Algermann, Franz: Ephemeris, hymnorum ecclesiasticorum ex patribus selecta. Helmstedt, 1596.
Illis quos dedimus, generosi quinque Leones, Hastam qui prae se cordaque multa gerunt. Magnanimos Reges & ad vlla pericla fuisse Immotos Daniae, semper & esse, notant. Et Draco declarat quam prostrauisse feroces Hostes ad Patriae commoda saepe suos. Talibus addidimus meritis tres rite coronas, Quarum aliquid nostri quaeque vigoris habet Quas tamen haud temere vel causa sortis adepti (Nam Dii non vendunt absque labore bona) Sed longis peperere malis sibi, multaque Reges Sunt Daniae passi taedia propter eas. Tantae molis erat Daniae Rex dicier, illud Crux media quae stat casside lata docet. Nec minus Holsatiae genus & satis aspera quondan Multa tulit, fecit dignaque laude satis. Propterea a nobis duo sunt iunctique leones Pro merito & vere non sine honore dati. Res quorum gestas & fortia pectora semper Multisono dulcis carmine cantat olor Nec silet hoc armatus eques monstratque figura Vrticae, ex duris gloria quod petitur. In medio atque trabes quatuor, dant omine, sensim Et quam difficili magna paranda manu, Et via virtutis licet ardua non tamen vlli Inuia, sed celeri haud itur ad alta pede, Tandem fine bono si cui conceditur vti, Clauditur haec vita, & sub cruce finis erit.
Illis quos dedimus, generosi quinque Leones, Hastam qui prae se cordaque multa gerunt. Magnanimos Reges & ad vlla pericla fuisse Immotos Daniae, semper & esse, notant. Et Draco declarat quàm prostrauisse feroces Hostes ad Patriae commoda saepe suos. Talibus addidimus meritis tres rite coronas, Quarum aliquid nostri quaeque vigoris habet Quas tamen haud temerè vel causa sortis adepti (Nam Dii non vendunt absque labore bona) Sed longis peperere malis sibi, multaque Reges Sunt Daniae passi taedia propter eas. Tantae molis erat Daniae Rex dicier, illud Crux media quae stat cassidè lata docet. Nec minus Holsatiae genus & satis aspera quondã Multa tulit, fecit dignaque laude satis. Propterea à nobis duo sunt iunctique leones Pro merito & vere non sine honore dati. Res quorum gestas & fortia pectora semper Multisono dulcis carmine cantat olor Nec silet hoc armatus eques monstratque figura Vrticae, ex duris gloria quod petitur. In medio atque trabes quatuor, dant omine, sensim Et quam difficili magna paranda manu, Et via virtutis licet ardua non tamen vlli Inuia, sed celeri haud itur ad alta pede, Tandem fine bono si cui conceditur vti, Clauditur haec vita, & sub cruce finis erit.
<TEI> <text> <body> <l><pb facs="#f0003"/> Illis quos dedimus, generosi quinque Leones, Hastam qui prae se cordaque multa gerunt. Magnanimos Reges & ad vlla pericla fuisse Immotos Daniae, semper & esse, notant. Et Draco declarat quàm prostrauisse feroces Hostes ad Patriae commoda saepe suos. Talibus addidimus meritis tres rite coronas, Quarum aliquid nostri quaeque vigoris habet Quas tamen haud temerè vel causa sortis adepti (Nam Dii non vendunt absque labore bona) Sed longis peperere malis sibi, multaque Reges Sunt Daniae passi taedia propter eas. Tantae molis erat Daniae Rex dicier, illud Crux media quae stat cassidè lata docet. Nec minus Holsatiae genus & satis aspera quondã Multa tulit, fecit dignaque laude satis. Propterea à nobis duo sunt iunctique leones Pro merito & vere non sine honore dati. Res quorum gestas & fortia pectora semper Multisono dulcis carmine cantat olor Nec silet hoc armatus eques monstratque figura Vrticae, ex duris gloria quod petitur. In medio atque trabes quatuor, dant omine, sensim Et quam difficili magna paranda manu, Et via virtutis licet ardua non tamen vlli Inuia, sed celeri haud itur ad alta pede, Tandem fine bono si cui conceditur vti, Clauditur haec vita, & sub cruce finis erit. </l> </body> </text> </TEI> [0003]
Illis quos dedimus, generosi quinque Leones, Hastam qui prae se cordaque multa gerunt. Magnanimos Reges & ad vlla pericla fuisse Immotos Daniae, semper & esse, notant. Et Draco declarat quàm prostrauisse feroces Hostes ad Patriae commoda saepe suos. Talibus addidimus meritis tres rite coronas, Quarum aliquid nostri quaeque vigoris habet Quas tamen haud temerè vel causa sortis adepti (Nam Dii non vendunt absque labore bona) Sed longis peperere malis sibi, multaque Reges Sunt Daniae passi taedia propter eas. Tantae molis erat Daniae Rex dicier, illud Crux media quae stat cassidè lata docet. Nec minus Holsatiae genus & satis aspera quondã Multa tulit, fecit dignaque laude satis. Propterea à nobis duo sunt iunctique leones Pro merito & vere non sine honore dati. Res quorum gestas & fortia pectora semper Multisono dulcis carmine cantat olor Nec silet hoc armatus eques monstratque figura Vrticae, ex duris gloria quod petitur. In medio atque trabes quatuor, dant omine, sensim Et quam difficili magna paranda manu, Et via virtutis licet ardua non tamen vlli Inuia, sed celeri haud itur ad alta pede, Tandem fine bono si cui conceditur vti, Clauditur haec vita, & sub cruce finis erit.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/nn_kirchengesenge_1596 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/nn_kirchengesenge_1596/3 |
Zitationshilfe: | Algermann, Franz: Ephemeris, hymnorum ecclesiasticorum ex patribus selecta. Helmstedt, 1596, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/nn_kirchengesenge_1596/3>, abgerufen am 16.02.2025. |