Weber, Michael: Christliche Trawr- und Leichpredigt. [Nürnberg], 1647.XCII. KEin Witz hilfft für dem Sterben vnd herben Abscheiden! Der hoh Verstand/ so weit bekand/ muß leiden! Der Mann von hohen Sinnen wird innen im Außgang/ was endlich nutz der Künste Trutz vnd Nachklang. Wer mehr als edle Schrifften kan stifften/ der bleibet bey der Nachwelt/ da kein Neid bellt/ bekleibet. Zu Bezeugung seines höchstbetrübten Gemüts übersetzte dieses Christoph Ludwig Dietherr/ beyder Rechten Beflissener. XCIII. VUlnerata Musa CLAI funeratapulvere, plange crena, vena moestis ejulationibus! Rara Noriberga gemma, stella civitatium, quae ruina, quodve damnum restat ah! Germaniae? Luna Sol conteguntur linteis cupressinis, qui Jehova, qui mitis, promptus & ignoscere, e cathedris, curiis (dir amortis omina,) avocat, surripit masculos antistites. Scipiones & columnae fluctuant, domus cadet. Ira
XCII. KEin Witz hilfft fuͤr dem Sterben vnd herben Abſcheiden! Der hoh Verſtand/ ſo weit bekand/ muß leiden! Der Mann von hohen Sinnen wird innen im Außgang/ was endlich nutz der Kuͤnſte Trutz vnd Nachklang. Wer mehr als edle Schrifften kan ſtifften/ der bleibet bey der Nachwelt/ da kein Neid bellt/ bekleibet. Zu Bezeugung ſeines hoͤchſtbetruͤbten Gemuͤts uͤberſetzte dieſes Chriſtoph Ludwig Dietherr/ beyder Rechten Befliſſener. XCIII. VUlnerata Muſa CLAI funeratapulvere, plange crena, vena mœſtis ejulationibus! Rara Noriberga gemma, ſtella civitatium, quæ ruina, quodvé damnum reſtat ah! Germaniæ? Luna Solꝙ conteguntur linteis cupreſſinis, qui Jehova, quiꝙ mitis, promptus & ignoſcere, è cathedris, curiisꝙ (dir amortis omina,) avocatꝙ, ſurripitꝙ maſculos antiſtites. Scipiones & columnæ fluctuant, domus cadet. Ira
<TEI> <text> <body> <div type="fsEpicedia" n="1"> <pb facs="#f0198"/> <div n="2"> <head> <hi rendition="#aq">XCII.</hi> </head><lb/> <lg type="poem"> <l><hi rendition="#in">K</hi>Ein Witz hilfft fuͤr dem Sterben</l><lb/> <l>vnd herben</l><lb/> <l>Abſcheiden!</l><lb/> <l>Der hoh Verſtand/</l><lb/> <l>ſo weit bekand/</l><lb/> <l>muß leiden!</l><lb/> <l>Der Mann von hohen Sinnen</l><lb/> <l>wird innen</l><lb/> <l>im Außgang/</l><lb/> <l>was endlich nutz</l><lb/> <l>der Kuͤnſte Trutz</l><lb/> <l>vnd Nachklang.</l><lb/> <l>Wer mehr als edle Schrifften</l><lb/> <l>kan ſtifften/</l><lb/> <l>der bleibet</l><lb/> <l>bey der Nachwelt/</l><lb/> <l>da kein Neid bellt/</l><lb/> <l>bekleibet.</l> </lg><lb/> <closer> <salute> <hi rendition="#et"><hi rendition="#fr">Zu Bezeugung ſeines hoͤchſtbetruͤbten<lb/> Gemuͤts uͤberſetzte dieſes</hi><lb/> Chriſtoph Ludwig Dietherr/ beyder<lb/> Rechten Befliſſener.</hi> </salute> </closer> </div><lb/> <div n="2"> <head> <hi rendition="#aq">XCIII.</hi> </head><lb/> <lg type="poem"> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#in">V</hi> <hi rendition="#i">Ulnerata Muſa <hi rendition="#g">CLAI</hi> funeratapulvere,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">plange crena, vena mœſtis ejulationibus!</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Rara</hi> Noriberga <hi rendition="#i">gemma, ſtella civitatium,</hi></hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">quæ ruina, quodvé damnum reſtat ah! Germaniæ?</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Luna Solꝙ conteguntur linteis cupreſſinis,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">qui Jehova, quiꝙ mitis, promptus & ignoſcere,</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">è cathedris, curiisꝙ (dir amortis omina,)</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">avocatꝙ, ſurripitꝙ maſculos antiſtites.</hi> </hi> </l><lb/> <l> <hi rendition="#aq">Scipiones & columnæ fluctuant, domus cadet.</hi> </l><lb/> <fw type="catch" place="bottom"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Ira</hi> </hi> </fw><lb/> </lg> </div> </div> </body> </text> </TEI> [0198]
XCII.
KEin Witz hilfft fuͤr dem Sterben
vnd herben
Abſcheiden!
Der hoh Verſtand/
ſo weit bekand/
muß leiden!
Der Mann von hohen Sinnen
wird innen
im Außgang/
was endlich nutz
der Kuͤnſte Trutz
vnd Nachklang.
Wer mehr als edle Schrifften
kan ſtifften/
der bleibet
bey der Nachwelt/
da kein Neid bellt/
bekleibet.
Zu Bezeugung ſeines hoͤchſtbetruͤbten
Gemuͤts uͤberſetzte dieſes
Chriſtoph Ludwig Dietherr/ beyder
Rechten Befliſſener.
XCIII.
VUlnerata Muſa CLAI funeratapulvere,
plange crena, vena mœſtis ejulationibus!
Rara Noriberga gemma, ſtella civitatium,
quæ ruina, quodvé damnum reſtat ah! Germaniæ?
Luna Solꝙ conteguntur linteis cupreſſinis,
qui Jehova, quiꝙ mitis, promptus & ignoſcere,
è cathedris, curiisꝙ (dir amortis omina,)
avocatꝙ, ſurripitꝙ maſculos antiſtites.
Scipiones & columnæ fluctuant, domus cadet.
Ira
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/346672 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/346672/198 |
Zitationshilfe: | Weber, Michael: Christliche Trawr- und Leichpredigt. [Nürnberg], 1647, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/346672/198>, abgerufen am 16.07.2024. |