Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Zweyter Theil. Halle, 1724.Rechte, damit man endlich auch auf die remedia dieser allgemeinen Corruption in möglichster Summa kommt, dreyerley weltliche Straffen darauf gesetzt, als daß er 1) seiner Ehre, die er vornehmlich von GOtt hat, als famae suae prodigus & proprii persecutor honoris enisetzet, 2.) seines Ambts, welches er so gröblich geschändet, verlustig seyn, und dann 3) dem Unrechtleidenden Parth, welchen er hierdurch um das seine gebracht, den Schaden wieder ersetzen, und der höhere auch destomehr, und unnachläßlicher gestrafft werden soll. Wie hiervon das Jus Civile in dem bekannten Tit. C. de poenis Jud. q. mal. jud disponiret, und nicht weniger dreyerley Straffen, als die perditionem causae, amissi. onem honoris, & restitutionem damni in L. 1. & auth. subseq. h. t. wieder denjenigen gesetzet hat, der den Richter durch Gifft und Gaben auf seine Seite zubringen trachtet. §. XXX. Weil aber dasjenige, was dißfalls in jure CanonicoMit welchen das Jus Canonicum übereinstimmet. und besonders in Cap. 1. de sent. & re judic. in 6to. versehen, um der convenienz willen, die es in diesem passu hat, und indem sich zugleich auf das jus civile beziehet, wohl werth ist, daß es zum Beschluß dieses unvorgreifflichen Bedenckens integre mit einer wenigen Zugabe anher gesetzt wird. So lauten die Worte des Innocentii IV. merckwürdig also: Cum aeterni tribunal Judicis illum reum non habeat, quem injuste Judex condemnat, testante Propheta; Nec damnabit eum cum judicabitur ille. Caveant Judices, & prudentes attendant, ut in causarum processibus nil vindicet odium & favor usurpet, timor exulet, praemium aut exspectatio praemii Justitiam non evertat, sed stateram gestent in manibus, lances appendant aequo libramine ut in omnibus, quae in causis agenda fuerint, praesertim in concipiendis sententiis & ferendis prae oculis habeant solum Deum: illius imitantes exemplum, qui querelas populi tabernaculum ingressus ad dominum deferebat, ut secundum ejus inperium judicaret. Si quis autem judex ecclesiasticus ordinarius aut etiam delegatus famae suae prodigus & proprii persecutor honoris contra conscientiam & contra justitiam in gravamen partis alterius in judicio quicquam fecerit per gratiam vel per sordes, ab executione officii per annum noverit se suspensum ad aestimationem litis parti, quam laeserit nihilominus condemnandus. Sciturus quod suspensione duranta damnabiliter ingesserit se divinis, irregularitatis laqueo se involvat, secundum canonicas sanctiones, a qua non nisi per summum Pontificem poterit liberari salvis aliis constitutionibus (scil. Juris Civi Rechte, damit man endlich auch auf die remedia dieser allgemeinen Corruption in möglichster Summa kommt, dreyerley weltliche Straffen darauf gesetzt, als daß er 1) seiner Ehre, die er vornehmlich von GOtt hat, als famae suae prodigus & proprii persecutor honoris enisetzet, 2.) seines Ambts, welches er so gröblich geschändet, verlustig seyn, und dann 3) dem Unrechtleidenden Parth, welchen er hierdurch um das seine gebracht, den Schaden wieder ersetzen, und der höhere auch destomehr, und unnachläßlicher gestrafft werden soll. Wie hiervon das Jus Civile in dem bekannten Tit. C. de poenis Jud. q. mal. jud disponiret, und nicht weniger dreyerley Straffen, als die perditionem causae, amissi. onem honoris, & restitutionem damni in L. 1. & auth. subseq. h. t. wieder denjenigen gesetzet hat, der den Richter durch Gifft und Gaben auf seine Seite zubringen trachtet. §. XXX. Weil aber dasjenige, was dißfalls in jure CanonicoMit welchen das Jus Canonicum übereinstimmet. und besonders in Cap. 1. de sent. & re judic. in 6to. versehen, um der convenienz willen, die es in diesem passu hat, und indem sich zugleich auf das jus civile beziehet, wohl werth ist, daß es zum Beschluß dieses unvorgreifflichen Bedenckens integre mit einer wenigen Zugabe anher gesetzt wird. So lauten die Worte des Innocentii IV. merckwürdig also: Cum aeterni tribunal Judicis illum reum non habeat, quem injuste Judex condemnat, testante Propheta; Nec damnabit eum cum judicabitur ille. Caveant Judices, & prudentes attendant, ut in causarum processibus nil vindicet odium & favor usurpet, timor exulet, praemium aut exspectatio praemii Justitiam non evertat, sed stateram gestent in manibus, lances appendant aequo libramine ut in omnibus, quae in causis agenda fuerint, praesertim in concipiendis sententiis & ferendis prae oculis habeant solum Deum: illius imitantes exemplum, qui querelas populi tabernaculum ingressus ad dominum deferebat, ut secundum ejus inperium judicaret. Si quis autem judex ecclesiasticus ordinarius aut etiam delegatus famae suae prodigus & proprii persecutor honoris contra conscientiam & contra justitiam in gravamen partis alterius in judicio quicquam fecerit per gratiam vel per sordes, ab executione officii per annum noverit se suspensum ad aestimationem litis parti, quam laeserit nihilominus condemnandus. Sciturus quod suspensione duranta damnabiliter ingesserit se divinis, irregularitatis laqueo se involvat, secundum canonicas sanctiones, a qua non nisi per summum Pontificem poterit liberari salvis aliis constitutionibus (scil. Juris Civi <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0041" n="33"/> Rechte, damit man endlich auch auf die remedia dieser allgemeinen Corruption in möglichster Summa kommt, dreyerley weltliche Straffen darauf gesetzt, als daß er 1) seiner Ehre, die er vornehmlich von GOtt hat, als famae suae prodigus & proprii persecutor honoris enisetzet, 2.) seines Ambts, welches er so gröblich geschändet, verlustig seyn, und dann 3) dem Unrechtleidenden Parth, welchen er hierdurch um das seine gebracht, den Schaden wieder ersetzen, und der höhere auch destomehr, und unnachläßlicher gestrafft werden soll. Wie hiervon das Jus Civile in dem bekannten Tit. C. de poenis Jud. q. mal. jud disponiret, und nicht weniger dreyerley Straffen, als die perditionem causae, amissi. onem honoris, & restitutionem damni in L. 1. & auth. subseq. h. t. wieder denjenigen gesetzet hat, der den Richter durch Gifft und Gaben auf seine Seite zubringen trachtet.</p> <p>§. XXX. Weil aber dasjenige, was dißfalls in jure Canonico<note place="right">Mit welchen das <hi rendition="#i">Jus Canonicum</hi> übereinstimmet.</note> und besonders in Cap. 1. de sent. & re judic. in 6to. versehen, um der convenienz willen, die es in diesem passu hat, und indem sich zugleich auf das jus civile beziehet, wohl werth ist, daß es zum Beschluß dieses unvorgreifflichen Bedenckens integre mit einer wenigen Zugabe anher gesetzt wird. So lauten die Worte des Innocentii IV. merckwürdig also: Cum aeterni tribunal Judicis illum reum non habeat, quem injuste Judex condemnat, testante Propheta; Nec damnabit eum cum judicabitur ille. Caveant Judices, & prudentes attendant, ut in causarum processibus nil vindicet odium & favor usurpet, timor exulet, praemium aut exspectatio praemii Justitiam non evertat, sed stateram gestent in manibus, lances appendant aequo libramine ut in omnibus, quae in causis agenda fuerint, praesertim in concipiendis sententiis & ferendis prae oculis habeant solum Deum: illius imitantes exemplum, qui querelas populi tabernaculum ingressus ad dominum deferebat, ut secundum ejus inperium judicaret. Si quis autem judex ecclesiasticus ordinarius aut etiam delegatus famae suae prodigus & proprii persecutor honoris contra conscientiam & contra justitiam in gravamen partis alterius in judicio quicquam fecerit per gratiam vel per sordes, ab executione officii per annum noverit se suspensum ad aestimationem litis parti, quam laeserit nihilominus condemnandus. Sciturus quod suspensione duranta damnabiliter ingesserit se divinis, irregularitatis laqueo se involvat, secundum canonicas sanctiones, a qua non nisi per summum Pontificem poterit liberari salvis aliis constitutionibus (scil. Juris Civi </p> </div> </body> </text> </TEI> [33/0041]
Rechte, damit man endlich auch auf die remedia dieser allgemeinen Corruption in möglichster Summa kommt, dreyerley weltliche Straffen darauf gesetzt, als daß er 1) seiner Ehre, die er vornehmlich von GOtt hat, als famae suae prodigus & proprii persecutor honoris enisetzet, 2.) seines Ambts, welches er so gröblich geschändet, verlustig seyn, und dann 3) dem Unrechtleidenden Parth, welchen er hierdurch um das seine gebracht, den Schaden wieder ersetzen, und der höhere auch destomehr, und unnachläßlicher gestrafft werden soll. Wie hiervon das Jus Civile in dem bekannten Tit. C. de poenis Jud. q. mal. jud disponiret, und nicht weniger dreyerley Straffen, als die perditionem causae, amissi. onem honoris, & restitutionem damni in L. 1. & auth. subseq. h. t. wieder denjenigen gesetzet hat, der den Richter durch Gifft und Gaben auf seine Seite zubringen trachtet.
§. XXX. Weil aber dasjenige, was dißfalls in jure Canonico und besonders in Cap. 1. de sent. & re judic. in 6to. versehen, um der convenienz willen, die es in diesem passu hat, und indem sich zugleich auf das jus civile beziehet, wohl werth ist, daß es zum Beschluß dieses unvorgreifflichen Bedenckens integre mit einer wenigen Zugabe anher gesetzt wird. So lauten die Worte des Innocentii IV. merckwürdig also: Cum aeterni tribunal Judicis illum reum non habeat, quem injuste Judex condemnat, testante Propheta; Nec damnabit eum cum judicabitur ille. Caveant Judices, & prudentes attendant, ut in causarum processibus nil vindicet odium & favor usurpet, timor exulet, praemium aut exspectatio praemii Justitiam non evertat, sed stateram gestent in manibus, lances appendant aequo libramine ut in omnibus, quae in causis agenda fuerint, praesertim in concipiendis sententiis & ferendis prae oculis habeant solum Deum: illius imitantes exemplum, qui querelas populi tabernaculum ingressus ad dominum deferebat, ut secundum ejus inperium judicaret. Si quis autem judex ecclesiasticus ordinarius aut etiam delegatus famae suae prodigus & proprii persecutor honoris contra conscientiam & contra justitiam in gravamen partis alterius in judicio quicquam fecerit per gratiam vel per sordes, ab executione officii per annum noverit se suspensum ad aestimationem litis parti, quam laeserit nihilominus condemnandus. Sciturus quod suspensione duranta damnabiliter ingesserit se divinis, irregularitatis laqueo se involvat, secundum canonicas sanctiones, a qua non nisi per summum Pontificem poterit liberari salvis aliis constitutionibus (scil. Juris Civi
Mit welchen das Jus Canonicum übereinstimmet.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte02_1724 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte02_1724/41 |
Zitationshilfe: | Thomasius, Christian: Ernsthaffte, aber doch Muntere und Vernünfftige Thomasische Gedancken und Errinnerungen über allerhand außerlesene Juristische Händel. Zweyter Theil. Halle, 1724, S. 33. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/thomasius_ernsthaffte02_1724/41>, abgerufen am 16.07.2024. |