Fabritius, Georg: Medicina animae. Seelen Artzney. Brieg, 1638.Qualiter egrediens nunc expugnare praealta Miles muniti moenia forte loci Dimicat impavidus, scandendo & nisus in altum Hosti se sistit, nulla pericla timens: Talis & hic noster peragrans loca mortis opaca Praesente ecce Deo nil metuebat eam; Imo per hanc ipsam penetrans ad gaudia vitae AEternae temnit, quidquidis orbis amat. Et quantum ereptum nobis lugemus ob artem Virtutem suam, queis cumulatus erat: Ille quidem contra tantum loetatur ovat Quem vice fragilium perpetua us manent. Grabmal. J Jn diesem Räumlein ligt/ vnd muß zustaube werden/ Der vieler Kreuter krafft/ vnd was da sonst die Erden Jn sich verborgen helt/ gar wol vnd künstlich kandt' Vnd an der Krancken nutz dasselbe fleißig wandt. Doch halff nur nichts nicht für/ Er muste zeitlich Sterben; Wiewol Er so dadurch vielmehr jtzt thut ererben Ein besser Leben dort/ da lauter Frewd ohn Leydt/ Da ruh vnd Leben ist in alle Ewigkeit/ Nun
Qualiter egrediens nunc expugnare præalta Miles muniti mœnia fortè loci Dimicat impavidus, ſcandendo & niſus in altum Hoſti ſe ſiſtit, nulla pericla timens: Talis & hic noſter peragrans loca mortis opaca Præſente ecce Deo nil metuebat eam; Imò per hanc ipſam penetrans ad gaudia vitæ Æternæ temnit, quidquidis orbis amat. Et quantùm ereptum nobis lugemus ob artem Virtutemꝙ́ ſuam, quêis cumulatus erat: Ille quidem contra tantùm lœtatur ovatꝙ́ Quem vice fragilium perpetua usꝙ́ manent. Grabmal. J Jn dieſem Raͤumlein ligt/ vnd muß zuſtaube werden/ Der vieler Kreuter krafft/ vnd was da ſonſt die Erden Jn ſich verborgen helt/ gar wol vnd kuͤnſtlich kandt’ Vnd an der Krancken nutz daſſelbe fleißig wandt. Doch halff nur nichts nicht fuͤr/ Er muſte zeitlich Sterben; Wiewol Er ſo dadurch vielmehr jtzt thut ererben Ein beſſer Leben dort/ da lauter Frewd ohn Leydt/ Da ruh vnd Leben iſt in alle Ewigkeit/ Nun
<TEI> <text> <body> <div type="fsEpicedia" n="1"> <div n="2"> <lg type="poem"> <pb facs="#f0100" n="[100]"/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Qualiter egrediens nunc expugnare præalta</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Miles muniti mœnia fortè loci</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Dimicat impavidus, ſcandendo & niſus in altum</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Hoſti ſe ſiſtit, nulla pericla timens:</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Talis & hic noſter peragrans loca mortis opaca</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Præſente ecce Deo nil metuebat eam;</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Imò per hanc ipſam penetrans ad gaudia vitæ</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Æternæ temnit, quidquidis orbis amat.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Et quantùm ereptum nobis lugemus ob artem</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Virtutemꝙ́ ſuam, quêis cumulatus erat:</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ille quidem contra tantùm lœtatur ovatꝙ́</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Quem vice fragilium perpetua usꝙ́ manent.</hi> </hi> </l> </lg> </div><lb/> <milestone rendition="#hr" unit="section"/><lb/> <div n="2"> <head> <hi rendition="#fr">Grabmal.</hi> </head><lb/> <lg type="poem"> <l><hi rendition="#in">J</hi> Jn dieſem Raͤumlein ligt/ vnd muß zuſtaube werden/</l><lb/> <l>Der vieler Kreuter krafft/ vnd was da ſonſt die Erden</l><lb/> <l>Jn ſich verborgen helt/ gar wol vnd kuͤnſtlich kandt’</l><lb/> <l>Vnd an der Krancken nutz daſſelbe fleißig wandt.</l><lb/> <l>Doch halff nur nichts nicht fuͤr/ Er muſte zeitlich Sterben;</l><lb/> <l>Wiewol Er ſo dadurch vielmehr jtzt thut ererben</l><lb/> <l>Ein beſſer Leben dort/ da lauter Frewd ohn Leydt/</l><lb/> <l>Da ruh vnd Leben iſt in alle Ewigkeit/</l><lb/> <fw place="bottom" type="catch">Nun</fw><lb/> </lg> </div> </div> </body> </text> </TEI> [[100]/0100]
Qualiter egrediens nunc expugnare præalta
Miles muniti mœnia fortè loci
Dimicat impavidus, ſcandendo & niſus in altum
Hoſti ſe ſiſtit, nulla pericla timens:
Talis & hic noſter peragrans loca mortis opaca
Præſente ecce Deo nil metuebat eam;
Imò per hanc ipſam penetrans ad gaudia vitæ
Æternæ temnit, quidquidis orbis amat.
Et quantùm ereptum nobis lugemus ob artem
Virtutemꝙ́ ſuam, quêis cumulatus erat:
Ille quidem contra tantùm lœtatur ovatꝙ́
Quem vice fragilium perpetua usꝙ́ manent.
Grabmal.
J Jn dieſem Raͤumlein ligt/ vnd muß zuſtaube werden/
Der vieler Kreuter krafft/ vnd was da ſonſt die Erden
Jn ſich verborgen helt/ gar wol vnd kuͤnſtlich kandt’
Vnd an der Krancken nutz daſſelbe fleißig wandt.
Doch halff nur nichts nicht fuͤr/ Er muſte zeitlich Sterben;
Wiewol Er ſo dadurch vielmehr jtzt thut ererben
Ein beſſer Leben dort/ da lauter Frewd ohn Leydt/
Da ruh vnd Leben iſt in alle Ewigkeit/
Nun
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/539478 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/539478/100 |
Zitationshilfe: | Fabritius, Georg: Medicina animae. Seelen Artzney. Brieg, 1638, S. [100]. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/539478/100>, abgerufen am 22.02.2025. |