Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682.der Teutschen Sprache. Hingegen hat Claubergius in seinen 5. Buchde Caus. L. Germ. erweisen wollen/ dz aus der verdoplung der Consonantiun die euphonia, volubilitas, vehementia in teutscher Spra- che bestehe/ wie er in seiner arte Etymol. p. 34. bezeuget. Daß nun diese Regul falsch/ und man nach der Außrede die Schreibart nit einrichtenkönne/ erhellet sattsam hier auß/ und stimmet mit uns über ein der vortrefliche Ba- co Verulamius in seinem Buche de augmen- tis scientiarum lib. 6. c. 1. woselbst diese Worte sich befinden. Illa scriptio, quae formata videri possit, ut pronuntiationi con- sona sit. est ex genere inutilium subtilita- tum. Nam & ipsa pronuntiatio quotidie gliscit, nec constans est, & derivationes verborum, praesertim ex linguis extraneis prorsus obscurantur. Denique cum ex more recepto scripta morem pronunciandi nullo modo impediant, sed liberum relin- quant; quorsum attinet ista novatio? Man hat auch in der Frantzösischen Sprache solche neuerung einführen wollen/ welches noch viel närrischer ist/ davon der Hr. So- rel in seiner Bibliotheque Francoise kan nach-
der Teutſchen Sprache. Hingegen hat Claubergius in ſeinẽ 5. Buchde Cauſ. L. Germ. eꝛweiſen wollẽ/ dz aus der verdoplung der Conſonantiũ die euphonia, volubilitas, vehementia in teutſcher Spra- che beſtehe/ wie er in ſeiner arte Etymol. p. 34. bezeuget. Daß nun dieſe Regul falſch/ und man nach der Außrede die Schreibart nit einrichtenkoͤñe/ eꝛhellet ſattſam hier auß/ uñ ſtim̃et mit uns uͤber ein der vortrefliche Ba- co Verulamius in ſeinem Buche de augmen- tis ſcientiarum lib. 6. c. 1. woſelbſt dieſe Worte ſich befinden. Illa ſcriptio, quæ formata videri poſſit, ut pronuntiationi con- ſona ſit. eſt ex genere inutilium ſubtilita- tum. Nam & ipſa pronuntiatio quotidie gliſcit, nec conſtans eſt, & derivationes verborum, præſertim ex linguis extraneis prorſus obſcurantur. Denique cum ex more recepto ſcripta morem pronunciandi nullo modo impediant, ſed liberum relin- quant; quorſum attinet iſta novatio? Man hat auch in der Frantzoͤſiſchen Sprache ſolche neuerung einfuͤhren wollen/ welches noch viel naͤrriſcher iſt/ davon der Hr. So- rel in ſeiner Bibliotheque Françoiſe kan nach-
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <div n="3"> <p><pb facs="#f0487" n="475"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">der Teutſchen Sprache.</hi></fw><lb/> Hingegen hat <hi rendition="#aq">Claubergius</hi> in ſeinẽ 5. Buch<lb/><hi rendition="#aq">de Cauſ. L. Germ.</hi> eꝛweiſen wollẽ/ dz aus der<lb/> verdoplung der <hi rendition="#aq">Conſonantiũ</hi> die <hi rendition="#aq">euphonia,<lb/> volubilitas, vehementia</hi> in teutſcher Spra-<lb/> che beſtehe/ wie er in ſeiner <hi rendition="#aq">arte Etymol. p.</hi> 34.<lb/> bezeuget. Daß nun dieſe Regul falſch/ und<lb/> man nach der Außrede die Schreibart nit<lb/> einrichtenkoͤñe/ eꝛhellet ſattſam hier auß/ uñ<lb/> ſtim̃et mit uns uͤber ein der vortrefliche <hi rendition="#aq">Ba-<lb/> co Verulamius</hi> in ſeinem Buche <hi rendition="#aq">de augmen-<lb/> tis ſcientiarum lib. 6. c.</hi> 1. woſelbſt dieſe<lb/> Worte ſich befinden. <hi rendition="#aq">Illa ſcriptio, quæ<lb/> formata videri poſſit, ut pronuntiationi con-<lb/> ſona ſit. eſt ex genere inutilium ſubtilita-<lb/> tum. Nam & ipſa pronuntiatio quotidie<lb/> gliſcit, nec conſtans eſt, & derivationes<lb/> verborum, præſertim ex linguis extraneis<lb/> prorſus obſcurantur. Denique cum ex<lb/> more recepto ſcripta morem pronunciandi<lb/> nullo modo impediant, ſed liberum relin-<lb/> quant; quorſum attinet iſta novatio?</hi> Man<lb/> hat auch in der Frantzoͤſiſchen Sprache<lb/> ſolche neuerung einfuͤhren wollen/ welches<lb/> noch viel naͤrriſcher iſt/ davon der Hr. <hi rendition="#aq">So-<lb/> rel</hi> in ſeiner <hi rendition="#aq">Bibliotheque Françoiſe</hi> kan<lb/> <fw place="bottom" type="catch">nach-</fw><lb/></p> </div> </div> </div> </body> </text> </TEI> [475/0487]
der Teutſchen Sprache.
Hingegen hat Claubergius in ſeinẽ 5. Buch
de Cauſ. L. Germ. eꝛweiſen wollẽ/ dz aus der
verdoplung der Conſonantiũ die euphonia,
volubilitas, vehementia in teutſcher Spra-
che beſtehe/ wie er in ſeiner arte Etymol. p. 34.
bezeuget. Daß nun dieſe Regul falſch/ und
man nach der Außrede die Schreibart nit
einrichtenkoͤñe/ eꝛhellet ſattſam hier auß/ uñ
ſtim̃et mit uns uͤber ein der vortrefliche Ba-
co Verulamius in ſeinem Buche de augmen-
tis ſcientiarum lib. 6. c. 1. woſelbſt dieſe
Worte ſich befinden. Illa ſcriptio, quæ
formata videri poſſit, ut pronuntiationi con-
ſona ſit. eſt ex genere inutilium ſubtilita-
tum. Nam & ipſa pronuntiatio quotidie
gliſcit, nec conſtans eſt, & derivationes
verborum, præſertim ex linguis extraneis
prorſus obſcurantur. Denique cum ex
more recepto ſcripta morem pronunciandi
nullo modo impediant, ſed liberum relin-
quant; quorſum attinet iſta novatio? Man
hat auch in der Frantzoͤſiſchen Sprache
ſolche neuerung einfuͤhren wollen/ welches
noch viel naͤrriſcher iſt/ davon der Hr. So-
rel in ſeiner Bibliotheque Françoiſe kan
nach-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/487 |
Zitationshilfe: | Morhof, Daniel Georg: Unterricht Von Der Teutschen Sprache und Poesie. Kiel, 1682, S. 475. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/morhof_unterricht_1682/487>, abgerufen am 16.02.2025. |