Verum haec responsio euidenter refellitur. Primo, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuethe. VViteb. 175. scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. 2.
At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas.
Secundo, quia S. Patres a communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae vere, & proprie dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo vere, & proprie dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis.
Quod autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eo factum est, quod cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi a veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt.
Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque a sese, neque a Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt.
Verùm haec responsio euidenter refellitur. Primò, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuèthe. VViteb. 175. scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. 2.
At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas.
Secundo, quia S. Patres à communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae verè, & propriè dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo verè, & propriè dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis.
Quòd autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eò factum est, quòd cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi à veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt.
Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque à sese, neque à Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt.
<TEI><text><body><div><pbfacs="#f0377"n="375"/><p>Verùm haec responsio euidenter refellitur. Primò, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuè<noteplace="right">the. VViteb. <hirendition="#i">175</hi>.</note> scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. <hirendition="#i">2</hi>.</p><p>At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas.</p><p>Secundo, quia S. Patres à communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae verè, & propriè dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo verè, & propriè dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis.</p><p>Quòd autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eò factum est, quòd cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi à veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt.</p><p>Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque à sese, neque à Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt.</p></div></body></text></TEI>
[375/0377]
Verùm haec responsio euidenter refellitur. Primò, quia, vt argumentatur Smidelinus, Apostolus perspicuè scripsit: In ipso inhabitat OMNIS plenitudo Diuinitatis corporaliter. Col. 2.
the. VViteb. 175. At vbi aeternitas, Diuinitas, immaterialitas, aliaeque proprietates ante enumeratae absunt; ibi neque plenitudo, neque omnis plenitudo Diuinitatis esse potest; cum plena Diuinitas non sit, vbi vel vna eius desideratur proprietas.
Secundo, quia S. Patres à communione idiomatum nullam Diuinitatis, humanitatisque Christi proprietatem remouerunt, sed omnes vtrique naturae in concreto, hoc est, personae vicissim attribuerunt, vt sicut Christus Filius Dei ratione vnionis hypostaticae verè, & propriè dicitur natus, passus, sepultus; sic Christus homo verè, & propriè dicatur creator coeli, & terrae, aeternus, infinitus, immortalis.
Quòd autem aliquando sancti Patres propositiones quasdam eiusdem generis, vt Christus est creatura, est incorporeus, est materiae expers, admittere reformidarunt; eò factum est, quòd cum Arianorum, aliorumque haereticorum, & erroribus, & phrasibus conuenire viderentur. Itaque B. Hieronymus, & Augustinus, ne occasio esset deerrandi à veritate, ad certam regulam in Theologia loquendum esse monuerunt.
Deinde primae propositionis probatio inuicta est omnium Theologorum confessione. Nam cum omnes proprietates, vel attributa Diuinitatis sint vnum, & idem realiter, & essentialiter cum Diuinitate: neque à sese, neque à Diuinitate ipsa vlla Dei potentia, etiam absoluta, separari possunt. Quare si Diuinitas realiter communicata est humanitati, & eius naturalis infinitas, aeternitas, atque id genus aliae communicatae erunt.
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Weitere Informationen:
Anmerkungen zur Transkription:
Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
Ligaturen werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.
[N. N.]: Wahrhaftige Erklärung des hohen trostreichen Artikels von der Person, Amt, und Majestät unseres lieben Herrn und Heilandes Jesu Christi, Gottes und Marien Sohn. Zerbst, 1586, S. 375. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/nn_erklaerung_1586/377>, abgerufen am 16.07.2024.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2024. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.