Wiedeburg, Heinrich: Eine Christliche Leichpredigt/ Gehalten bey der Begräbnüß/ Des Weyland ... Herrn Johannis Bodemeiers/ [...]. Wolfenbüttel, 1620.
Extinctum lacrymis, nec minuunt
morae, aut Multi tristitiam dies? Ast felix obitus, quem sapientiae Laus ornat,
quoniam robore stat suo Virtus, Peliaca ut quercus, & aequoris Saxum
Carpathii manet. Mors felix magis est, quam pietas fidesque Absorbet. Quoniam
robore stat Dei Isthaec vita piis propria, & ut Deus Noster perpetuum
manet.
HENRICUS VVIDEBURGIUS Th. D. [fremdsprachliches Material]. EPOS FVNEBRE.
SI licet & fas est, desideriosa recessu Pectoris ex imo suspiria ducere &
udos Exstillare oculis, moerore ciente, liquores, Emerito cum Parca seni sua
stamina rumpit: MUSA, fac officium: posito velamine picto, Atrata cingare toga,
vultuque severo Conspiciare: novos hodie modulabere questus, Aularum satur ac
aevi sua lumina letho Clausit IO ANNIS BODMEIER, quando supremum Addere septenis
decies jam caeperat annum. Illum MUNDA, ferax hominum, prudentia coelo Quos sua
& Eloquium tollit, generosaque Virtus, Nascentem tulit. At puerum Juvenemque
Camaenae Exceptum gremio, & lympha Permessidos undae Lotum, Deliacis enutri
vere sub umbris,
Extinctum lacrymis, nec minuunt
morae, aut Multi tristitiam dies? Ast felix obitus, quem sapientiae Laus ornat,
quoniam robore stat suo Virtus, Peliaca ut quercus, & aequoris Saxum
Carpathii manet. Mors felix magis est, quam pietas fidesque Absorbet. Quoniam
robore stat Dei Isthaec vita piis propria, & ut Deus Noster perpetuùm
manet.
HENRICUS VVIDEBURGIUS Th. D. [fremdsprachliches Material]. EPOS FVNEBRE.
SI licet & fas est, desideriosa recessu Pectoris ex imo suspiria ducere &
udos Exstillare oculis, moerore ciente, liquores, Emerito cùm Parca seni sua
stamina rumpit: MUSA, fac officium: posito velamine picto, Atratâ cingare togâ,
vultuque severo Conspiciare: novos hodiè modulabere questus, Aularum satur ac
aevi sua lumina letho Clausit IO ANNIS BODMEIER, quando supremum Addere septenis
decies jam caeperat annum. Illum MUNDA, ferax hominum, prudentia coelo Quos sua
& Eloquium tollit, generosaque Virtus, Nascentem tulit. At puerum Juvenemque
Camaenae Exceptum gremio, & lymphâ Permessidos undae Lotum, Deliacis enutri
vere sub umbris,
<TEI> <text> <body> <div> <l><pb facs="#f0050"/> Extinctum lacrymis, nec minuunt morae, aut Multi tristitiam dies? Ast felix obitus, quem sapientiae Laus ornat, quoniam robore stat suo Virtus, Peliaca ut quercus, & aequoris Saxum Carpathii manet. Mors felix magis est, quam pietas fidesque Absorbet. Quoniam robore stat Dei Isthaec vita piis propria, & ut Deus Noster perpetuùm manet.</l> <p>HENRICUS VVIDEBURGIUS Th. D.</p> <p><foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign>.</p> </div> <div> <head>EPOS FVNEBRE.<lb/></head> <l>SI licet & fas est, desideriosa recessu Pectoris ex imo suspiria ducere & udos Exstillare oculis, moerore ciente, liquores, Emerito cùm Parca seni sua stamina rumpit: MUSA, fac officium: posito velamine picto, Atratâ cingare togâ, vultuque severo Conspiciare: novos hodiè modulabere questus, Aularum satur ac aevi sua lumina letho Clausit IO ANNIS BODMEIER, quando supremum Addere septenis decies jam caeperat annum. Illum MUNDA, ferax hominum, prudentia coelo Quos sua & Eloquium tollit, generosaque Virtus, Nascentem tulit. At puerum Juvenemque Camaenae Exceptum gremio, & lymphâ Permessidos undae Lotum, Deliacis enutri vere sub umbris, </l> </div> </body> </text> </TEI> [0050]
Extinctum lacrymis, nec minuunt morae, aut Multi tristitiam dies? Ast felix obitus, quem sapientiae Laus ornat, quoniam robore stat suo Virtus, Peliaca ut quercus, & aequoris Saxum Carpathii manet. Mors felix magis est, quam pietas fidesque Absorbet. Quoniam robore stat Dei Isthaec vita piis propria, & ut Deus Noster perpetuùm manet. HENRICUS VVIDEBURGIUS Th. D.
_ .
EPOS FVNEBRE.
SI licet & fas est, desideriosa recessu Pectoris ex imo suspiria ducere & udos Exstillare oculis, moerore ciente, liquores, Emerito cùm Parca seni sua stamina rumpit: MUSA, fac officium: posito velamine picto, Atratâ cingare togâ, vultuque severo Conspiciare: novos hodiè modulabere questus, Aularum satur ac aevi sua lumina letho Clausit IO ANNIS BODMEIER, quando supremum Addere septenis decies jam caeperat annum. Illum MUNDA, ferax hominum, prudentia coelo Quos sua & Eloquium tollit, generosaque Virtus, Nascentem tulit. At puerum Juvenemque Camaenae Exceptum gremio, & lymphâ Permessidos undae Lotum, Deliacis enutri vere sub umbris,
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/wiedeburg_leichpredigt_1620 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/wiedeburg_leichpredigt_1620/50 |
Zitationshilfe: | Wiedeburg, Heinrich: Eine Christliche Leichpredigt/ Gehalten bey der Begräbnüß/ Des Weyland ... Herrn Johannis Bodemeiers/ [...]. Wolfenbüttel, 1620, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/wiedeburg_leichpredigt_1620/50>, abgerufen am 07.07.2024. |