Nullibi majus tormentum, quam ubi saevit a- vernalis serpens conscientiae, hominum venenatis pec- catis tam diu & tam libere saginatus, & qui aeternos morsus & remorsus avidißime appetit, & lancinando & compungendo lethiferos ictus infert.
73.
Hoc anxietatis tormentum vermium more arro- dit, animam ipsam & cerebrum, instar latrantis canis, morsibus lacerat & dentibus carpit, ut tremore, hor- rore & tinnitu igneo omnia reddantur consternata: Omnia enim quae cogitasti, dixisti & fecisti, ordine, in- desinenter & infinities tibi proponuntur, renovantur, acerbe recoquentur.
74.
O te miserum, qui tam lubenter beatitudinem perdidisti aeternam! O te miserum, qui tam praefracte damnationem accersivisti aeternam! O te miserum, qui nunquam considerasti tui temporis gratiam! O te miserum, qui nunquam perpendisti hujus aeternitatis paenam!
75.
Omne hoc, quod cum summa tristitia jam recogitas aeternum, illud cum summo dolore te macerabit aeter- num: Hic tuus anxietatis vermis, qui ingens suum in- crementum ex veneno peccati dudum assumpsit, jam avido & infinito admorsu medullas & viscera carpit.
76.
Perennis dolor & jugis tristitia dulce est alimen- tum hujus conscientiae vermis; Vermis hic tristißi-
mum
c
SUMMARIA.
72.
Nullibi majus tormentum, quàm ubi ſævit a- vernalis ſerpens conſcientiæ, hominum venenatis pec- catis tàm diu & tàm liberè ſaginatus, & qui æternos morſus & remorſus avidißimè appetit, & lancinando & compungendo lethiferos ictus infert.
73.
Hoc anxietatis tormentum vermium more arro- dit, animam ipſam & cerebrum, inſtar latrantis canis, morſibus lacerat & dentibus carpit, ut tremore, hor- rore & tinnitu igneo omnia reddantur conſternata: Omnia enim quæ cogitaſti, dixiſti & feciſti, ordine, in- deſinenter & infinities tibi proponuntur, renovantur, acerbè recoquentur.
74.
O te miſerum, qui tam lubenter beatitudinem perdidiſti æternam! O te miſerum, qui tam præfractè damnationem accerſiviſti æternam! O te miſerum, qui nunquam conſideraſti tui temporis gratiam! O te miſerum, qui nunquam perpendiſti hujus æternitatis pænam!
75.
Omne hoc, quod cum ſumma triſtitia jam recogitas æternùm, illud cum ſummo dolore te macerabit æter- nùm: Hic tuus anxietatis vermis, qui ingens ſuum in- crementum ex veneno peccati dudum aſſumpſit, jam avido & infinito admorſu medullas & viſcera carpit.
76.
Perennis dolor & jugis triſtitia dulce est alimen- tum hujus conſcientiæ vermis; Vermis hic triſtißi-
mum
c
<TEI><text><front><divn="1"><pbfacs="#f0053"/><fwplace="top"type="header"><hirendition="#aq"><hirendition="#b"><hirendition="#g">SUMMARIA.</hi></hi></hi></fw><lb/><divn="2"><head>72.</head><lb/><p><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Nullibi majus tormentum, quàm ubi ſævit a-<lb/>
vernalis ſerpens conſcientiæ, hominum venenatis pec-<lb/>
catis tàm diu & tàm liberè ſaginatus, & qui æternos<lb/>
morſus & remorſus avidißimè appetit, & lancinando<lb/>& compungendo lethiferos ictus infert.</hi></hi></p></div><lb/><divn="2"><head>73.</head><lb/><p><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Hoc anxietatis tormentum vermium more arro-<lb/>
dit, animam ipſam & cerebrum, inſtar latrantis canis,<lb/>
morſibus lacerat & dentibus carpit, ut tremore, hor-<lb/>
rore & tinnitu igneo omnia reddantur conſternata:<lb/>
Omnia enim quæ cogitaſti, dixiſti & feciſti, ordine, in-<lb/>
deſinenter & infinities tibi proponuntur, renovantur,<lb/>
acerbè recoquentur.</hi></hi></p></div><lb/><divn="2"><head>74.</head><lb/><p><hirendition="#aq"><hirendition="#i">O te miſerum, qui tam lubenter beatitudinem<lb/>
perdidiſti æternam! O te miſerum, qui tam præfractè<lb/>
damnationem accerſiviſti æternam! O te miſerum,<lb/>
qui nunquam conſideraſti tui temporis gratiam! O te<lb/>
miſerum, qui nunquam perpendiſti hujus æternitatis<lb/>
pænam!</hi></hi></p></div><lb/><divn="2"><head>75.</head><lb/><p><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Omne hoc, quod cum ſumma triſtitia jam recogitas<lb/>
æternùm, illud cum ſummo dolore te macerabit æter-<lb/>
nùm: Hic tuus anxietatis vermis, qui ingens ſuum in-<lb/>
crementum ex veneno peccati dudum aſſumpſit, jam<lb/>
avido & infinito admorſu medullas & viſcera carpit.</hi></hi></p></div><lb/><divn="2"><head>76.</head><lb/><p><hirendition="#aq"><hirendition="#i">Perennis dolor & jugis triſtitia dulce est alimen-<lb/>
tum hujus conſcientiæ vermis; Vermis hic triſtißi-</hi></hi><lb/><fwplace="bottom"type="sig"><hirendition="#aq"><hirendition="#i">c</hi></hi></fw><fwplace="bottom"type="catch"><hirendition="#aq"><hirendition="#i">mum</hi></hi></fw><lb/></p></div></div></front></text></TEI>
[0053]
SUMMARIA.
72.
Nullibi majus tormentum, quàm ubi ſævit a-
vernalis ſerpens conſcientiæ, hominum venenatis pec-
catis tàm diu & tàm liberè ſaginatus, & qui æternos
morſus & remorſus avidißimè appetit, & lancinando
& compungendo lethiferos ictus infert.
73.
Hoc anxietatis tormentum vermium more arro-
dit, animam ipſam & cerebrum, inſtar latrantis canis,
morſibus lacerat & dentibus carpit, ut tremore, hor-
rore & tinnitu igneo omnia reddantur conſternata:
Omnia enim quæ cogitaſti, dixiſti & feciſti, ordine, in-
deſinenter & infinities tibi proponuntur, renovantur,
acerbè recoquentur.
74.
O te miſerum, qui tam lubenter beatitudinem
perdidiſti æternam! O te miſerum, qui tam præfractè
damnationem accerſiviſti æternam! O te miſerum,
qui nunquam conſideraſti tui temporis gratiam! O te
miſerum, qui nunquam perpendiſti hujus æternitatis
pænam!
75.
Omne hoc, quod cum ſumma triſtitia jam recogitas
æternùm, illud cum ſummo dolore te macerabit æter-
nùm: Hic tuus anxietatis vermis, qui ingens ſuum in-
crementum ex veneno peccati dudum aſſumpſit, jam
avido & infinito admorſu medullas & viſcera carpit.
76.
Perennis dolor & jugis triſtitia dulce est alimen-
tum hujus conſcientiæ vermis; Vermis hic triſtißi-
mum
c
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Schottel, Justus Georg: Grausame Beschreibung und Vorstellung Der Hölle Und der Höllischen Qwal . Wolfenbüttel, 1676, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/schottel_hoelle_1676/53>, abgerufen am 22.02.2025.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2025 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
(Kontakt).
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2025. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.