Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Zehndtes Buch. Geschichte der Teutschen,
mir u. Videmir, die nach ihres Bruders Tod über die gesammte Gothen herrsche-
ten, Meister von der Wahlstatt3. Den folgenden Winter gieng Theodemir über
die gefrorne Donau, und suchte die Schwaben und Alemannen in ihrem ei-
genen Lande heim4. iornandes gedencket, indem er die Gräntzen der
Schwaben beschreibet, der Boiobarorum, oder Baiern, welches die erste
Erwehnung dieses, unter den Teutschen Völckeln nachmals so berühmten Na-
mens ist. Sein Sohn Theodoricus kam damals eben von Constantinopel,
wo er als Geissel war erzogen worden, zurücke, und stellte sich an die Spitze
von 6000. Mann, mit denen er den Sarmatischen König Babai überfiel,
und umbrachte: auch den Sarmaten Singidunum, so sie kurtz vorher unter
ihre Bothmäßigkeit gebracht, abnahm5. Singidunum ist das ietzige Belgrad6,
und also hat Theodoricus, gleich bey der ersten Probe seiner Tapfferkeit, die
Gräntzen des Gothischen Gebiets, bis an den Einfluß der Sau in die Donau,
erweitert.

IX. Auf solche Art übten die Ost-Gothen an der Donau die Kräffte, so
Zustand des
Svevischen
Reichs. Re-
chiari
9 bricht
mit den Rö-
mern.
dem Römischen Reich in Jtalien bald völlig ein Ende machen sollten. Hinge-
gen wurden die West-Gothen mit den Sveven in Spanien in Krieg verwi-
ckelt. Rechila starb im Jahr 448. zu Merida. Jhm folgte sein Sohn Rechi-

arins
[Beginn Spaltensatz] impetrata, reuersis, bellum Romanis indici uolebat.
Cui quidem apparatui Irnach repugnabat. Nec
enim bellum longius a patria geri, expedire exi-
stimabat.
3 iornandes c. 54. Quorum exitium, Sue-
uorum reges, Hunnimundus & Alaricus ueriti, in
Gothos arma mouerunt, freti auxilio Sarmata-
rum, qui cum Beuga & Babai, regibus suis, auxi-
liarii eorum deuenissent, ipsasque Scirorum reli-
quias, quasi ad ultionem suam acrius pugnaturas
accersentes, cum Edica, & Vlfo, eorum prima-
tibus, habuerunt simul secum tam Gepidas, quam
ex gente Rugorum non parua solatia, caeterisque
hinc inde collectis, ingentem multitudinem aggre-
gantes, ad amnem, Bolliam in Pannoniis, castra
metati sunt. Gothi tunc, Walemire defuncto, ad
fratrem eius Theodemir confugerunt. Qui quam-
uis dudum cum fratribus regnans, tamen auctio-
ris potestatis insignia sumens, Widemire fratre
iuniore accito, & cum ipso curas belli partitus,
cunctus ad arma prosiliuit; consertoque praelio
superior pars inuenitur Gothorum, adeo ut cam-
pus inimicorum corruentium cruore madefactus,
ut rubrum pelagus appareret, armaque, & ca-
dauera, in modum collium cumulata, campum
plusquam decem millibus oppleuerunt. Quod Go-
thi cernentes, ineffabili exultatione laetantur, co
quod regis sui Walemiris sanguinem, & suam in-
iuriam cum maxima inimicorum strage ulcisce-
[Spaltenumbruch] rentur. De innumeranda uero uariaque multitu-
dine hostium, qui ualuerunt euadere, effugatiui
ad sua inglorii peruenerunt.
4 idem c. 55. Post certum uero tempus in-
stanti hyemali frigore, amneque Danubii solite
congelato
(nam istiusmodi fluuius ita rigescit, ut
in silicis modum uehat exercitum pedestrem, plau-
struaque & tragulas, uel quicquid uebiculi fuerit,
nec cymbarum indigeat lintre
) sic ergo cum gela-
tum Theodemir Gothorum rex cernens, pedestrem
ducit exercitum; emensoque Danubio, Sueuis im-
prouisus a tergo apparuit. Nam regio illa Sueuo-
rum ab oriente
baiobaros habet, ab occidente
Francos, a meridie Burgundiones, a septentrione
Thuringos. Quibus Sueuis tunc iuncti Alemanni
etiam aderant, ipsique Alpes erectas omnino re-
gentes: unde nonnulla fluenta Danubio influunt,
nimio cum sono uergentia. Hic ergo taliter mu-
nito loco, Theodemir rex hyemis tempore Gotho-
rum ductauit exercitum, & tam Sueuorum gen-
tem, quam etiam Alemannornm, utrasque ad in
uicem foederatas, deuicit, uastauit, & pene
subegit.
5 idem l. c. Inde quoque uictor ad proprias
sedes, id est Pannonias reuertens, Theodericum,
filium suum, quem Constantinopolim obsidem de-
derat, a Leone imperatore remissum, cum magnis
muneribus gratanter excepit. Qui Theodericus,

[Ende Spaltensatz]
iam
6

Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen,
mir u. Videmir, die nach ihres Bruders Tod uͤber die geſammte Gothen herrſche-
ten, Meiſter von der Wahlſtatt3. Den folgenden Winter gieng Theodemir uͤber
die gefrorne Donau, und ſuchte die Schwaben und Alemannen in ihrem ei-
genen Lande heim4. iornandes gedencket, indem er die Graͤntzen der
Schwaben beſchreibet, der Boiobarorum, oder Baiern, welches die erſte
Erwehnung dieſes, unter den Teutſchen Voͤlckeln nachmals ſo beruͤhmten Na-
mens iſt. Sein Sohn Theodoricus kam damals eben von Conſtantinopel,
wo er als Geiſſel war erzogen worden, zuruͤcke, und ſtellte ſich an die Spitze
von 6000. Mann, mit denen er den Sarmatiſchen Koͤnig Babai uͤberfiel,
und umbrachte: auch den Sarmaten Singidunum, ſo ſie kurtz vorher unter
ihre Bothmaͤßigkeit gebracht, abnahm5. Singidunum iſt das ietzige Belgrad6,
und alſo hat Theodoricus, gleich bey der erſten Probe ſeiner Tapfferkeit, die
Graͤntzen des Gothiſchen Gebiets, bis an den Einfluß der Sau in die Donau,
erweitert.

IX. Auf ſolche Art uͤbten die Oſt-Gothen an der Donau die Kraͤffte, ſo
Zuſtand des
Sveviſchen
Reichs. Re-
chiari
9 bꝛicht
mit den Roͤ-
mern.
dem Roͤmiſchen Reich in Jtalien bald voͤllig ein Ende machen ſollten. Hinge-
gen wurden die Weſt-Gothen mit den Sveven in Spanien in Krieg verwi-
ckelt. Rechila ſtarb im Jahr 448. zu Merida. Jhm folgte ſein Sohn Rechi-

arins
[Beginn Spaltensatz] impetrata, reuerſis, bellum Romanis indici uolebat.
Cui quidem apparatui Irnach repugnabat. Nec
enim bellum longius a patria geri, expedire exi-
ſtimabat.
3 iornandes c. 54. Quorum exitium, Sue-
uorum reges, Hunnimundus & Alaricus ueriti, in
Gothos arma mouerunt, freti auxilio Sarmata-
rum, qui cum Beuga & Babai, regibus ſuis, auxi-
liarii eorum deueniſſent, ipſasque Scirorum reli-
quias, quaſi ad ultionem ſuam acrius pugnaturas
accerſentes, cum Edica, & Vlfo, eorum prima-
tibus, habuerunt ſimul ſecum tam Gepidas, quam
ex gente Rugorum non parua ſolatia, caeterisque
hinc inde collectis, ingentem multitudinem aggre-
gantes, ad amnem, Bolliam in Pannoniis, caſtra
metati ſunt. Gothi tunc, Walemire defuncto, ad
fratrem eius Theodemir confugerunt. Qui quam-
uis dudum cum fratribus regnans, tamen auctio-
ris poteſtatis inſignia ſumens, Widemire fratre
iuniore accito, & cum ipſo curas belli partitus,
cunctus ad arma proſiliuit; conſertoque praelio
ſuperior pars inuenitur Gothorum, adeo ut cam-
pus inimicorum corruentium cruore madefactus,
ut rubrum pelagus appareret, armaque, & ca-
dauera, in modum collium cumulata, campum
plusquam decem millibus oppleuerunt. Quod Go-
thi cernentes, ineffabili exultatione laetantur, co
quod regis ſui Walemiris ſanguinem, & ſuam in-
iuriam cum maxima inimicorum ſtrage ulciſce-
[Spaltenumbruch] rentur. De innumeranda uero uariaque multitu-
dine hoſtium, qui ualuerunt euadere, effugatiui
ad ſua inglorii peruenerunt.
4 idem c. 55. Poſt certum uero tempus in-
ſtanti hyemali frigore, amneque Danubii ſolite
congelato
(nam iſtiusmodi fluuius ita rigeſcit, ut
in ſilicis modum uehat exercitum pedeſtrem, plau-
ſtruaque & tragulas, uel quicquid uebiculi fuerit,
nec cymbarum indigeat lintre
) ſic ergo cum gela-
tum Theodemir Gothorum rex cernens, pedeſtrem
ducit exercitum; emenſoque Danubio, Sueuis im-
prouiſus a tergo apparuit. Nam regio illa Sueuo-
rum ab oriente
baiobaros habet, ab occidente
Francos, a meridie Burgundiones, a ſeptentrione
Thuringos. Quibus Sueuis tunc iuncti Alemanni
etiam aderant, ipſique Alpes erectas omnino re-
gentes: unde nonnulla fluenta Danubio influunt,
nimio cum ſono uergentia. Hic ergo taliter mu-
nito loco, Theodemir rex hyemis tempore Gotho-
rum ductauit exercitum, & tam Sueuorum gen-
tem, quam etiam Alemannornm, utrasque ad in
uicem foederatas, deuicit, uaſtauit, & pene
ſubegit.
5 idem l. c. Inde quoque uictor ad proprias
ſedes, id eſt Pannonias reuertens, Theodericum,
filium ſuum, quem Conſtantinopolim obſidem de-
derat, a Leone imperatore remiſſum, cum magnis
muneribus gratanter excepit. Qui Theodericus,

[Ende Spaltensatz]
iam
6
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0496" n="462"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Zehndtes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq">mir</hi> u. <hi rendition="#aq">Videmir,</hi> die nach ihres Bruders Tod u&#x0364;ber die ge&#x017F;ammte Gothen herr&#x017F;che-<lb/>
ten, Mei&#x017F;ter von der Wahl&#x017F;tatt<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> c. 54. <hi rendition="#i">Quorum exitium, Sue-<lb/>
uorum reges, Hunnimundus &amp; Alaricus ueriti, in<lb/>
Gothos arma mouerunt, freti auxilio Sarmata-<lb/>
rum, qui cum Beuga &amp; Babai, regibus &#x017F;uis, auxi-<lb/>
liarii eorum deueni&#x017F;&#x017F;ent, ip&#x017F;asque Scirorum reli-<lb/>
quias, qua&#x017F;i ad ultionem &#x017F;uam acrius pugnaturas<lb/>
accer&#x017F;entes, cum Edica, &amp; Vlfo, eorum prima-<lb/>
tibus, habuerunt &#x017F;imul &#x017F;ecum tam Gepidas, quam<lb/>
ex gente Rugorum non parua &#x017F;olatia, caeterisque<lb/>
hinc inde collectis, ingentem multitudinem aggre-<lb/>
gantes, ad amnem, Bolliam in Pannoniis, ca&#x017F;tra<lb/>
metati &#x017F;unt. Gothi tunc, Walemire defuncto, ad<lb/>
fratrem eius Theodemir confugerunt. Qui quam-<lb/>
uis dudum cum fratribus regnans, tamen auctio-<lb/>
ris pote&#x017F;tatis in&#x017F;ignia &#x017F;umens, Widemire fratre<lb/>
iuniore accito, &amp; cum ip&#x017F;o curas belli partitus,<lb/>
cunctus ad arma pro&#x017F;iliuit; con&#x017F;ertoque praelio<lb/>
&#x017F;uperior pars inuenitur Gothorum, adeo ut cam-<lb/>
pus inimicorum corruentium cruore madefactus,<lb/>
ut rubrum pelagus appareret, armaque, &amp; ca-<lb/>
dauera, in modum collium cumulata, campum<lb/>
plusquam decem millibus oppleuerunt. Quod Go-<lb/>
thi cernentes, ineffabili exultatione laetantur, co<lb/>
quod regis &#x017F;ui Walemiris &#x017F;anguinem, &amp; &#x017F;uam in-<lb/>
iuriam cum maxima inimicorum &#x017F;trage ulci&#x017F;ce-<lb/><cb/>
rentur. De innumeranda uero uariaque multitu-<lb/>
dine ho&#x017F;tium, qui ualuerunt euadere, effugatiui<lb/>
ad &#x017F;ua inglorii peruenerunt.</hi></hi></note>. Den folgenden Winter gieng <hi rendition="#aq">Theodemir</hi> u&#x0364;ber<lb/>
die gefrorne Donau, und &#x017F;uchte die Schwaben und Alemannen in ihrem ei-<lb/>
genen Lande heim<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> c. 55. <hi rendition="#i">Po&#x017F;t certum uero tempus in-<lb/>
&#x017F;tanti hyemali frigore, amneque Danubii &#x017F;olite<lb/>
congelato</hi> (<hi rendition="#i">nam i&#x017F;tiusmodi fluuius ita rige&#x017F;cit, ut<lb/>
in &#x017F;ilicis modum uehat exercitum pede&#x017F;trem, plau-<lb/>
&#x017F;truaque &amp; tragulas, uel quicquid uebiculi fuerit,<lb/>
nec cymbarum indigeat lintre</hi>) <hi rendition="#i">&#x017F;ic ergo cum gela-<lb/>
tum Theodemir Gothorum rex cernens, pede&#x017F;trem<lb/>
ducit exercitum; emen&#x017F;oque Danubio, Sueuis im-<lb/>
proui&#x017F;us a tergo apparuit. Nam regio illa Sueuo-<lb/>
rum ab oriente</hi> <hi rendition="#k">baiobaros</hi> <hi rendition="#i">habet, ab occidente<lb/>
Francos, a meridie Burgundiones, a &#x017F;eptentrione<lb/>
Thuringos. Quibus Sueuis tunc iuncti Alemanni<lb/>
etiam aderant, ip&#x017F;ique Alpes erectas omnino re-<lb/>
gentes: unde nonnulla fluenta Danubio influunt,<lb/>
nimio cum &#x017F;ono uergentia. Hic ergo taliter mu-<lb/>
nito loco, Theodemir rex hyemis tempore Gotho-<lb/>
rum ductauit exercitum, &amp; tam Sueuorum gen-<lb/>
tem, quam etiam Alemannornm, utrasque ad in<lb/>
uicem foederatas, deuicit, ua&#x017F;tauit, &amp; pene<lb/>
&#x017F;ubegit.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> gedencket, indem er die Gra&#x0364;ntzen der<lb/>
Schwaben be&#x017F;chreibet, der <hi rendition="#aq">Boiobarorum,</hi> oder Baiern, welches die er&#x017F;te<lb/>
Erwehnung die&#x017F;es, unter den Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;lckeln nachmals &#x017F;o beru&#x0364;hmten Na-<lb/>
mens i&#x017F;t. Sein Sohn <hi rendition="#aq">Theodoricus</hi> kam damals eben von Con&#x017F;tantinopel,<lb/>
wo er als Gei&#x017F;&#x017F;el war erzogen worden, zuru&#x0364;cke, und &#x017F;tellte &#x017F;ich an die Spitze<lb/>
von 6000. Mann, mit denen er den Sarmati&#x017F;chen Ko&#x0364;nig <hi rendition="#aq">Babai</hi> u&#x0364;berfiel,<lb/>
und umbrachte: auch den Sarmaten <hi rendition="#aq">Singidunum,</hi> &#x017F;o &#x017F;ie kurtz vorher unter<lb/>
ihre Bothma&#x0364;ßigkeit gebracht, abnahm<note xml:id="FN496_05_01" next="#FN496_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Inde quoque uictor ad proprias<lb/>
&#x017F;edes, id e&#x017F;t Pannonias reuertens, Theodericum,<lb/>
filium &#x017F;uum, quem Con&#x017F;tantinopolim ob&#x017F;idem de-<lb/>
derat, a Leone imperatore remi&#x017F;&#x017F;um, cum magnis<lb/>
muneribus gratanter excepit. Qui Theodericus,</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">iam</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>. <hi rendition="#aq">Singidunum</hi> i&#x017F;t das ietzige Belgrad<note xml:id="FN496_06_01" next="#FN496_06_02" place="foot" n="6"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>,<lb/>
und al&#x017F;o hat <hi rendition="#aq">Theodoricus,</hi> gleich bey der er&#x017F;ten Probe &#x017F;einer Tapfferkeit, die<lb/>
Gra&#x0364;ntzen des Gothi&#x017F;chen Gebiets, bis an den Einfluß der Sau in die Donau,<lb/>
erweitert.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">IX.</hi> Auf &#x017F;olche Art u&#x0364;bten die O&#x017F;t-Gothen an der Donau die Kra&#x0364;ffte, &#x017F;o<lb/><note place="left">Zu&#x017F;tand des<lb/><hi rendition="#g">Svevi&#x017F;</hi>chen<lb/>
Reichs. <hi rendition="#aq">Re-<lb/>
chiari</hi>9 b&#xA75B;icht<lb/>
mit den Ro&#x0364;-<lb/>
mern.</note>dem Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reich in Jtalien bald vo&#x0364;llig ein Ende machen &#x017F;ollten. Hinge-<lb/>
gen wurden die We&#x017F;t-Gothen mit den Sveven in Spanien in Krieg verwi-<lb/>
ckelt. <hi rendition="#aq">Rechila</hi> &#x017F;tarb im Jahr 448. zu <hi rendition="#aq">Merida.</hi> Jhm folgte &#x017F;ein Sohn <hi rendition="#aq">Rechi-</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">arins</hi></fw><lb/><note xml:id="FN495_02_02" prev="#FN495_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">impetrata, reuer&#x017F;is, bellum Romanis indici uolebat.<lb/>
Cui quidem apparatui Irnach repugnabat. Nec<lb/>
enim bellum longius a patria geri, expedire exi-<lb/>
&#x017F;timabat.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[462/0496] Zehndtes Buch. Geſchichte der Teutſchen, mir u. Videmir, die nach ihres Bruders Tod uͤber die geſammte Gothen herrſche- ten, Meiſter von der Wahlſtatt 3. Den folgenden Winter gieng Theodemir uͤber die gefrorne Donau, und ſuchte die Schwaben und Alemannen in ihrem ei- genen Lande heim 4. iornandes gedencket, indem er die Graͤntzen der Schwaben beſchreibet, der Boiobarorum, oder Baiern, welches die erſte Erwehnung dieſes, unter den Teutſchen Voͤlckeln nachmals ſo beruͤhmten Na- mens iſt. Sein Sohn Theodoricus kam damals eben von Conſtantinopel, wo er als Geiſſel war erzogen worden, zuruͤcke, und ſtellte ſich an die Spitze von 6000. Mann, mit denen er den Sarmatiſchen Koͤnig Babai uͤberfiel, und umbrachte: auch den Sarmaten Singidunum, ſo ſie kurtz vorher unter ihre Bothmaͤßigkeit gebracht, abnahm 5. Singidunum iſt das ietzige Belgrad 6, und alſo hat Theodoricus, gleich bey der erſten Probe ſeiner Tapfferkeit, die Graͤntzen des Gothiſchen Gebiets, bis an den Einfluß der Sau in die Donau, erweitert. IX. Auf ſolche Art uͤbten die Oſt-Gothen an der Donau die Kraͤffte, ſo dem Roͤmiſchen Reich in Jtalien bald voͤllig ein Ende machen ſollten. Hinge- gen wurden die Weſt-Gothen mit den Sveven in Spanien in Krieg verwi- ckelt. Rechila ſtarb im Jahr 448. zu Merida. Jhm folgte ſein Sohn Rechi- arins 2 Zuſtand des Sveviſchen Reichs. Re- chiari9 bꝛicht mit den Roͤ- mern. 3 iornandes c. 54. Quorum exitium, Sue- uorum reges, Hunnimundus & Alaricus ueriti, in Gothos arma mouerunt, freti auxilio Sarmata- rum, qui cum Beuga & Babai, regibus ſuis, auxi- liarii eorum deueniſſent, ipſasque Scirorum reli- quias, quaſi ad ultionem ſuam acrius pugnaturas accerſentes, cum Edica, & Vlfo, eorum prima- tibus, habuerunt ſimul ſecum tam Gepidas, quam ex gente Rugorum non parua ſolatia, caeterisque hinc inde collectis, ingentem multitudinem aggre- gantes, ad amnem, Bolliam in Pannoniis, caſtra metati ſunt. Gothi tunc, Walemire defuncto, ad fratrem eius Theodemir confugerunt. Qui quam- uis dudum cum fratribus regnans, tamen auctio- ris poteſtatis inſignia ſumens, Widemire fratre iuniore accito, & cum ipſo curas belli partitus, cunctus ad arma proſiliuit; conſertoque praelio ſuperior pars inuenitur Gothorum, adeo ut cam- pus inimicorum corruentium cruore madefactus, ut rubrum pelagus appareret, armaque, & ca- dauera, in modum collium cumulata, campum plusquam decem millibus oppleuerunt. Quod Go- thi cernentes, ineffabili exultatione laetantur, co quod regis ſui Walemiris ſanguinem, & ſuam in- iuriam cum maxima inimicorum ſtrage ulciſce- rentur. De innumeranda uero uariaque multitu- dine hoſtium, qui ualuerunt euadere, effugatiui ad ſua inglorii peruenerunt. 4 idem c. 55. Poſt certum uero tempus in- ſtanti hyemali frigore, amneque Danubii ſolite congelato (nam iſtiusmodi fluuius ita rigeſcit, ut in ſilicis modum uehat exercitum pedeſtrem, plau- ſtruaque & tragulas, uel quicquid uebiculi fuerit, nec cymbarum indigeat lintre) ſic ergo cum gela- tum Theodemir Gothorum rex cernens, pedeſtrem ducit exercitum; emenſoque Danubio, Sueuis im- prouiſus a tergo apparuit. Nam regio illa Sueuo- rum ab oriente baiobaros habet, ab occidente Francos, a meridie Burgundiones, a ſeptentrione Thuringos. Quibus Sueuis tunc iuncti Alemanni etiam aderant, ipſique Alpes erectas omnino re- gentes: unde nonnulla fluenta Danubio influunt, nimio cum ſono uergentia. Hic ergo taliter mu- nito loco, Theodemir rex hyemis tempore Gotho- rum ductauit exercitum, & tam Sueuorum gen- tem, quam etiam Alemannornm, utrasque ad in uicem foederatas, deuicit, uaſtauit, & pene ſubegit. 5 idem l. c. Inde quoque uictor ad proprias ſedes, id eſt Pannonias reuertens, Theodericum, filium ſuum, quem Conſtantinopolim obſidem de- derat, a Leone imperatore remiſſum, cum magnis muneribus gratanter excepit. Qui Theodericus, iam 6 2 impetrata, reuerſis, bellum Romanis indici uolebat. Cui quidem apparatui Irnach repugnabat. Nec enim bellum longius a patria geri, expedire exi- ſtimabat.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/496
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 462. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/496>, abgerufen am 16.07.2024.