Arndt, Johann: Vom wahren Christenthumb. Bd. 3. Magdeburg, 1610.Wie das Liecht in vns muß vntergehen Das X. Capittel. Wie das natürliche Liecht in vns muß vntergehen/ vnd das Gnadenliecht auffgehen. 2. Cor. 4. Gott der da hieß das Vnter- scheidt des natürlichen vnd Gna- denliechts DAs natürliche Liecht vnd das hal-
Wie das Liecht in vns muß vntergehen Das X. Capittel. Wie das natuͤrliche Liecht in vns muß vntergehen/ vnd das Gnadenliecht auffgehen. 2. Cor. 4. Gott der da hieß das Vnter- ſcheidt des natuͤrlichẽ vnd Gna- denliechts DAs natuͤrliche Liecht vnd das hal-
<TEI> <text> <body> <pb facs="#f0098" n="74"/> <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Wie das Liecht in vns muß vntergehen</hi> </fw><lb/> <div n="1"> <head><hi rendition="#b">Das <hi rendition="#i"><hi rendition="#aq">X.</hi></hi> Capittel.</hi><lb/> Wie das natuͤrliche Liecht in vns muß<lb/><hi rendition="#fr">vntergehen/ vnd das Gnadenliecht<lb/> auffgehen.</hi></head><lb/> <cit> <quote> <hi rendition="#b">2. Cor. 4. Gott der da hieß das<lb/> Liecht herfuͤr leuchten aus<lb/> der Finſterniß hat einen hel-<lb/> len ſchein in vnſer Hertz ge-<lb/> ben.</hi> </quote> <bibl/> </cit><lb/> <note place="left">Vnter-<lb/> ſcheidt des<lb/> natuͤrlichẽ<lb/> vnd Gna-<lb/> denliechts</note> <p><hi rendition="#in">D</hi>As natuͤrliche Liecht vnd das<lb/> Gnadenliecht zu vnterſchei-<lb/> den/ iſt zu mercken/ der vnter-<lb/> ſcheidt der Seelen vnnd jhrer Kreffte:<lb/> Nemlich der vernuͤnfftigen Krafft vnd<lb/> des Willens/ vnd der ſinnlichen Kraͤff-<lb/> te: Vnnd dann der lauteren bloſſen<lb/> Subſtantz vnnd Weſen der Seele.<lb/> Dauon im 20. Capittel weiter in den<lb/> erſten/ als in den kraͤfften der Seelen/<lb/> Vernunfft/ Willen vnnd Sinnen iſt<lb/> das natuͤrliche Liecht. Vnnd ſo lange<lb/> dieſelbe des Menſchen Seele gefangen<lb/> <fw place="bottom" type="catch">hal-</fw><lb/></p> </div> </body> </text> </TEI> [74/0098]
Wie das Liecht in vns muß vntergehen
Das X. Capittel.
Wie das natuͤrliche Liecht in vns muß
vntergehen/ vnd das Gnadenliecht
auffgehen.
2. Cor. 4. Gott der da hieß das
Liecht herfuͤr leuchten aus
der Finſterniß hat einen hel-
len ſchein in vnſer Hertz ge-
ben.
DAs natuͤrliche Liecht vnd das
Gnadenliecht zu vnterſchei-
den/ iſt zu mercken/ der vnter-
ſcheidt der Seelen vnnd jhrer Kreffte:
Nemlich der vernuͤnfftigen Krafft vnd
des Willens/ vnd der ſinnlichen Kraͤff-
te: Vnnd dann der lauteren bloſſen
Subſtantz vnnd Weſen der Seele.
Dauon im 20. Capittel weiter in den
erſten/ als in den kraͤfften der Seelen/
Vernunfft/ Willen vnnd Sinnen iſt
das natuͤrliche Liecht. Vnnd ſo lange
dieſelbe des Menſchen Seele gefangen
hal-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/arndt_christentum03_1610 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/arndt_christentum03_1610/98 |
Zitationshilfe: | Arndt, Johann: Vom wahren Christenthumb. Bd. 3. Magdeburg, 1610, S. 74. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/arndt_christentum03_1610/98>, abgerufen am 03.07.2024. |