Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
geblieben, sich dennoch in Ansehen zu erhalten vermocht, und viel-Sachsen be-
unruhigen
Gallien.

mahl dieselben Kräffte, die es kurtz vorher zu seinem Schaden em-
pfunden, sich auch wieder zu Nutze zumachen gewust. Dieses
Buch führet uns endlich an die Zeit, da die Waag-Schale sich
völlig auf die Teutsche Seite neiget: und da der Name des Käi-
serthums selbst in Jtalien, und dem übrigen Occident aufhöret. Valentinia-
nus
ließ sich A. 454. durch allerhand Argwohn gegen Aetium dergestalt auf-
bringen, daß er selbst Hand an ihn legte, da denn auch die andern umstehen-
de zufielen, und ihn, nebst dem praefecto praetorii, auf der Stelle um-
brachten. Er verlohr aber an ihm die eintzige Stütze seines Reichs, und
man sagte damals, der Käiser habe sich mit der einen Hand die andere abge-
hauen. Er ward das Jahr darauf selbst ermordet, und Maximus Petroni-
us,
ein Römer, an seine Stelle Käiser. Wie Valentiniani Tod in der
Reyhe der Römischen Käiser deßwegen merckwürdig ist, weil mit ihm der
Männliche Stamm von Theodosii Hause, und das noch übrige Ansehen
des Römischen Reichs im Occident untergegangen, so hat er auch neue Bewe-
gungen unter den Teutschen Völckern veranlasset. Die Francken und Ale-
mannen brachen zugleich loß: und die Aremorici bedienten sich der Hülffe
der Sachsen, um die neulich ergriffene Freyheit gegen die Römer desto eher
zu behaupten3.

II. Maximus nöthigte so fort die verwittibte Käiserin Eudoxiam, sich mitAuitus macht
mit ihnen
Friede.

ihm zu vermählen, und dachte seinem Sohn Palladio, den er zum caesar er-

nennete,
[Beginn Spaltensatz] cogeret. idativs l. c. Quarto regni anno
principis Marciani per duos barbaros, Aetii fa-
miliares, Valentinianus Romae imperator occidi-
tur in campo, exercitu circumstante, anno aeta-
tis suae XXXVI. & regni XXXI. Post quem mox
Maximus, ex consulibus XLIII. Romae augustus
appellatur, qui cum imperator factus, relictam
Valentiniani sibi duxisset uxorem, & filio suo ex
priore coniuge Palladio, quem caesarem fecerat,
Valentiniani filiam in coniugium tradidisset, ma-
gnorum motuum, quos uerebatur, perturbatione
distortus, & quia in occisorum per Valentinia-
num, & in ipsius interitum Valentiniani, ambi-
tu regni consilia scelesta patrata contulerat, cum
imperium deserere uellet, & Romam, uix qua-
tuor regni sui mensibus expletis, in ipsa urbe tu-
multu populi, & seditione occiditur militari.

MARCELLINVS in chronico, valentini-
ano
VIII. & anthemio coss. (A. 455.)
Valentinianus dolo Maximi patricii, cuius etiam
fraude Aetius perierat, in campo Martio, per
Optilam & Thraustilam, Aetii satellites, iam
percusso Heraclio spadone, truncatus est. Idem
Maximus inuasit imperium, tertioque tyrannidis
[Spaltenumbruch] suae mense, membratim Romae a Romanis tra-
ctus discerptusque est.
3 sidonivs apollinaris carm. VII.
u. 359-375.
Aetium Placidus mactauit semiuir amens,
Vixque tuo impositum capiti diadema Pe-
troni:
Illico barbaries, nec non sibi capta uideri
Roma Getis, tellusque suo cessura furori.
Raptores ceu forte lupi, quis nare sagaci
Monstrat odor pinguem clausis ab ouilibus
auram,
Irritant, acuuntque famem, portantque ra-
pinae
In uultu speciem, patulo ieiunia rictu
Fallentes: iamiamque tener spe frangitur
agnus,
Atque absens auido crepitat iam praeda
palato.
Quin & Aremoricus piratum Saxona tractus
Sperabat, cui pelle salum sulcare Britannum
Ludus, & assuto glaucum mare findere lembo.

[Ende Spaltensatz]
Francus

bis zu Anfang der Regierung Chlodovei.
geblieben, ſich dennoch in Anſehen zu erhalten vermocht, und viel-Sachſen be-
unruhigen
Gallien.

mahl dieſelben Kraͤffte, die es kurtz vorher zu ſeinem Schaden em-
pfunden, ſich auch wieder zu Nutze zumachen gewuſt. Dieſes
Buch fuͤhret uns endlich an die Zeit, da die Waag-Schale ſich
voͤllig auf die Teutſche Seite neiget: und da der Name des Kaͤi-
ſerthums ſelbſt in Jtalien, und dem uͤbrigen Occident aufhoͤret. Valentinia-
nus
ließ ſich A. 454. durch allerhand Argwohn gegen Aëtium dergeſtalt auf-
bringen, daß er ſelbſt Hand an ihn legte, da denn auch die andern umſtehen-
de zufielen, und ihn, nebſt dem praefecto praetorii, auf der Stelle um-
brachten. Er verlohr aber an ihm die eintzige Stuͤtze ſeines Reichs, und
man ſagte damals, der Kaͤiſer habe ſich mit der einen Hand die andere abge-
hauen. Er ward das Jahr darauf ſelbſt ermordet, und Maximus Petroni-
us,
ein Roͤmer, an ſeine Stelle Kaͤiſer. Wie Valentiniani Tod in der
Reyhe der Roͤmiſchen Kaͤiſer deßwegen merckwuͤrdig iſt, weil mit ihm der
Maͤnnliche Stamm von Theodoſii Hauſe, und das noch uͤbrige Anſehen
des Roͤmiſchen Reichs im Occident untergegangen, ſo hat er auch neue Bewe-
gungen unter den Teutſchen Voͤlckern veranlaſſet. Die Francken und Ale-
mannen brachen zugleich loß: und die Aremorici bedienten ſich der Huͤlffe
der Sachſen, um die neulich ergriffene Freyheit gegen die Roͤmer deſto eher
zu behaupten3.

II. Maximus noͤthigte ſo fort die verwittibte Kaͤiſerin Eudoxiam, ſich mitAuitus macht
mit ihnen
Friede.

ihm zu vermaͤhlen, und dachte ſeinem Sohn Palladio, den er zum caeſar er-

nennete,
[Beginn Spaltensatz] cogeret. idativs l. c. Quarto regni anno
principis Marciani per duos barbaros, Aëtii fa-
miliares, Valentinianus Romae imperator occidi-
tur in campo, exercitu circumſtante, anno aeta-
tis ſuae XXXVI. & regni XXXI. Poſt quem mox
Maximus, ex conſulibus XLIII. Romae auguſtus
appellatur, qui cum imperator factus, relictam
Valentiniani ſibi duxiſſet uxorem, & filio ſuo ex
priore coniuge Palladio, quem caeſarem fecerat,
Valentiniani filiam in coniugium tradidiſſet, ma-
gnorum motuum, quos uerebatur, perturbatione
diſtortus, & quia in occiſorum per Valentinia-
num, & in ipſius interitum Valentiniani, ambi-
tu regni conſilia ſceleſta patrata contulerat, cum
imperium deſerere uellet, & Romam, uix qua-
tuor regni ſui menſibus expletis, in ipſa urbe tu-
multu populi, & ſeditione occiditur militari.

MARCELLINVS in chronico, valentini-
ano
VIII. & anthemio coss. (A. 455.)
Valentinianus dolo Maximi patricii, cuius etiam
fraude Aëtius perierat, in campo Martio, per
Optilam & Thrauſtilam, Aëtii ſatellites, iam
percuſſo Heraclio ſpadone, truncatus eſt. Idem
Maximus inuaſit imperium, tertioque tyrannidis
[Spaltenumbruch] ſuae menſe, membratim Romae a Romanis tra-
ctus diſcerptusque eſt.
3 sidonivs apollinaris carm. VII.
u. 359-375.
Aëtium Placidus mactauit ſemiuir amens,
Vixque tuo impoſitum capiti diadema Pe-
troni:
Illico barbaries, nec non ſibi capta uideri
Roma Getis, tellusque ſuo ceſſura furori.
Raptores ceu forte lupi, quis nare ſagaci
Monſtrat odor pinguem clauſis ab ouilibus
auram,
Irritant, acuuntque famem, portantque ra-
pinae
In uultu ſpeciem, patulo ieiunia rictu
Fallentes: iamiamque tener ſpe frangitur
agnus,
Atque abſens auido crepitat iam praeda
palato.
Quin & Aremoricus piratum Saxona tractus
Sperabat, cui pelle ſalum ſulcare Britannum
Ludus, & aſſuto glaucum mare findere lembo.

[Ende Spaltensatz]
Francus
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0481" n="447"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Anfang der Regierung</hi><hi rendition="#aq">Chlodovei.</hi></fw><lb/>
geblieben, &#x017F;ich dennoch in An&#x017F;ehen zu erhalten vermocht, und viel-<note place="right">Sach&#x017F;en be-<lb/><hi rendition="#g">unruhigen</hi><lb/>
Gallien.</note><lb/>
mahl die&#x017F;elben Kra&#x0364;ffte, die es kurtz vorher zu &#x017F;einem Schaden em-<lb/>
pfunden, &#x017F;ich auch wieder zu Nutze zumachen gewu&#x017F;t. Die&#x017F;es<lb/>
Buch fu&#x0364;hret uns endlich an die Zeit, da die Waag-Schale &#x017F;ich<lb/>
vo&#x0364;llig auf die Teut&#x017F;che Seite neiget: und da der Name des Ka&#x0364;i-<lb/>
&#x017F;erthums &#x017F;elb&#x017F;t in Jtalien, und dem u&#x0364;brigen Occident aufho&#x0364;ret. <hi rendition="#aq">Valentinia-<lb/>
nus</hi> ließ &#x017F;ich <hi rendition="#aq">A.</hi> 454. durch allerhand Argwohn gegen <hi rendition="#aq">Aëtium</hi> derge&#x017F;talt auf-<lb/>
bringen, daß er &#x017F;elb&#x017F;t Hand an ihn legte, da denn auch die andern um&#x017F;tehen-<lb/>
de zufielen, und ihn, neb&#x017F;t dem <hi rendition="#aq">praefecto praetorii,</hi> auf der Stelle um-<lb/>
brachten<note xml:id="FN480_01_02" prev="#FN480_01_01" place="foot" n="1"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. Er verlohr aber an ihm die eintzige Stu&#x0364;tze &#x017F;eines Reichs, und<lb/>
man &#x017F;agte damals, der Ka&#x0364;i&#x017F;er habe &#x017F;ich mit der einen Hand die andere abge-<lb/>
hauen. Er ward das Jahr darauf &#x017F;elb&#x017F;t ermordet, und <hi rendition="#aq">Maximus Petroni-<lb/>
us,</hi> ein Ro&#x0364;mer, an &#x017F;eine Stelle Ka&#x0364;i&#x017F;er<note xml:id="FN480_02_02" prev="#FN480_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">cogeret.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idativs</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Quarto regni anno<lb/>
principis Marciani per duos barbaros, Aëtii fa-<lb/>
miliares, Valentinianus Romae imperator occidi-<lb/>
tur in campo, exercitu circum&#x017F;tante, anno aeta-<lb/>
tis &#x017F;uae XXXVI. &amp; regni XXXI. Po&#x017F;t quem mox<lb/>
Maximus, ex con&#x017F;ulibus XLIII. Romae augu&#x017F;tus<lb/>
appellatur, qui cum imperator factus, relictam<lb/>
Valentiniani &#x017F;ibi duxi&#x017F;&#x017F;et uxorem, &amp; filio &#x017F;uo ex<lb/>
priore coniuge Palladio, quem cae&#x017F;arem fecerat,<lb/>
Valentiniani filiam in coniugium tradidi&#x017F;&#x017F;et, ma-<lb/>
gnorum motuum, quos uerebatur, perturbatione<lb/>
di&#x017F;tortus, &amp; quia in occi&#x017F;orum per Valentinia-<lb/>
num, &amp; in ip&#x017F;ius interitum Valentiniani, ambi-<lb/>
tu regni con&#x017F;ilia &#x017F;cele&#x017F;ta patrata contulerat, cum<lb/>
imperium de&#x017F;erere uellet, &amp; Romam, uix qua-<lb/>
tuor regni &#x017F;ui men&#x017F;ibus expletis, in ip&#x017F;a urbe tu-<lb/>
multu populi, &amp; &#x017F;editione occiditur militari.</hi><lb/><hi rendition="#g">MARCELLINVS</hi> in chronico, <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valentini-<lb/>
ano</hi></hi> VIII. &amp; <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">anthemio coss.</hi></hi> (A. 455.)<lb/><hi rendition="#i">Valentinianus dolo Maximi patricii, cuius etiam<lb/>
fraude Aëtius perierat, in campo Martio, per<lb/>
Optilam &amp; Thrau&#x017F;tilam, Aëtii &#x017F;atellites, iam<lb/>
percu&#x017F;&#x017F;o Heraclio &#x017F;padone, truncatus e&#x017F;t. Idem<lb/>
Maximus inua&#x017F;it imperium, tertioque tyrannidis<lb/><cb/>
&#x017F;uae men&#x017F;e, membratim Romae a Romanis tra-<lb/>
ctus di&#x017F;cerptusque e&#x017F;t.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. Wie <hi rendition="#aq">Valentiniani</hi> Tod in der<lb/>
Reyhe der Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Ka&#x0364;i&#x017F;er deßwegen merckwu&#x0364;rdig i&#x017F;t, weil mit ihm der<lb/>
Ma&#x0364;nnliche Stamm von <hi rendition="#aq">Theodo&#x017F;ii</hi> Hau&#x017F;e, und das noch u&#x0364;brige An&#x017F;ehen<lb/>
des Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Reichs im Occident untergegangen, &#x017F;o hat er auch neue Bewe-<lb/>
gungen unter den Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;lckern veranla&#x017F;&#x017F;et. Die Francken und Ale-<lb/>
mannen brachen zugleich loß: und die <hi rendition="#aq">Aremorici</hi> bedienten &#x017F;ich der Hu&#x0364;lffe<lb/>
der Sach&#x017F;en, um die neulich ergriffene Freyheit gegen die Ro&#x0364;mer de&#x017F;to eher<lb/>
zu behaupten<note xml:id="FN481_03_01" next="#FN481_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sidonivs apollinaris</hi></hi> carm. VII.<lb/>
u. 359-375.<lb/><hi rendition="#i">Aëtium Placidus mactauit &#x017F;emiuir amens,<lb/>
Vixque tuo impo&#x017F;itum capiti diadema Pe-<lb/><hi rendition="#et">troni:</hi><lb/>
Illico barbaries, nec non &#x017F;ibi capta uideri<lb/>
Roma Getis, tellusque &#x017F;uo ce&#x017F;&#x017F;ura furori.<lb/>
Raptores ceu forte lupi, quis nare &#x017F;agaci<lb/>
Mon&#x017F;trat odor pinguem clau&#x017F;is ab ouilibus<lb/><hi rendition="#et">auram,</hi><lb/>
Irritant, acuuntque famem, portantque ra-<lb/><hi rendition="#et">pinae</hi><lb/>
In uultu &#x017F;peciem, patulo ieiunia rictu<lb/>
Fallentes: iamiamque tener &#x017F;pe frangitur<lb/><hi rendition="#et">agnus,</hi><lb/>
Atque ab&#x017F;ens auido crepitat iam praeda<lb/><hi rendition="#et">palato.</hi><lb/>
Quin &amp; Aremoricus piratum Saxona tractus<lb/>
Sperabat, cui pelle &#x017F;alum &#x017F;ulcare Britannum<lb/>
Ludus, &amp; a&#x017F;&#x017F;uto glaucum mare findere lembo.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Francus</hi></hi></fw><cb type="end"/></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">II. Maximus</hi> no&#x0364;thigte &#x017F;o fort die verwittibte Ka&#x0364;i&#x017F;erin <hi rendition="#aq">Eudoxiam,</hi> &#x017F;ich mit<note place="right"><hi rendition="#aq">Auitus</hi> macht<lb/><hi rendition="#g">mit ihnen</hi><lb/>
Friede.</note><lb/>
ihm zu verma&#x0364;hlen, und dachte &#x017F;einem Sohn <hi rendition="#aq">Palladio,</hi> den er zum <hi rendition="#aq">cae&#x017F;ar</hi> er-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">nennete,</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[447/0481] bis zu Anfang der Regierung Chlodovei. geblieben, ſich dennoch in Anſehen zu erhalten vermocht, und viel- mahl dieſelben Kraͤffte, die es kurtz vorher zu ſeinem Schaden em- pfunden, ſich auch wieder zu Nutze zumachen gewuſt. Dieſes Buch fuͤhret uns endlich an die Zeit, da die Waag-Schale ſich voͤllig auf die Teutſche Seite neiget: und da der Name des Kaͤi- ſerthums ſelbſt in Jtalien, und dem uͤbrigen Occident aufhoͤret. Valentinia- nus ließ ſich A. 454. durch allerhand Argwohn gegen Aëtium dergeſtalt auf- bringen, daß er ſelbſt Hand an ihn legte, da denn auch die andern umſtehen- de zufielen, und ihn, nebſt dem praefecto praetorii, auf der Stelle um- brachten 1. Er verlohr aber an ihm die eintzige Stuͤtze ſeines Reichs, und man ſagte damals, der Kaͤiſer habe ſich mit der einen Hand die andere abge- hauen. Er ward das Jahr darauf ſelbſt ermordet, und Maximus Petroni- us, ein Roͤmer, an ſeine Stelle Kaͤiſer 2. Wie Valentiniani Tod in der Reyhe der Roͤmiſchen Kaͤiſer deßwegen merckwuͤrdig iſt, weil mit ihm der Maͤnnliche Stamm von Theodoſii Hauſe, und das noch uͤbrige Anſehen des Roͤmiſchen Reichs im Occident untergegangen, ſo hat er auch neue Bewe- gungen unter den Teutſchen Voͤlckern veranlaſſet. Die Francken und Ale- mannen brachen zugleich loß: und die Aremorici bedienten ſich der Huͤlffe der Sachſen, um die neulich ergriffene Freyheit gegen die Roͤmer deſto eher zu behaupten 3. Sachſen be- unruhigen Gallien. II. Maximus noͤthigte ſo fort die verwittibte Kaͤiſerin Eudoxiam, ſich mit ihm zu vermaͤhlen, und dachte ſeinem Sohn Palladio, den er zum caeſar er- nennete, Auitus macht mit ihnen Friede. 1 2 cogeret. idativs l. c. Quarto regni anno principis Marciani per duos barbaros, Aëtii fa- miliares, Valentinianus Romae imperator occidi- tur in campo, exercitu circumſtante, anno aeta- tis ſuae XXXVI. & regni XXXI. Poſt quem mox Maximus, ex conſulibus XLIII. Romae auguſtus appellatur, qui cum imperator factus, relictam Valentiniani ſibi duxiſſet uxorem, & filio ſuo ex priore coniuge Palladio, quem caeſarem fecerat, Valentiniani filiam in coniugium tradidiſſet, ma- gnorum motuum, quos uerebatur, perturbatione diſtortus, & quia in occiſorum per Valentinia- num, & in ipſius interitum Valentiniani, ambi- tu regni conſilia ſceleſta patrata contulerat, cum imperium deſerere uellet, & Romam, uix qua- tuor regni ſui menſibus expletis, in ipſa urbe tu- multu populi, & ſeditione occiditur militari. MARCELLINVS in chronico, valentini- ano VIII. & anthemio coss. (A. 455.) Valentinianus dolo Maximi patricii, cuius etiam fraude Aëtius perierat, in campo Martio, per Optilam & Thrauſtilam, Aëtii ſatellites, iam percuſſo Heraclio ſpadone, truncatus eſt. Idem Maximus inuaſit imperium, tertioque tyrannidis ſuae menſe, membratim Romae a Romanis tra- ctus diſcerptusque eſt. 3 sidonivs apollinaris carm. VII. u. 359-375. Aëtium Placidus mactauit ſemiuir amens, Vixque tuo impoſitum capiti diadema Pe- troni: Illico barbaries, nec non ſibi capta uideri Roma Getis, tellusque ſuo ceſſura furori. Raptores ceu forte lupi, quis nare ſagaci Monſtrat odor pinguem clauſis ab ouilibus auram, Irritant, acuuntque famem, portantque ra- pinae In uultu ſpeciem, patulo ieiunia rictu Fallentes: iamiamque tener ſpe frangitur agnus, Atque abſens auido crepitat iam praeda palato. Quin & Aremoricus piratum Saxona tractus Sperabat, cui pelle ſalum ſulcare Britannum Ludus, & aſſuto glaucum mare findere lembo. Francus

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/481
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 447. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/481>, abgerufen am 16.07.2024.