Reil, Johann Christian: Rhapsodieen über die Anwendung der psychischen Curmethode auf Geisteszerrüttungen. Halle, 1803.Mit den Uebungen in der äusseren Beson- alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo-
que habitus sanitatis mediocritatem agnoscat. Tunc proficiente curatione erunt pro possibilitate meditationes adhibendae, vel disputationes: sed tunc quoque similiter ordinatae, ut principia levi voce promantur: narratio vero et demonstra- tiones extenta atque majora: tum epilogus di- missa et indulgenti, sicut ii volunt, qui de exer- cenda voce, quam Graeci anaphonesin vocant, tradiderunt. Adhibendi denique auditores sunt aegrotanti consueti, qui favore quodam aut laude dicta prosequentes dicentis animum laxant. Et- enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant sanitatem. Tunc post meditationem vel disputa- tionem deducendus mox est atque perungendus leviter aegrotans, et deambulatione levi moven- dus. Ei autem, qui literas nescit, immittendae quaestiones erunt, quae sint ejus artis propriae, ut rustico rusticationis, gubernatori navigationis: ac si ex omni parte iners fuerit curandus, erunt vulgaria quaedam quaestionibus tradenda, vel calculorum ludus. Habet enim quiddam quod animum exerceat, et magis si peritior aegrotanti colludat. -- Et, si quidem philosophorum dis- pütationes audire voluerit, erunt adhibendae. Etenim timorem, vel moestitudinem, aut iracun- diam suis amputant dictis, ex quibus non parvus profectus corpori commodatur. -- Utendum etiam peregrinatione terrena atque maritima, et Mit den Uebungen in der äuſseren Beſon- alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo-
que habitus ſanitatis mediocritatem agnoſcat. Tunc proficiente curatione erunt pro poſſibilitate meditationes adhibendae, vel diſputationes: ſed tunc quoque ſimiliter ordinatae, ut principia levi voce promantur: narratio vero et demonſtra- tiones extenta atque majora: tum epilogus di- miſſa et indulgenti, ſicut ii volunt, qui de exer- cenda voce, quam Graeci ἀναφώνησιν vocant, tradiderunt. Adhibendi denique auditores ſunt aegrotanti conſueti, qui favore quodam aut laude dicta proſequentes dicentis animum laxant. Et- enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant ſanitatem. Tunc poſt meditationem vel diſputa- tionem deducendus mox eſt atque perungendus leviter aegrotans, et deambulatione levi moven- dus. Ei autem, qui literas neſcit, immittendae quaeſtiones erunt, quae ſint ejus artis propriae, ut ruſtico ruſticationis, gubernatori navigationis: ac ſi ex omni parte iners fuerit curandus, erunt vulgaria quaedam quaeſtionibus tradenda, vel calculorum ludus. Habet enim quiddam quod animum exerceat, et magis ſi peritior aegrotanti colludat. — Et, ſi quidem philoſophorum dis- pütationes audire voluerit, erunt adhibendae. Etenim timorem, vel moeſtitudinem, aut iracun- diam ſuis amputant dictis, ex quibus non parvus profectus corpori commodatur. — Utendum etiam peregrinatione terrena atque maritima, et <TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <pb facs="#f0253" n="248"/> <p>Mit den Uebungen in der äuſseren Beſon-<lb/> nenheit ſteht die Erregung der Thätigkeit <hi rendition="#g">des<lb/> inneren Sinns</hi> in einer engen Verbindung.<lb/> Iſt der Kranke erſt gewöhnt, die Eindrücke der<lb/> Welt richtig aufzufaſſen, ſo haben wir ihn da-<lb/><note next="#seg2pn_2_3" xml:id="seg2pn_2_2" prev="#seg2pn_2_1" place="foot" n="*)">alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo-<lb/> que habitus ſanitatis mediocritatem agnoſcat.<lb/> Tunc proficiente curatione erunt pro poſſibilitate<lb/> meditationes adhibendae, vel diſputationes:<lb/> ſed tunc quoque ſimiliter ordinatae, ut principia<lb/> levi voce promantur: narratio vero et demonſtra-<lb/> tiones extenta atque majora: tum epilogus di-<lb/> miſſa et indulgenti, ſicut ii volunt, qui de exer-<lb/> cenda voce, quam Graeci ἀναφώνησιν vocant,<lb/> tradiderunt. Adhibendi denique auditores ſunt<lb/> aegrotanti conſueti, qui favore quodam aut laude<lb/> dicta proſequentes dicentis animum laxant. Et-<lb/> enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant<lb/> ſanitatem. Tunc poſt meditationem vel diſputa-<lb/> tionem deducendus mox eſt atque perungendus<lb/> leviter aegrotans, et deambulatione levi moven-<lb/> dus. Ei autem, qui literas neſcit, immittendae<lb/> quaeſtiones erunt, quae ſint ejus artis propriae,<lb/> ut ruſtico ruſticationis, gubernatori navigationis:<lb/> ac ſi ex omni parte iners fuerit curandus, erunt<lb/> vulgaria quaedam quaeſtionibus tradenda, vel<lb/> calculorum ludus. Habet enim quiddam quod<lb/> animum exerceat, et magis ſi peritior aegrotanti<lb/> colludat. — Et, ſi quidem philoſophorum dis-<lb/> pütationes audire voluerit, erunt adhibendae.<lb/> Etenim timorem, vel moeſtitudinem, aut iracun-<lb/> diam ſuis amputant dictis, ex quibus non parvus<lb/> profectus corpori commodatur. — Utendum<lb/> etiam peregrinatione terrena atque maritima, et</note><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [248/0253]
Mit den Uebungen in der äuſseren Beſon-
nenheit ſteht die Erregung der Thätigkeit des
inneren Sinns in einer engen Verbindung.
Iſt der Kranke erſt gewöhnt, die Eindrücke der
Welt richtig aufzufaſſen, ſo haben wir ihn da-
*)
*) alienationis corrigere qualitatem, quo animi quo-
que habitus ſanitatis mediocritatem agnoſcat.
Tunc proficiente curatione erunt pro poſſibilitate
meditationes adhibendae, vel diſputationes:
ſed tunc quoque ſimiliter ordinatae, ut principia
levi voce promantur: narratio vero et demonſtra-
tiones extenta atque majora: tum epilogus di-
miſſa et indulgenti, ſicut ii volunt, qui de exer-
cenda voce, quam Graeci ἀναφώνησιν vocant,
tradiderunt. Adhibendi denique auditores ſunt
aegrotanti conſueti, qui favore quodam aut laude
dicta proſequentes dicentis animum laxant. Et-
enim jucunda exercitamenta corporis adjuvant
ſanitatem. Tunc poſt meditationem vel diſputa-
tionem deducendus mox eſt atque perungendus
leviter aegrotans, et deambulatione levi moven-
dus. Ei autem, qui literas neſcit, immittendae
quaeſtiones erunt, quae ſint ejus artis propriae,
ut ruſtico ruſticationis, gubernatori navigationis:
ac ſi ex omni parte iners fuerit curandus, erunt
vulgaria quaedam quaeſtionibus tradenda, vel
calculorum ludus. Habet enim quiddam quod
animum exerceat, et magis ſi peritior aegrotanti
colludat. — Et, ſi quidem philoſophorum dis-
pütationes audire voluerit, erunt adhibendae.
Etenim timorem, vel moeſtitudinem, aut iracun-
diam ſuis amputant dictis, ex quibus non parvus
profectus corpori commodatur. — Utendum
etiam peregrinatione terrena atque maritima, et
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/reil_curmethode_1803 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/reil_curmethode_1803/253 |
Zitationshilfe: | Reil, Johann Christian: Rhapsodieen über die Anwendung der psychischen Curmethode auf Geisteszerrüttungen. Halle, 1803, S. 248. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/reil_curmethode_1803/253>, abgerufen am 31.07.2024. |