Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724.

Bild:
<< vorherige Seite
nächste Seite >>

gationem omnes, etiam barbarissimae & locorum spatiis maxime disjunctae nationes tacita quadam conspiratione agnoscunt, dum aliquem Deum colendum fatentur, licet nesciant genuinum cultus modum: Proximum est, ut ostendatur necessitas revelationis divinae, quam scil. evincit tum insufficientia eorum, quae de cultu DEI religio naturalis suggerit, tum mirus nationum in cultu divino dissensus, quo ipso simul fassoe sunt, se modum colendi Deum ipsi unice acceptum atque probatum ignorare: Sane uti princeps non ex arbitrio ministri, sed e praescripto suo & instructione coli postulat, ita DEO quoque cultus electitius hominum, dissonus & saepe absonus, non satisfacit, sed ipse coli procul dubio vult, juxta ordinem a se praescriptum quem licet non repetat apud singulos & per singula momenta, sufficit tamen, quod voluntatem suam de modo cultus sibi placentis patefecerit quibusdam & apud eos tabulas instructionis suae deposuerit atque in aperto quasi collocarit, ut inquirentibus facilis semper pateat accessus. Tum denique probandum, inter omnesrevelationes eminere eam, quae in Sacra Scriptura continetur, cujus autoritas tum methodo destructiva tum astructiva ftabilienda atque in tuto locanda est. Ita deinceps faciliori negotio dogmata e Sacra Scriptura deducta, quae alias Athei convitiis impetere solent, instillari ipsis at que probata dari paulatim potuerunt.

Ad illum igitur procedendi modum exegimus seriem quaestionumTractatio quaestionum Antiatheisticarum delineatur. anti atheisticarum, quas ordine ita discutiemus, ut primo sensum quaestionis sive statum controversiae exponamus; mox quae situm vel affirmemus diserte vel negemus; post adversarios nomi nemus, quibus cum nobis res est, idque candide, ut nemini quicquam affingamus, sed in rei fidem verba ipsa autorum in medium producamus; porto rationes decidendi subjungamus, idque nervose, nulla rhetoricatione & circuitione usi; ubi in prioribus titulis priuscuam seilicet ad roborationem autoritatis SSae deventum est) primas in probando partes adsignabimus rationt & experientiae. (cum aliud principium athei nondum admittant) secundas SSae. idque non ideo, ut atheos e Scriptura nondum stabilienda convincamus, sed in gratiam fidelium & ut sanctos DEI homines eodem probandi modo usos ostendamus: postmodum vero, ubi Sacrae Scripturae autoritas jam fuerit stabilita, (quod siet Tit. IV.) in subsequentibus deinde Titulis primum locum in probatione do-

gationem omnes, etiam barbarissimae & locorum spatiis maxime disjunctae nationes tacita quadam conspiratione agnoscunt, dum aliquem Deum colendum fatentur, licet nesciant genuinum cultus modum: Proximum est, ut ostendatur necessitas revelationis divinae, quam scil. evincit tum insufficientia eorum, quae de cultu DEI religio naturalis suggerit, tum mirus nationum in cultu divino dissensus, quo ipso simul fassoe sunt, se modum colendi Deum ipsi unice acceptum atque probatum ignorare: Sane uti princeps non ex arbitrio ministri, sed e praescripto suo & instructione coli postulat, ita DEO quoque cultus electitius hominum, dissonus & saepe absonus, non satisfacit, sed ipse coli procul dubio vult, juxta ordinem a se praescriptum quem licet non repetat apud singulos & per singula momenta, sufficit tamen, quod voluntatem suam de modo cultus sibi placentis patefecerit quibusdam & apud eos tabulas instructionis suae deposuerit atque in aperto quasi collocarit, ut inquirentibus facilis semper pateat accessus. Tum denique probandum, inter omnesrevelationes eminere eam, quae in Sacra Scriptura continetur, cujus autoritas tum methodo destructiva tum astructiva ftabilienda atque in tuto locanda est. Ita deinceps faciliori negotio dogmata e Sacra Scriptura deducta, quae alias Athei convitiis impetere solent, instillari ipsis at que probata dari paulatim potuerunt.

Ad illum igitur procedendi modum exegimus seriem quaestionumTractatio quaestionum Antiatheisticarum delineatur. anti atheisticarum, quas ordine ita discutiemus, ut primo sensum quaestionis sive statum controversiae exponamus; mox quae situm vel affirmemus diserte vel negemus; post adversarios nomi nemus, quibus cum nobis res est, idque candide, ut nemini quicquam affingamus, sed in rei fidem verba ipsa autorum in medium producamus; porto rationes decidendi subjungamus, idque nervose, nulla rhetoricatione & circuitione usi; ubi in prioribus titulis priuscuam seilicet ad roborationem autoritatis SSae deventum est) primas in probando partes adsignabimus rationt & experientiae. (cum aliud principium athei nondum admittant) secundas SSae. idque non ideo, ut atheos e Scriptura nondum stabilienda convincamus, sed in gratiam fidelium & ut sanctos DEI homines eodem probandi modo usos ostendamus: postmodum vero, ubi Sacrae Scripturae autoritas jam fuerit stabilita, (quod siet Tit. IV.) in subsequentibus deinde Titulis primum locum in probatione do- 

<TEI>
  <text>
    <body>
      <div>
        <p><pb facs="#f0085" n="79"/>
gationem omnes,                      etiam barbarissimae &amp; locorum spatiis maxime disjunctae nationes tacita                      quadam conspiratione agnoscunt, dum aliquem Deum colendum fatentur, licet                      nesciant genuinum cultus modum: Proximum est, ut ostendatur <hi rendition="#i">necessitas revelationis divinae</hi>, quam scil. evincit tum insufficientia                      eorum, quae de cultu DEI religio naturalis suggerit, tum mirus nationum in cultu                      divino dissensus, quo ipso simul fassoe sunt, se modum colendi Deum ipsi unice                      acceptum atque probatum ignorare: Sane uti princeps non ex arbitrio ministri,                      sed e praescripto suo &amp; instructione coli postulat, ita DEO quoque                      cultus electitius hominum, dissonus &amp; saepe absonus, non satisfacit, sed                      ipse coli procul dubio vult, juxta ordinem a se praescriptum quem licet non                      repetat apud singulos &amp; per singula momenta, sufficit tamen, quod                      voluntatem suam de modo cultus sibi placentis patefecerit quibusdam &amp;                      apud eos tabulas instructionis suae deposuerit atque in aperto quasi collocarit,                      ut inquirentibus facilis semper pateat accessus. Tum denique probandum, inter <hi rendition="#i">omnesrevelationes</hi> eminere eam, quae in <hi rendition="#i">Sacra Scriptura</hi> continetur, cujus autoritas tum methodo                      destructiva tum astructiva ftabilienda atque in tuto locanda est. Ita deinceps                      faciliori negotio dogmata e Sacra Scriptura deducta, quae alias Athei convitiis                      impetere solent, instillari ipsis at que probata dari paulatim potuerunt.</p>
        <p>Ad illum igitur procedendi modum exegimus seriem <hi rendition="#i">quaestionum</hi><note place="right"><hi rendition="#i">Tractatio                              quaestionum Antiatheisticarum delineatur</hi>.</note> <hi rendition="#i">anti atheisticarum</hi>, quas ordine ita discutiemus, ut                      primo sensum quaestionis sive <hi rendition="#i">statum controversiae</hi> exponamus; mox quae situm vel <hi rendition="#i">affirmemus diserte</hi> vel <hi rendition="#i">negemus</hi>; post <hi rendition="#i">adversarios</hi> nomi                      nemus, quibus cum nobis res est, idque candide, ut nemini quicquam affingamus,                      sed in rei fidem verba ipsa autorum in medium producamus; porto <hi rendition="#i">rationes decidendi</hi> subjungamus, idque nervose, nulla                      rhetoricatione &amp; circuitione usi; ubi in prioribus titulis priuscuam                      seilicet ad roborationem autoritatis SSae deventum est) primas in probando                      partes adsignabimus <hi rendition="#i">rationt &amp; experientiae</hi>. (cum                      aliud principium athei nondum admittant) secundas <hi rendition="#i">SSae</hi>. idque non ideo, ut atheos e Scriptura nondum stabilienda convincamus, sed in gratiam fidelium &amp; ut sanctos DEI homines eodem probandi modo usos ostendamus: postmodum vero, ubi Sacrae Scripturae autoritas jam fuerit stabilita, (quod siet Tit. IV.) in subsequentibus deinde Titulis primum locum in probatione do-
</p>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[79/0085] gationem omnes, etiam barbarissimae & locorum spatiis maxime disjunctae nationes tacita quadam conspiratione agnoscunt, dum aliquem Deum colendum fatentur, licet nesciant genuinum cultus modum: Proximum est, ut ostendatur necessitas revelationis divinae, quam scil. evincit tum insufficientia eorum, quae de cultu DEI religio naturalis suggerit, tum mirus nationum in cultu divino dissensus, quo ipso simul fassoe sunt, se modum colendi Deum ipsi unice acceptum atque probatum ignorare: Sane uti princeps non ex arbitrio ministri, sed e praescripto suo & instructione coli postulat, ita DEO quoque cultus electitius hominum, dissonus & saepe absonus, non satisfacit, sed ipse coli procul dubio vult, juxta ordinem a se praescriptum quem licet non repetat apud singulos & per singula momenta, sufficit tamen, quod voluntatem suam de modo cultus sibi placentis patefecerit quibusdam & apud eos tabulas instructionis suae deposuerit atque in aperto quasi collocarit, ut inquirentibus facilis semper pateat accessus. Tum denique probandum, inter omnesrevelationes eminere eam, quae in Sacra Scriptura continetur, cujus autoritas tum methodo destructiva tum astructiva ftabilienda atque in tuto locanda est. Ita deinceps faciliori negotio dogmata e Sacra Scriptura deducta, quae alias Athei convitiis impetere solent, instillari ipsis at que probata dari paulatim potuerunt. Ad illum igitur procedendi modum exegimus seriem quaestionum anti atheisticarum, quas ordine ita discutiemus, ut primo sensum quaestionis sive statum controversiae exponamus; mox quae situm vel affirmemus diserte vel negemus; post adversarios nomi nemus, quibus cum nobis res est, idque candide, ut nemini quicquam affingamus, sed in rei fidem verba ipsa autorum in medium producamus; porto rationes decidendi subjungamus, idque nervose, nulla rhetoricatione & circuitione usi; ubi in prioribus titulis priuscuam seilicet ad roborationem autoritatis SSae deventum est) primas in probando partes adsignabimus rationt & experientiae. (cum aliud principium athei nondum admittant) secundas SSae. idque non ideo, ut atheos e Scriptura nondum stabilienda convincamus, sed in gratiam fidelium & ut sanctos DEI homines eodem probandi modo usos ostendamus: postmodum vero, ubi Sacrae Scripturae autoritas jam fuerit stabilita, (quod siet Tit. IV.) in subsequentibus deinde Titulis primum locum in probatione do- Tractatio quaestionum Antiatheisticarum delineatur.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Dieses Werk wurde im Rahmen des Moduls DTA-Erweiterungen (DTAE) digitalisiert. Weitere Informationen …

Obrigkeitskritik und Fürstenberatung: Die Oberhofprediger in Braunschweig-Wolfenbüttel 1568-1714: Bereitstellung der Texttranskription und Auszeichnung in XML/TEI. (2013-02-15T13:54:31Z) Bitte beachten Sie, dass die aktuelle Transkription (und Textauszeichnung) mittlerweile nicht mehr dem Stand zum Zeitpunkt der Übernahme entsprechen muss.
Wolfenbütteler Digitale Bibliothek: Bereitstellung der Bilddigitalisate (2013-02-15T13:54:31Z)
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription. (2013-02-15T13:54:31Z)

Weitere Informationen:

Anmerkungen zur Transkription:

  • Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
  • Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
  • Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
  • Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
  • Ligaturen werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
  • Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
  • Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
  • Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.



Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/85
Zitationshilfe: Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Dritter Theil. Halle, 1724, S. 79. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte03_1724/85>, abgerufen am 16.02.2025.