Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
thun gehabt3: und der erste ist im Jahr 469. von dem Käiserlichen General
Anagasto in Thracien umgebracht worden. Sein Kopff ward in Constan-
tinopel öffentlich aufgesteckt: und das Volck lief desto häuffiger zu, dieses Sieges-
Zeichen zu sehen, da es dessen Vater fast nimmer ohne Schrecken nennen gehöret4.

IX. Diese Wanderung der Ost-Gothen hat nicht geringere FolgenJhre Händel
mit dem Käi-
ser Leone.

gehabt, als die Aufnahme der West-Gothen, zu Valentis Zeiten. Sie woh-
neten nicht lange an den Gräntzen des Römischen Reichs, ohne dem Hofe zu
Constantinopel, was er für Nachbarn bekommen, empfinden zu lassen.
Marcianus, war im Jahr 457. gestorben, und Aspar, welcher der Armee
mächtig war, hatte an seine Stelle Leonem auf den Thron erhoben1, The-
odoricus,
Fürst derer Gothen, die wie oben gedacht worden, in Thracien
wohneten, stund bey dieser Regierung in trefflichem Ansehen: und wir wer-
den unten Proben finden, wie genau Aspar mit ihm verbunden gewesen. Die
Ost-Gothen wolten nun gerne eben solche Vortheile, als er genoß, erhalten,
und fielen, um zu zeigen was sie vermöchten, ins Illyricum ein2. Von
diesem Kriege ist, was sidonivs apollinaris von Anthemii, der
nachmals Käiser geworden, gegen Walamirum erhaltenem Siege rühmet,
2

zu ver-
[Beginn Spaltensatz] quos petierunt Hunni, Scythiam appellat ior-
nandes,
in eo oppido lapsus est, sicut ple-
rumque, quum situs terrarum describit.
3 priscvs beschreibet dieselbe l. c. p. 44.
4 chronicon alexandrinvm p.
323. Dinsirichus, Attilae filius, ab Anagasto magi-
stro militum in Thracia caesus est, cuius caput
delatum Constantinopolim, dum circenses ageren-
[Spaltenumbruch] tur, per medium circumgestatum est, &
(extra
urbem
) in palo suspensum. cuius spectandi causae
multis diebus uniuersa ciuitas egressa est.
mar-
cellinvs: zenone & martiano
coss.

Caput DENZICIS, Hunnorum regis, Attilae filii,
Constantinopolim allatum est.
1 §. IX. 1. procopivs de bello Vandalico
L. I. c. 5. Tunc penes Leonem erat imperium ori-
entis, factione Asparis ipsi traditum.
2 iorn. c. 52. Post tempus ergo non multum
rex Walemir, eiusque germani, Theodemir & Wi-
demir, consueta dum traderent dona, a principe
Marciano quae ad instar strenuae gentis accepe-
runt, ut pacis foedera custodirent, missa legatio-
ne ad imperatorem, uident Theodericum Triarii
filium, & hunc genere Gothico, alia tamen stir-
pe, non Amalo procreatum, omnino florentem
cum suis, Romanorumque amicitiis iunctum, &
annua solemnia consequentem, & se tantum de-
spici. Illico furore commoti arma arripiunt, &
Illyricum pene totum discurrentes in praedam de-
uastant. Sed statim imperator animo mutato ad
pristinam recurrit amicitiam, missaque legatione,
tam praeterita cum instantibus munera tribuit,
quam etiam de futuro sine aliqua controuersia tri-
buere compromittit; pacisque obsidem ab eis, quem
supra retulimus, Theodericum infantulum Theo-
demiris accepit. Qui iam annorum septem incre-
menta conscendens, octauum intrauerat annum.

[Ende Spaltensatz]
Quem
2 iornandes cap. 53. Postquam ergo fir-
ma pax Gothorum cum Romanis effecta est, ui-
dentes Gothi, non sibi sufficere ea, quae ab impe-
ratore acciperent salaria, simulque cupientes
ostentare uirtutem, coeperunt uicinas gentes cir-
cumcirca praedari: primo contra Satagas, qui
interiorem Pannoniam possidebant, arma mouen-
tes. Quod ubi rex Hunnorum Dinzic, filius At-
tilae, cognouisset, collectis secum qui adhuc uide-
bantur, quamuis pauci, eius tamen sub imperio
remansisse, Vlzingures, Angisciros, Bittugores,
Bardores, ueniens ad Bassanam Pannoniae ciui-
tatem, eamque circumuallans, fines eius coepit
praedari. Quo comperto Gothi, ubi erant, ex-
peditionem soluentes, quam contra Satagas colle-
gerant, in Hunnos conuertunt; & sic eos suis a
finibus inglorios pepulerunt, ut iam ex illo tempo-
re, qui remanserant Hunni, & usque hactenus,
Gothorum arma formident.
M m m 2

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
thun gehabt3: und der erſte iſt im Jahr 469. von dem Kaͤiſerlichen General
Anagaſto in Thracien umgebracht worden. Sein Kopff ward in Conſtan-
tinopel oͤffentlich aufgeſteckt: und das Volck lief deſto haͤuffiger zu, dieſes Sieges-
Zeichen zu ſehen, da es deſſen Vater faſt nim̃er ohne Schrecken nennen gehoͤret4.

IX. Dieſe Wanderung der Oſt-Gothen hat nicht geringere FolgenJhre Haͤndel
mit dem Kaͤi-
ſer Leone.

gehabt, als die Aufnahme der Weſt-Gothen, zu Valentis Zeiten. Sie woh-
neten nicht lange an den Graͤntzen des Roͤmiſchen Reichs, ohne dem Hofe zu
Conſtantinopel, was er fuͤr Nachbarn bekommen, empfinden zu laſſen.
Marcianus, war im Jahr 457. geſtorben, und Aſpar, welcher der Armee
maͤchtig war, hatte an ſeine Stelle Leonem auf den Thron erhoben1, The-
odoricus,
Fuͤrſt derer Gothen, die wie oben gedacht worden, in Thracien
wohneten, ſtund bey dieſer Regierung in trefflichem Anſehen: und wir wer-
den unten Proben finden, wie genau Aſpar mit ihm verbunden geweſen. Die
Oſt-Gothen wolten nun gerne eben ſolche Vortheile, als er genoß, erhalten,
und fielen, um zu zeigen was ſie vermoͤchten, ins Illyricum ein2. Von
dieſem Kriege iſt, was sidonivs apollinaris von Anthemii, der
nachmals Kaͤiſer geworden, gegen Walamirum erhaltenem Siege ruͤhmet,
2

zu ver-
[Beginn Spaltensatz] quos petierunt Hunni, Scythiam appellat ior-
nandes,
in eo oppido lapſus eſt, ſicut ple-
rumque, quum ſitus terrarum deſcribit.
3 priscvs beſchreibet dieſelbe l. c. p. 44.
4 chronicon alexandrinvm p.
323. Dinſirichus, Attilae filius, ab Anagaſto magi-
ſtro militum in Thracia caeſus eſt, cuius caput
delatum Conſtantinopolim, dum circenſes ageren-
[Spaltenumbruch] tur, per medium circumgeſtatum eſt, &
(extra
urbem
) in palo ſuſpenſum. cuius ſpectandi cauſæ
multis diebus uniuerſa ciuitas egreſſa eſt.
mar-
cellinvs: zenone & martiano
coss.

Caput DENZICIS, Hunnorum regis, Attilae filii,
Conſtantinopolim allatum eſt.
1 §. IX. 1. procopivs de bello Vandalico
L. I. c. 5. Tunc penes Leonem erat imperium ori-
entis, factione Aſparis ipſi traditum.
2 iorn. c. 52. Poſt tempus ergo non multum
rex Walemir, eiusque germani, Theodemir & Wi-
demir, conſueta dum traderent dona, a principe
Marciano quae ad inſtar ſtrenuae gentis accepe-
runt, ut pacis foedera cuſtodirent, miſſa legatio-
ne ad imperatorem, uident Theodericum Triarii
filium, & hunc genere Gothico, alia tamen ſtir-
pe, non Amalo procreatum, omnino florentem
cum ſuis, Romanorumque amicitiis iunctum, &
annua ſolemnia conſequentem, & ſe tantum de-
ſpici. Illico furore commoti arma arripiunt, &
Illyricum pene totum diſcurrentes in praedam de-
uaſtant. Sed ſtatim imperator animo mutato ad
priſtinam recurrit amicitiam, miſſaque legatione,
tam praeterita cum inſtantibus munera tribuit,
quam etiam de futuro ſine aliqua controuerſia tri-
buere compromittit; pacisque obſidem ab eis, quem
ſupra retulimus, Theodericum infantulum Theo-
demiris accepit. Qui iam annorum ſeptem incre-
menta conſcendens, octauum intrauerat annum.

[Ende Spaltensatz]
Quem
2 iornandes cap. 53. Poſtquam ergo fir-
ma pax Gothorum cum Romanis effecta eſt, ui-
dentes Gothi, non ſibi ſufficere ea, quae ab impe-
ratore acciperent ſalaria, ſimulque cupientes
oſtentare uirtutem, coeperunt uicinas gentes cir-
cumcirca praedari: primo contra Satagas, qui
interiorem Pannoniam poſſidebant, arma mouen-
tes. Quod ubi rex Hunnorum Dinzic, filius At-
tilae, cognouiſſet, collectis ſecum qui adhuc uide-
bantur, quamuis pauci, eius tamen ſub imperio
remanſiſſe, Vlzingures, Angiſciros, Bittugores,
Bardores, ueniens ad Baſſanam Pannoniae ciui-
tatem, eamque circumuallans, fines eius coepit
praedari. Quo comperto Gothi, ubi erant, ex-
peditionem ſoluentes, quam contra Satagas colle-
gerant, in Hunnos conuertunt; & ſic eos ſuis a
finibus inglorios pepulerunt, ut iam ex illo tempo-
re, qui remanſerant Hunni, & usque hactenus,
Gothorum arma formident.
M m m 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0493" n="459"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
thun gehabt<note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">priscvs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet die&#x017F;elbe <hi rendition="#aq">l. c. p.</hi> 44.</note>: und der er&#x017F;te i&#x017F;t im Jahr 469. von dem Ka&#x0364;i&#x017F;erlichen General<lb/><hi rendition="#aq">Anaga&#x017F;to</hi> in Thracien umgebracht worden. Sein Kopff ward in Con&#x017F;tan-<lb/>
tinopel o&#x0364;ffentlich aufge&#x017F;teckt: und das Volck lief de&#x017F;to ha&#x0364;uffiger zu, die&#x017F;es Sieges-<lb/>
Zeichen zu &#x017F;ehen, da es de&#x017F;&#x017F;en Vater fa&#x017F;t nim&#x0303;er ohne Schrecken nennen geho&#x0364;ret<note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">chronicon alexandrinvm</hi></hi> p.<lb/>
323. <hi rendition="#i">Din&#x017F;irichus, Attilae filius, ab Anaga&#x017F;to magi-<lb/>
&#x017F;tro militum in Thracia cae&#x017F;us e&#x017F;t, cuius caput<lb/>
delatum Con&#x017F;tantinopolim, dum circen&#x017F;es ageren-<lb/><cb/>
tur, per medium circumge&#x017F;tatum e&#x017F;t, &amp;</hi> (<hi rendition="#i">extra<lb/>
urbem</hi>) <hi rendition="#i">in palo &#x017F;u&#x017F;pen&#x017F;um. cuius &#x017F;pectandi cau&#x017F;æ<lb/>
multis diebus uniuer&#x017F;a ciuitas egre&#x017F;&#x017F;a e&#x017F;t.</hi> <hi rendition="#k"><hi rendition="#g">mar-<lb/>
cellinvs: zenone &amp; martiano</hi> coss.</hi><lb/><hi rendition="#i">Caput DENZICIS, Hunnorum regis, Attilae filii,<lb/>
Con&#x017F;tantinopolim allatum e&#x017F;t.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">IX.</hi> Die&#x017F;e Wanderung der O&#x017F;t-Gothen hat nicht geringere Folgen<note place="right">Jhre Ha&#x0364;ndel<lb/>
mit dem Ka&#x0364;i-<lb/>
&#x017F;er <hi rendition="#aq">Leone.</hi></note><lb/>
gehabt, als die Aufnahme der We&#x017F;t-Gothen, zu <hi rendition="#aq">Valentis</hi> Zeiten. Sie woh-<lb/>
neten nicht lange an den Gra&#x0364;ntzen des Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reichs, ohne dem Hofe zu<lb/>
Con&#x017F;tantinopel, was er fu&#x0364;r Nachbarn bekommen, empfinden zu la&#x017F;&#x017F;en.<lb/><hi rendition="#aq">Marcianus,</hi> war im Jahr 457. ge&#x017F;torben, und <hi rendition="#aq">A&#x017F;par,</hi> welcher der Armee<lb/>
ma&#x0364;chtig war, hatte an &#x017F;eine Stelle <hi rendition="#aq">Leonem</hi> auf den Thron erhoben<note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">IX</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> de bello Vandalico<lb/>
L. I. c. 5. <hi rendition="#i">Tunc penes Leonem erat imperium ori-<lb/>
entis, factione A&#x017F;paris ip&#x017F;i traditum.</hi></hi></note>, <hi rendition="#aq">The-<lb/>
odoricus,</hi> Fu&#x0364;r&#x017F;t derer Gothen, die wie oben gedacht worden, in Thracien<lb/>
wohneten, &#x017F;tund bey die&#x017F;er Regierung in trefflichem An&#x017F;ehen: und wir wer-<lb/>
den unten Proben finden, wie genau <hi rendition="#aq">A&#x017F;par</hi> mit ihm verbunden gewe&#x017F;en. Die<lb/>
O&#x017F;t-Gothen wolten nun gerne eben &#x017F;olche Vortheile, als er genoß, erhalten,<lb/>
und fielen, um zu zeigen was &#x017F;ie vermo&#x0364;chten, ins <hi rendition="#aq">Illyricum</hi> ein<note xml:id="FN493_02_01" next="#FN493_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iorn.</hi></hi> c. 52. <hi rendition="#i">Po&#x017F;t tempus ergo non multum<lb/>
rex Walemir, eiusque germani, Theodemir &amp; Wi-<lb/>
demir, con&#x017F;ueta dum traderent dona, a principe<lb/>
Marciano quae ad in&#x017F;tar &#x017F;trenuae gentis accepe-<lb/>
runt, ut pacis foedera cu&#x017F;todirent, mi&#x017F;&#x017F;a legatio-<lb/>
ne ad imperatorem, uident Theodericum Triarii<lb/>
filium, &amp; hunc genere Gothico, alia tamen &#x017F;tir-<lb/>
pe, non Amalo procreatum, omnino florentem<lb/>
cum &#x017F;uis, Romanorumque amicitiis iunctum, &amp;<lb/>
annua &#x017F;olemnia con&#x017F;equentem, &amp; &#x017F;e tantum de-<lb/>
&#x017F;pici. Illico furore commoti arma arripiunt, &amp;<lb/>
Illyricum pene totum di&#x017F;currentes in praedam de-<lb/>
ua&#x017F;tant. Sed &#x017F;tatim imperator animo mutato ad<lb/>
pri&#x017F;tinam recurrit amicitiam, mi&#x017F;&#x017F;aque legatione,<lb/>
tam praeterita cum in&#x017F;tantibus munera tribuit,<lb/>
quam etiam de futuro &#x017F;ine aliqua controuer&#x017F;ia tri-<lb/>
buere compromittit; pacisque ob&#x017F;idem ab eis, quem<lb/>
&#x017F;upra retulimus, Theodericum infantulum Theo-<lb/>
demiris accepit. Qui iam annorum &#x017F;eptem incre-<lb/>
menta con&#x017F;cendens, octauum intrauerat annum.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quem</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">M m m 2</fw><lb/><cb type="end"/></note>. Von<lb/>
die&#x017F;em Kriege i&#x017F;t, was <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> von <hi rendition="#aq">Anthemii,</hi> der<lb/>
nachmals Ka&#x0364;i&#x017F;er geworden, gegen <hi rendition="#aq">Walamirum</hi> erhaltenem Siege ru&#x0364;hmet,<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">zu ver-</fw><lb/><note xml:id="FN492_01_02" prev="#FN492_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">quos petierunt Hunni, Scythiam appellat</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ior-<lb/>
nandes,</hi></hi><hi rendition="#i">in eo oppido lap&#x017F;us e&#x017F;t, &#x017F;icut ple-<lb/>
rumque, quum &#x017F;itus terrarum de&#x017F;cribit.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN492_02_02" next="#FN492_02_01" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> cap. 53. <hi rendition="#i">Po&#x017F;tquam ergo fir-<lb/>
ma pax Gothorum cum Romanis effecta e&#x017F;t, ui-<lb/>
dentes Gothi, non &#x017F;ibi &#x017F;ufficere ea, quae ab impe-<lb/>
ratore acciperent &#x017F;alaria, &#x017F;imulque cupientes<lb/>
o&#x017F;tentare uirtutem, coeperunt uicinas gentes cir-<lb/>
cumcirca praedari: primo contra Satagas, qui<lb/>
interiorem Pannoniam po&#x017F;&#x017F;idebant, arma mouen-<lb/>
tes. Quod ubi rex Hunnorum Dinzic, filius At-<lb/>
tilae, cognoui&#x017F;&#x017F;et, collectis &#x017F;ecum qui adhuc uide-<lb/>
bantur, quamuis pauci, eius tamen &#x017F;ub imperio<lb/>
reman&#x017F;i&#x017F;&#x017F;e, Vlzingures, Angi&#x017F;ciros, Bittugores,<lb/>
Bardores, ueniens ad Ba&#x017F;&#x017F;anam Pannoniae ciui-<lb/>
tatem, eamque circumuallans, fines eius coepit<lb/>
praedari. Quo comperto Gothi, ubi erant, ex-<lb/>
peditionem &#x017F;oluentes, quam contra Satagas colle-<lb/>
gerant, in Hunnos conuertunt; &amp; &#x017F;ic eos &#x017F;uis a<lb/>
finibus inglorios pepulerunt, ut iam ex illo tempo-<lb/>
re, qui reman&#x017F;erant Hunni, &amp; usque hactenus,<lb/>
Gothorum arma formident.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[459/0493] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. thun gehabt 3: und der erſte iſt im Jahr 469. von dem Kaͤiſerlichen General Anagaſto in Thracien umgebracht worden. Sein Kopff ward in Conſtan- tinopel oͤffentlich aufgeſteckt: und das Volck lief deſto haͤuffiger zu, dieſes Sieges- Zeichen zu ſehen, da es deſſen Vater faſt nim̃er ohne Schrecken nennen gehoͤret 4. IX. Dieſe Wanderung der Oſt-Gothen hat nicht geringere Folgen gehabt, als die Aufnahme der Weſt-Gothen, zu Valentis Zeiten. Sie woh- neten nicht lange an den Graͤntzen des Roͤmiſchen Reichs, ohne dem Hofe zu Conſtantinopel, was er fuͤr Nachbarn bekommen, empfinden zu laſſen. Marcianus, war im Jahr 457. geſtorben, und Aſpar, welcher der Armee maͤchtig war, hatte an ſeine Stelle Leonem auf den Thron erhoben 1, The- odoricus, Fuͤrſt derer Gothen, die wie oben gedacht worden, in Thracien wohneten, ſtund bey dieſer Regierung in trefflichem Anſehen: und wir wer- den unten Proben finden, wie genau Aſpar mit ihm verbunden geweſen. Die Oſt-Gothen wolten nun gerne eben ſolche Vortheile, als er genoß, erhalten, und fielen, um zu zeigen was ſie vermoͤchten, ins Illyricum ein 2. Von dieſem Kriege iſt, was sidonivs apollinaris von Anthemii, der nachmals Kaͤiſer geworden, gegen Walamirum erhaltenem Siege ruͤhmet, zu ver- 1 2 Jhre Haͤndel mit dem Kaͤi- ſer Leone. 3 priscvs beſchreibet dieſelbe l. c. p. 44. 4 chronicon alexandrinvm p. 323. Dinſirichus, Attilae filius, ab Anagaſto magi- ſtro militum in Thracia caeſus eſt, cuius caput delatum Conſtantinopolim, dum circenſes ageren- tur, per medium circumgeſtatum eſt, & (extra urbem) in palo ſuſpenſum. cuius ſpectandi cauſæ multis diebus uniuerſa ciuitas egreſſa eſt. mar- cellinvs: zenone & martiano coss. Caput DENZICIS, Hunnorum regis, Attilae filii, Conſtantinopolim allatum eſt. 1 §. IX. 1. procopivs de bello Vandalico L. I. c. 5. Tunc penes Leonem erat imperium ori- entis, factione Aſparis ipſi traditum. 2 iorn. c. 52. Poſt tempus ergo non multum rex Walemir, eiusque germani, Theodemir & Wi- demir, conſueta dum traderent dona, a principe Marciano quae ad inſtar ſtrenuae gentis accepe- runt, ut pacis foedera cuſtodirent, miſſa legatio- ne ad imperatorem, uident Theodericum Triarii filium, & hunc genere Gothico, alia tamen ſtir- pe, non Amalo procreatum, omnino florentem cum ſuis, Romanorumque amicitiis iunctum, & annua ſolemnia conſequentem, & ſe tantum de- ſpici. Illico furore commoti arma arripiunt, & Illyricum pene totum diſcurrentes in praedam de- uaſtant. Sed ſtatim imperator animo mutato ad priſtinam recurrit amicitiam, miſſaque legatione, tam praeterita cum inſtantibus munera tribuit, quam etiam de futuro ſine aliqua controuerſia tri- buere compromittit; pacisque obſidem ab eis, quem ſupra retulimus, Theodericum infantulum Theo- demiris accepit. Qui iam annorum ſeptem incre- menta conſcendens, octauum intrauerat annum. Quem 1 quos petierunt Hunni, Scythiam appellat ior- nandes, in eo oppido lapſus eſt, ſicut ple- rumque, quum ſitus terrarum deſcribit. 2 iornandes cap. 53. Poſtquam ergo fir- ma pax Gothorum cum Romanis effecta eſt, ui- dentes Gothi, non ſibi ſufficere ea, quae ab impe- ratore acciperent ſalaria, ſimulque cupientes oſtentare uirtutem, coeperunt uicinas gentes cir- cumcirca praedari: primo contra Satagas, qui interiorem Pannoniam poſſidebant, arma mouen- tes. Quod ubi rex Hunnorum Dinzic, filius At- tilae, cognouiſſet, collectis ſecum qui adhuc uide- bantur, quamuis pauci, eius tamen ſub imperio remanſiſſe, Vlzingures, Angiſciros, Bittugores, Bardores, ueniens ad Baſſanam Pannoniae ciui- tatem, eamque circumuallans, fines eius coepit praedari. Quo comperto Gothi, ubi erant, ex- peditionem ſoluentes, quam contra Satagas colle- gerant, in Hunnos conuertunt; & ſic eos ſuis a finibus inglorios pepulerunt, ut iam ex illo tempo- re, qui remanſerant Hunni, & usque hactenus, Gothorum arma formident. M m m 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/493
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 459. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/493>, abgerufen am 16.07.2024.