Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624.In dieser Zeit nur der sterbliche dichtet/ Wie daß sein schatz sey heufftig zugerichtet/ Die Gottes furcht in dessen (ach der Noth!) Entschlaffen ist/ so sie nicht gar ist Todt. Monendum & hoc: E, vocalem, in fine dictionis positam, sequenteE. v[e]cali[a][e]. Möcht' ich dein schatten sein! in deines schattens schatten/ Vnd Echo demer stim'! auff daß ich könt' erstatten/ Was mir hat die Natur vnd die erfahrenheit/ Versaget am verstand'/ an kunst vnd wissenheit. Vt compendio dicam, nullum illarum gentium carminis genus re- Item hoc: O Kron deß Hauset: leid nur gern an in noth. DV adeliches blut/ der Welt vnd jhres Hauses Geh müssig/ wie du thust/ leid nur gern' an in noth. Vnd schlag der Tugent nach/ so wirr man dir nechst Gott/ In- Q 2
In dieſer Zeit nur der ſterbliche dichtet/ Wie daß ſein ſchatz ſey heufftig zugerichtet/ Die Gottes furcht in deſſen (ach der Noth!) Entſchlaffen iſt/ ſo ſie nicht gar iſt Todt. Monendum & hoc: E, vocalem, in fine dictionis poſitam, ſequenteE. v[e]cali[a][e]. Moͤcht’ ich dein ſchatten ſein! in deines ſchattens ſchatten/ Vnd Echo demer ſtim’! auff daß ich koͤnt’ erſtatten/ Was mir hat die Natur vnd die erfahrenheit/ Verſaget am verſtand’/ an kunſt vnd wiſſenheit. Vt compendio dicam, nullum illarum gentium carminis genus re- Item hoc: O Kron deß Hauſet: leid nur gern an in noth. DV adeliches blut/ der Welt vnd jhres Hauſes Geh muͤſſig/ wie du thuſt/ leid nur gern’ an in noth. Vnd ſchlag der Tugent nach/ ſo wirr man dir nechſt Gott/ In- Q 2
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <pb facs="#f0135" n="115"/> <lg type="poem"> <l>In dieſer Zeit nur der ſterbliche dichtet/</l><lb/> <l>Wie daß ſein ſchatz ſey heufftig zugerichtet/</l><lb/> <l>Die Gottes furcht in deſſen (ach der Noth!)</l><lb/> <l>Entſchlaffen iſt/ ſo ſie nicht gar iſt Todt.</l> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Monendum & hoc: E, vocalem, in fine dictionis poſitam, ſequente</hi> <note place="right"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">E. v<supplied>e</supplied>cali<supplied>a</supplied><supplied>e</supplied>.</hi> </hi> </note><lb/> <hi rendition="#aq">alterâ vocali proximi verbi initio: in quibuſcunque verſibus ſem-<lb/> per elidi. Quia verò mos hic novus eſt Germanis & inuſitatus, ne<lb/> litera (E) tam crebro abſorbenda, difficultatem rudioribus affe-<lb/> rat, non incommodè eximi poteſt, & ejus loco tale ſignum’ appo-<lb/> ni. Quod & Schvvabius docet ac obſervat. Ejus exemplum hoc<lb/> eſt.</hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <l>Moͤcht’ ich dein ſchatten ſein! in deines ſchattens ſchatten/</l><lb/> <l>Vnd Echo demer ſtim’! auff daß ich koͤnt’ erſtatten/</l><lb/> <l>Was mir hat die Natur vnd die erfahrenheit/</l><lb/> <l>Verſaget am verſtand’/ an kunſt vnd wiſſenheit.</l> </lg><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Vt compendio dicam, nullum illarum gentium carminis genus re-<lb/> peritur, quod Germanicâ linguâ, ut ut rudem eam vocitent ac aſpe-<lb/> rã, æmulari nequeamus. Anagrammatiſmos etiã, ſi frivolis ejuſmo-<lb/> di aureum tempus jugulandum eſt, non infeliciter ſanè conquire-<lb/> re nuper didicimus: niſi idem nobis accidit, quod Narciſſo</hi><lb/> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq">cui gloria formæ<lb/> Igne cupidineo proprios exarſit in artus.</hi> </hi><lb/> <hi rendition="#aq">Tale eſt hoc noſtrum:</hi><lb/> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#b">Tobias Scultetus von Schwanenſehe<lb/> vnd Bregoſchitz.<lb/> Gott iſt vnſer ſchutz vnd ſchilt/ ob ſchon was<lb/> eben taue.</hi> </hi> </p><lb/> <p> <hi rendition="#aq">Item hoc:</hi><lb/> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#b">Johannes von Landskrone der Juͤngere.</hi> </hi> </p><lb/> <lg type="poem"> <head> <hi rendition="#b">O Kron deß Hauſet: leid nur gern an in noth.</hi> </head><lb/> <lg> <l><hi rendition="#in">D</hi>V adeliches blut/ der Welt vnd jhres Hauſes</l><lb/> <l>Geh muͤſſig/ wie du thuſt/ <hi rendition="#b">leid nur gern’ an in noth.</hi></l><lb/> <l>Vnd ſchlag der Tugent nach/ ſo wirr man dir nechſt Gott/</l><lb/> <fw place="bottom" type="sig">Q 2</fw> <fw place="bottom" type="catch">In-</fw><lb/> </lg> </lg> </div> </body> </text> </TEI> [115/0135]
In dieſer Zeit nur der ſterbliche dichtet/
Wie daß ſein ſchatz ſey heufftig zugerichtet/
Die Gottes furcht in deſſen (ach der Noth!)
Entſchlaffen iſt/ ſo ſie nicht gar iſt Todt.
Monendum & hoc: E, vocalem, in fine dictionis poſitam, ſequente
alterâ vocali proximi verbi initio: in quibuſcunque verſibus ſem-
per elidi. Quia verò mos hic novus eſt Germanis & inuſitatus, ne
litera (E) tam crebro abſorbenda, difficultatem rudioribus affe-
rat, non incommodè eximi poteſt, & ejus loco tale ſignum’ appo-
ni. Quod & Schvvabius docet ac obſervat. Ejus exemplum hoc
eſt.
E. vecaliae.
Moͤcht’ ich dein ſchatten ſein! in deines ſchattens ſchatten/
Vnd Echo demer ſtim’! auff daß ich koͤnt’ erſtatten/
Was mir hat die Natur vnd die erfahrenheit/
Verſaget am verſtand’/ an kunſt vnd wiſſenheit.
Vt compendio dicam, nullum illarum gentium carminis genus re-
peritur, quod Germanicâ linguâ, ut ut rudem eam vocitent ac aſpe-
rã, æmulari nequeamus. Anagrammatiſmos etiã, ſi frivolis ejuſmo-
di aureum tempus jugulandum eſt, non infeliciter ſanè conquire-
re nuper didicimus: niſi idem nobis accidit, quod Narciſſo
cui gloria formæ
Igne cupidineo proprios exarſit in artus.
Tale eſt hoc noſtrum:
Tobias Scultetus von Schwanenſehe
vnd Bregoſchitz.
Gott iſt vnſer ſchutz vnd ſchilt/ ob ſchon was
eben taue.
Item hoc:
Johannes von Landskrone der Juͤngere.
O Kron deß Hauſet: leid nur gern an in noth.
DV adeliches blut/ der Welt vnd jhres Hauſes
Geh muͤſſig/ wie du thuſt/ leid nur gern’ an in noth.
Vnd ſchlag der Tugent nach/ ſo wirr man dir nechſt Gott/
In-
Q 2
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/135 |
Zitationshilfe: | Opitz, Martin: Teutsche Pöemata und: Aristarchvs Wieder die verachtung Teutscher Sprach. Straßburg, 1624, S. 115. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/opitz_poemata_1624/135>, abgerufen am 16.02.2025. |