Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652.EPISTOLA ad Illustrissimum, Celsissimum Principem ac Dominum Dn. ANTHONIUM UDAL- RICUM Ducem Brunsv. & Lunaeb. Principem Iuv. in commendationem huius meletematis scribta. Crescere & corroborari! Repeto dulcissimum Lite- genii
EPISTOLA ad Illuſtriſſimum, Celſiſſimum Principem ac Dominum Dn. ANTHONIUM UDAL- RICUM Ducem Brunſv. & Lunæb. Principem Iuv. in commendationem huius meletematis ſcribta. Creſcere & corroborari! Repeto dulciſſimum Lite- genii
<TEI> <text> <front> <pb facs="#f0045"/> <div n="1"> <head> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i"><hi rendition="#g">EPISTOLA</hi></hi><lb/> ad<lb/><hi rendition="#i">Illuſtriſſimum, Celſiſſimum Principem ac Dominum</hi><lb/><hi rendition="#k">Dn</hi>. <hi rendition="#g">ANTHONIUM UDAL-<lb/> RICUM</hi><lb/><hi rendition="#i">Ducem Brunſv. & Lunæb. Principem Iuv.<lb/> in commendationem huius meletematis ſcribta.</hi></hi> </head><lb/> <p> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#in">C</hi><hi rendition="#k">r</hi>eſcere & corroborari<hi rendition="#i">! R</hi>epeto dulciſſimum Lite-<lb/> rarũ commercium, cui quod Tua pace<hi rendition="#i">, Celſiſſime<lb/> Princeps</hi>, indulgere licet, eſt, quo beatũ me deprædicem.<lb/> Si enim toto Hybla ſuavius mihi debet eſſe, ut certè eſt,<lb/> de Te cogitare; cum quo mellis favo comparabo, poſſe<lb/> ad Te ſcribere. Acceſſit etiam nuper mellitiſ<hi rendition="#i">s</hi>ima occa-<lb/> ſio, Te videndi: ſed in ære, non ab ore. Mirabantur qui-<lb/> dam cęlatam Tui imaginem; magis miraturi archetypũ,<lb/> ſi coram videndi copia fuiſſet. Verùm cum, me Apelle,<lb/> animi etiam Tui lineamenta, tàm celſę mentis lineam<lb/> antea ex ipſo ſtatim vultu edocti, diſcerent, ea res mi-<lb/> randi finem, venerationis initium fecit apud ipſos. <hi rendition="#i">V</hi>is<lb/> ſcire, Deliciæ Heroum, ubi <hi rendition="#k">t</hi>e viderim? <hi rendition="#k">Seleniana Au-<lb/> gustalia</hi> adi, quæ magnus ille è longinquo Doctor<lb/> & <hi rendition="#i">D</hi>uctor veſter* veſtræ æternitati dica vit. Intimè gavi-</hi> <note place="right"> <hi rendition="#aq">* J.V.A.</hi> </note><lb/> <hi rendition="#aq">ſusmihi ſum de libello, qui eruditionẽ & virtutes <hi rendition="#k">t</hi>uas,<lb/> ſimul & <hi rendition="#i">Celſiß. <hi rendition="#k">Dnnn</hi>. Fratrum & Sororis (<hi rendition="#k">Sie</hi>y<hi rendition="#k">llæ</hi></hi> illius<lb/><hi rendition="#i">Guelficæ)</hi> tàm apertè loquebatur. Et ut, quod res eſt,<lb/> dicam, tam placuit vox illa <hi rendition="#k">Selenianum</hi>, ut ſub ea ru-<lb/> bricâ <hi rendition="#k">Meletema</hi> quoddam, cujus ſibi, <hi rendition="#i">Celſiſſ. Principis</hi><lb/><hi rendition="#k">Fer dinandi Alberti Dn</hi>. Fratris <hi rendition="#k">t</hi>ui præſcribſit ja-<lb/> nua nomen, ad vos mitterem. In eo, ſi, quæ <hi rendition="#k">t</hi>e ſpectant<lb/><hi rendition="#i">Epigrammata, T</hi>uæ Celſit placeredebent, indigni Auto-<lb/> ris nomen demas oportet. Sic enim, demto præcone<lb/> non ingrata leges pręconia, & tantas laudes culpâ in-</hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">genii</hi> </fw><lb/> </p> </div> </front> </text> </TEI> [0045]
EPISTOLA
ad
Illuſtriſſimum, Celſiſſimum Principem ac Dominum
Dn. ANTHONIUM UDAL-
RICUM
Ducem Brunſv. & Lunæb. Principem Iuv.
in commendationem huius meletematis ſcribta.
Creſcere & corroborari! Repeto dulciſſimum Lite-
rarũ commercium, cui quod Tua pace, Celſiſſime
Princeps, indulgere licet, eſt, quo beatũ me deprædicem.
Si enim toto Hybla ſuavius mihi debet eſſe, ut certè eſt,
de Te cogitare; cum quo mellis favo comparabo, poſſe
ad Te ſcribere. Acceſſit etiam nuper mellitiſsima occa-
ſio, Te videndi: ſed in ære, non ab ore. Mirabantur qui-
dam cęlatam Tui imaginem; magis miraturi archetypũ,
ſi coram videndi copia fuiſſet. Verùm cum, me Apelle,
animi etiam Tui lineamenta, tàm celſę mentis lineam
antea ex ipſo ſtatim vultu edocti, diſcerent, ea res mi-
randi finem, venerationis initium fecit apud ipſos. Vis
ſcire, Deliciæ Heroum, ubi te viderim? Seleniana Au-
gustalia adi, quæ magnus ille è longinquo Doctor
& Ductor veſter* veſtræ æternitati dica vit. Intimè gavi-
ſusmihi ſum de libello, qui eruditionẽ & virtutes tuas,
ſimul & Celſiß. Dnnn. Fratrum & Sororis (Sieyllæ illius
Guelficæ) tàm apertè loquebatur. Et ut, quod res eſt,
dicam, tam placuit vox illa Selenianum, ut ſub ea ru-
bricâ Meletema quoddam, cujus ſibi, Celſiſſ. Principis
Fer dinandi Alberti Dn. Fratris tui præſcribſit ja-
nua nomen, ad vos mitterem. In eo, ſi, quæ te ſpectant
Epigrammata, Tuæ Celſit placeredebent, indigni Auto-
ris nomen demas oportet. Sic enim, demto præcone
non ingrata leges pręconia, & tantas laudes culpâ in-
genii
* J.V.A.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/45 |
Zitationshilfe: | Birken, Sigmund von: Die Fried-erfreuete Teutonje. Nürnberg, 1652, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/birken_friedensvergleich_1652/45>, abgerufen am 22.02.2025. |