Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 1. Salzburg, 1686.seinen leiblichen Vatter Ruben. fliegt gern zu der guldenen Sonnen/ allwo er wegen derKreiden zimblich schwartz stehet/ destwegen in dem Vat- ter vnser vnter dem vergib vns heut vnsre Schul- den/ auch den Würth verstehet. Wer ist daran schuldig? die Eltern. Wann die Tochter hüpsch liederlich vmb dem Halß ist/ vnd also zudeckt/ wie die Fleisch-Bänck an der Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß lesen/ was im Her- tzen geschriben. Wer ist daran schuldig? die Elteren. Wann der Sohn genaturt ist wie der vermaledeyte Fei- genbaum/ vnd hat nur Blätter/ vnd kein Frucht/ verste- he Karten-Blätter/ wo ja ein schlechte Frucht/ wann er mit dem verlohrnen Sohn die Säu hütet/ Aichel-Sau/ Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ etc. wer ist daran schuldig? die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der stoltzen Jezabel nach Hoffart trachtet/ wann sie fast alle Wochen will haben andere Klayder/ wo der Echo sagt layder. Wer ist daran schuldig? die Eltern. Wann der Sohn ein guten Stilum hat/ absonderlich in deß Vatters Ho- sen-Sack/ vnd fischt schon auff trucknem Land/ daß er al- so in guter Hoffnung stehet/ er möchte einmahl Strick- to modo gehencket werden. Wer ist daran schuldig? die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen Da- vid hört als seine Psalmen; wann sie hüpsche Liedl singt vom Rättich vnd Rueben/ Mädl vnd Bueben/ etc. wer ist daran schuldig? als die Eltern. Wann der Sohn fleissig ist im Stutieren/ vnd kan besser argumentieren in formosa, als in forma. Wer ist daran schuldig? als die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/ vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer ist daran schuldig? als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel fahrt/ vnd die Tochter in die Höll kombt. Wer ist daran schuldig? ach! ach! mehresten Thail die Elteren. Ihr
ſeinen leiblichen Vatter Ruben. fliegt gern zu der guldenen Sonnen/ allwo er wegen derKreiden zimblich ſchwartz ſtehet/ deſtwegen in dem Vat- ter vnſer vnter dem vergib vns heut vnſre Schul- den/ auch den Wuͤrth verſtehet. Wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann die Tochter huͤpſch liederlich vmb dem Halß iſt/ vnd alſo zudeckt/ wie die Fleiſch-Baͤnck an der Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß leſen/ was im Her- tzen geſchriben. Wer iſt daran ſchuldig? die Elteren. Wann der Sohn genaturt iſt wie der vermaledeyte Fei- genbaum/ vnd hat nur Blaͤtter/ vnd kein Frucht/ verſte- he Karten-Blaͤtter/ wo ja ein ſchlechte Frucht/ wann er mit dem verlohrnen Sohn die Saͤu huͤtet/ Aichel-Sau/ Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ ꝛc. wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der ſtoltzen Jezabel nach Hoffart trachtet/ wann ſie faſt alle Wochen will haben andere Klayder/ wo der Echo ſagt layder. Wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann der Sohn ein guten Stilum hat/ abſonderlich in deß Vatters Ho- ſen-Sack/ vnd fiſcht ſchon auff trucknem Land/ daß er al- ſo in guter Hoffnung ſtehet/ er moͤchte einmahl Strick- to modo gehencket werden. Wer iſt daran ſchuldig? die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen Da- vid hoͤrt als ſeine Pſalmen; wann ſie huͤpſche Liedl ſingt vom Raͤttich vnd Rueben/ Maͤdl vnd Bueben/ ꝛc. wer iſt daran ſchuldig? als die Eltern. Wann der Sohn fleiſſig iſt im Stutieren/ vnd kan beſſer argumentierē in formoſâ, als in formâ. Wer iſt daran ſchuldig? als die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/ vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer iſt daran ſchuldig? als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel fahrt/ vnd die Tochter in die Hoͤll kombt. Wer iſt daran ſchuldig? ach! ach! mehreſten Thail die Elteren. Ihr
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <p><pb facs="#f0235" n="199"/><fw place="top" type="header">ſeinen leiblichen Vatter Ruben.</fw><lb/> fliegt gern zu der guldenen <hi rendition="#fr">Sonnen/</hi> allwo er wegen der<lb/> Kreiden zimblich ſchwartz ſtehet/ deſtwegen in dem <hi rendition="#fr">Vat-<lb/> ter vnſer</hi> vnter dem <hi rendition="#fr">vergib vns heut vnſre Schul-<lb/> den/</hi> auch den Wuͤrth verſtehet. Wer iſt daran ſchuldig?<lb/> die Eltern. Wann die Tochter huͤpſch liederlich vmb dem<lb/> Halß iſt/ vnd alſo zudeckt/ wie die Fleiſch-Baͤnck an der<lb/> Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß leſen/ was im Her-<lb/> tzen geſchriben. Wer iſt daran ſchuldig? die Elteren.<lb/> Wann der Sohn genaturt iſt wie der vermaledeyte Fei-<lb/> genbaum/ vnd hat nur Blaͤtter/ vnd kein Frucht/ verſte-<lb/> he Karten-Blaͤtter/ wo ja ein ſchlechte Frucht/ wann er<lb/> mit dem verlohrnen Sohn die Saͤu huͤtet/ Aichel-Sau/<lb/> Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ ꝛc. wer iſt daran ſchuldig?<lb/> die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der ſtoltzen<lb/><hi rendition="#aq">Jezabel</hi> nach Hoffart trachtet/ wann ſie faſt alle Wochen<lb/> will haben andere Klayder/ wo der <hi rendition="#aq">Echo</hi> ſagt layder.<lb/> Wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann der Sohn<lb/> ein guten <hi rendition="#aq">Stilum</hi> hat/ abſonderlich in deß Vatters Ho-<lb/> ſen-Sack/ vnd fiſcht ſchon auff trucknem Land/ daß er al-<lb/> ſo in guter Hoffnung ſtehet/ er moͤchte einmahl <hi rendition="#fr">Strick-<lb/> to</hi> <hi rendition="#aq">modo</hi> gehencket werden. Wer iſt daran ſchuldig?<lb/> die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen <hi rendition="#aq">Da-<lb/> vid</hi> hoͤrt als ſeine Pſalmen; wann ſie huͤpſche Liedl ſingt<lb/> vom Raͤttich vnd Rueben/ Maͤdl vnd Bueben/ ꝛc. wer<lb/> iſt daran ſchuldig? als die Eltern. Wann der Sohn<lb/> fleiſſig iſt im <hi rendition="#fr">Stutieren/</hi> vnd kan beſſer <hi rendition="#aq">argumentie</hi>rē<lb/> in <hi rendition="#aq">formoſâ,</hi> als in <hi rendition="#aq">formâ.</hi> Wer iſt daran ſchuldig? als<lb/> die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/<lb/> vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer iſt daran ſchuldig?<lb/> als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel<lb/> fahrt/ vnd die Tochter in die Hoͤll kombt. Wer iſt daran<lb/> ſchuldig? ach! ach! mehreſten Thail die Elteren.</p><lb/> <fw place="bottom" type="catch">Ihr</fw><lb/> </div> </body> </text> </TEI> [199/0235]
ſeinen leiblichen Vatter Ruben.
fliegt gern zu der guldenen Sonnen/ allwo er wegen der
Kreiden zimblich ſchwartz ſtehet/ deſtwegen in dem Vat-
ter vnſer vnter dem vergib vns heut vnſre Schul-
den/ auch den Wuͤrth verſtehet. Wer iſt daran ſchuldig?
die Eltern. Wann die Tochter huͤpſch liederlich vmb dem
Halß iſt/ vnd alſo zudeckt/ wie die Fleiſch-Baͤnck an der
Faßnacht/ vnd kan man auff dem Halß leſen/ was im Her-
tzen geſchriben. Wer iſt daran ſchuldig? die Elteren.
Wann der Sohn genaturt iſt wie der vermaledeyte Fei-
genbaum/ vnd hat nur Blaͤtter/ vnd kein Frucht/ verſte-
he Karten-Blaͤtter/ wo ja ein ſchlechte Frucht/ wann er
mit dem verlohrnen Sohn die Saͤu huͤtet/ Aichel-Sau/
Schellen-Sau/ Hertz-Sau/ ꝛc. wer iſt daran ſchuldig?
die Eltern. Wann die Tochter immerzu mit der ſtoltzen
Jezabel nach Hoffart trachtet/ wann ſie faſt alle Wochen
will haben andere Klayder/ wo der Echo ſagt layder.
Wer iſt daran ſchuldig? die Eltern. Wann der Sohn
ein guten Stilum hat/ abſonderlich in deß Vatters Ho-
ſen-Sack/ vnd fiſcht ſchon auff trucknem Land/ daß er al-
ſo in guter Hoffnung ſtehet/ er moͤchte einmahl Strick-
to modo gehencket werden. Wer iſt daran ſchuldig?
die Elteren. Wann die Tochter lieber die Harpffen Da-
vid hoͤrt als ſeine Pſalmen; wann ſie huͤpſche Liedl ſingt
vom Raͤttich vnd Rueben/ Maͤdl vnd Bueben/ ꝛc. wer
iſt daran ſchuldig? als die Eltern. Wann der Sohn
fleiſſig iſt im Stutieren/ vnd kan beſſer argumentierē
in formoſâ, als in formâ. Wer iſt daran ſchuldig? als
die Eltern. Wann die Tochter gern auff Dantzig raift/
vnd zu Nacht bey Leibtzig bleibt. Wer iſt daran ſchuldig?
als die Elteren. Wann endlich der Sohn zum Teuffel
fahrt/ vnd die Tochter in die Hoͤll kombt. Wer iſt daran
ſchuldig? ach! ach! mehreſten Thail die Elteren.
Ihr
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas01_1686 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas01_1686/235 |
Zitationshilfe: | Clara, Abraham a Sancta: Judas Der Ertz-Schelm. Bd. 1. Salzburg, 1686, S. 199. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/santa_judas01_1686/235>, abgerufen am 22.07.2024. |