evade- bant. Arma autem & gladios ſolâ famæ ac laudis recordatione frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon- gâ demum & moleſtâ in ſtitutione accedit, innatum ipſis ac implan- tatum à naturâ videretur. Jura verò ac leges non tabulis aut æri, ſed animo quiſque ſuo inſculptas circumferebat: & quæ metu cæteri præſtant ac pœnarum formidine, pudor iis atque modeſtia perſua- debat. Fidei ac promiſſorum pignus non juramento dabatur, ſed innocentiâ. Hanc non ſuis modò, ſed & hoſtibus probabant. Ac- cedebat ad vitæ ac geſtorum gravitatem lingua factis non diſpar: ſucculenta illa & propriæ cujuſdam majeſtatis pleniſſima. Hâc ex- celſæ ſuæ mentis ſenſa liberè & nullo ambitu explicabant: hâc ad arma ſe invicem hortabantur: hâc ſæpe ſolâ inimicorum minas, quaſi fulmine quodam, evertebant. Eam tam generoſam, tam no-
bilem,
P
<TEI><text><body><pbfacs="#f0125"n="105"/><divn="1"><head><hirendition="#aq"><hirendition="#g"><hirendition="#b">ARISTARCHUS,</hi><lb/>
SIVE DE CONTEMPTU LIN-<lb/>
GUÆ TEUTONIC Æ</hi>.</hi></head><lb/><docAuthor><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Authore Martino Opitio, Bolesla-<lb/>
vienſi Sileſio</hi>.</hi></docAuthor><lb/><p><hirendition="#aq"><hirendition="#in">Q</hi>Uotieſcunque majores noſtros Germanos, viros for-<lb/>
tes ac invictos, cogito: religione quâdam tacitâ ac hor-<lb/>
rore ingenti percellor. Auguſta enim illa ac libera<lb/>
gens, ſola divinæ virtutis ſuæ & factorum memoriâ,<lb/>
reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro-<lb/>
manis, totius Orbis victoribus, ſoli pectore adverſo reſtiterunt, &<lb/>
cum illa</hi><lb/><hirendition="#c"><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Terrarum dea, gentium, Roma</hi>,</hi></hi><lb/><hirendition="#aq">nihil non ſubjugaſſet, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma-<lb/>
jora, expugnare nondum potuit. Exiſtimabant quippe heroës a-<lb/>
nimoſiſſimi, patriæ ſuæ libertatem non murorum aut urbium ma-<lb/>
gnificentiâ, ſed mentis cujuſque propugnaculo cenſeri. Hanc ab<lb/>
omni injuriâ, hanc à telis ac potentiâ ſecuram præſtabant & immu-<lb/>
nem. Sæpe nervorum ac corporis robore, ſæpius inexpugnabilia-<lb/>
nimorum celſitudine cum hoſtibus dimica bant, ac victores evade-<lb/>
bant. Arma autem & gladios ſolâ famæ ac laudis recordatione<lb/>
frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon-<lb/>
gâ demum & moleſtâ in ſtitutione accedit, innatum ipſis ac implan-<lb/>
tatum à naturâ videretur. Jura verò ac leges non tabulis aut æri, ſed<lb/>
animo quiſque ſuo inſculptas circumferebat: & quæ metu cæteri<lb/>
præſtant ac pœnarum formidine, pudor iis atque modeſtia perſua-<lb/>
debat. Fidei ac promiſſorum pignus non juramento dabatur, ſed<lb/>
innocentiâ. Hanc non ſuis modò, ſed & hoſtibus probabant. Ac-<lb/>
cedebat ad vitæ ac geſtorum gravitatem lingua factis non diſpar:<lb/>ſucculenta illa & propriæ cujuſdam majeſtatis pleniſſima. Hâc ex-<lb/>
celſæ ſuæ mentis ſenſa liberè & nullo ambitu explicabant: hâc ad<lb/>
arma ſe invicem hortabantur: hâc ſæpe ſolâ inimicorum minas,<lb/>
quaſi fulmine quodam, evertebant. Eam tam generoſam, tam no-</hi><lb/><fwplace="bottom"type="sig"><hirendition="#aq">P</hi></fw><fwplace="bottom"type="catch"><hirendition="#aq">bilem,</hi></fw><lb/></p></div></body></text></TEI>
[105/0125]
ARISTARCHUS,
SIVE DE CONTEMPTU LIN-
GUÆ TEUTONIC Æ.
Authore Martino Opitio, Bolesla-
vienſi Sileſio.
QUotieſcunque majores noſtros Germanos, viros for-
tes ac invictos, cogito: religione quâdam tacitâ ac hor-
rore ingenti percellor. Auguſta enim illa ac libera
gens, ſola divinæ virtutis ſuæ & factorum memoriâ,
reverentiam mihi quandam atq; cultum imponit. Ro-
manis, totius Orbis victoribus, ſoli pectore adverſo reſtiterunt, &
cum illa
Terrarum dea, gentium, Roma,
nihil non ſubjugaſſet, corda Germanorum, vi omni ac impetu ma-
jora, expugnare nondum potuit. Exiſtimabant quippe heroës a-
nimoſiſſimi, patriæ ſuæ libertatem non murorum aut urbium ma-
gnificentiâ, ſed mentis cujuſque propugnaculo cenſeri. Hanc ab
omni injuriâ, hanc à telis ac potentiâ ſecuram præſtabant & immu-
nem. Sæpe nervorum ac corporis robore, ſæpius inexpugnabilia-
nimorum celſitudine cum hoſtibus dimica bant, ac victores evade-
bant. Arma autem & gladios ſolâ famæ ac laudis recordatione
frangebant. Virtutem ac candorem colebant ita, ut, quod aliis lon-
gâ demum & moleſtâ in ſtitutione accedit, innatum ipſis ac implan-
tatum à naturâ videretur. Jura verò ac leges non tabulis aut æri, ſed
animo quiſque ſuo inſculptas circumferebat: & quæ metu cæteri
præſtant ac pœnarum formidine, pudor iis atque modeſtia perſua-
debat. Fidei ac promiſſorum pignus non juramento dabatur, ſed
innocentiâ. Hanc non ſuis modò, ſed & hoſtibus probabant. Ac-
cedebat ad vitæ ac geſtorum gravitatem lingua factis non diſpar:
ſucculenta illa & propriæ cujuſdam majeſtatis pleniſſima. Hâc ex-
celſæ ſuæ mentis ſenſa liberè & nullo ambitu explicabant: hâc ad
arma ſe invicem hortabantur: hâc ſæpe ſolâ inimicorum minas,
quaſi fulmine quodam, evertebant. Eam tam generoſam, tam no-
bilem,
P
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 105. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/125>, abgerufen am 28.02.2025.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2025 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
(Kontakt).
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2025. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.