Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
in Carthagens Stein-Hauffen sein Unglück beweinet10, nicht so merck-
würdig, als Gensericus, da er die Schätze des Capitolii austheilet. Er
führte die Käiserin Eudoxia, nebst ihren beyden Töchtern, Placidia und Eu-
doxia,
mit sich nach Africa11. Placidia war bereits mit Olybrio verlobet12,
den sie auch nachmals geheyrathet. Eudoxiam aber vermählte Gensericus
mit seinem ältesten Sohne Hunerico, und verknüpffte durch solche Heyrath
sein Geschlechte mit Theodosii Hause. Jm übrigen, ie trauriger diese
Heimsuchung der Stadt Rom beschrieben wird, iemehr muß man sich wun-
dern, wie die Römer sie so leicht vergessen. s. leo eyffert13, daß an dem
Fest-Tage, der zum Gedächtniß derselben gefeyert worden, so wenig Leute in
die Kirche gekommen, da sie hingegen Hauffenweise den ludis circensibus
nachlieffen14.

IV. Als diese Zeitung am Hofe zu Tholouse erschollen, ermahnete der Kö-
9

nig
[Beginn Spaltensatz] seruari potest, nisi ubi principio repositum fuit
a Salomone, Iudaeorum rege. Quae causa ex-
titit, cur & Romanam olim regiam Gizericus,
& Vandalicam Rom. exercitus modo ceperit.
Haec imperatori renuntiata, metum incussere, ita,
ue totum id, quidquid erat, in Hierosolymitana
Christianorum templa deferri iusserit.
10 plvtarchvs in Mario p. 428. E.
Commodum erat cum paucis Marius in terram egres-
sus, quum occurrit ei lictor, qui ei, interdicit ti-
bi, inquit, Sextilius praetor, Mari, Africam at-
tingere: si non parebis, ait se in te, ut in populi
Romani hostem, ex senatus decreto consulturum.
His nuntiatis, obmutuit Marius prae dolore & in-
dignatione, lictoremque intuens horride diu con-
ticuit. Qui quum rogaret quid responsum renun-
tiaret praetori, respondit cum ingenti gemitu:
Age, nuntia, C. Marium te in Carthaginis ruinis
[Spaltenumbruch] exulem conspexisse sedentem. Apposite simul &
urbis illius fortunam, & rerum conuersionem pro
exemplo proposuit praetori.
Adde velleivm
patercvlvm
L. II. c.
19.
11 S. prosperi, marcellini und
procopii bereits oben angeführte Worte.
12 S. procopii Worte not. 6. und was
pagivs ad A. 455. n. 9. dabey erinnert.
13 s. leo sermone VIII. qvesnel hat in
einer Anmerckung über diese Predigt gewiesen, daß
selbige nicht von Attilae Einbruch, wie der Cardi-
nal baronivs gemeynet, sondern von Gense-
rici
Plünderung, zu verstehen.
14 s. leo wirfft an angeführtem Ort den Rö-
mern ihre Kaltsinnigkeit vor. Religiosam deuotio-
nem, dilectissimi, qua ob diem castigationis & li-
berationis nostrae cunctus fidelium populus ad
agendas deo gratias confluebat, pene ab omnibus
proxime fuisse neglectam, ipsa paucorum, qui
adfuerunt raritas demonstrauit.
Er eyfert ferner
über ihre Begierde zu den Schau-Spielen.
Pudet dicere, sed necesse est non tacere: plus im-
penditur daemoniis, quam apostolis, & maiorem
obtinent frequentiam insana spectacula, quam be-
ata martyria. Quis hanc urbem reformauit sa-
luti? quis a captiuitate eruit? quis a caede de-
fendit? ludus circensium, an cura sanctorum?
quorum utique precibus diuinae censurae flexa sen-
tentia est, ut, qui merebamur iram, seruaremur
ad ueniam.
Er strafft zuletzt die Gottlosigkeit
dererjenigen, die es dem Gestirne zugeschrieben, daß
die Feinde sich zur Barmhertzigkeit lencken lassen.
Ne ergo ista ingratorum nota etiam uobis, dile-
[Ende Spaltensatz]
ctissimi,
9 sidonivs apollinaris hat fast
dergleichen Gedancken carmine VII. u. 441.
Interea incautam furtiuis Vandalus armis
Te capit, infidoque tibi Burgundio ductu,
Extorquet trepidas mactandi principis iras.
Heu facinus! in bella iterum, quartosque la-
bores
Perfida Elisseae crudescunt classica Byrsae.
Nutritis quod fata malum? Conscenderat
arces
Euandri Massyla phalanx, montesque Qui-
rini
Marmarici pressere pedes, rursusque reuexit
Quae captiua dedit quondam stipendia Barche.
Exilium patrum, plebis mala, principe caeso
Captiuum imperium, ad Geticas rumor tulit
aures.
L l l 2

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
in Carthagens Stein-Hauffen ſein Ungluͤck beweinet10, nicht ſo merck-
wuͤrdig, als Genſericus, da er die Schaͤtze des Capitolii austheilet. Er
fuͤhrte die Kaͤiſerin Eudoxia, nebſt ihren beyden Toͤchtern, Placidia und Eu-
doxia,
mit ſich nach Africa11. Placidia war bereits mit Olybrio verlobet12,
den ſie auch nachmals geheyrathet. Eudoxiam aber vermaͤhlte Genſericus
mit ſeinem aͤlteſten Sohne Hunerico, und verknuͤpffte durch ſolche Heyrath
ſein Geſchlechte mit Theodoſii Hauſe. Jm uͤbrigen, ie trauriger dieſe
Heimſuchung der Stadt Rom beſchrieben wird, iemehr muß man ſich wun-
dern, wie die Roͤmer ſie ſo leicht vergeſſen. s. leo eyffert13, daß an dem
Feſt-Tage, der zum Gedaͤchtniß derſelben gefeyert worden, ſo wenig Leute in
die Kirche gekommen, da ſie hingegen Hauffenweiſe den ludis circenſibus
nachlieffen14.

IV. Als dieſe Zeitung am Hofe zu Tholouſe erſchollen, ermahnete der Koͤ-
9

nig
[Beginn Spaltensatz] ſeruari poteſt, niſi ubi principio repoſitum fuit
a Salomone, Iudaeorum rege. Quae cauſa ex-
titit, cur & Romanam olim regiam Gizericus,
& Vandalicam Rom. exercitus modo ceperit.
Haec imperatori renuntiata, metum incuſſere, ita,
ue totum id, quidquid erat, in Hieroſolymitana
Chriſtianorum templa deferri iuſſerit.
10 plvtarchvs in Mario p. 428. E.
Commodum erat cum paucis Marius in terram egreſ-
ſus, quum occurrit ei lictor, qui ei, interdicit ti-
bi, inquit, Sextilius praetor, Mari, Africam at-
tingere: ſi non parebis, ait ſe in te, ut in populi
Romani hoſtem, ex ſenatus decreto conſulturum.
His nuntiatis, obmutuit Marius prae dolore & in-
dignatione, lictoremque intuens horride diu con-
ticuit. Qui quum rogaret quid reſponſum renun-
tiaret praetori, reſpondit cum ingenti gemitu:
Age, nuntia, C. Marium te in Carthaginis ruinis
[Spaltenumbruch] exulem conſpexiſſe ſedentem. Appoſite ſimul &
urbis illius fortunam, & rerum conuerſionem pro
exemplo propoſuit praetori.
Adde velleivm
patercvlvm
L. II. c.
19.
11 S. prosperi, marcellini und
procopii bereits oben angefuͤhrte Worte.
12 S. procopii Worte not. 6. und was
pagivs ad A. 455. n. 9. dabey erinnert.
13 s. leo ſermone VIII. qvesnel hat in
einer Anmerckung uͤber dieſe Predigt gewieſen, daß
ſelbige nicht von Attilae Einbruch, wie der Cardi-
nal baronivs gemeynet, ſondern von Genſe-
rici
Pluͤnderung, zu verſtehen.
14 s. leo wirfft an angefuͤhrtem Ort den Roͤ-
mern ihre Kaltſinnigkeit vor. Religioſam deuotio-
nem, dilectiſſimi, qua ob diem caſtigationis & li-
berationis noſtrae cunctus fidelium populus ad
agendas deo gratias confluebat, pene ab omnibus
proxime fuiſſe neglectam, ipſa paucorum, qui
adfuerunt raritas demonſtrauit.
Er eyfert ferner
uͤber ihre Begierde zu den Schau-Spielen.
Pudet dicere, ſed neceſſe eſt non tacere: plus im-
penditur daemoniis, quam apoſtolis, & maiorem
obtinent frequentiam inſana ſpectacula, quam be-
ata martyria. Quis hanc urbem reformauit ſa-
luti? quis a captiuitate eruit? quis a caede de-
fendit? ludus circenſium, an cura ſanctorum?
quorum utique precibus diuinae cenſurae flexa ſen-
tentia eſt, ut, qui merebamur iram, ſeruaremur
ad ueniam.
Er ſtrafft zuletzt die Gottloſigkeit
dererjenigen, die es dem Geſtirne zugeſchrieben, daß
die Feinde ſich zur Barmhertzigkeit lencken laſſen.
Ne ergo iſta ingratorum nota etiam uobis, dile-
[Ende Spaltensatz]
ctiſſimi,
9 sidonivs apollinaris hat faſt
dergleichen Gedancken carmine VII. u. 441.
Interea incautam furtiuis Vandalus armis
Te capit, infidoque tibi Burgundio ductu,
Extorquet trepidas mactandi principis iras.
Heu facinus! in bella iterum, quartosque la-
bores
Perfida Eliſſeae crudeſcunt claſſica Byrſae.
Nutritis quod fata malum? Conſcenderat
arces
Euandri Maſſyla phalanx, montesque Qui-
rini
Marmarici preſſere pedes, rurſusque reuexit
Quae captiua dedit quondam ſtipendia Barche.
Exilium patrum, plebis mala, principe caeſo
Captiuum imperium, ad Geticas rumor tulit
aures.
L l l 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0485" n="451"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
in Carthagens Stein-Hauffen &#x017F;ein Unglu&#x0364;ck beweinet<note place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">plvtarchvs</hi></hi> in Mario p. 428. E.<lb/><hi rendition="#i">Commodum erat cum paucis Marius in terram egre&#x017F;-<lb/>
&#x017F;us, quum occurrit ei lictor, qui ei, interdicit ti-<lb/>
bi, inquit, Sextilius praetor, Mari, Africam at-<lb/>
tingere: &#x017F;i non parebis, ait &#x017F;e in te, ut in populi<lb/>
Romani ho&#x017F;tem, ex &#x017F;enatus decreto con&#x017F;ulturum.<lb/>
His nuntiatis, obmutuit Marius prae dolore &amp; in-<lb/>
dignatione, lictoremque intuens horride diu con-<lb/>
ticuit. Qui quum rogaret quid re&#x017F;pon&#x017F;um renun-<lb/>
tiaret praetori, re&#x017F;pondit cum ingenti gemitu:<lb/>
Age, nuntia, C. Marium te in Carthaginis ruinis<lb/><cb/>
exulem con&#x017F;pexi&#x017F;&#x017F;e &#x017F;edentem. Appo&#x017F;ite &#x017F;imul &amp;<lb/>
urbis illius fortunam, &amp; rerum conuer&#x017F;ionem pro<lb/>
exemplo propo&#x017F;uit praetori.</hi> Adde <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">velleivm<lb/>
patercvlvm</hi></hi> L. II. c.</hi> 19.</note>, nicht &#x017F;o merck-<lb/>
wu&#x0364;rdig, als <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus,</hi> da er die Scha&#x0364;tze des <hi rendition="#aq">Capitolii</hi> austheilet. Er<lb/>
fu&#x0364;hrte die Ka&#x0364;i&#x017F;erin <hi rendition="#aq">Eudoxia,</hi> neb&#x017F;t ihren beyden To&#x0364;chtern, <hi rendition="#aq">Placidia</hi> und <hi rendition="#aq">Eu-<lb/>
doxia,</hi> mit &#x017F;ich nach Africa<note place="foot" n="11">S. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">prosperi, marcellini</hi></hi></hi> und<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopii</hi></hi></hi> bereits oben angefu&#x0364;hrte Worte.</note>. <hi rendition="#aq">Placidia</hi> war bereits mit <hi rendition="#aq">Olybrio</hi> verlobet<note place="foot" n="12">S. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopii</hi></hi></hi> Worte <hi rendition="#aq">not.</hi> 6. und was<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi> ad A. 455. n.</hi> 9. dabey erinnert.</note>,<lb/>
den &#x017F;ie auch nachmals geheyrathet. <hi rendition="#aq">Eudoxiam</hi> aber verma&#x0364;hlte <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;ericus</hi><lb/>
mit &#x017F;einem a&#x0364;lte&#x017F;ten Sohne <hi rendition="#aq">Hunerico,</hi> und verknu&#x0364;pffte durch &#x017F;olche Heyrath<lb/>
&#x017F;ein Ge&#x017F;chlechte mit <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ii</hi> Hau&#x017F;e. Jm u&#x0364;brigen, ie trauriger die&#x017F;e<lb/>
Heim&#x017F;uchung der Stadt Rom be&#x017F;chrieben wird, iemehr muß man &#x017F;ich wun-<lb/>
dern, wie die Ro&#x0364;mer &#x017F;ie &#x017F;o leicht verge&#x017F;&#x017F;en. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">s. <hi rendition="#g">leo</hi></hi></hi> eyffert<note place="foot" n="13"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">s. <hi rendition="#g">leo</hi></hi> &#x017F;ermone VIII. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">qvesnel</hi></hi></hi> hat in<lb/>
einer Anmerckung u&#x0364;ber die&#x017F;e Predigt gewie&#x017F;en, daß<lb/>
&#x017F;elbige nicht von <hi rendition="#aq">Attilae</hi> Einbruch, wie der Cardi-<lb/>
nal <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">baronivs</hi></hi></hi> gemeynet, &#x017F;ondern von <hi rendition="#aq">Gen&#x017F;e-<lb/>
rici</hi> Plu&#x0364;nderung, zu ver&#x017F;tehen.</note>, daß an dem<lb/>
Fe&#x017F;t-Tage, der zum Geda&#x0364;chtniß der&#x017F;elben gefeyert worden, &#x017F;o wenig Leute in<lb/>
die Kirche gekommen, da &#x017F;ie hingegen Hauffenwei&#x017F;e den <hi rendition="#aq">ludis circen&#x017F;ibus</hi><lb/>
nachlieffen<note xml:id="FN485_14_01" next="#FN485_14_02" place="foot" n="14"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">s. <hi rendition="#g">leo</hi></hi></hi> wirfft an angefu&#x0364;hrtem Ort den Ro&#x0364;-<lb/>
mern ihre Kalt&#x017F;innigkeit vor. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Religio&#x017F;am deuotio-<lb/>
nem, dilecti&#x017F;&#x017F;imi, qua ob diem ca&#x017F;tigationis &amp; li-<lb/>
berationis no&#x017F;trae cunctus fidelium populus ad<lb/>
agendas deo gratias confluebat, pene ab omnibus<lb/>
proxime fui&#x017F;&#x017F;e neglectam, ip&#x017F;a paucorum, qui<lb/>
adfuerunt raritas demon&#x017F;trauit.</hi></hi> Er eyfert ferner<lb/>
u&#x0364;ber ihre Begierde zu den Schau-Spielen.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Pudet dicere, &#x017F;ed nece&#x017F;&#x017F;e e&#x017F;t non tacere: plus im-<lb/>
penditur daemoniis, quam apo&#x017F;tolis, &amp; maiorem<lb/>
obtinent frequentiam in&#x017F;ana &#x017F;pectacula, quam be-<lb/>
ata martyria. Quis hanc urbem reformauit &#x017F;a-<lb/>
luti? quis a captiuitate eruit? quis a caede de-<lb/>
fendit? ludus circen&#x017F;ium, an cura &#x017F;anctorum?<lb/>
quorum utique precibus diuinae cen&#x017F;urae flexa &#x017F;en-<lb/>
tentia e&#x017F;t, ut, qui merebamur iram, &#x017F;eruaremur<lb/>
ad ueniam.</hi></hi> Er &#x017F;trafft zuletzt die Gottlo&#x017F;igkeit<lb/>
dererjenigen, die es dem Ge&#x017F;tirne zuge&#x017F;chrieben, daß<lb/>
die Feinde &#x017F;ich zur Barmhertzigkeit lencken la&#x017F;&#x017F;en.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Ne ergo i&#x017F;ta ingratorum nota etiam uobis, dile-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">cti&#x017F;&#x017F;imi,</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">L l l 2</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">IV.</hi> Als die&#x017F;e Zeitung am Hofe zu <hi rendition="#aq">Tholou&#x017F;e</hi> er&#x017F;chollen, ermahnete der Ko&#x0364;-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">nig</fw><lb/><note xml:id="FN484_08_02" prev="#FN484_08_01" place="foot" n="8"><cb type="start"/><hi rendition="#aq">&#x017F;eruari pote&#x017F;t, ni&#x017F;i ubi principio repo&#x017F;itum fuit<lb/>
a Salomone, Iudaeorum rege. Quae cau&#x017F;a ex-<lb/>
titit, cur &amp; Romanam olim regiam Gizericus,<lb/>
&amp; Vandalicam Rom. exercitus modo ceperit.<lb/><hi rendition="#i">Haec imperatori renuntiata, metum incu&#x017F;&#x017F;ere, ita,<lb/>
ue totum id, quidquid erat, in Hiero&#x017F;olymitana<lb/>
Chri&#x017F;tianorum templa deferri iu&#x017F;&#x017F;erit.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN484_09_02" next="#FN484_09_01" place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi></hi> hat fa&#x017F;t<lb/>
dergleichen Gedancken <hi rendition="#aq">carmine VII. u. 441.<lb/><hi rendition="#i">Interea incautam furtiuis Vandalus armis<lb/>
Te capit, infidoque tibi Burgundio ductu,<lb/>
Extorquet trepidas mactandi principis iras.<lb/>
Heu facinus! in bella iterum, quartosque la-<lb/><hi rendition="#et">bores</hi><lb/>
Perfida Eli&#x017F;&#x017F;eae crude&#x017F;cunt cla&#x017F;&#x017F;ica Byr&#x017F;ae.<lb/>
Nutritis quod fata malum? Con&#x017F;cenderat<lb/><hi rendition="#et">arces</hi><lb/>
Euandri Ma&#x017F;&#x017F;yla phalanx, montesque Qui-<lb/><hi rendition="#et">rini</hi><lb/>
Marmarici pre&#x017F;&#x017F;ere pedes, rur&#x017F;usque reuexit<lb/>
Quae captiua dedit quondam &#x017F;tipendia Barche.<lb/>
Exilium patrum, plebis mala, principe cae&#x017F;o<lb/>
Captiuum imperium, ad Geticas rumor tulit<lb/><hi rendition="#et">aures.</hi></hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[451/0485] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. in Carthagens Stein-Hauffen ſein Ungluͤck beweinet 10, nicht ſo merck- wuͤrdig, als Genſericus, da er die Schaͤtze des Capitolii austheilet. Er fuͤhrte die Kaͤiſerin Eudoxia, nebſt ihren beyden Toͤchtern, Placidia und Eu- doxia, mit ſich nach Africa 11. Placidia war bereits mit Olybrio verlobet 12, den ſie auch nachmals geheyrathet. Eudoxiam aber vermaͤhlte Genſericus mit ſeinem aͤlteſten Sohne Hunerico, und verknuͤpffte durch ſolche Heyrath ſein Geſchlechte mit Theodoſii Hauſe. Jm uͤbrigen, ie trauriger dieſe Heimſuchung der Stadt Rom beſchrieben wird, iemehr muß man ſich wun- dern, wie die Roͤmer ſie ſo leicht vergeſſen. s. leo eyffert 13, daß an dem Feſt-Tage, der zum Gedaͤchtniß derſelben gefeyert worden, ſo wenig Leute in die Kirche gekommen, da ſie hingegen Hauffenweiſe den ludis circenſibus nachlieffen 14. IV. Als dieſe Zeitung am Hofe zu Tholouſe erſchollen, ermahnete der Koͤ- nig 8 9 10 plvtarchvs in Mario p. 428. E. Commodum erat cum paucis Marius in terram egreſ- ſus, quum occurrit ei lictor, qui ei, interdicit ti- bi, inquit, Sextilius praetor, Mari, Africam at- tingere: ſi non parebis, ait ſe in te, ut in populi Romani hoſtem, ex ſenatus decreto conſulturum. His nuntiatis, obmutuit Marius prae dolore & in- dignatione, lictoremque intuens horride diu con- ticuit. Qui quum rogaret quid reſponſum renun- tiaret praetori, reſpondit cum ingenti gemitu: Age, nuntia, C. Marium te in Carthaginis ruinis exulem conſpexiſſe ſedentem. Appoſite ſimul & urbis illius fortunam, & rerum conuerſionem pro exemplo propoſuit praetori. Adde velleivm patercvlvm L. II. c. 19. 11 S. prosperi, marcellini und procopii bereits oben angefuͤhrte Worte. 12 S. procopii Worte not. 6. und was pagivs ad A. 455. n. 9. dabey erinnert. 13 s. leo ſermone VIII. qvesnel hat in einer Anmerckung uͤber dieſe Predigt gewieſen, daß ſelbige nicht von Attilae Einbruch, wie der Cardi- nal baronivs gemeynet, ſondern von Genſe- rici Pluͤnderung, zu verſtehen. 14 s. leo wirfft an angefuͤhrtem Ort den Roͤ- mern ihre Kaltſinnigkeit vor. Religioſam deuotio- nem, dilectiſſimi, qua ob diem caſtigationis & li- berationis noſtrae cunctus fidelium populus ad agendas deo gratias confluebat, pene ab omnibus proxime fuiſſe neglectam, ipſa paucorum, qui adfuerunt raritas demonſtrauit. Er eyfert ferner uͤber ihre Begierde zu den Schau-Spielen. Pudet dicere, ſed neceſſe eſt non tacere: plus im- penditur daemoniis, quam apoſtolis, & maiorem obtinent frequentiam inſana ſpectacula, quam be- ata martyria. Quis hanc urbem reformauit ſa- luti? quis a captiuitate eruit? quis a caede de- fendit? ludus circenſium, an cura ſanctorum? quorum utique precibus diuinae cenſurae flexa ſen- tentia eſt, ut, qui merebamur iram, ſeruaremur ad ueniam. Er ſtrafft zuletzt die Gottloſigkeit dererjenigen, die es dem Geſtirne zugeſchrieben, daß die Feinde ſich zur Barmhertzigkeit lencken laſſen. Ne ergo iſta ingratorum nota etiam uobis, dile- ctiſſimi, 8 ſeruari poteſt, niſi ubi principio repoſitum fuit a Salomone, Iudaeorum rege. Quae cauſa ex- titit, cur & Romanam olim regiam Gizericus, & Vandalicam Rom. exercitus modo ceperit. Haec imperatori renuntiata, metum incuſſere, ita, ue totum id, quidquid erat, in Hieroſolymitana Chriſtianorum templa deferri iuſſerit. 9 sidonivs apollinaris hat faſt dergleichen Gedancken carmine VII. u. 441. Interea incautam furtiuis Vandalus armis Te capit, infidoque tibi Burgundio ductu, Extorquet trepidas mactandi principis iras. Heu facinus! in bella iterum, quartosque la- bores Perfida Eliſſeae crudeſcunt claſſica Byrſae. Nutritis quod fata malum? Conſcenderat arces Euandri Maſſyla phalanx, montesque Qui- rini Marmarici preſſere pedes, rurſusque reuexit Quae captiua dedit quondam ſtipendia Barche. Exilium patrum, plebis mala, principe caeſo Captiuum imperium, ad Geticas rumor tulit aures. L l l 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/485
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 451. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/485>, abgerufen am 16.07.2024.