Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Posselt, August: I. N. J. Den sich selbst/ und die ihn hören/ seelig zu machen bemüheten Schul-Lehrer. Bautzen, [1712].

Bild:
<< vorherige Seite

Den sich selbst und die ihn hören
viermahl nach einander gebrauchet stehet/ Tröster/ hier aber Fürsprecher/
gegegeben/ worinnen er die Ausleger fast durchgehends für sich und ihm
gleichstimmig hat/ ohne daß der Griechische Lehrer Gregorius Nazianzenus
32) Das Wort parakletos von einem Ermahnen hat erklären wollen/ wor-
an man sich hier nicht kehret/ indem die Sache viel anders aussiehet/ als daß
man mit einem Monitore oder Exhortatore Erinner/ Ermahner fortkom-
men solte/ Richt-Sprecher oder Advocat. 33) Denn weil parakale~ in so
viel als einen zu seinen Beystand und Fürsprecher erbitten heist/ so ist para-
kletos wohl ein solcher Fürbitter/ Fürsprecher/ und wie wir insgemein re-
den Advocat, der sich eines für Gerichten annimmt/ und ihm seine Sache
führet 34) Eines solchen aber hätten wir nöthig.

Unsere
32) Verba ejus vid. ap. Estium p. 1254. it. S. Schmid. h. l.
33) vid. Er. Schmid. l. c. ad Marc. l 40. ubi verbi parakale~in diversos significa-
tus prolixe exponit, & postquam ibi primo loco adduxerat, significare idem
ac ad me voco,
zu sich ruffen/ zu sich fordern. Act. 28, 20. pergit secundo, in pa-
trocinium advoco, patrocinium imploro, patrocinium expeto. AEschin.
Demos
thene parakalei, Demosthenis patrocinium exoret. Quod significatum
(addens) etfi[unleserliches Material - 1 Zeichen fehlt]n N. T. non reperitur, Verbale tamen inde deductum aliquo-
ties datur, &c.
34) Walaeus equidem Comment. in Nov. Test. p. m. 956. b occasione loci, Joh.
XIV, 16. ubi Spiritus S.
parakletos dicitur, contra Doctiss. Interpretem
disputans negat
tara kleton proprie Advocatum denotare scribens;
parakletos est vox Attica, qua significantur illi, quos in periculo accersimus,
ut nobis adsint consilio, qui iidem Advocati propterea dicuntur Latine, etiamsi
non litigent inforo nostro nomine. Itaque
parakletos Lingua Graeca, & Ad-
vocatus Latina, non significant proprie Deprecatorem, sed eum cujus consilium
requirimus in re difficili.
Quam ejus sententiam suo relinquimus loco, cum
satis nobis sit ipsum Bald. Walaeum eodem loco statim subjicere: Verum qui-
dem illud est, quod per Accidens idem Advocatus & Deprecator est, quomodo
Christus Dominus noster dicitur
parakletos 1. Joh. II, 1. Sic n. ipse concedit
Christum esse nostrum deprecatorem. Interim si cui volupe est communis
sententiae quod
parakletos proprie Advocatum significet, testimonia ex AA.
& DD
b. c. GraecisLatinis Hebraeis in hanc rem collecta legere adeat Olear. Disp.
Theol. in h. l. de Advocatione Christi &c. nec non Carpz. Svic. Thes. quos
citat M.
Burger in Con[unleserliches Material - 1 Zeichen fehlt]. lugebri Dn. Blumbergs Consul Nivemontan. 137.

Den ſich ſelbſt und die ihn hoͤren
viermahl nach einander gebrauchet ſtehet/ Troͤſter/ hier aber Fuͤrſprecher/
gegegeben/ worinnen er die Ausleger faſt durchgehends fuͤr ſich und ihm
gleichſtimmig hat/ ohne daß der Griechiſche Lehrer Gregorius Nazianzenus
32) Das Wort παράκλητος von einem Ermahnen hat erklaͤren wollen/ wor-
an man ſich hier nicht kehret/ indem die Sache viel anders ausſiehet/ als daß
man mit einem Monitore oder Exhortatore Erinner/ Ermahner fortkom-
men ſolte/ Richt-Sprecher oder Advocat. 33) Denn weil πᾶρακαλε῀ ιν ſo
viel als einen zu ſeinen Beyſtand und Fuͤrſprecher erbitten heiſt/ ſo iſt παρά-
κλητος wohl ein ſolcher Fuͤrbitter/ Fuͤrſprecher/ und wie wir insgemein re-
den Advocat, der ſich eines fuͤr Gerichten annimmt/ und ihm ſeine Sache
fuͤhret 34) Eines ſolchen aber haͤtten wir noͤthig.

Unſere
32) Verba ejus vid. ap. Eſtium p. 1254. it. S. Schmid. h. l.
33) vid. Er. Schmid. l. c. ad Marc. l 40. ubi verbi παρακαλε῀ιν diverſos ſignifica-
tus prolixe exponit, & poſtquam ibi primo loco adduxerat, ſignificare idem
ac ad me voco,
zu ſich ruffen/ zu ſich fordern. Act. 28, 20. pergit ſecundo, in pa-
trocinium advoco, patrocinium imploro, patrocinium expeto. Æſchin.
Δημοσ
ϑένη παρακαλεῖ, Demoſthenis patrocinium exoret. Quod ſignificatum
(addens) etfi[unleserliches Material – 1 Zeichen fehlt]n N. T. non reperitur, Verbale tamen inde deductum aliquo-
ties datur, &c.
34) Walæus equidem Comment. in Nov. Teſt. p. m. 956. b occaſione loci, Joh.
XIV, 16. ubi Spiritus S.
παράκλητος dicitur, contra Doctiſſ. Interpretem
diſputans negat
ταρά κλητον proprie Advocatum denotare ſcribens;
παρακλητος eſt vox Attica, qua ſignificantur illi, quos in periculo accerſimus,
ut nobis adſint conſilio, qui iidem Advocati propterea dicuntur Latine, etiamſi
non litigent inforo noſtro nomine. Itaque
παράκλητος Lingua Græca, & Ad-
vocatus Latina, non ſignificant proprie Deprecatorem, ſed eum cujus conſilium
requirimus in re difficili.
Quam ejus ſententiam ſuo relinquimus loco, cum
ſatis nobis ſit ipſum Bald. Walæum eodem loco ſtatim ſubjicere: Verum qui-
dem illud eſt, quod per Accidens idem Advocatus & Deprecator eſt, quomodo
Chriſtus Dominus noſter dicitur
παράκλητος 1. Joh. II, 1. Sic n. ipſe concedit
Chriſtum eſſe noſtrum deprecatorem. Interim ſi cui volupe eſt communis
ſententiæ quod
παράκλητος proprie Advocatum ſignificet, teſtimonia ex AA.
& DD
b. c. GræcisLatinis Hebræis in hanc rem collecta legere adeat Olear. Diſp.
Theol. in h. l. de Advocatione Chriſti &c. nec non Carpz. Svic. Theſ. quos
citat M.
Burger in Con[unleserliches Material – 1 Zeichen fehlt]. lugebri Dn. Blumbergs Conſul Nivemontan. 137.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div type="fsSermon" n="1">
        <div type="fsMainPart" n="2">
          <p><pb facs="#f0030" n="28"/><fw type="header" place="top"><hi rendition="#b">Den &#x017F;ich &#x017F;elb&#x017F;t und die ihn ho&#x0364;ren</hi></fw><lb/>
viermahl nach einander gebrauchet &#x017F;tehet/ Tro&#x0364;&#x017F;ter/ hier aber Fu&#x0364;r&#x017F;precher/<lb/>
gegegeben/ worinnen er die Ausleger fa&#x017F;t durchgehends fu&#x0364;r &#x017F;ich und ihm<lb/>
gleich&#x017F;timmig hat/ ohne daß der Griechi&#x017F;che Lehrer <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Gregorius Nazianzenus</hi></hi><lb/><note place="foot" n="32)"><hi rendition="#aq">Verba ejus vid. ap. E&#x017F;tium p. 1254. it. S. Schmid. h. l.</hi></note> Das Wort &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03AC;&#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2; von einem Ermahnen hat erkla&#x0364;ren wollen/ wor-<lb/>
an man &#x017F;ich hier nicht kehret/ indem die Sache viel anders aus&#x017F;iehet/ als daß<lb/>
man mit einem <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Monitore</hi></hi> oder <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Exhortatore</hi></hi> Erinner/ Ermahner fortkom-<lb/>
men &#x017F;olte/ Richt-Sprecher oder <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Advocat.</hi></hi> <note place="foot" n="33)"><hi rendition="#aq">vid. Er. Schmid. l. c. ad Marc. l 40. ubi verbi</hi> &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03B1;&#x03BA;&#x03B1;&#x03BB;&#x03B5;&#x1FC0;&#x03B9;&#x03BD; <hi rendition="#aq">diver&#x017F;os &#x017F;ignifica-<lb/>
tus prolixe exponit, &amp; po&#x017F;tquam ibi primo loco adduxerat, &#x017F;ignificare idem<lb/>
ac ad me voco,</hi> zu &#x017F;ich ruffen/ zu &#x017F;ich fordern. <hi rendition="#aq">Act. 28, 20. pergit &#x017F;ecundo, in pa-<lb/>
trocinium advoco, patrocinium imploro, patrocinium expeto. Æ&#x017F;chin.</hi> &#x0394;&#x03B7;&#x03BC;&#x03BF;&#x03C3;<lb/>
&#x03D1;&#x03AD;&#x03BD;&#x03B7; &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03B1;&#x03BA;&#x03B1;&#x03BB;&#x03B5;&#x1FD6;, <hi rendition="#aq">Demo&#x017F;thenis patrocinium exoret. Quod &#x017F;ignificatum<lb/>
(addens) etfi<gap reason="illegible" unit="chars" quantity="1"/>n N. T. non reperitur, Verbale tamen inde deductum aliquo-<lb/>
ties datur, &amp;c.</hi></note> Denn weil &#x03C0;&#x1FB6;&#x03C1;&#x03B1;&#x03BA;&#x03B1;&#x03BB;&#x03B5;&#x1FC0; &#x03B9;&#x03BD; &#x017F;o<lb/>
viel als einen zu &#x017F;einen Bey&#x017F;tand und Fu&#x0364;r&#x017F;precher erbitten hei&#x017F;t/ &#x017F;o i&#x017F;t &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03AC;-<lb/>
&#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2; wohl ein &#x017F;olcher Fu&#x0364;rbitter/ Fu&#x0364;r&#x017F;precher/ und wie wir insgemein re-<lb/>
den <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Advocat,</hi></hi> der &#x017F;ich eines fu&#x0364;r Gerichten annimmt/ und ihm &#x017F;eine Sache<lb/>
fu&#x0364;hret <note place="foot" n="34)"><hi rendition="#aq">Walæus equidem Comment. in Nov. Te&#x017F;t. p. m. 956. b occa&#x017F;ione loci, Joh.<lb/>
XIV, 16. ubi Spiritus S.</hi> &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03AC;&#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2; <hi rendition="#aq">dicitur, contra Docti&#x017F;&#x017F;. Interpretem<lb/>
di&#x017F;putans negat</hi> &#x03C4;&#x03B1;&#x03C1;&#x03AC; &#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03BD; <hi rendition="#aq">proprie Advocatum denotare &#x017F;cribens;</hi><lb/>
&#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03B1;&#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2; <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">e&#x017F;t vox Attica, qua &#x017F;ignificantur illi, quos in periculo accer&#x017F;imus,<lb/>
ut nobis ad&#x017F;int con&#x017F;ilio, qui iidem Advocati propterea dicuntur Latine, etiam&#x017F;i<lb/>
non litigent inforo no&#x017F;tro nomine. Itaque</hi></hi> &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03AC;&#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2; <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Lingua Græca, &amp; Ad-<lb/>
vocatus Latina, non &#x017F;ignificant proprie Deprecatorem, &#x017F;ed eum cujus con&#x017F;ilium<lb/>
requirimus in re difficili.</hi> Quam ejus &#x017F;ententiam &#x017F;uo relinquimus loco, cum<lb/>
&#x017F;atis nobis &#x017F;it ip&#x017F;um Bald. Walæum eodem loco &#x017F;tatim &#x017F;ubjicere: <hi rendition="#i">Verum qui-<lb/>
dem illud e&#x017F;t, quod per Accidens idem Advocatus &amp; Deprecator e&#x017F;t, quomodo<lb/>
Chri&#x017F;tus Dominus no&#x017F;ter dicitur</hi></hi> &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03AC;&#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2; 1. <hi rendition="#aq">Joh. II, 1. Sic n. ip&#x017F;e concedit<lb/>
Chri&#x017F;tum e&#x017F;&#x017F;e no&#x017F;trum deprecatorem. Interim &#x017F;i cui volupe e&#x017F;t communis<lb/>
&#x017F;ententiæ quod</hi> &#x03C0;&#x03B1;&#x03C1;&#x03AC;&#x03BA;&#x03BB;&#x03B7;&#x03C4;&#x03BF;&#x03C2; <hi rendition="#aq">proprie Advocatum &#x017F;ignificet, te&#x017F;timonia ex <hi rendition="#i">AA.<lb/>
&amp; DD</hi>b. c. GræcisLatinis Hebræis in hanc rem collecta legere adeat Olear. <hi rendition="#i">D</hi>i&#x017F;p.<lb/>
Theol. in h. l. de <hi rendition="#i">A</hi>dvocatione Chri&#x017F;ti &amp;c. nec non Carpz. Svic. The&#x017F;. quos<lb/>
citat <hi rendition="#i">M.</hi></hi> Burger <hi rendition="#aq">in Con<gap reason="illegible" unit="chars" quantity="1"/>. lugebri Dn.</hi> Blumbergs <hi rendition="#aq">Con&#x017F;ul Nivemontan.</hi> 137.</note> Eines &#x017F;olchen aber ha&#x0364;tten wir no&#x0364;thig.</p><lb/>
          <fw type="catch" place="bottom">Un&#x017F;ere</fw><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[28/0030] Den ſich ſelbſt und die ihn hoͤren viermahl nach einander gebrauchet ſtehet/ Troͤſter/ hier aber Fuͤrſprecher/ gegegeben/ worinnen er die Ausleger faſt durchgehends fuͤr ſich und ihm gleichſtimmig hat/ ohne daß der Griechiſche Lehrer Gregorius Nazianzenus 32) Das Wort παράκλητος von einem Ermahnen hat erklaͤren wollen/ wor- an man ſich hier nicht kehret/ indem die Sache viel anders ausſiehet/ als daß man mit einem Monitore oder Exhortatore Erinner/ Ermahner fortkom- men ſolte/ Richt-Sprecher oder Advocat. 33) Denn weil πᾶρακαλε῀ ιν ſo viel als einen zu ſeinen Beyſtand und Fuͤrſprecher erbitten heiſt/ ſo iſt παρά- κλητος wohl ein ſolcher Fuͤrbitter/ Fuͤrſprecher/ und wie wir insgemein re- den Advocat, der ſich eines fuͤr Gerichten annimmt/ und ihm ſeine Sache fuͤhret 34) Eines ſolchen aber haͤtten wir noͤthig. Unſere 32) Verba ejus vid. ap. Eſtium p. 1254. it. S. Schmid. h. l. 33) vid. Er. Schmid. l. c. ad Marc. l 40. ubi verbi παρακαλε῀ιν diverſos ſignifica- tus prolixe exponit, & poſtquam ibi primo loco adduxerat, ſignificare idem ac ad me voco, zu ſich ruffen/ zu ſich fordern. Act. 28, 20. pergit ſecundo, in pa- trocinium advoco, patrocinium imploro, patrocinium expeto. Æſchin. Δημοσ ϑένη παρακαλεῖ, Demoſthenis patrocinium exoret. Quod ſignificatum (addens) etfi_n N. T. non reperitur, Verbale tamen inde deductum aliquo- ties datur, &c. 34) Walæus equidem Comment. in Nov. Teſt. p. m. 956. b occaſione loci, Joh. XIV, 16. ubi Spiritus S. παράκλητος dicitur, contra Doctiſſ. Interpretem diſputans negat ταρά κλητον proprie Advocatum denotare ſcribens; παρακλητος eſt vox Attica, qua ſignificantur illi, quos in periculo accerſimus, ut nobis adſint conſilio, qui iidem Advocati propterea dicuntur Latine, etiamſi non litigent inforo noſtro nomine. Itaque παράκλητος Lingua Græca, & Ad- vocatus Latina, non ſignificant proprie Deprecatorem, ſed eum cujus conſilium requirimus in re difficili. Quam ejus ſententiam ſuo relinquimus loco, cum ſatis nobis ſit ipſum Bald. Walæum eodem loco ſtatim ſubjicere: Verum qui- dem illud eſt, quod per Accidens idem Advocatus & Deprecator eſt, quomodo Chriſtus Dominus noſter dicitur παράκλητος 1. Joh. II, 1. Sic n. ipſe concedit Chriſtum eſſe noſtrum deprecatorem. Interim ſi cui volupe eſt communis ſententiæ quod παράκλητος proprie Advocatum ſignificet, teſtimonia ex AA. & DDb. c. GræcisLatinis Hebræis in hanc rem collecta legere adeat Olear. Diſp. Theol. in h. l. de Advocatione Chriſti &c. nec non Carpz. Svic. Theſ. quos citat M. Burger in Con_. lugebri Dn. Blumbergs Conſul Nivemontan. 137.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
TCF (tokenisiert, serialisiert, lemmatisiert, normalisiert)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/360149
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/360149/30
Zitationshilfe: Posselt, August: I. N. J. Den sich selbst/ und die ihn hören/ seelig zu machen bemüheten Schul-Lehrer. Bautzen, [1712]. , S. 28. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/360149/30>, abgerufen am 26.04.2024.