Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,
hätte begraben können 6. Nach procopii Erzehlung wäre kein Gebäude
vom Feuer verschonet geblieben 7: so, daß, wer philostorgivm 8 da-
bey liest, glauben sollte, Rom wäre in seinem eigenen Schut und Steinen be-
graben worden. Der gelehrte Bischoff iac. benignvs bossvet hat
daher Gelegenheit genommen, zu behaupten, dieses sey eben die Zerstöhrung
Babels, die in der Offenbahrung Johannis verkündiget worden 9. Und ein
Spanischer Scribent stellet sich diese Zerstöhrung von Rom so kläglich für, wie
die von Jerusalem, und meynet, daß alles was Troja, Carthago, Sagunt
und Numantia gelitten, nicht damit zu vergleichen 10.

XXIIX. Aber diese Erzehlungen rühren daher, daß das Gerüchte von den
Ob die Gothen
so grausam in
Rom handi-
Flüchtlingen, insonderheit denen, die nach Bethlehem und Africa gekommen,
noch viel ärger gemacht worden, als die Sache selbst gewesen. orosivs 1
2

rühmet
6 [Beginn Spaltensatz] idem Tom. VII. de ciuit. dei L. I. c. 10.
p. 10. Quidam etiam boni Christiani tormentis
excruciati sunt, ut bona sua hostibus proderent.
Sed illi nec prodere, nec perdere potuerunt bonum,
quo & ipsi boni erant. Si autem torqueri quam
mammona prodere maluerunt, boni non erant.
Admonendi autem fuerant, qui tanta patieban-
tur pro auro, quanta essent sustinenda pro Chri-
sto, &c. Sed quidam etiam non habentes, quod
proderent, dum non creduntur, torti sunt? Et hi
forte habere cupiebant, nec tanta uoluntate pau-
peres erant, quibus demonstrandum fuit non fa-
cultates, sed ipsas cupiditates talibus esse dignas
cruciatibus.
7 procopivs de bello Vandal. Lib. I. p.
180. A. Mox iniectis facibus, tecta portae uici-
na deflagrarunt. In his fuit Salustii, antiqui hi-
storiae Romanae scriptoris, domus: cuius pars ma-
xima ad hanc diem stetit incendio deformata.
8 philostorgivs Lib. XII. 3. Inde
tantae gloriae magnitudinem, potentiaeque fa-
mam externus ignis & gladius hostilis, & captiui-
tas barbarica pessumdedit. Iacente uero in rude-
ribus urbe, Alaricus Campaniam depraedatus est,
ibique morbo occubuit.
9 Msr. de meavx erklähret einen grossen
Theil der Offenbahrung St. Johannis von den Go-
then und andern Teutschen Völckern: insonderheit
sucht er die Erfüllung der Prophezeyung cap. XVI.
u.
17. 18. 19. in der Geschichte dieser Eroberung. Er
deutet cap. XVII. den 12. und folgende Verse gleich-
falls auf die Teutsche Fürsten, und insonderheit den
16. Vers auf unsern Alarich. Aber es hat schon
campegvs vitringa, in seiner Erleuterung
[Spaltenumbruch] derselben Offenbahrung, die Unrichtigkeit solcher
Deutungen gezeiget.
10 ivlianvs di castillo f. XXV.
Y es gran dolor y lastima ver y oyr esta destruy-
cion de Roma, cabeca y sennora del mundo, be-
cha por los Godos y sus Reyes, Alarico, y Athaul-
fo, que afferman verdaderos autores que ninguna
de las de antes, fuera de la de Hierusalem, se le
puede ygualar: que la de Troya, aunque Home-
ro y Virgilio la engrandecieron lo possible, no
yguala por ser una ciudat sola sin imperio: ni la
de Cartago, aunque compitio con Roma muchos
annos, sobre il imperio del mundo: pues ni con-
siguio lo que pretendia, ni fue sennora del: ni la
de Thebas, an principal, que tenia cien puertas:
ni la nuestra inuencibile Numancia: ni Sagunto,
asoladas del todo.
1 §. XXIIX. 1. orosivs Lib. VII. c. 37. ma-
chet nachfolgenden Vergleich zwischen Rhadagaiso
und Alarico: Duo tunc populi Gothorum, cum
duobus potentissimis regibus suis, per Romanas
prouincias baccharentur: quorum unus
[sc. Ala-
ricus] Christianus, propiorque Romano, & (ut
res docuit
) timore dei mitis in corde, alius [sc.
Rhadagaisus] paganus, & uere Scytha.
2 Wenn die Jnseription beym grvtero
MCLXX.
13. aufrichtig, und zu den Zeiten, derer
sie gedencket, gesetzet worden, so ist währender Be-
lägerung die Kirche, auf welche sie gemacht, zer-
stöhret worden:
Hic furor hostilis templum uiolauit, iniquus
Cum premeret uallo moenia septa Getes.
Nullius hoc potuit temeraria dextera gentis,

[Ende Spaltensatz]
Haec

Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,
haͤtte begraben koͤnnen 6. Nach procopii Erzehlung waͤre kein Gebaͤude
vom Feuer verſchonet geblieben 7: ſo, daß, wer philostorgivm 8 da-
bey lieſt, glauben ſollte, Rom waͤre in ſeinem eigenen Schut und Steinen be-
graben worden. Der gelehrte Biſchoff iac. benignvs bossvet hat
daher Gelegenheit genommen, zu behaupten, dieſes ſey eben die Zerſtoͤhrung
Babels, die in der Offenbahrung Johannis verkuͤndiget worden 9. Und ein
Spaniſcher Scribent ſtellet ſich dieſe Zerſtoͤhrung von Rom ſo klaͤglich fuͤr, wie
die von Jeruſalem, und meynet, daß alles was Troja, Carthago, Sagunt
und Numantia gelitten, nicht damit zu vergleichen 10.

XXIIX. Aber dieſe Erzehlungen ruͤhren daher, daß das Geruͤchte von den
Ob die Gothen
ſo grauſam in
Rom handi-
Fluͤchtlingen, inſonderheit denen, die nach Bethlehem und Africa gekommen,
noch viel aͤrger gemacht worden, als die Sache ſelbſt geweſen. orosivs 1
2

ruͤhmet
6 [Beginn Spaltensatz] idem Tom. VII. de ciuit. dei L. I. c. 10.
p. 10. Quidam etiam boni Chriſtiani tormentis
excruciati ſunt, ut bona ſua hoſtibus proderent.
Sed illi nec prodere, nec perdere potuerunt bonum,
quo & ipſi boni erant. Si autem torqueri quam
mammona prodere maluerunt, boni non erant.
Admonendi autem fuerant, qui tanta patieban-
tur pro auro, quanta eſſent ſuſtinenda pro Chri-
ſto, &c. Sed quidam etiam non habentes, quod
proderent, dum non creduntur, torti ſunt? Et hi
forte habere cupiebant, nec tanta uoluntate pau-
peres erant, quibus demonſtrandum fuit non fa-
cultates, ſed ipſas cupiditates talibus eſſe dignas
cruciatibus.
7 procopivs de bello Vandal. Lib. I. p.
180. A. Mox iniectis facibus, tecta portae uici-
na deflagrarunt. In his fuit Saluſtii, antiqui hi-
ſtoriae Romanae ſcriptoris, domus: cuius pars ma-
xima ad hanc diem ſtetit incendio deformata.
8 philostorgivs Lib. XII. 3. Inde
tantae gloriae magnitudinem, potentiaeque fa-
mam externus ignis & gladius hoſtilis, & captiui-
tas barbarica peſſumdedit. Iacente uero in rude-
ribus urbe, Alaricus Campaniam depraedatus eſt,
ibique morbo occubuit.
9 Mſr. de meavx erklaͤhret einen groſſen
Theil der Offenbahrung St. Johannis von den Go-
then und andern Teutſchen Voͤlckern: inſonderheit
ſucht er die Erfuͤllung der Prophezeyung cap. XVI.
u.
17. 18. 19. in der Geſchichte dieſer Eroberung. Er
deutet cap. XVII. den 12. und folgende Verſe gleich-
falls auf die Teutſche Fuͤrſten, und inſonderheit den
16. Vers auf unſern Alarich. Aber es hat ſchon
campegvs vitringa, in ſeiner Erleuterung
[Spaltenumbruch] derſelben Offenbahrung, die Unrichtigkeit ſolcher
Deutungen gezeiget.
10 ivlianvs di castillo f. XXV.
Y es gran dolor y laſtima ver y oyr eſta deſtruy-
cion de Roma, cabeça y ſennora del mundo, be-
cha por los Godos y ſus Reyes, Alarico, y Athaul-
fo, que afferman verdaderos autores que ninguna
de las de antes, fuera de la de Hieruſalem, ſe le
puede ygualar: que la de Troya, aunque Home-
ro y Virgilio la engrandecieron lo poſſible, no
yguala por ſer una ciudat ſola ſin imperio: ni la
de Cartago, aunque compitio con Roma muchos
annos, ſobre il imperio del mundo: pues ni con-
ſiguio lo que pretendia, ni fue ſennora del: ni la
de Thebas, an principal, que tenia cien puertas:
ni la nueſtra inuencibile Numancia: ni Sagunto,
aſoladas del todo.
1 §. XXIIX. 1. orosivs Lib. VII. c. 37. ma-
chet nachfolgenden Vergleich zwiſchen Rhadagaiſo
und Alarico: Duo tunc populi Gothorum, cum
duobus potentiſſimis regibus ſuis, per Romanas
prouincias baccharentur: quorum unus
[ſc. Ala-
ricus] Chriſtianus, propiorque Romano, & (ut
res docuit
) timore dei mitis in corde, alius [ſc.
Rhadagaiſus] paganus, & uere Scytha.
2 Wenn die Jnſeription beym grvtero
MCLXX.
13. aufrichtig, und zu den Zeiten, derer
ſie gedencket, geſetzet worden, ſo iſt waͤhrender Be-
laͤgerung die Kirche, auf welche ſie gemacht, zer-
ſtoͤhret worden:
Hic furor hoſtilis templum uiolauit, iniquus
Cum premeret uallo moenia ſepta Getes.
Nullius hoc potuit temeraria dextera gentis,

[Ende Spaltensatz]
Haec
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0398" n="364"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
ha&#x0364;tte begraben ko&#x0364;nnen <note place="foot" n="6"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> Tom. VII. de ciuit. dei L. I. c. 10.<lb/>
p. 10. <hi rendition="#i">Quidam etiam boni Chri&#x017F;tiani tormentis<lb/>
excruciati &#x017F;unt, ut bona &#x017F;ua ho&#x017F;tibus proderent.<lb/>
Sed illi nec prodere, nec perdere potuerunt bonum,<lb/>
quo &amp; ip&#x017F;i boni erant. Si autem torqueri quam<lb/>
mammona prodere maluerunt, boni non erant.<lb/>
Admonendi autem fuerant, qui tanta patieban-<lb/>
tur pro auro, quanta e&#x017F;&#x017F;ent &#x017F;u&#x017F;tinenda pro Chri-<lb/>
&#x017F;to, &amp;c. Sed quidam etiam non habentes, quod<lb/>
proderent, dum non creduntur, torti &#x017F;unt? Et hi<lb/>
forte habere cupiebant, nec tanta uoluntate pau-<lb/>
peres erant, quibus demon&#x017F;trandum fuit non fa-<lb/>
cultates, &#x017F;ed ip&#x017F;as cupiditates talibus e&#x017F;&#x017F;e dignas<lb/>
cruciatibus.</hi></hi></note>. Nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopii</hi></hi></hi> Erzehlung wa&#x0364;re kein Geba&#x0364;ude<lb/>
vom Feuer ver&#x017F;chonet geblieben <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> de bello Vandal. Lib. I. p.<lb/>
180. A. <hi rendition="#i">Mox iniectis facibus, tecta portae uici-<lb/>
na deflagrarunt. In his fuit Salu&#x017F;tii, antiqui hi-<lb/>
&#x017F;toriae Romanae &#x017F;criptoris, domus: cuius pars ma-<lb/>
xima ad hanc diem &#x017F;tetit incendio deformata.</hi></hi></note>: &#x017F;o, daß, wer <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">philostorgivm</hi></hi></hi> <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">philostorgivs</hi></hi> Lib. XII. 3. <hi rendition="#i">Inde<lb/>
tantae gloriae magnitudinem, potentiaeque fa-<lb/>
mam externus ignis &amp; gladius ho&#x017F;tilis, &amp; captiui-<lb/>
tas barbarica pe&#x017F;&#x017F;umdedit. Iacente uero in rude-<lb/>
ribus urbe, Alaricus Campaniam depraedatus e&#x017F;t,<lb/>
ibique morbo occubuit.</hi></hi></note> da-<lb/>
bey lie&#x017F;t, glauben &#x017F;ollte, Rom wa&#x0364;re in &#x017F;einem eigenen Schut und Steinen be-<lb/>
graben worden. Der gelehrte Bi&#x017F;choff <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iac. benignvs bossvet</hi></hi></hi> hat<lb/>
daher Gelegenheit genommen, zu behaupten, die&#x017F;es &#x017F;ey eben die Zer&#x017F;to&#x0364;hrung<lb/>
Babels, die in der Offenbahrung Johannis verku&#x0364;ndiget worden <note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq">M&#x017F;r. de <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">meavx</hi></hi></hi> erkla&#x0364;hret einen gro&#x017F;&#x017F;en<lb/>
Theil der Offenbahrung St. Johannis von den Go-<lb/>
then und andern Teut&#x017F;chen Vo&#x0364;lckern: in&#x017F;onderheit<lb/>
&#x017F;ucht er die Erfu&#x0364;llung der Prophezeyung <hi rendition="#aq">cap. XVI.<lb/>
u.</hi> 17. 18. 19. in der Ge&#x017F;chichte die&#x017F;er Eroberung. Er<lb/>
deutet <hi rendition="#aq">cap. XVII.</hi> den 12. und folgende Ver&#x017F;e gleich-<lb/>
falls auf die Teut&#x017F;che Fu&#x0364;r&#x017F;ten, und in&#x017F;onderheit den<lb/>
16. Vers auf un&#x017F;ern Alarich. Aber es hat &#x017F;chon<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">campegvs vitringa,</hi></hi></hi> in &#x017F;einer Erleuterung<lb/><cb/>
der&#x017F;elben Offenbahrung, die Unrichtigkeit &#x017F;olcher<lb/>
Deutungen gezeiget.</note>. Und ein<lb/>
Spani&#x017F;cher Scribent &#x017F;tellet &#x017F;ich die&#x017F;e Zer&#x017F;to&#x0364;hrung von Rom &#x017F;o kla&#x0364;glich fu&#x0364;r, wie<lb/>
die von Jeru&#x017F;alem, und meynet, daß alles was Troja, Carthago, Sagunt<lb/>
und Numantia gelitten, nicht damit zu vergleichen <note place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ivlianvs</hi></hi> di <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">castillo</hi></hi> f. XXV.<lb/><hi rendition="#i">Y es gran dolor y la&#x017F;tima ver y oyr e&#x017F;ta de&#x017F;truy-<lb/>
cion de Roma, cabeça y &#x017F;ennora del mundo, be-<lb/>
cha por los Godos y &#x017F;us Reyes, Alarico, y Athaul-<lb/>
fo, que afferman verdaderos autores que ninguna<lb/>
de las de antes, fuera de la de Hieru&#x017F;alem, &#x017F;e le<lb/>
puede ygualar: que la de Troya, aunque Home-<lb/>
ro y Virgilio la engrandecieron lo po&#x017F;&#x017F;ible, no<lb/>
yguala por &#x017F;er una ciudat &#x017F;ola &#x017F;in imperio: ni la<lb/>
de Cartago, aunque compitio con Roma muchos<lb/>
annos, &#x017F;obre il imperio del mundo: pues ni con-<lb/>
&#x017F;iguio lo que pretendia, ni fue &#x017F;ennora del: ni la<lb/>
de Thebas, an principal, que tenia cien puertas:<lb/>
ni la nue&#x017F;tra inuencibile Numancia: ni Sagunto,<lb/>
a&#x017F;oladas del todo.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIIX.</hi> Aber die&#x017F;e Erzehlungen ru&#x0364;hren daher, daß das Geru&#x0364;chte von den<lb/><note place="left">Ob die Gothen<lb/>
&#x017F;o grau&#x017F;am in<lb/>
Rom handi-</note>Flu&#x0364;chtlingen, in&#x017F;onderheit denen, die nach Bethlehem und Africa gekommen,<lb/>
noch viel a&#x0364;rger gemacht worden, als die Sache &#x017F;elb&#x017F;t gewe&#x017F;en. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi></hi> <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXIIX</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> Lib. VII. c.</hi> 37. ma-<lb/>
chet nachfolgenden Vergleich zwi&#x017F;chen <hi rendition="#aq">Rhadagai&#x017F;o</hi><lb/>
und <hi rendition="#aq">Alarico: <hi rendition="#i">Duo tunc populi Gothorum, cum<lb/>
duobus potenti&#x017F;&#x017F;imis regibus &#x017F;uis, per Romanas<lb/>
prouincias baccharentur: quorum unus</hi> [&#x017F;c. Ala-<lb/>
ricus] <hi rendition="#i">Chri&#x017F;tianus, propiorque Romano, &amp;</hi> (<hi rendition="#i">ut<lb/>
res docuit</hi>) <hi rendition="#i">timore dei mitis in corde, alius</hi> [&#x017F;c.<lb/>
Rhadagai&#x017F;us] <hi rendition="#i">paganus, &amp; uere Scytha.</hi></hi></note><lb/><note xml:id="FN398_02_01" next="#FN398_02_02" place="foot" n="2">Wenn die Jn&#x017F;eription beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">grvtero</hi></hi><lb/>
MCLXX.</hi> 13. aufrichtig, und zu den Zeiten, derer<lb/>
&#x017F;ie gedencket, ge&#x017F;etzet worden, &#x017F;o i&#x017F;t wa&#x0364;hrender Be-<lb/>
la&#x0364;gerung die Kirche, auf welche &#x017F;ie gemacht, zer-<lb/>
&#x017F;to&#x0364;hret worden:<lb/><quote><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hic furor ho&#x017F;tilis templum uiolauit, iniquus<lb/>
Cum premeret uallo moenia &#x017F;epta Getes.<lb/>
Nullius hoc potuit temeraria dextera gentis,</hi></hi></quote><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Haec</hi></hi></fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">ru&#x0364;hmet</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[364/0398] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, haͤtte begraben koͤnnen 6. Nach procopii Erzehlung waͤre kein Gebaͤude vom Feuer verſchonet geblieben 7: ſo, daß, wer philostorgivm 8 da- bey lieſt, glauben ſollte, Rom waͤre in ſeinem eigenen Schut und Steinen be- graben worden. Der gelehrte Biſchoff iac. benignvs bossvet hat daher Gelegenheit genommen, zu behaupten, dieſes ſey eben die Zerſtoͤhrung Babels, die in der Offenbahrung Johannis verkuͤndiget worden 9. Und ein Spaniſcher Scribent ſtellet ſich dieſe Zerſtoͤhrung von Rom ſo klaͤglich fuͤr, wie die von Jeruſalem, und meynet, daß alles was Troja, Carthago, Sagunt und Numantia gelitten, nicht damit zu vergleichen 10. XXIIX. Aber dieſe Erzehlungen ruͤhren daher, daß das Geruͤchte von den Fluͤchtlingen, inſonderheit denen, die nach Bethlehem und Africa gekommen, noch viel aͤrger gemacht worden, als die Sache ſelbſt geweſen. orosivs 1 2 ruͤhmet Ob die Gothen ſo grauſam in Rom handi- 6 idem Tom. VII. de ciuit. dei L. I. c. 10. p. 10. Quidam etiam boni Chriſtiani tormentis excruciati ſunt, ut bona ſua hoſtibus proderent. Sed illi nec prodere, nec perdere potuerunt bonum, quo & ipſi boni erant. Si autem torqueri quam mammona prodere maluerunt, boni non erant. Admonendi autem fuerant, qui tanta patieban- tur pro auro, quanta eſſent ſuſtinenda pro Chri- ſto, &c. Sed quidam etiam non habentes, quod proderent, dum non creduntur, torti ſunt? Et hi forte habere cupiebant, nec tanta uoluntate pau- peres erant, quibus demonſtrandum fuit non fa- cultates, ſed ipſas cupiditates talibus eſſe dignas cruciatibus. 7 procopivs de bello Vandal. Lib. I. p. 180. A. Mox iniectis facibus, tecta portae uici- na deflagrarunt. In his fuit Saluſtii, antiqui hi- ſtoriae Romanae ſcriptoris, domus: cuius pars ma- xima ad hanc diem ſtetit incendio deformata. 8 philostorgivs Lib. XII. 3. Inde tantae gloriae magnitudinem, potentiaeque fa- mam externus ignis & gladius hoſtilis, & captiui- tas barbarica peſſumdedit. Iacente uero in rude- ribus urbe, Alaricus Campaniam depraedatus eſt, ibique morbo occubuit. 9 Mſr. de meavx erklaͤhret einen groſſen Theil der Offenbahrung St. Johannis von den Go- then und andern Teutſchen Voͤlckern: inſonderheit ſucht er die Erfuͤllung der Prophezeyung cap. XVI. u. 17. 18. 19. in der Geſchichte dieſer Eroberung. Er deutet cap. XVII. den 12. und folgende Verſe gleich- falls auf die Teutſche Fuͤrſten, und inſonderheit den 16. Vers auf unſern Alarich. Aber es hat ſchon campegvs vitringa, in ſeiner Erleuterung derſelben Offenbahrung, die Unrichtigkeit ſolcher Deutungen gezeiget. 10 ivlianvs di castillo f. XXV. Y es gran dolor y laſtima ver y oyr eſta deſtruy- cion de Roma, cabeça y ſennora del mundo, be- cha por los Godos y ſus Reyes, Alarico, y Athaul- fo, que afferman verdaderos autores que ninguna de las de antes, fuera de la de Hieruſalem, ſe le puede ygualar: que la de Troya, aunque Home- ro y Virgilio la engrandecieron lo poſſible, no yguala por ſer una ciudat ſola ſin imperio: ni la de Cartago, aunque compitio con Roma muchos annos, ſobre il imperio del mundo: pues ni con- ſiguio lo que pretendia, ni fue ſennora del: ni la de Thebas, an principal, que tenia cien puertas: ni la nueſtra inuencibile Numancia: ni Sagunto, aſoladas del todo. 1 §. XXIIX. 1. orosivs Lib. VII. c. 37. ma- chet nachfolgenden Vergleich zwiſchen Rhadagaiſo und Alarico: Duo tunc populi Gothorum, cum duobus potentiſſimis regibus ſuis, per Romanas prouincias baccharentur: quorum unus [ſc. Ala- ricus] Chriſtianus, propiorque Romano, & (ut res docuit) timore dei mitis in corde, alius [ſc. Rhadagaiſus] paganus, & uere Scytha. 2 Wenn die Jnſeription beym grvtero MCLXX. 13. aufrichtig, und zu den Zeiten, derer ſie gedencket, geſetzet worden, ſo iſt waͤhrender Be- laͤgerung die Kirche, auf welche ſie gemacht, zer- ſtoͤhret worden: Hic furor hoſtilis templum uiolauit, iniquus Cum premeret uallo moenia ſepta Getes. Nullius hoc potuit temeraria dextera gentis, Haec

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/398
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 364. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/398>, abgerufen am 16.07.2024.