Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.Vandalischen, Svevischen etc. Reichs. aber diesesmal die Handlungen mögen gekommen seyn, zerschlugen sie sich den-noch. Die historici kommen darinnen überein, daß der Gothische General Sarus, der insonderheit ein Todfeind von Ataulpho war, Ursache daran ge- wesen. Aber in den besondern Umständen sind sie untereinander gar nicht einig. XXVII. Alaricus gieng also zum drittenmal für Rom, und eroberte dieAlaricus ge- hätte + [Beginn Spaltensatz]
§. XXVII. + Und zwar nach procopii Bericht, de bello Vandalico Lib. I. p. 180. A. von Sei- ten der porta Salaria. 1 Diese Zeit, Jahr und Tag, erweiset tillemont in not. 29. ad uit. Ho- notii: baronivs, ios. scaliger, iac. gothofredvs, und andere mehr, sind eben desselben Jahres halber einig. pagivs aber hat sie, ad A. 410. §. VII-XIII., zum Jahre 409. zie- hen wollen. 2 hieronymvs epist. 96. siue in epita- phio Marcellae uiduae, ad Principiam uirgi- nem p. 783. Dum haec aguntur in Iebus, terribi- lis de occidente rumor affertur, obsideri Romam, & auro salutem ciuium redimi; spoliatosque rur- sum circumdari, ut post substantiam, uitam quo- que perderent. Haeret uox, & singultus interci- piunt uerba dictantis. Capitur urbs, quae totum cepit orbem: imo fame perit ante quam gladio, & uix pauci, qui caperentur, inuenti sunt. Ad nefandos cibos erupit esurientium rabies, & sua inuicem membra laniarunt, dum mater non par- cit lactanti infantiae; & recipit utero, quem paulo ante effuderat. Nocte Moab capta est, nocte cecidit murus eius. Deus! uenerunt gen- tes in hereditatem tuam, polluerunt templum san- ctum tuum. Posuerunt Ierusalem in pomorum custodiam: posuerunt cadauera sanctorum tuorum escas uolatilibus coeli, carnes sanctorum tuorum [Spaltenumbruch] bestiis terrae. Effuderunt sanguinem eorum, sicut aquam, in circuitu Ierusalem, & non erat, qui sepeliret. Quis cladem illius noctis, quis funera fande Explicet, aut possit lacrymis aequare dolorem? Vrbs antiqua ruit, multos dominata per an- nos: Plurima perque uias sparguntur inertia passim Corpora, perque domos, & plurima mortis imago. 3 hieronymvs l. cit. 4 idem in epist. 98. ad Gaudentiam p. 799. Vrbs inclyta, & Romani imperii caput, uno hau- sta est incendio: nulla est regio, quae non exules Romanos habeat. 5 avgvstinys de excid. c. 2. p. 330. Multi, inquiunt, in excidio urbis uariis tormen- tis excruciati sunt, strages facta, incendia, ra- pinae, interfectiones, excruciationes hominum. Verum est, multa audiuimus, omnia gemuimus, saepe fleuimus, uix consolati sumus. Verumta- men, fratres dilecti, audiuimus librum Iobi, quod perditis omnibus, nec ipsam carnem, quae illi sola remanserat, saluam potuerit obtinere, sed per- cussus graui uulnere sedebat in stercore. &c. [Ende Spaltensatz] 6. idem Z z 2
Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs. aber dieſesmal die Handlungen moͤgen gekommen ſeyn, zerſchlugen ſie ſich den-noch. Die hiſtorici kommen darinnen uͤberein, daß der Gothiſche General Sarus, der inſonderheit ein Todfeind von Ataulpho war, Urſache daran ge- weſen. Aber in den beſondern Umſtaͤnden ſind ſie untereinander gar nicht einig. XXVII. Alaricus gieng alſo zum drittenmal fuͤr Rom, und eroberte dieAlaricus ge- haͤtte † [Beginn Spaltensatz]
§. XXVII. † Und zwar nach procopii Bericht, de bello Vandalico Lib. I. p. 180. A. von Sei- ten der porta Salaria. 1 Dieſe Zeit, Jahr und Tag, erweiſet tillemont in not. 29. ad uit. Ho- notii: baronivs, ios. scaliger, iac. gothofredvs, und andere mehr, ſind eben deſſelben Jahres halber einig. pagivs aber hat ſie, ad A. 410. §. VII-XIII., zum Jahre 409. zie- hen wollen. 2 hieronymvs epiſt. 96. ſiue in epita- phio Marcellae uiduae, ad Principiam uirgi- nem p. 783. Dum haec aguntur in Iebus, terribi- lis de occidente rumor affertur, obſideri Romam, & auro ſalutem ciuium redimi; ſpoliatosque rur- ſum circumdari, ut poſt ſubſtantiam, uitam quo- que perderent. Haeret uox, & ſingultus interci- piunt uerba dictantis. Capitur urbs, quae totum cepit orbem: imo fame perit ante quam gladio, & uix pauci, qui caperentur, inuenti ſunt. Ad nefandos cibos erupit eſurientium rabies, & ſua inuicem membra laniarunt, dum mater non par- cit lactanti infantiae; & recipit utero, quem paulo ante effuderat. Nocte Moab capta eſt, nocte cecidit murus eius. Deus! uenerunt gen- tes in hereditatem tuam, polluerunt templum ſan- ctum tuum. Poſuerunt Ieruſalem in pomorum cuſtodiam: poſuerunt cadauera ſanctorum tuorum eſcas uolatilibus coeli, carnes ſanctorum tuorum [Spaltenumbruch] beſtiis terrae. Effuderunt ſanguinem eorum, ſicut aquam, in circuitu Ieruſalem, & non erat, qui ſepeliret. Quis cladem illius noctis, quis funera fande Explicet, aut poſſit lacrymis aequare dolorem? Vrbs antiqua ruit, multos dominata per an- nos: Plurima perque uias ſparguntur inertia paſſim Corpora, perque domos, & plurima mortis imago. 3 hieronymvs l. cit. 4 idem in epiſt. 98. ad Gaudentiam p. 799. Vrbs inclyta, & Romani imperii caput, uno hau- ſta eſt incendio: nulla eſt regio, quae non exules Romanos habeat. 5 avgvstinys de excid. c. 2. p. 330. Multi, inquiunt, in excidio urbis uariis tormen- tis excruciati ſunt, ſtrages facta, incendia, ra- pinae, interfectiones, excruciationes hominum. Verum eſt, multa audiuimus, omnia gemuimus, ſaepe fleuimus, uix conſolati ſumus. Verumta- men, fratres dilecti, audiuimus librum Iobi, quod perditis omnibus, nec ipſam carnem, quae illi ſola remanſerat, ſaluam potuerit obtinere, ſed per- cuſſus graui uulnere ſedebat in ſtercore. &c. [Ende Spaltensatz] 6. idem Z z 2
<TEI> <text> <body> <div n="1"> <div n="2"> <p><pb facs="#f0397" n="363"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.</hi></fw><lb/> aber dieſesmal die Handlungen moͤgen gekommen ſeyn, zerſchlugen ſie ſich den-<lb/> noch. Die <hi rendition="#aq">hiſtorici</hi> kommen darinnen uͤberein, daß der Gothiſche General<lb/><hi rendition="#aq">Sarus,</hi> der inſonderheit ein Todfeind von <hi rendition="#aq">Ataulpho</hi> war, Urſache daran ge-<lb/> weſen. Aber in den beſondern Umſtaͤnden ſind ſie untereinander gar nicht<lb/> einig.</p><lb/> <p><hi rendition="#aq">XXVII. Alaricus</hi> gieng alſo zum drittenmal fuͤr Rom, und eroberte die<note place="right"><hi rendition="#aq">Alaricus</hi> ge-<lb/> het zum drit-<lb/> tenmal vor<lb/> Rom, und ero-<lb/> bert die Stadt<lb/> mit Gewalt.</note><lb/> Stadt mit Gewalt <note place="foot" n="†"><cb type="start"/> §. <hi rendition="#aq">XXVII</hi>. † Und zwar nach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopii</hi></hi></hi> Bericht,<lb/><hi rendition="#aq">de bello Vandalico Lib. I. p. 180. A.</hi> von Sei-<lb/><hi rendition="#fr">ten</hi> der <hi rendition="#aq">porta Salaria.</hi></note>: welches, ſo lange dieſelbe ſtund, noch keinem fremden<lb/> Feinde voͤllig gelungen war. Es iſt ausgemacht, daß die Stadt den 24.<lb/> Auguſti <note place="foot" n="1">Dieſe Zeit, Jahr und Tag, erweiſet<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi> in not. 29. ad uit. Ho-<lb/> notii: <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">baronivs, ios. scaliger, iac.<lb/> gothofredvs,</hi></hi></hi> und andere mehr, ſind eben<lb/> deſſelben Jahres halber einig. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pagivs</hi></hi></hi> aber hat<lb/> ſie, <hi rendition="#aq">ad A. 410. §. VII-XIII.,</hi> zum Jahre 409. zie-<lb/> hen wollen.</note>, und zwar, wie aus einer Stelle des Heil. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hieronymi</hi></hi></hi> geſchloſ-<lb/> ſen wird, in der Nacht uͤbergegangen <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hieronymvs</hi></hi> epiſt. 96. ſiue in epita-<lb/> phio Marcellae uiduae, ad Principiam uirgi-<lb/> nem p. 783. <hi rendition="#i">Dum haec aguntur in Iebus, terribi-<lb/> lis de occidente rumor affertur, obſideri Romam,<lb/> & auro ſalutem ciuium redimi; ſpoliatosque rur-<lb/> ſum circumdari, ut poſt ſubſtantiam, uitam quo-<lb/> que perderent. Haeret uox, & ſingultus interci-<lb/> piunt uerba dictantis. Capitur urbs, quae totum<lb/> cepit orbem: imo fame perit ante quam gladio,<lb/> & uix pauci, qui caperentur, inuenti ſunt. Ad<lb/> nefandos cibos erupit eſurientium rabies, & ſua<lb/> inuicem membra laniarunt, dum mater non par-<lb/> cit lactanti infantiae; & recipit utero, quem<lb/> paulo ante effuderat.</hi> Nocte Moab capta eſt,<lb/> nocte cecidit murus eius. <hi rendition="#i">Deus! uenerunt gen-<lb/> tes in hereditatem tuam, polluerunt templum ſan-<lb/> ctum tuum. Poſuerunt Ieruſalem in pomorum<lb/> cuſtodiam: poſuerunt cadauera ſanctorum tuorum<lb/> eſcas uolatilibus coeli, carnes ſanctorum tuorum<lb/><cb/> beſtiis terrae. Effuderunt ſanguinem eorum, ſicut<lb/> aquam, in circuitu Ieruſalem, & non erat, qui<lb/> ſepeliret.<lb/> Quis cladem illius noctis, quis funera fande<lb/> Explicet, aut poſſit lacrymis aequare dolorem?<lb/> Vrbs antiqua ruit, multos dominata per an-<lb/><hi rendition="#et">nos:</hi><lb/> Plurima perque uias ſparguntur inertia paſſim<lb/> Corpora, perque domos, & plurima mortis<lb/><hi rendition="#et">imago.</hi></hi></hi></note>. Es iſt leicht zuerachten, was dieſes<lb/> damahls fuͤr eine große Zeitung durch die gantze Welt geweſen. Nach eini-<lb/> gen Erzehlungen muͤſte man ſich eine gaͤntzliche Zerſtoͤhrung einbilden. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hie-<lb/> ronymvs</hi></hi></hi> vergleicht dieſes Ungluͤck faſt mit der Zerſtoͤhrung <hi rendition="#aq">Troiae</hi> <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hieronymvs</hi></hi> l. cit.</hi></note>, und<lb/> klaget an einem andern Ort, die gantze Stadt waͤre verbrannt <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> in epiſt. 98. ad Gaudentiam p. 799.<lb/><hi rendition="#i">Vrbs inclyta, & Romani imperii caput, uno hau-<lb/> ſta eſt incendio: nulla eſt regio, quae non exules<lb/> Romanos habeat.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgv-<lb/> stinvs</hi></hi></hi> ſchreibet, die Leute waͤren gemartert worden, um ihre Schaͤtze<lb/> anzuzeigen <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinys</hi></hi> de excid. c. 2. p. 330.<lb/><hi rendition="#i">Multi, inquiunt, in excidio urbis uariis tormen-<lb/> tis excruciati ſunt, ſtrages facta, incendia, ra-<lb/> pinae, interfectiones, excruciationes hominum.<lb/> Verum eſt, multa audiuimus, omnia gemuimus,<lb/> ſaepe fleuimus, uix conſolati ſumus. Verumta-<lb/> men, fratres dilecti, audiuimus librum Iobi, quod<lb/> perditis omnibus, nec ipſam carnem, quae illi ſola<lb/> remanſerat, ſaluam potuerit obtinere, ſed per-<lb/> cuſſus graui uulnere ſedebat in ſtercore. &c.</hi></hi><lb/> <fw place="bottom" type="catch">6. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">idem</hi></hi></fw><lb/> <fw place="bottom" type="sig">Z z 2</fw><lb/><cb type="end"/></note>, und macht die Anzahl der Todten ſo groß, daß man ſie nicht<lb/> <fw place="bottom" type="catch">haͤtte</fw><lb/></p> </div> </div> </body> </text> </TEI> [363/0397]
Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.
aber dieſesmal die Handlungen moͤgen gekommen ſeyn, zerſchlugen ſie ſich den-
noch. Die hiſtorici kommen darinnen uͤberein, daß der Gothiſche General
Sarus, der inſonderheit ein Todfeind von Ataulpho war, Urſache daran ge-
weſen. Aber in den beſondern Umſtaͤnden ſind ſie untereinander gar nicht
einig.
XXVII. Alaricus gieng alſo zum drittenmal fuͤr Rom, und eroberte die
Stadt mit Gewalt †: welches, ſo lange dieſelbe ſtund, noch keinem fremden
Feinde voͤllig gelungen war. Es iſt ausgemacht, daß die Stadt den 24.
Auguſti 1, und zwar, wie aus einer Stelle des Heil. hieronymi geſchloſ-
ſen wird, in der Nacht uͤbergegangen 2. Es iſt leicht zuerachten, was dieſes
damahls fuͤr eine große Zeitung durch die gantze Welt geweſen. Nach eini-
gen Erzehlungen muͤſte man ſich eine gaͤntzliche Zerſtoͤhrung einbilden. hie-
ronymvs vergleicht dieſes Ungluͤck faſt mit der Zerſtoͤhrung Troiae 3, und
klaget an einem andern Ort, die gantze Stadt waͤre verbrannt 4. avgv-
stinvs ſchreibet, die Leute waͤren gemartert worden, um ihre Schaͤtze
anzuzeigen 5, und macht die Anzahl der Todten ſo groß, daß man ſie nicht
haͤtte
Alaricus ge-
het zum drit-
tenmal vor
Rom, und ero-
bert die Stadt
mit Gewalt.
†
§. XXVII. † Und zwar nach procopii Bericht,
de bello Vandalico Lib. I. p. 180. A. von Sei-
ten der porta Salaria.
1 Dieſe Zeit, Jahr und Tag, erweiſet
tillemont in not. 29. ad uit. Ho-
notii: baronivs, ios. scaliger, iac.
gothofredvs, und andere mehr, ſind eben
deſſelben Jahres halber einig. pagivs aber hat
ſie, ad A. 410. §. VII-XIII., zum Jahre 409. zie-
hen wollen.
2 hieronymvs epiſt. 96. ſiue in epita-
phio Marcellae uiduae, ad Principiam uirgi-
nem p. 783. Dum haec aguntur in Iebus, terribi-
lis de occidente rumor affertur, obſideri Romam,
& auro ſalutem ciuium redimi; ſpoliatosque rur-
ſum circumdari, ut poſt ſubſtantiam, uitam quo-
que perderent. Haeret uox, & ſingultus interci-
piunt uerba dictantis. Capitur urbs, quae totum
cepit orbem: imo fame perit ante quam gladio,
& uix pauci, qui caperentur, inuenti ſunt. Ad
nefandos cibos erupit eſurientium rabies, & ſua
inuicem membra laniarunt, dum mater non par-
cit lactanti infantiae; & recipit utero, quem
paulo ante effuderat. Nocte Moab capta eſt,
nocte cecidit murus eius. Deus! uenerunt gen-
tes in hereditatem tuam, polluerunt templum ſan-
ctum tuum. Poſuerunt Ieruſalem in pomorum
cuſtodiam: poſuerunt cadauera ſanctorum tuorum
eſcas uolatilibus coeli, carnes ſanctorum tuorum
beſtiis terrae. Effuderunt ſanguinem eorum, ſicut
aquam, in circuitu Ieruſalem, & non erat, qui
ſepeliret.
Quis cladem illius noctis, quis funera fande
Explicet, aut poſſit lacrymis aequare dolorem?
Vrbs antiqua ruit, multos dominata per an-
nos:
Plurima perque uias ſparguntur inertia paſſim
Corpora, perque domos, & plurima mortis
imago.
3 hieronymvs l. cit.
4 idem in epiſt. 98. ad Gaudentiam p. 799.
Vrbs inclyta, & Romani imperii caput, uno hau-
ſta eſt incendio: nulla eſt regio, quae non exules
Romanos habeat.
5 avgvstinys de excid. c. 2. p. 330.
Multi, inquiunt, in excidio urbis uariis tormen-
tis excruciati ſunt, ſtrages facta, incendia, ra-
pinae, interfectiones, excruciationes hominum.
Verum eſt, multa audiuimus, omnia gemuimus,
ſaepe fleuimus, uix conſolati ſumus. Verumta-
men, fratres dilecti, audiuimus librum Iobi, quod
perditis omnibus, nec ipſam carnem, quae illi ſola
remanſerat, ſaluam potuerit obtinere, ſed per-
cuſſus graui uulnere ſedebat in ſtercore. &c.
6. idem
Z z 2
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/397 |
Zitationshilfe: | Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 363. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/397>, abgerufen am 16.07.2024. |