Leuchter, Heinrich: Ein Leichpredigt Bey der Christlichen Begräbnuß. Darmstadt, 1614.Außm 2. Buch der Kön. am 13. Cap. jhn erhalten/ vnd dann nach vberwindung dessen sein Seel vnd Leibzu ewiger Ruhe/ Friede/ Frewde/ Glori vnd Seligkeit befürdern vnd bringen möge. Ander Theil. SOviel aber den andern Theil betrifft/ sagt der Text darvon In der Schwacheit deß Propheten weynet der König vnd ist be- kennet C
Außm 2. Buch der Koͤn. am 13. Cap. jhn erhalten/ vnd dann nach vberwindung deſſen ſein Seel vnd Leibzu ewiger Ruhe/ Friede/ Frewde/ Glori vnd Seligkeit befuͤrdern vnd bringen moͤge. Ander Theil. SOviel aber den andern Theil betrifft/ ſagt der Text darvon In der Schwacheit deß Propheten weynet der Koͤnig vnd iſt be- kennet C
<TEI> <text> <body> <div type="fsSermon" n="1"> <div n="2"> <div type="fsMainPart" n="3"> <div n="4"> <p><pb facs="#f0017" n="17"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Außm 2. Buch der Koͤn. am 13. Cap.</hi></fw><lb/> jhn erhalten/ vnd dann nach vberwindung deſſen ſein Seel vnd Leib<lb/> zu ewiger Ruhe/ Friede/ Frewde/ Glori vnd Seligkeit befuͤrdern vnd<lb/> bringen moͤge.</p> </div><lb/> <div n="4"> <head> <hi rendition="#b">Ander Theil.</hi> </head><lb/> <p><hi rendition="#in">S</hi>Oviel aber den andern Theil betrifft/ ſagt der Text darvon<lb/> alſo: Vnd Joas der Koͤnig Jſrael kam zu jhm hinab/ vnnd<lb/> weynet fuͤr jhm/ Mein Vatter/ mein Varter/ Wagen Jſ-<lb/> rael vnd ſein Reuter. Als der Koͤnig deß Propheten Schwacheit be-<lb/> richtet wird/ kompt er zu jhm vnd vermeldet jhm ſein mitleyden/ vnd<lb/> ſolches zubezeugen ſchreyet vnd weynet er vor jhm. Nach dem aber<lb/> der Prophet bald hernach geſtorben/ iſt kein zweiſſel/ Es wird ſich der<lb/> Koͤnig dieſes ſeines abſcheids halben noch mehr betruͤbet haben. Die<lb/> Vrſach aber/ daß der Koͤnig ſich vber der Schwacheit vnd Tod deß<lb/> Propheten ſo vbel verhelt/ ſtehet in dieſen Worten/ da er ſagt/ Mein<lb/> Vatter/ Mein Vatter/ Wagen Jſrael vnd ſein Reuter.</p><lb/> <p>In der Schwacheit deß Propheten weynet der Koͤnig vnd iſt be-<lb/> truͤbet/ daß er ſorge hatte/ Er moͤchte ſterben/ vnd daher ſeiner beraubt<lb/> werden. Nachdem er aber jetzo todt iſt/ da verhelt er ſich viel vbeler.<lb/> Dann es hat der Koͤnig 1. geſpuͤrt/ ſo lang er den Propheten gekennet<lb/> vnd mit jm vmbgangen/ daß er wie ein Vatter ſich gegen jn vnd das<lb/> gantze Land vnd Koͤnigreich verhalten hat/ v<choice><abbr>ñ</abbr><expan>nd</expan></choice> nichts anders geſucht<lb/> vnd gewuͤndſchet/ dann daß es in allem moͤchte wolgehen/ vnnd daß<lb/> alles Vngluͤck vnd Vnheil/ Betruͤbniß vnd Elend ferꝛn von jhnen<lb/> ſeyn moͤchte. O welch ein ſchoͤner Name iſt diß/ daß der Koͤnig den<lb/> Propheten ſein Vatter heiſſet/ Mein Vatter/ mein Vatter/ ſagt er.<lb/> Ein Vatter hat nimmermehr ein boͤß Hertz gegen ſein Sohn oder<lb/> ſeine Kinder: Er iſt allweg gut/ er ſtelle ſich ſonſt ſo vnfreundtlich er<lb/> jmmer woͤlle. Darnach ſo war der Prophet dem Koͤnig geweſt vnd<lb/> ſeinem gantzen Land vnd Koͤnigreich wie ein Roſſz/ Wagen v<choice><abbr>ñ</abbr><expan>nd</expan></choice> Reu-<lb/> ter. Mit Roſſen vnd Reuter pflegt man ein Land vnd Volck wider<lb/> die Feinde zubeſchuͤtzen/ vnd in Ruhe vnd Friede zubehalten. Alſo be-<lb/> <fw place="bottom" type="sig">C</fw><fw place="bottom" type="catch">kennet</fw><lb/></p> </div> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [17/0017]
Außm 2. Buch der Koͤn. am 13. Cap.
jhn erhalten/ vnd dann nach vberwindung deſſen ſein Seel vnd Leib
zu ewiger Ruhe/ Friede/ Frewde/ Glori vnd Seligkeit befuͤrdern vnd
bringen moͤge.
Ander Theil.
SOviel aber den andern Theil betrifft/ ſagt der Text darvon
alſo: Vnd Joas der Koͤnig Jſrael kam zu jhm hinab/ vnnd
weynet fuͤr jhm/ Mein Vatter/ mein Varter/ Wagen Jſ-
rael vnd ſein Reuter. Als der Koͤnig deß Propheten Schwacheit be-
richtet wird/ kompt er zu jhm vnd vermeldet jhm ſein mitleyden/ vnd
ſolches zubezeugen ſchreyet vnd weynet er vor jhm. Nach dem aber
der Prophet bald hernach geſtorben/ iſt kein zweiſſel/ Es wird ſich der
Koͤnig dieſes ſeines abſcheids halben noch mehr betruͤbet haben. Die
Vrſach aber/ daß der Koͤnig ſich vber der Schwacheit vnd Tod deß
Propheten ſo vbel verhelt/ ſtehet in dieſen Worten/ da er ſagt/ Mein
Vatter/ Mein Vatter/ Wagen Jſrael vnd ſein Reuter.
In der Schwacheit deß Propheten weynet der Koͤnig vnd iſt be-
truͤbet/ daß er ſorge hatte/ Er moͤchte ſterben/ vnd daher ſeiner beraubt
werden. Nachdem er aber jetzo todt iſt/ da verhelt er ſich viel vbeler.
Dann es hat der Koͤnig 1. geſpuͤrt/ ſo lang er den Propheten gekennet
vnd mit jm vmbgangen/ daß er wie ein Vatter ſich gegen jn vnd das
gantze Land vnd Koͤnigreich verhalten hat/ vñ nichts anders geſucht
vnd gewuͤndſchet/ dann daß es in allem moͤchte wolgehen/ vnnd daß
alles Vngluͤck vnd Vnheil/ Betruͤbniß vnd Elend ferꝛn von jhnen
ſeyn moͤchte. O welch ein ſchoͤner Name iſt diß/ daß der Koͤnig den
Propheten ſein Vatter heiſſet/ Mein Vatter/ mein Vatter/ ſagt er.
Ein Vatter hat nimmermehr ein boͤß Hertz gegen ſein Sohn oder
ſeine Kinder: Er iſt allweg gut/ er ſtelle ſich ſonſt ſo vnfreundtlich er
jmmer woͤlle. Darnach ſo war der Prophet dem Koͤnig geweſt vnd
ſeinem gantzen Land vnd Koͤnigreich wie ein Roſſz/ Wagen vñ Reu-
ter. Mit Roſſen vnd Reuter pflegt man ein Land vnd Volck wider
die Feinde zubeſchuͤtzen/ vnd in Ruhe vnd Friede zubehalten. Alſo be-
kennet
C
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/524569 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/524569/17 |
Zitationshilfe: | Leuchter, Heinrich: Ein Leichpredigt Bey der Christlichen Begräbnuß. Darmstadt, 1614, S. 17. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/524569/17>, abgerufen am 05.07.2024. |