Scheurl, Lorenz: Christliche Leichpredigt Bey der Begrebnuß/ des Edlen/ Gestrengen vnd Ehrnvesten Jungkern/ Sigmund Juliussen Mynsingern von Frundeck/ [...]. Magdeburg, 1597.
Instaret tibi summa dies? ne saeua viderem Quam tibi Parca vicem, quam sydera dira pararent. Signa dabant equidem sortis mihi fata futurae: Nam celum obscuris torpebat nubibus, & cum Ahlslebiam peterem, tenebris fuit obruta turris Totaque Bonkenbecka domus, nec sustulit amnis Rorantes crines: verum caput abdidit vlua, Ingemuere vlulae, dedit omnia tristia cornix: Quis tamen, ah tantos ex his instare dolores Tamque immaturam potuisset cernere mortem? Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus.
O ego te Bybli (quae fons ob fratris amorem Iam fluis) ipse sequi queirem, o ego soluar in amnem Ex lachrymis, totiens quas tristi pectore fundo, Sic quondam fidus veniens venator ad vndam, Fletibus ah chari fratris pia fata dolebit, Et tristem augebit lachrymis manantibus amnem. Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus.
Tempore quo magni coniunx pulcherrima vatis Euridice, in talum serpentis dente recepto, Occidit, & furuas Erebi descendit ad vndas, Et miser Ismarius vehementi impulsus amore Ad manes abijt, pulsisque ad carmina plectris Euridices petijt properata retexere fata: Sic generum Cereris querulo modulamine mouit. Vt (licet haud toto crudelior orbe Tyrannus) Redderet Euridicen vati: o si Musa dedisset Mei quoque Threiciam cytharam quae flectere rupes, Quae posset duras deducere montibus Ornos, Per stygias sedes, per lurida regna silentum
Instaret tibi summa dies? ne saeua viderem Quam tibi Parca vicem, quam sydera dira pararent. Signa dabant equidem sortis mihi fata futurae: Nam celum obscuris torpebat nubibus, & cùm Ahlslebiam peterem, tenebris fuit obruta turris Totaque Bonkenbecka domus, nec sustulit amnis Rorantes crines: verum caput abdidit vlua, Ingemuëre vlulae, dedit omnia tristia cornix: Quis tamen, ah tantos ex his instare dolores Tamque immaturam potuisset cernere mortem? Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus.
O ego te Bybli (quae fons ob fratris amorem Iam fluis) ipse sequi quîrem, ô ego soluar in amnem Ex lachrymis, totiens quas tristi pectore fundo, Sic quondam fidus veniens venator ad vndam, Fletibus ah chari fratris pia fata dolebit, Et tristem augebit lachrymis manantibus amnem. Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus.
Tempore quo magni coniunx pulcherrima vatis Euridice, in talum serpentis dente recepto, Occidit, & furuas Erebi descendit ad vndas, Et miser Ismarius vehementi impulsus amore Ad manes abijt, pulsisque ad carmina plectris Euridices petijt properata retexere fata: Sic generum Cereris querulo modulamine mouit. Vt (licet haud toto crudelior orbe Tyrannus) Redderet Euridicen vati: ô si Musa dedisset Mî quoque Threiciam cytharam quae flectere rupes, Quae posset duras deducere montibus Ornos, Per stygias sedes, per lurida regna silentum
<TEI> <text> <body> <div> <l> <hi rendition="#i"><pb facs="#f0063" n="32"/> Instaret tibi summa dies? ne saeua viderem Quam tibi Parca vicem, quam sydera dira pararent. Signa dabant equidem sortis mihi fata futurae: Nam celum obscuris torpebat nubibus, & cùm Ahlslebiam peterem, tenebris fuit obruta turris Totaque Bonkenbecka domus, nec sustulit amnis Rorantes crines: verum caput abdidit vlua, Ingemuëre vlulae, dedit omnia tristia cornix: Quis tamen, ah tantos ex his instare dolores Tamque immaturam potuisset cernere mortem? Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus.</hi> </l> <l> <hi rendition="#i">O ego te Bybli (quae fons ob fratris amorem Iam fluis) ipse sequi quîrem, ô ego soluar in amnem Ex lachrymis, totiens quas tristi pectore fundo, Sic quondam fidus veniens venator ad vndam, Fletibus ah chari fratris pia fata dolebit, Et tristem augebit lachrymis manantibus amnem. Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus.</hi> </l> <l> <hi rendition="#i">Tempore quo magni coniunx pulcherrima vatis Euridice, in talum serpentis dente recepto, Occidit, & furuas Erebi descendit ad vndas, Et miser Ismarius vehementi impulsus amore Ad manes abijt, pulsisque ad carmina plectris Euridices petijt properata retexere fata: Sic generum Cereris querulo modulamine mouit. Vt (licet haud toto crudelior orbe Tyrannus) Redderet Euridicen vati: ô si Musa dedisset Mî quoque Threiciam cytharam quae flectere rupes, Quae posset duras deducere montibus Ornos, Per stygias sedes, per lurida regna silentum </hi> </l> </div> </body> </text> </TEI> [32/0063]
Instaret tibi summa dies? ne saeua viderem Quam tibi Parca vicem, quam sydera dira pararent. Signa dabant equidem sortis mihi fata futurae: Nam celum obscuris torpebat nubibus, & cùm Ahlslebiam peterem, tenebris fuit obruta turris Totaque Bonkenbecka domus, nec sustulit amnis Rorantes crines: verum caput abdidit vlua, Ingemuëre vlulae, dedit omnia tristia cornix: Quis tamen, ah tantos ex his instare dolores Tamque immaturam potuisset cernere mortem? Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus. O ego te Bybli (quae fons ob fratris amorem Iam fluis) ipse sequi quîrem, ô ego soluar in amnem Ex lachrymis, totiens quas tristi pectore fundo, Sic quondam fidus veniens venator ad vndam, Fletibus ah chari fratris pia fata dolebit, Et tristem augebit lachrymis manantibus amnem. Pangite lugubres mecum vaga flumina planctus. Tempore quo magni coniunx pulcherrima vatis Euridice, in talum serpentis dente recepto, Occidit, & furuas Erebi descendit ad vndas, Et miser Ismarius vehementi impulsus amore Ad manes abijt, pulsisque ad carmina plectris Euridices petijt properata retexere fata: Sic generum Cereris querulo modulamine mouit. Vt (licet haud toto crudelior orbe Tyrannus) Redderet Euridicen vati: ô si Musa dedisset Mî quoque Threiciam cytharam quae flectere rupes, Quae posset duras deducere montibus Ornos, Per stygias sedes, per lurida regna silentum
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597/63 |
Zitationshilfe: | Scheurl, Lorenz: Christliche Leichpredigt Bey der Begrebnuß/ des Edlen/ Gestrengen vnd Ehrnvesten Jungkern/ Sigmund Juliussen Mynsingern von Frundeck/ [...]. Magdeburg, 1597, S. 32. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/scheurl_leichpredigt_1597/63>, abgerufen am 25.07.2024. |