Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Vierdter Theil. Halle, 1725.uti clavem absolventem ipse unus adhibere debet pastor Ecclesiae, ita etiam clavem ligantem adhibere debet ipse unus, sicubi incorrigibilis aliquis fuerit ex suis parochianis. Habet quidem unus quisque pastorum & ministrorum Ecclesiae hanc potestatem, ut ligare possit & retinere peccata, sed illa potestas non est ab eo solo propria autoritate exercenda &c. Sunt inter ministros Ecclesiae nonnulli tam protervi, ut potestate clavium in vindictam utantur, sic ubi a Parochiano uno vel altero levi aliqua injuria affecti vel damnum in re familiari passi fuerint. Protinus tum insurgunt illi, & vel ex suggestu mirum in modum & sine modo paratragoediantur, multisque suos, quos sibi fingunt nonnunquam, adversarios, persequuntur execrationibus, vel etiam, ubi sua confessi fuerint illi, aut confiteri adhuc velint, peccata, non dimittunt tantum sine absolutione, sine solatio, sed etiam diras iis dicunt & damnationem aeternam annunciant. Ziegl. de Superint. c. 17. §. 10. & 11. Etsi vero Pastores in tali casu ad Superintendentem suum amandenter &c. Superintendens tamen nec ipse quidem potestatem habet arcendi aliquem ab usu sacramentorum &c. Hac ratione fibula injecta fuit infrunitae pastorum licentiae, qui clavium potestate abutuntur & propter res temporales miseris peccatoribus absolutionem saepenumero denegant ibid. §. 16. & 17. Das letzte und daß auch nicht einmahl denen Superintendenten zu stehe nach eigenen Gutdüncken jemand von dem Abendmahl auszuschliessen, noch solches denen Pfarrern die unter ihnen sind, zu vergönnen, führet er gantz weitläufftig eod. tract. cap. 18. integro aus, ja er bemerckt gantz wohl, daß auch die Consistoria in dergleichen Fällen sich nicht übereilen sollen, und meldet d. c. 18. §. 16. & 17. quod excommunicatio comitantes plerumque habeat poenas civiles, quas vel augere vel minuere, vel moderari est summae civilis potestatis &c. Et haec est ratio, quod excommunicandi exercitium sibi vindicaverit Princeps & inter reservata sua retulerit, neque commune esse voluerit Consistoriis. Adde Conring. ad Lamp. Part. 1. §. 27. Unter denen Sächsischen Constitutionibus, die Ziegler an besagten Orten häufig anführet, sind folgende die merckwürdigsten. Denn also ist in der Constitution von beyden Consistoriis n. 10. §. fin. zu lesen. Desgleichen sollen auch die Consistorialen selbst keines weges Macht haben, den Bann wider jemand zu erkennen, noch darvon zu absolviren, sondern dißfalls des Synodi bey unsern Ober-Consistorio Erkäntnüß erwarten und desselben Be- uti clavem absolventem ipse unus adhibere debet pastor Ecclesiae, ita etiam clavem ligantem adhibere debet ipse unus, sicubi incorrigibilis aliquis fuerit ex suis parochianis. Habet quidem unus quisque pastorum & ministrorum Ecclesiae hanc potestatem, ut ligare possit & retinere peccata, sed illa potestas non est ab eo solo propria autoritate exercenda &c. Sunt inter ministros Ecclesiae nonnulli tam protervi, ut potestate clavium in vindictam utantur, sic ubi a Parochiano uno vel altero levi aliqua injuria affecti vel damnum in re familiari passi fuerint. Protinus tum insurgunt illi, & vel ex suggestu mirum in modum & sine modo paratragoediantur, multisque suos, quos sibi fingunt nonnunquam, adversarios, persequuntur execrationibus, vel etiam, ubi sua confessi fuerint illi, aut confiteri adhuc velint, peccata, non dimittunt tantum sine absolutione, sine solatio, sed etiam diras iis dicunt & damnationem aeternam annunciant. Ziegl. de Superint. c. 17. §. 10. & 11. Etsi vero Pastores in tali casu ad Superintendentem suum amandenter &c. Superintendens tamen nec ipse quidem potestatem habet arcendi aliquem ab usu sacramentorum &c. Hac ratione fibula injecta fuit infrunitae pastorum licentiae, qui clavium potestate abutuntur & propter res temporales miseris peccatoribus absolutionem saepenumero denegant ibid. §. 16. & 17. Das letzte und daß auch nicht einmahl denen Superintendenten zu stehe nach eigenen Gutdüncken jemand von dem Abendmahl auszuschliessen, noch solches denen Pfarrern die unter ihnen sind, zu vergönnen, führet er gantz weitläufftig eod. tract. cap. 18. integro aus, ja er bemerckt gantz wohl, daß auch die Consistoria in dergleichen Fällen sich nicht übereilen sollen, und meldet d. c. 18. §. 16. & 17. quod excommunicatio comitantes plerumque habeat poenas civiles, quas vel augere vel minuere, vel moderari est summae civilis potestatis &c. Et haec est ratio, quod excommunicandi exercitium sibi vindicaverit Princeps & inter reservata sua retulerit, neque commune esse voluerit Consistoriis. Adde Conring. ad Lamp. Part. 1. §. 27. Unter denen Sächsischen Constitutionibus, die Ziegler an besagten Orten häufig anführet, sind folgende die merckwürdigsten. Denn also ist in der Constitution von beyden Consistoriis n. 10. §. fin. zu lesen. Desgleichen sollen auch die Consistorialen selbst keines weges Macht haben, den Bann wider jemand zu erkennen, noch darvon zu absolviren, sondern dißfalls des Synodi bey unsern Ober-Consistorio Erkäntnüß erwarten und desselben Be- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0152" n="144"/> uti clavem absolventem ipse unus adhibere debet pastor Ecclesiae, ita etiam clavem ligantem adhibere debet ipse unus, sicubi incorrigibilis aliquis fuerit ex suis parochianis. Habet quidem unus quisque pastorum & ministrorum Ecclesiae hanc potestatem, ut ligare possit & retinere peccata, sed illa potestas non est ab eo solo propria autoritate exercenda &c. Sunt inter ministros Ecclesiae nonnulli tam protervi, ut potestate clavium in vindictam utantur, sic ubi a Parochiano uno vel altero levi aliqua injuria affecti vel damnum in re familiari passi fuerint. Protinus tum insurgunt illi, & vel ex suggestu mirum in modum & sine modo paratragoediantur, multisque suos, quos sibi fingunt nonnunquam, adversarios, persequuntur execrationibus, vel etiam, ubi sua confessi fuerint illi, aut confiteri adhuc velint, peccata, non dimittunt tantum sine absolutione, sine solatio, sed etiam diras iis dicunt & damnationem aeternam annunciant. Ziegl. <hi rendition="#i">de Superint. c. 17. §. 10. & 11.</hi> Etsi vero Pastores in tali casu ad Superintendentem suum amandenter &c. Superintendens tamen nec ipse quidem potestatem habet arcendi aliquem ab usu sacramentorum &c. Hac ratione fibula injecta fuit infrunitae pastorum licentiae, qui clavium potestate abutuntur & propter res temporales miseris peccatoribus absolutionem saepenumero denegant <hi rendition="#i">ibid. §. 16. & 17.</hi> Das letzte und daß auch nicht einmahl denen Superintendenten zu stehe nach eigenen Gutdüncken jemand von dem Abendmahl auszuschliessen, noch solches denen Pfarrern die unter ihnen sind, zu vergönnen, führet er gantz weitläufftig <hi rendition="#i">eod. tract. cap. 18. integro</hi> aus, ja er bemerckt gantz wohl, daß auch die Consistoria in dergleichen Fällen sich nicht übereilen sollen, und meldet <hi rendition="#i">d. c. 18. §. 16. & 17.</hi> quod excommunicatio comitantes plerumque habeat <hi rendition="#i">poenas civiles</hi>, quas vel augere vel minuere, vel moderari est summae civilis potestatis &c. Et haec est ratio, quod excommunicandi exercitium sibi vindicaverit Princeps & <hi rendition="#i">inter reservata</hi> sua retulerit, neque commune esse voluerit Consistoriis. Adde Conring. <hi rendition="#i">ad Lamp. Part. 1. §. 27.</hi> Unter denen Sächsischen Constitutionibus, die Ziegler an besagten Orten häufig anführet, sind folgende die merckwürdigsten. Denn also ist in der <hi rendition="#i">Constitution</hi> von beyden <hi rendition="#i">Consistoriis n. 10. §. fin.</hi> zu lesen. Desgleichen sollen auch die <hi rendition="#i">Consistorial</hi>en selbst keines weges Macht haben, den Bann wider jemand zu erkennen, noch darvon zu <hi rendition="#i">absolvir</hi>en, sondern dißfalls des <hi rendition="#i">Synodi</hi> bey unsern Ober-<hi rendition="#i">Consistorio</hi> Erkäntnüß erwarten und desselben Be- </p> </div> </body> </text> </TEI> [144/0152]
uti clavem absolventem ipse unus adhibere debet pastor Ecclesiae, ita etiam clavem ligantem adhibere debet ipse unus, sicubi incorrigibilis aliquis fuerit ex suis parochianis. Habet quidem unus quisque pastorum & ministrorum Ecclesiae hanc potestatem, ut ligare possit & retinere peccata, sed illa potestas non est ab eo solo propria autoritate exercenda &c. Sunt inter ministros Ecclesiae nonnulli tam protervi, ut potestate clavium in vindictam utantur, sic ubi a Parochiano uno vel altero levi aliqua injuria affecti vel damnum in re familiari passi fuerint. Protinus tum insurgunt illi, & vel ex suggestu mirum in modum & sine modo paratragoediantur, multisque suos, quos sibi fingunt nonnunquam, adversarios, persequuntur execrationibus, vel etiam, ubi sua confessi fuerint illi, aut confiteri adhuc velint, peccata, non dimittunt tantum sine absolutione, sine solatio, sed etiam diras iis dicunt & damnationem aeternam annunciant. Ziegl. de Superint. c. 17. §. 10. & 11. Etsi vero Pastores in tali casu ad Superintendentem suum amandenter &c. Superintendens tamen nec ipse quidem potestatem habet arcendi aliquem ab usu sacramentorum &c. Hac ratione fibula injecta fuit infrunitae pastorum licentiae, qui clavium potestate abutuntur & propter res temporales miseris peccatoribus absolutionem saepenumero denegant ibid. §. 16. & 17. Das letzte und daß auch nicht einmahl denen Superintendenten zu stehe nach eigenen Gutdüncken jemand von dem Abendmahl auszuschliessen, noch solches denen Pfarrern die unter ihnen sind, zu vergönnen, führet er gantz weitläufftig eod. tract. cap. 18. integro aus, ja er bemerckt gantz wohl, daß auch die Consistoria in dergleichen Fällen sich nicht übereilen sollen, und meldet d. c. 18. §. 16. & 17. quod excommunicatio comitantes plerumque habeat poenas civiles, quas vel augere vel minuere, vel moderari est summae civilis potestatis &c. Et haec est ratio, quod excommunicandi exercitium sibi vindicaverit Princeps & inter reservata sua retulerit, neque commune esse voluerit Consistoriis. Adde Conring. ad Lamp. Part. 1. §. 27. Unter denen Sächsischen Constitutionibus, die Ziegler an besagten Orten häufig anführet, sind folgende die merckwürdigsten. Denn also ist in der Constitution von beyden Consistoriis n. 10. §. fin. zu lesen. Desgleichen sollen auch die Consistorialen selbst keines weges Macht haben, den Bann wider jemand zu erkennen, noch darvon zu absolviren, sondern dißfalls des Synodi bey unsern Ober-Consistorio Erkäntnüß erwarten und desselben Be-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte04_1725 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte04_1725/152 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Vierdter Theil. Halle, 1725, S. 144. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte04_1725/152>, abgerufen am 27.07.2024. |