Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.

Bild:
<< vorherige Seite
Fila lyrae, plectriper verbera, nablia fundent
Nectarea, aptamodis innumeris. E. numeris
Ipse ego, quod ajunt, sed vix ego credulus illis,
Vates fronde virens Carmina conor E. honor!
Fatidica, ergo putas mea Musis ausaprobari?
Nymfa loquax, Vatem mefore reris? E. eris.
Diva, vale! & semper redeunti verba referre,
nam saepe invisam, fac memores. E. memor es.
Sum memor ipse tui; tu sis memor hinc abeuntis!
ad nive vestitum tendo novale. E. vale.

X. Ita luseram novarum rerum avidos: sed voce dunta-
xat, non verbis, in quibus nihil me ementitum, nihil lusisse,
Pacifici hujus tem poris intuitu animadveres. Illivero, spe no-
va exhilarati, & moerore ad Garamantas & Indos ire jusso, arundi-
neis lusibus denuo accingi videbantur: cum subito coelum im-
bre liquefactum, insolita anni tempestate, Ver Hyemimisce-
ret, Tepebat aer pluviis agitatus, quod exspiraverant animas su-
as venti
(Apul. Metam. 1.) ferociores, jam inanimes, dum flante
Zephyrorum plebe, eriperent subito nubes coelumq diemq (Virg.
AE[verlorenes Material - Zeichen fehlt]. 1. 92.
) Constiti adtonitus; sed stare diu, non consultum ra-
tus, ob undantesin caput meun caeli lacrumas, tectumq; aliquod
subiturus, nullum sub dio ibi conspicabar. Quocunq ieram,
eodem reversus
(Petron. Sat.) tandem non unis ambagibus deven-
tum est ad aliquod scopulis pendentibus antrum; Intus aquae dulces,
vivoq sedilia saxo: Nymfarum domus
(Virg. AEneid. 1. 170.) Huc
divertebar, exspectaturus ibi, donec mitescat coelum, colle-
ctasq fuget noctes, Solemq reducat.
(Virg. AEneid. 1, 147.)

XI. Interea nesciebam, utrum Ectasi, an somno, mihi ab-
riperer: in alium tamen orbem videbar mihi translatus. Sed
eram, ubi extra raptum fueram, nempe in specu aliqua caver-
nosa, in quam dies, artis an naturae rupturis pervia, supere de-
labens, locum, ipsam noctis regiam, illustrabat. Ridebant ibi
cespites semper-vivo gramine: non enim per tot frigora jam
immitis aeris emarcuerant, sed florulenta varietate etiam re-
centem a partu tellurem loquebantur. Penitius apto quincunce
alternatae Laurus - & huic proxima Myrtus (Virg. Eclog. 2, 54.) fru-
ctus in umbras exspirando frondosam porticum aperiebant,

qua
+++
Fila lyræ, plectriper verbera, nablia fundent
Nectarea, aptamodis innumeris. E. numeris
Ipſe ego, quod ajunt, ſed vix ego credulus illis,
Vates fronde virens Carmina conor E. honor!
Fatidica, ergò putas mea Muſis auſaprobari?
Nymfa loquax, Vatem mefore reris? E. eris.
Diva, vale! & ſemper redeunti verba referre,
nam ſæpè inviſam, fac memores. E. memor es.
Sum memor ipſe tui; tu ſis memor hinc abeuntis!
ad nive veſtitum tendo novale. E. vale.

X. Ita luſeram novarum rerum avidos: ſed voce dunta-
xat, non verbis, in quibus nihil me ementitum, nihil luſiſſe,
Pacifici hujus tem poris intuitu animadveres. Illiverò, ſpe no-
va exhilarati, & mœrore ad Garamantas & Indos ire juſſo, arundi-
neis luſibus denuò accingi videbantur: cum ſubito cœlum im-
bre liquefactum, inſolitâ anni tempeſtate, Ver Hyemimiſce-
ret, Tepebat aër pluviis agitatus, quod exſpiraverant animas ſu-
as venti
(Apul. Metam. 1.) ferociores, jam inanimes, dum flante
Zephyrorum plebe, eriperent ſubito nubes cœlumq́ diemq (Virg.
Æ[verlorenes Material – Zeichen fehlt]. 1. 92.
) Conſtiti adtonitus; ſed ſtare diu, non conſultum ra-
tus, ob undantesin caput meũ cæli lacrumas, tectumq́; aliquod
ſubiturus, nullum ſub dio ibi conſpicabar. Quocunq́ ieram,
eodem reverſus
(Petron. Sat.) tandem non unis ambagibus deven-
tum eſt ad aliquod ſcopulis pendentibus antrum; Intus aquæ dulces,
vivoq́ ſedilia ſaxo: Nymfarum domus
(Virg. Æneid. 1. 170.) Huc
divertebar, exſpectaturus ibi, donec miteſcat cœlum, colle-
ctasq́ fuget noctes, Solemq́ reducat.
(Virg. Æneid. 1, 147.)

XI. Interea neſciebam, utrum Ectaſi, an ſomno, mihi ab-
riperer: in alium tamen orbem videbar mihi translatus. Sed
eram, ubi extra raptum fueram, nempe in ſpecu aliqua caver-
noſa, in quam dies, artis an naturæ rupturis pervia, ſuperè de-
labens, locum, ipſam noctis regiam, illuſtrabat. Ridebant ibi
ceſpites ſemper-vivo gramine: non enim per tot frigora jam
immitis aěris emarcuerant, ſed florulenta varietate etiam re-
centem à partu tellurem loquebantur. Penitius apto quincunce
alternatæ Laurus ‒ & huic proxima Myrtus (Virg. Eclog. 2, 54.) fru-
ctus in umbras exſpirando frondoſam porticum aperiebant,

qua
†††
<TEI>
  <text>
    <front>
      <div>
        <lg type="poem">
          <pb facs="#f0023"/>
          <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Fila lyræ, plectriper verbera, nablia fundent</hi> </hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nectarea, aptamodis in</hi>numeris. <hi rendition="#i">E.</hi> numeris</hi> </l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Ip&#x017F;e ego, quod ajunt, &#x017F;ed vix ego credulus illis,</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">Vates fronde virens Carmina</hi> conor <hi rendition="#i">E.</hi> honor!</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Fatidica, ergò putas mea Mu&#x017F;is au&#x017F;aprobari?</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">Nymfa loquax, Vatem mefore</hi> reris? <hi rendition="#i">E.</hi> eris.</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Diva, vale! &amp; &#x017F;emper redeunti verba referre,</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">nam &#x017F;æpè invi&#x017F;am, fac</hi> memores. <hi rendition="#i">E.</hi> memor es.</l><lb/>
          <l> <hi rendition="#i">Sum memor ip&#x017F;e tui; tu &#x017F;is memor hinc abeuntis!</hi> </l><lb/>
          <l><hi rendition="#i">ad nive ve&#x017F;titum tendo no</hi>vale. <hi rendition="#i">E.</hi> vale.</l>
        </lg><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">X. Ita lu&#x017F;eram novarum rerum avidos: &#x017F;ed voce dunta-<lb/>
xat, non verbis, in quibus nihil me ementitum, nihil lu&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e,<lb/><hi rendition="#i">Pacifici</hi> hujus tem poris intuitu animadveres. Illiverò, &#x017F;pe no-<lb/>
va exhilarati, &amp; m&#x0153;rore <hi rendition="#i">ad Garamantas &amp; Indos</hi> ire ju&#x017F;&#x017F;o, arundi-<lb/>
neis lu&#x017F;ibus denuò accingi videbantur: cum &#x017F;ubito c&#x0153;lum im-<lb/>
bre liquefactum, in&#x017F;olitâ anni tempe&#x017F;tate, Ver Hyemimi&#x017F;ce-<lb/>
ret, Tepebat aër pluviis agitatus, quod <hi rendition="#i">ex&#x017F;piraverant animas &#x017F;u-<lb/>
as venti</hi> (<hi rendition="#i">Apul. Metam. 1.</hi>) ferociores, jam inanimes, dum flante<lb/>
Zephyrorum plebe, <hi rendition="#i">eriperent &#x017F;ubito nubes c&#x0153;lumq&#x0301; diemq</hi> (<hi rendition="#i">Virg.<lb/>
Æ<gap reason="lost" unit="chars"/>. 1. 92.</hi>) Con&#x017F;titi adtonitus; &#x017F;ed &#x017F;tare diu, non con&#x017F;ultum ra-<lb/>
tus, ob undantesin caput meu&#x0303; cæli lacrumas, tectumq&#x0301;; aliquod<lb/>
&#x017F;ubiturus, nullum &#x017F;ub dio ibi con&#x017F;picabar. <hi rendition="#i">Quocunq&#x0301; ieram,<lb/>
eodem rever&#x017F;us</hi> (<hi rendition="#i">Petron. Sat.</hi>) tandem non unis ambagibus deven-<lb/>
tum e&#x017F;t ad aliquod <hi rendition="#i">&#x017F;copulis pendentibus antrum; Intus aquæ dulces,<lb/>
vivoq&#x0301; &#x017F;edilia &#x017F;axo: Nymfarum domus</hi> (<hi rendition="#i">Virg. Æneid. 1. 170.</hi>) Huc<lb/>
divertebar, ex&#x017F;pectaturus ibi, donec mite&#x017F;cat c&#x0153;lum, <hi rendition="#i">colle-<lb/>
ctasq&#x0301; fuget noctes, Solemq&#x0301; reducat.</hi> (<hi rendition="#i">Virg. Æneid. 1, 147.</hi>)</hi> </p><lb/>
        <p> <hi rendition="#aq">XI. Interea ne&#x017F;ciebam, u<hi rendition="#i">t</hi>rum Ecta&#x017F;i, an &#x017F;omno, mihi ab-<lb/>
riperer: in alium tamen orbem videbar mihi translatus. Sed<lb/>
eram, ubi extra raptum fueram, nempe in &#x017F;pecu aliqua caver-<lb/>
no&#x017F;a, in quam dies, artis an naturæ rupturis pervia, &#x017F;uperè de-<lb/>
labens, locum, ip&#x017F;am noctis regiam, illu&#x017F;trabat. Ridebant ibi<lb/>
ce&#x017F;pites &#x017F;emper-vivo gramine: non enim per tot frigora jam<lb/>
immitis a&#x011B;ris emarcuerant, &#x017F;ed florulenta varietate etiam re-<lb/>
centem à partu tellurem loquebantur. Penitius apto quincunce<lb/>
alternatæ Laurus &#x2012; <hi rendition="#i">&amp; huic proxima Myrtus</hi> (<hi rendition="#i">Virg. Eclog. 2, 54.</hi>) fru-<lb/>
ctus in umbras ex&#x017F;pirando frondo&#x017F;am porticum aperiebant,</hi><lb/>
          <fw place="bottom" type="sig">&#x2020;&#x2020;&#x2020;</fw>
          <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">qua</hi> </fw><lb/>
        </p>
      </div>
    </front>
  </text>
</TEI>
[0023] Fila lyræ, plectriper verbera, nablia fundent Nectarea, aptamodis innumeris. E. numeris Ipſe ego, quod ajunt, ſed vix ego credulus illis, Vates fronde virens Carmina conor E. honor! Fatidica, ergò putas mea Muſis auſaprobari? Nymfa loquax, Vatem mefore reris? E. eris. Diva, vale! & ſemper redeunti verba referre, nam ſæpè inviſam, fac memores. E. memor es. Sum memor ipſe tui; tu ſis memor hinc abeuntis! ad nive veſtitum tendo novale. E. vale. X. Ita luſeram novarum rerum avidos: ſed voce dunta- xat, non verbis, in quibus nihil me ementitum, nihil luſiſſe, Pacifici hujus tem poris intuitu animadveres. Illiverò, ſpe no- va exhilarati, & mœrore ad Garamantas & Indos ire juſſo, arundi- neis luſibus denuò accingi videbantur: cum ſubito cœlum im- bre liquefactum, inſolitâ anni tempeſtate, Ver Hyemimiſce- ret, Tepebat aër pluviis agitatus, quod exſpiraverant animas ſu- as venti (Apul. Metam. 1.) ferociores, jam inanimes, dum flante Zephyrorum plebe, eriperent ſubito nubes cœlumq́ diemq (Virg. Æ_ . 1. 92.) Conſtiti adtonitus; ſed ſtare diu, non conſultum ra- tus, ob undantesin caput meũ cæli lacrumas, tectumq́; aliquod ſubiturus, nullum ſub dio ibi conſpicabar. Quocunq́ ieram, eodem reverſus (Petron. Sat.) tandem non unis ambagibus deven- tum eſt ad aliquod ſcopulis pendentibus antrum; Intus aquæ dulces, vivoq́ ſedilia ſaxo: Nymfarum domus (Virg. Æneid. 1. 170.) Huc divertebar, exſpectaturus ibi, donec miteſcat cœlum, colle- ctasq́ fuget noctes, Solemq́ reducat. (Virg. Æneid. 1, 147.) XI. Interea neſciebam, utrum Ectaſi, an ſomno, mihi ab- riperer: in alium tamen orbem videbar mihi translatus. Sed eram, ubi extra raptum fueram, nempe in ſpecu aliqua caver- noſa, in quam dies, artis an naturæ rupturis pervia, ſuperè de- labens, locum, ipſam noctis regiam, illuſtrabat. Ridebant ibi ceſpites ſemper-vivo gramine: non enim per tot frigora jam immitis aěris emarcuerant, ſed florulenta varietate etiam re- centem à partu tellurem loquebantur. Penitius apto quincunce alternatæ Laurus ‒ & huic proxima Myrtus (Virg. Eclog. 2, 54.) fru- ctus in umbras exſpirando frondoſam porticum aperiebant, qua †††

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/23
Zitationshilfe: Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/23>, abgerufen am 26.04.2024.