Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682.Das III. Cap. Von der Etymologia minoribus (A, E, I) verborum, unde de-rivantur. 13. In aliarum vocum ab aliis de- ductione saepius magnae vocales abeunt vi- cissim in parvas. 14. Non omnes consonae aeque facile jungi possunt, sed aliae magis aliis sociari gaudent. 15. Germani mul- tas amant consonas una syllaba comprehen- dere. 16. Consonae lenes tantum cum le- nibus, asperae cum asperis conjungi possunt in pronunciando. 17. Germani ad fortem potius quam ad mollem pronunciationem inclinant. 18. Saepius S consona fortis est & fortibus jungitur. 19. Nulla est magis ami- ca consonantium societas, quam si plane similes jungantur. 20, Sonus longus vo- calium compensat geminationem conso- nantium & contra. 21. Germani certas vo- cales certis rebus per vocabula denotandis eleganter accommodant. 22. Germani sae- pe diphthongos amant, ubi Graeci & Latini vocalibus utuntur simplicibus. Diese sein die Reguln/ die ich aus ihm habe auß- zeichnen wollen/ weiln daß Buch nicht überall bekant. Worauß er zu erkennen gibt
Das III. Cap. Von der Etymologiâ minoribus (A, E, I) verborum, unde de-rivantur. 13. In aliarum vocum ab aliis de- ductione ſæpius magnæ vocales abeunt vi- ciſſim in parvas. 14. Non omnes conſonæ æquè facile jungi poſſunt, ſed aliæ magis aliis ſociari gaudent. 15. Germani mul- tas amant conſonas una ſyllaba comprehen- dere. 16. Conſonæ lenes tantum cum le- nibus, aſperæ cum aſperis conjungi poſſunt in pronunciando. 17. Germani ad fortem potius quam ad mollem pronunciationem inclinant. 18. Sæpius S conſona fortis eſt & fortibus jungitur. 19. Nulla eſt magis ami- ca conſonantium ſocietas, quam ſi planè ſimiles jungantur. 20, Sonus longus vo- calium compenſat geminationem conſo- nantium & contra. 21. Germani certas vo- cales certis rebus per vocabula denotandis eleganter accommodant. 22. Germani ſæ- pe diphthongos amant, ubi Græci & Latini vocalibus utuntur ſimplicibus. Dieſe ſein die Reguln/ die ich aus ihm habe auß- zeichnen wollen/ weiln daß Buch nicht uͤberall bekant. Worauß er zu erkeñen gibt
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <p><pb facs="#f0508" n="496"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Das <hi rendition="#aq">III.</hi> Cap. Von der <hi rendition="#aq">Etymologiâ</hi></hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">minoribus (A, E, I) verborum, unde de-<lb/> rivantur. 13. In aliarum vocum ab aliis de-<lb/> ductione ſæpius magnæ vocales abeunt vi-<lb/> ciſſim in parvas. 14. Non omnes conſonæ<lb/> æquè facile jungi poſſunt, ſed aliæ magis<lb/> aliis ſociari gaudent. 15. Germani mul-<lb/> tas amant conſonas una ſyllaba comprehen-<lb/> dere. 16. Conſonæ lenes tantum cum le-<lb/> nibus, aſperæ cum aſperis conjungi poſſunt<lb/> in pronunciando. 17. Germani ad fortem<lb/> potius quam ad mollem pronunciationem<lb/> inclinant. 18. Sæpius S conſona fortis eſt &<lb/> fortibus jungitur. 19. Nulla eſt magis ami-<lb/> ca conſonantium ſocietas, quam ſi planè<lb/> ſimiles jungantur. 20, Sonus longus vo-<lb/> calium compenſat geminationem conſo-<lb/> nantium & contra. 21. Germani certas vo-<lb/> cales certis rebus per vocabula denotandis<lb/> eleganter accommodant. 22. Germani ſæ-<lb/> pe diphthongos amant, ubi Græci & Latini<lb/> vocalibus utuntur ſimplicibus.</hi> Dieſe<lb/> ſein die Reguln/ die ich aus ihm habe auß-<lb/> zeichnen wollen/ weiln daß Buch nicht<lb/> uͤberall bekant. Worauß er zu erkeñen<lb/> <fw place="bottom" type="catch">gibt</fw><lb/></p> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [496/0508]
Das III. Cap. Von der Etymologiâ
minoribus (A, E, I) verborum, unde de-
rivantur. 13. In aliarum vocum ab aliis de-
ductione ſæpius magnæ vocales abeunt vi-
ciſſim in parvas. 14. Non omnes conſonæ
æquè facile jungi poſſunt, ſed aliæ magis
aliis ſociari gaudent. 15. Germani mul-
tas amant conſonas una ſyllaba comprehen-
dere. 16. Conſonæ lenes tantum cum le-
nibus, aſperæ cum aſperis conjungi poſſunt
in pronunciando. 17. Germani ad fortem
potius quam ad mollem pronunciationem
inclinant. 18. Sæpius S conſona fortis eſt &
fortibus jungitur. 19. Nulla eſt magis ami-
ca conſonantium ſocietas, quam ſi planè
ſimiles jungantur. 20, Sonus longus vo-
calium compenſat geminationem conſo-
nantium & contra. 21. Germani certas vo-
cales certis rebus per vocabula denotandis
eleganter accommodant. 22. Germani ſæ-
pe diphthongos amant, ubi Græci & Latini
vocalibus utuntur ſimplicibus. Dieſe
ſein die Reguln/ die ich aus ihm habe auß-
zeichnen wollen/ weiln daß Buch nicht
uͤberall bekant. Worauß er zu erkeñen
gibt
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/508 |
Zitationshilfe: | Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682, S. 496. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/508>, abgerufen am 16.02.2025. |