Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624.Johannes Rogge. Jage ohn sorgen. Weil du in der Welt jag/ kanst frey ohn sorgen jagen/ So jage frölich hin/ vnd geneus deiner lust. Nicht allen ist die tagt sorglos also bewust/ Den vielen muß sie sein vol sorgen/ gremen/ plagen. Nemo igitur ignorare diutius potest, nihil obstare, quo minus DAN. Q 3
Johannes Rogge. Jage ohn ſorgen. Weil du in der Welt jag/ kanſt frey ohn ſorgen jagen/ So jage froͤlich hin/ vnd geneus deiner luſt. Nicht allen iſt die tagt ſorglos alſo bewuſt/ Den vielen muß ſie ſein vol ſorgen/ gremen/ plagen. Nemo igitur ignorare diutius poteſt, nihil obſtare, quo minùs DAN. Q 3
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <pb facs="#f0137" n="117"/> <p> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#b">Johannes Rogge.</hi> </hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <head> <hi rendition="#b">Jage ohn ſorgen.</hi> </head><lb/> <lg> <l><hi rendition="#in">W</hi>eil du in der Welt jag/ kanſt frey ohn ſorgen jagen/</l><lb/> <l>So jage froͤlich hin/ vnd geneus deiner luſt.</l><lb/> <l>Nicht allen iſt die tagt ſorglos alſo bewuſt/</l><lb/> <l>Den vielen muß ſie ſein vol ſorgen/ gremen/ plagen.</l> </lg> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Nemo igitur ignorare diutius poteſt, nihil obſtare, quo minùs<lb/> noſtra etiam lingua em ergat impoſterum ac in lucem protrahatur:<lb/> lingua venuſta, lingua decens, lingua gravis, ac patriâ ſuâ, tot in-<lb/> gentium heroum nutrice, digniſſima, lingua quæ integra & incom-<lb/> miſta</hi><lb/> <hi rendition="#et">* <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tot jam labentibus annis</hi></hi></hi><lb/> <hi rendition="#aq">ad nos pervenit. Hanc, ſi qui cælo veſtro, hoc eſt, vobis ipſis non</hi> <note place="right">* <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Seſquimil-<lb/> le ut quidẽ<lb/> computat<lb/> Goldaſtus</hi></hi></note><lb/> <hi rendition="#aq">in videtis, amate, hanc expolite, hic viros vos præſtate: Hîc Rho-<lb/> dus, hîc ſaltus. Quod ſi precibus dandum aliquid & obſecratio-<lb/> ni cenſetis: per ego vos dilectiſſimam matrem veſtram Germani-<lb/> am, per majores veſtros præglorioſiſſimos oro & obteſtor, ut nobi-<lb/> litate veſtrâ gentisq́ue dignos ſpiritus capiatis; ut eâdem conſtan-<lb/> tiâ animorum, quâ illi fines ſuos olim tutati ſunt, ſermonem ve-<lb/> ſtrum non deſeratis. Proavi veſtri, fortes & inclyti Semones, ani-<lb/> mam pro aris ac focis efflare non dubitaverunt. Vos ut idem præ-<lb/> ſtetis, neceſſitas minimè jam flagitat. Facite ſaltem, ut qui cando-<lb/> rem in generoſis mentibus veſtris ſervatis illibatum, oratione quo-<lb/> que illibatâ proferre eundem poſſitis. Facite, ut quam loquendi dex-<lb/> teritatem accepiſtis à parentibus veſtris, poſteritati relinquatis.</hi><lb/> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq">Facite denique, ut qui reliquas gentes fortitudine vin-<lb/> citis ac fide, linguæ quoque præſtantiâ ijſdem<lb/> non cedatis.</hi> </hi> </p> </div><lb/> <fw place="bottom" type="sig">Q 3</fw> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">DAN</hi>.</hi> </fw><lb/> </body> </text> </TEI> [117/0137]
Johannes Rogge.
Jage ohn ſorgen.
Weil du in der Welt jag/ kanſt frey ohn ſorgen jagen/
So jage froͤlich hin/ vnd geneus deiner luſt.
Nicht allen iſt die tagt ſorglos alſo bewuſt/
Den vielen muß ſie ſein vol ſorgen/ gremen/ plagen.
Nemo igitur ignorare diutius poteſt, nihil obſtare, quo minùs
noſtra etiam lingua em ergat impoſterum ac in lucem protrahatur:
lingua venuſta, lingua decens, lingua gravis, ac patriâ ſuâ, tot in-
gentium heroum nutrice, digniſſima, lingua quæ integra & incom-
miſta
* tot jam labentibus annis
ad nos pervenit. Hanc, ſi qui cælo veſtro, hoc eſt, vobis ipſis non
in videtis, amate, hanc expolite, hic viros vos præſtate: Hîc Rho-
dus, hîc ſaltus. Quod ſi precibus dandum aliquid & obſecratio-
ni cenſetis: per ego vos dilectiſſimam matrem veſtram Germani-
am, per majores veſtros præglorioſiſſimos oro & obteſtor, ut nobi-
litate veſtrâ gentisq́ue dignos ſpiritus capiatis; ut eâdem conſtan-
tiâ animorum, quâ illi fines ſuos olim tutati ſunt, ſermonem ve-
ſtrum non deſeratis. Proavi veſtri, fortes & inclyti Semones, ani-
mam pro aris ac focis efflare non dubitaverunt. Vos ut idem præ-
ſtetis, neceſſitas minimè jam flagitat. Facite ſaltem, ut qui cando-
rem in generoſis mentibus veſtris ſervatis illibatum, oratione quo-
que illibatâ proferre eundem poſſitis. Facite, ut quam loquendi dex-
teritatem accepiſtis à parentibus veſtris, poſteritati relinquatis.
Facite denique, ut qui reliquas gentes fortitudine vin-
citis ac fide, linguæ quoque præſtantiâ ijſdem
non cedatis.
* Seſquimil-
le ut quidẽ
computat
Goldaſtus
DAN.
Q 3
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/137 |
Zitationshilfe: | Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 117. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/137>, abgerufen am 27.07.2024. |