Weise, Christian: Der freymüthige und höfliche Redner. Leipzig, 1693.
möglich seyn/ daß er so ein Affen-Spiel mit ihm angefangen hätte? Louys. Der Schelm ist nicht zu from dar- zu. Charl. Hört doch guter Freund/ seyd ihr lebend oder todt? Louys. Wer nicht reden will/ dem stehet nicht zu helffen. Charl. Jch sehe noch wohl ein lebendiges Zeichen/ sagt mir doch/ seyd ihr todt? Seb. Ach ja. Charl. Wo die todten Leute reden/ da halten die Lebendigen nicht gerne Stand. Louys. Jhr guter Mensch ists denn lan- ge/ daß ihr gestorben seyd? Seb. Ach nein. Charl. Woran seyd ihr denn gestorben? Jhr könts uns wohl vertrauen. Louys. Jch dächte/ wenn mich so gute Freunde fragten/ ich müste reden/ und wenn ich zehen mahl gestorben wäre. Seb. Unser Reden kan uns schädlich seyn. Charl. (Reist ihm den Plunder vom Leibe/ daß man den lebhafften Spanier hervor jucken siehet) Charl.
moͤglich ſeyn/ daß er ſo ein Affen-Spiel mit ihm angefangen haͤtte? Louyſ. Der Schelm iſt nicht zu from dar- zu. Charl. Hoͤrt doch guter Freund/ ſeyd ihr lebend oder todt? Louyſ. Wer nicht reden will/ dem ſtehet nicht zu helffen. Charl. Jch ſehe noch wohl ein lebendiges Zeichen/ ſagt mir doch/ ſeyd ihr todt? Seb. Ach ja. Charl. Wo die todten Leute reden/ da halten die Lebendigen nicht gerne Stand. Louyſ. Jhr guter Menſch iſts denn lan- ge/ daß ihr geſtorben ſeyd? Seb. Ach nein. Charl. Woran ſeyd ihr denn geſtorben? Jhr koͤnts uns wohl vertrauen. Louyſ. Jch daͤchte/ wenn mich ſo gute Freunde fragten/ ich muͤſte reden/ und wenn ich zehen mahl geſtorben waͤre. Seb. Unſer Reden kan uns ſchaͤdlich ſeyn. Charl. (Reiſt ihm den Plunder vom Leibe/ daß man den lebhafften Spanier hervor jucken ſiehet) Charl.
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <sp who="#CHA"> <p><pb facs="#f0637" n="471"/> moͤglich ſeyn/ daß er ſo ein Affen-Spiel<lb/> mit ihm angefangen haͤtte?</p> </sp><lb/> <sp who="#LOU"> <speaker>Louyſ.</speaker> <p>Der Schelm iſt nicht zu from dar-<lb/> zu.</p> </sp><lb/> <sp who="#CHA"> <speaker>Charl.</speaker> <p>Hoͤrt doch guter Freund/ ſeyd ihr<lb/> lebend oder todt?</p> </sp><lb/> <sp who="#LOU"> <speaker>Louyſ.</speaker> <p>Wer nicht reden will/ dem ſtehet<lb/> nicht zu helffen.</p> </sp><lb/> <sp who="#CHA"> <speaker>Charl.</speaker> <p>Jch ſehe noch wohl ein lebendiges<lb/> Zeichen/ ſagt mir doch/ ſeyd ihr todt?</p> </sp><lb/> <sp who="#SEB"> <speaker>Seb.</speaker> <p>Ach ja.</p> </sp><lb/> <sp who="#CHA"> <speaker>Charl.</speaker> <p>Wo die todten Leute reden/ da<lb/> halten die Lebendigen nicht gerne<lb/> Stand.</p> </sp><lb/> <sp who="#LOU"> <speaker>Louyſ.</speaker> <p>Jhr guter Menſch iſts denn lan-<lb/> ge/ daß ihr geſtorben ſeyd?</p> </sp><lb/> <sp who="#SEB"> <speaker>Seb.</speaker> <p>Ach nein.</p> </sp><lb/> <sp who="#CHA"> <speaker>Charl.</speaker> <p>Woran ſeyd ihr denn geſtorben?<lb/> Jhr koͤnts uns wohl vertrauen.</p> </sp><lb/> <sp who="#LOU"> <speaker>Louyſ.</speaker> <p>Jch daͤchte/ wenn mich ſo gute<lb/> Freunde fragten/ ich muͤſte reden/ und<lb/> wenn ich zehen mahl geſtorben waͤre.</p> </sp><lb/> <sp who="#SEB"> <speaker>Seb.</speaker> <p>Unſer Reden kan uns ſchaͤdlich ſeyn.</p> </sp><lb/> <sp who="#CHA"> <speaker>Charl.</speaker> <stage>(Reiſt ihm den Plunder vom<lb/> Leibe/ daß man den lebhafften<lb/> Spanier hervor jucken ſiehet)</stage><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq">Charl.</hi> </fw> </sp><lb/> </div> </div> </body> </text> </TEI> [471/0637]
moͤglich ſeyn/ daß er ſo ein Affen-Spiel
mit ihm angefangen haͤtte?
Louyſ. Der Schelm iſt nicht zu from dar-
zu.
Charl. Hoͤrt doch guter Freund/ ſeyd ihr
lebend oder todt?
Louyſ. Wer nicht reden will/ dem ſtehet
nicht zu helffen.
Charl. Jch ſehe noch wohl ein lebendiges
Zeichen/ ſagt mir doch/ ſeyd ihr todt?
Seb. Ach ja.
Charl. Wo die todten Leute reden/ da
halten die Lebendigen nicht gerne
Stand.
Louyſ. Jhr guter Menſch iſts denn lan-
ge/ daß ihr geſtorben ſeyd?
Seb. Ach nein.
Charl. Woran ſeyd ihr denn geſtorben?
Jhr koͤnts uns wohl vertrauen.
Louyſ. Jch daͤchte/ wenn mich ſo gute
Freunde fragten/ ich muͤſte reden/ und
wenn ich zehen mahl geſtorben waͤre.
Seb. Unſer Reden kan uns ſchaͤdlich ſeyn.
Charl. (Reiſt ihm den Plunder vom
Leibe/ daß man den lebhafften
Spanier hervor jucken ſiehet)
Charl.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/weise_redner_1693 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/weise_redner_1693/637 |
Zitationshilfe: | Weise, Christian: Der freymüthige und höfliche Redner. Leipzig, 1693, S. 471. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/weise_redner_1693/637>, abgerufen am 04.07.2024. |