Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite
Achtes Buch. Stifftung des Gothischen,

XXVI. Jn dieser Verwirrung trat das 410te Jahr ein 1. Alaricus
Alaricus setzt
Attalum wie-
der ab. Läßt
sich mit Ho-
norio
in neue
Handlungen
ein: die sich
fruchtlos zer-
schlagen.
hatte, ungeachtet er bereits wohl gemercket, daß Attalus nicht derjenige wä-
re, dafür er ihn gehalten, bisher nicht unterlassen, verschiedene Städte in
Aemilien und Ligurien mit Gewalt zu Attali Gehorsam zu zwingen 2. Als er
aber immer mehr und mehr überzeuget ward, daß Attalus die Gothen nur
als ein Werckzeug an der Hand haben wollte, welches er, wenn er es ge-
brauchet, ins Feuer werffen könnte; und einiger Antrag zum Frieden von
Honorii Seite aufs neue mochte geschehen seyn, ließ ihn Alaricus empfinden,
daß er bisher nur gleichsam im Schau-Spiel einen Käiser fürgestellet 3, und
nahm ihm die Person, darein er sich so wenig finden können. Er muste zu
Rimini Cron und Purpur öffentlich ablegen +. Alarich war aber so groß-
müthig, daß er ihn nicht seinem Unstern überließ: sondern ihn, weil er doch
von ihm in dieses Unternehmen verwickelt worden, nebst seinem Sohn Am-
pelio
bey sich behielt, bis er, wenn der Vergleich mit Honorio zu Stande
käme, ihn mit einschliessen könte 4. Es wird sich unten zeigen, daß Attalus
lange mit den Gothen ihr Glück getheilet, und, nach dem ihre Tractaten mit
den Römern gelauffen, in guter oder schlechter Gestalt erschienen. So weit

aber
[Beginn Spaltensatz] tur; illi nimirum uiro, qui documenta iam plu-
rima fidei beneuolentiaeque suae edidisset. Solus
Attalus cum paucis, iudicio plurium non adsenti-
ebatur; qui neminem barbarorum cum Romano
exercitu mitti uellet.
1 §. XXVI. 1. Man findet, daß Tertyllus, den
Attalus zum Burgermeister auf dieses Jahr ernen-
net, in einigen fastis angemercket wird: als z. e.
beym cassiodoro: fl. varari, & ter-
tvllvs.
His Coss. Roma a Gothis Halarico
duce capta est, ubi clementer usi uictoria sunt.

Jn andern ist Varanes, der im Orient zum con-
ful
ernennet worden, alleine notirt.
2 zosimvs Lib. VI. c. 10. Dum autem A-
larichus adhue in fide, Attalo data, perstaret,
Valens, equitum magister, occisus est, proditio-
nis insimulatus: & Alarichus ipse cunctas urbes
Aemiliae cum copiis adiit, quotquot imperium At-
tali promte accipere recusassent. Et alias quidem
nullo labore redigit in ditionem. Bononiam obses-
sam, & hostem compluribus diebus sustinentem, ca-
pere non potuit. Itaque uersus Ligures pergit, ut
illos etiam Attalum imperatorem agnoscere coge-
ret.
philostorgivs
hat einige andere Um-
stände, Lib. XII. c. 3. die aber nicht eintreffen. u.
tillemont p.
1243.
3 orosivs Lib. VII. c. 42. Quid de infe-
[Spaltenumbruch] licissimo Attalo loquar, cui occidi inter tyrannos
bonor & mori lucrum fuit? In hoc Alaricus im-
peratore facto, infecto, refecto, ac defecto; ci-
tius his omnibus actis, pene quam dictis, mimum
risit, & ludum spectauit imperii, nec mirum, si
iure hac pompa miser lusus est, cuius ille umbra-
tilis consul, Tertullus, ausus est in curia dicere,
Loquar uobis patres conscripti consul & pontifex,
quorum alterum teneo, alterum spero: sperans
ab eo, qui non habebat spem, & maledictus utique,
quia spem suam posuerat in homine. Attalus ita-
que tanquam inane imperii simulacrum cum Go-
this usque ad Hispanias portatus est: unde disce-
dens naui, incerta moliens, in mari captus & ad
Constantinum comitem deductus, deinde impera-
tori Honorio exhibitus, truncata manu, uitae re-
lictus est.
+ A. 410. m. Febr. u. till. p. 1255.
4 zosimvs c. l. c. 12. p. 668. Hinc iam
Alarichus ad abrogandum Attalo imperium spe-
ctare, quum multo ante louius eum continuis cri-
minationibus ad hoc impulisset. Itaque reapse
consilium suum exsequens, extra urbem Arimi-
num, in qua tunc commorabatur, productum
Attalum diademate spoliat, & exuit purpura;
atque his ad Honorium principem missis, Atta-
lum in omnium oculis ad priuatam uitae conditio-
nem redegit, apud se tamen, una cum Ampelio,
filio, retentum, donec, pace cum Honorio consti-
tuta, uitae incolumitatem eis impetrasset.

[Ende Spaltensatz]
§. XXVII.
Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen,

XXVI. Jn dieſer Verwirrung trat das 410te Jahr ein 1. Alaricus
Alaricus ſetzt
Attalum wie-
der ab. Laͤßt
ſich mit Ho-
norio
in neue
Handlungen
ein: die ſich
fruchtlos zer-
ſchlagen.
hatte, ungeachtet er bereits wohl gemercket, daß Attalus nicht derjenige waͤ-
re, dafuͤr er ihn gehalten, bisher nicht unterlaſſen, verſchiedene Staͤdte in
Aemilien und Ligurien mit Gewalt zu Attali Gehorſam zu zwingen 2. Als er
aber immer mehr und mehr uͤberzeuget ward, daß Attalus die Gothen nur
als ein Werckzeug an der Hand haben wollte, welches er, wenn er es ge-
brauchet, ins Feuer werffen koͤnnte; und einiger Antrag zum Frieden von
Honorii Seite aufs neue mochte geſchehen ſeyn, ließ ihn Alaricus empfinden,
daß er bisher nur gleichſam im Schau-Spiel einen Kaͤiſer fuͤrgeſtellet 3, und
nahm ihm die Perſon, darein er ſich ſo wenig finden koͤnnen. Er muſte zu
Rimini Cron und Purpur oͤffentlich ablegen . Alarich war aber ſo groß-
muͤthig, daß er ihn nicht ſeinem Unſtern uͤberließ: ſondern ihn, weil er doch
von ihm in dieſes Unternehmen verwickelt worden, nebſt ſeinem Sohn Am-
pelio
bey ſich behielt, bis er, wenn der Vergleich mit Honorio zu Stande
kaͤme, ihn mit einſchlieſſen koͤnte 4. Es wird ſich unten zeigen, daß Attalus
lange mit den Gothen ihr Gluͤck getheilet, und, nach dem ihre Tractaten mit
den Roͤmern gelauffen, in guter oder ſchlechter Geſtalt erſchienen. So weit

aber
[Beginn Spaltensatz] tur; illi nimirum uiro, qui documenta iam plu-
rima fidei beneuolentiaeque ſuae edidiſſet. Solus
Attalus cum paucis, iudicio plurium non adſenti-
ebatur; qui neminem barbarorum cum Romano
exercitu mitti uellet.
1 §. XXVI. 1. Man findet, daß Tertyllus, den
Attalus zum Burgermeiſter auf dieſes Jahr ernen-
net, in einigen faſtis angemercket wird: als z. e.
beym cassiodoro: fl. varari, & ter-
tvllvs.
His Coſſ. Roma a Gothis Halarico
duce capta eſt, ubi clementer uſi uictoria ſunt.

Jn andern iſt Varanes, der im Orient zum con-
ful
ernennet worden, alleine notirt.
2 zosimvs Lib. VI. c. 10. Dum autem A-
larichus adhue in fide, Attalo data, perſtaret,
Valens, equitum magiſter, occiſus eſt, proditio-
nis inſimulatus: & Alarichus ipſe cunctas urbes
Aemiliae cum copiis adiit, quotquot imperium At-
tali promte accipere recuſaſſent. Et alias quidem
nullo labore redigit in ditionem. Bononiam obſeſ-
ſam, & hoſtem compluribus diebus ſuſtinentem, ca-
pere non potuit. Itaque uerſus Ligures pergit, ut
illos etiam Attalum imperatorem agnoſcere coge-
ret.
philostorgivs
hat einige andere Um-
ſtaͤnde, Lib. XII. c. 3. die aber nicht eintreffen. u.
tillemont p.
1243.
3 orosivs Lib. VII. c. 42. Quid de infe-
[Spaltenumbruch] liciſſimo Attalo loquar, cui occidi inter tyrannos
bonor & mori lucrum fuit? In hoc Alaricus im-
peratore facto, infecto, refecto, ac defecto; ci-
tius his omnibus actis, pene quam dictis, mimum
riſit, & ludum ſpectauit imperii, nec mirum, ſi
iure hac pompa miſer luſus eſt, cuius ille umbra-
tilis conſul, Tertullus, auſus eſt in curia dicere,
Loquar uobis patres conſcripti conſul & pontifex,
quorum alterum teneo, alterum ſpero: ſperans
ab eo, qui non habebat ſpem, & maledictus utique,
quia ſpem ſuam poſuerat in homine. Attalus ita-
que tanquam inane imperii ſimulacrum cum Go-
this usque ad Hiſpanias portatus eſt: unde diſce-
dens naui, incerta moliens, in mari captus & ad
Conſtantinum comitem deductus, deinde impera-
tori Honorio exhibitus, truncata manu, uitae re-
lictus eſt.
A. 410. m. Febr. u. till. p. 1255.
4 zosimvs c. l. c. 12. p. 668. Hinc iam
Alarichus ad abrogandum Attalo imperium ſpe-
ctare, quum multo ante louius eum continuis cri-
minationibus ad hoc impuliſſet. Itaque reapſe
conſilium ſuum exſequens, extra urbem Arimi-
num, in qua tunc commorabatur, productum
Attalum diademate ſpoliat, & exuit purpura;
atque his ad Honorium principem miſſis, Atta-
lum in omnium oculis ad priuatam uitae conditio-
nem redegit, apud ſe tamen, una cum Ampelio,
filio, retentum, donec, pace cum Honorio conſti-
tuta, uitae incolumitatem eis impetraſſet.

[Ende Spaltensatz]
§. XXVII.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <pb facs="#f0396" n="362"/>
          <fw place="top" type="header"> <hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung des Gothi&#x017F;chen,</hi> </fw><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVI.</hi> Jn die&#x017F;er Verwirrung trat das 410te Jahr ein <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVI</hi>. 1. Man findet, daß <hi rendition="#aq">Tertyllus,</hi> den<lb/><hi rendition="#aq">Attalus</hi> zum Burgermei&#x017F;ter auf die&#x017F;es Jahr ernen-<lb/>
net, in einigen <hi rendition="#aq">fa&#x017F;tis</hi> angemercket wird: als z. e.<lb/>
beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">cassiodoro: fl. varari, &amp; ter-<lb/>
tvllvs.</hi></hi><hi rendition="#i">His Co&#x017F;&#x017F;. Roma a Gothis Halarico<lb/>
duce capta e&#x017F;t, ubi clementer u&#x017F;i uictoria &#x017F;unt.</hi></hi><lb/>
Jn andern i&#x017F;t <hi rendition="#aq">Varanes,</hi> der im Orient zum <hi rendition="#aq">con-<lb/>
ful</hi> ernennet worden, alleine notirt.</note>. <hi rendition="#aq">Alaricus</hi><lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Alaricus</hi> &#x017F;etzt<lb/><hi rendition="#aq">Attalum</hi> wie-<lb/>
der ab. La&#x0364;ßt<lb/>
&#x017F;ich mit <hi rendition="#aq">Ho-<lb/>
norio</hi> in neue<lb/>
Handlungen<lb/>
ein: die &#x017F;ich<lb/>
fruchtlos zer-<lb/>
&#x017F;chlagen.</note>hatte, ungeachtet er bereits wohl gemercket, daß <hi rendition="#aq">Attalus</hi> nicht derjenige wa&#x0364;-<lb/>
re, dafu&#x0364;r er ihn gehalten, bisher nicht unterla&#x017F;&#x017F;en, ver&#x017F;chiedene Sta&#x0364;dte in<lb/>
Aemilien und Ligurien mit Gewalt zu <hi rendition="#aq">Attali</hi> Gehor&#x017F;am zu zwingen <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> Lib. VI. c. 10. <hi rendition="#i">Dum autem A-<lb/>
larichus adhue in fide, Attalo data, per&#x017F;taret,<lb/>
Valens, equitum magi&#x017F;ter, occi&#x017F;us e&#x017F;t, proditio-<lb/>
nis in&#x017F;imulatus: &amp; Alarichus ip&#x017F;e cunctas urbes<lb/>
Aemiliae cum copiis adiit, quotquot imperium At-<lb/>
tali promte accipere recu&#x017F;a&#x017F;&#x017F;ent. Et alias quidem<lb/>
nullo labore redigit in ditionem. Bononiam ob&#x017F;e&#x017F;-<lb/>
&#x017F;am, &amp; ho&#x017F;tem compluribus diebus &#x017F;u&#x017F;tinentem, ca-<lb/>
pere non potuit. Itaque uer&#x017F;us Ligures pergit, ut<lb/>
illos etiam Attalum imperatorem agno&#x017F;cere coge-<lb/>
ret.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">philostorgivs</hi></hi></hi> hat einige andere Um-<lb/>
&#x017F;ta&#x0364;nde, <hi rendition="#aq">Lib. XII. c.</hi> 3. die aber nicht eintreffen. <hi rendition="#aq">u.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi> p.</hi> 1243.</note>. Als er<lb/>
aber immer mehr und mehr u&#x0364;berzeuget ward, daß <hi rendition="#aq">Attalus</hi> die Gothen nur<lb/>
als ein Werckzeug an der Hand haben wollte, welches er, wenn er es ge-<lb/>
brauchet, ins Feuer werffen ko&#x0364;nnte; und einiger Antrag zum Frieden von<lb/><hi rendition="#aq">Honorii</hi> Seite aufs neue mochte ge&#x017F;chehen &#x017F;eyn, ließ ihn <hi rendition="#aq">Alaricus</hi> empfinden,<lb/>
daß er bisher nur gleich&#x017F;am im Schau-Spiel einen Ka&#x0364;i&#x017F;er fu&#x0364;rge&#x017F;tellet <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">orosivs</hi></hi> Lib. VII. c. 42. <hi rendition="#i">Quid de infe-<lb/><cb/>
lici&#x017F;&#x017F;imo Attalo loquar, cui occidi inter tyrannos<lb/>
bonor &amp; mori lucrum fuit? In hoc Alaricus im-<lb/>
peratore facto, infecto, refecto, ac defecto; ci-<lb/>
tius his omnibus actis, pene quam dictis, mimum<lb/>
ri&#x017F;it, &amp; ludum &#x017F;pectauit imperii, nec mirum, &#x017F;i<lb/>
iure hac pompa mi&#x017F;er lu&#x017F;us e&#x017F;t, cuius ille umbra-<lb/>
tilis con&#x017F;ul, Tertullus, au&#x017F;us e&#x017F;t in curia dicere,<lb/>
Loquar uobis patres con&#x017F;cripti con&#x017F;ul &amp; pontifex,<lb/>
quorum alterum teneo, alterum &#x017F;pero: &#x017F;perans<lb/>
ab eo, qui non habebat &#x017F;pem, &amp; maledictus utique,<lb/>
quia &#x017F;pem &#x017F;uam po&#x017F;uerat in homine. Attalus ita-<lb/>
que tanquam inane imperii &#x017F;imulacrum cum Go-<lb/>
this usque ad Hi&#x017F;panias portatus e&#x017F;t: unde di&#x017F;ce-<lb/>
dens naui, incerta moliens, in mari captus &amp; ad<lb/>
Con&#x017F;tantinum comitem deductus, deinde impera-<lb/>
tori Honorio exhibitus, truncata manu, uitae re-<lb/>
lictus e&#x017F;t.</hi></hi></note>, und<lb/>
nahm ihm die Per&#x017F;on, darein er &#x017F;ich &#x017F;o wenig finden ko&#x0364;nnen. Er mu&#x017F;te zu<lb/><hi rendition="#aq">Rimini</hi> Cron und Purpur o&#x0364;ffentlich ablegen <note place="foot" n="&#x2020;"><hi rendition="#aq">A. 410. m. Febr. u. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">till.</hi></hi> p.</hi> 1255.</note>. Alarich war aber &#x017F;o groß-<lb/>
mu&#x0364;thig, daß er ihn nicht &#x017F;einem Un&#x017F;tern u&#x0364;berließ: &#x017F;ondern ihn, weil er doch<lb/>
von ihm in die&#x017F;es Unternehmen verwickelt worden, neb&#x017F;t &#x017F;einem Sohn <hi rendition="#aq">Am-<lb/>
pelio</hi> bey &#x017F;ich behielt, bis er, wenn der Vergleich mit <hi rendition="#aq">Honorio</hi> zu Stande<lb/>
ka&#x0364;me, ihn mit ein&#x017F;chlie&#x017F;&#x017F;en ko&#x0364;nte <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> c. l. c. 12. p. 668. <hi rendition="#i">Hinc iam<lb/>
Alarichus ad abrogandum Attalo imperium &#x017F;pe-<lb/>
ctare, quum multo ante louius eum continuis cri-<lb/>
minationibus ad hoc impuli&#x017F;&#x017F;et. Itaque reap&#x017F;e<lb/>
con&#x017F;ilium &#x017F;uum ex&#x017F;equens, extra urbem Arimi-<lb/>
num, in qua tunc commorabatur, productum<lb/>
Attalum diademate &#x017F;poliat, &amp; exuit purpura;<lb/>
atque his ad Honorium principem mi&#x017F;&#x017F;is, Atta-<lb/>
lum in omnium oculis ad priuatam uitae conditio-<lb/>
nem redegit, apud &#x017F;e tamen, una cum Ampelio,<lb/>
filio, retentum, donec, pace cum Honorio con&#x017F;ti-<lb/>
tuta, uitae incolumitatem eis impetra&#x017F;&#x017F;et.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">§. <hi rendition="#aq">XXVII.</hi></fw><cb type="end"/></note>. Es wird &#x017F;ich unten zeigen, daß <hi rendition="#aq">Attalus</hi><lb/>
lange mit den Gothen ihr Glu&#x0364;ck getheilet, und, nach dem ihre Tractaten mit<lb/>
den Ro&#x0364;mern gelauffen, in guter oder &#x017F;chlechter Ge&#x017F;talt er&#x017F;chienen. So weit<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">aber</fw><lb/><note xml:id="FN395_03_02" prev="#FN395_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tur; illi nimirum uiro, qui documenta iam plu-<lb/>
rima fidei beneuolentiaeque &#x017F;uae edidi&#x017F;&#x017F;et. Solus<lb/>
Attalus cum paucis, iudicio plurium non ad&#x017F;enti-<lb/>
ebatur; qui neminem barbarorum cum Romano<lb/>
exercitu mitti uellet.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[362/0396] Achtes Buch. Stifftung des Gothiſchen, XXVI. Jn dieſer Verwirrung trat das 410te Jahr ein 1. Alaricus hatte, ungeachtet er bereits wohl gemercket, daß Attalus nicht derjenige waͤ- re, dafuͤr er ihn gehalten, bisher nicht unterlaſſen, verſchiedene Staͤdte in Aemilien und Ligurien mit Gewalt zu Attali Gehorſam zu zwingen 2. Als er aber immer mehr und mehr uͤberzeuget ward, daß Attalus die Gothen nur als ein Werckzeug an der Hand haben wollte, welches er, wenn er es ge- brauchet, ins Feuer werffen koͤnnte; und einiger Antrag zum Frieden von Honorii Seite aufs neue mochte geſchehen ſeyn, ließ ihn Alaricus empfinden, daß er bisher nur gleichſam im Schau-Spiel einen Kaͤiſer fuͤrgeſtellet 3, und nahm ihm die Perſon, darein er ſich ſo wenig finden koͤnnen. Er muſte zu Rimini Cron und Purpur oͤffentlich ablegen †. Alarich war aber ſo groß- muͤthig, daß er ihn nicht ſeinem Unſtern uͤberließ: ſondern ihn, weil er doch von ihm in dieſes Unternehmen verwickelt worden, nebſt ſeinem Sohn Am- pelio bey ſich behielt, bis er, wenn der Vergleich mit Honorio zu Stande kaͤme, ihn mit einſchlieſſen koͤnte 4. Es wird ſich unten zeigen, daß Attalus lange mit den Gothen ihr Gluͤck getheilet, und, nach dem ihre Tractaten mit den Roͤmern gelauffen, in guter oder ſchlechter Geſtalt erſchienen. So weit aber 3 Alaricus ſetzt Attalum wie- der ab. Laͤßt ſich mit Ho- norio in neue Handlungen ein: die ſich fruchtlos zer- ſchlagen. 1 §. XXVI. 1. Man findet, daß Tertyllus, den Attalus zum Burgermeiſter auf dieſes Jahr ernen- net, in einigen faſtis angemercket wird: als z. e. beym cassiodoro: fl. varari, & ter- tvllvs. His Coſſ. Roma a Gothis Halarico duce capta eſt, ubi clementer uſi uictoria ſunt. Jn andern iſt Varanes, der im Orient zum con- ful ernennet worden, alleine notirt. 2 zosimvs Lib. VI. c. 10. Dum autem A- larichus adhue in fide, Attalo data, perſtaret, Valens, equitum magiſter, occiſus eſt, proditio- nis inſimulatus: & Alarichus ipſe cunctas urbes Aemiliae cum copiis adiit, quotquot imperium At- tali promte accipere recuſaſſent. Et alias quidem nullo labore redigit in ditionem. Bononiam obſeſ- ſam, & hoſtem compluribus diebus ſuſtinentem, ca- pere non potuit. Itaque uerſus Ligures pergit, ut illos etiam Attalum imperatorem agnoſcere coge- ret. philostorgivs hat einige andere Um- ſtaͤnde, Lib. XII. c. 3. die aber nicht eintreffen. u. tillemont p. 1243. 3 orosivs Lib. VII. c. 42. Quid de infe- liciſſimo Attalo loquar, cui occidi inter tyrannos bonor & mori lucrum fuit? In hoc Alaricus im- peratore facto, infecto, refecto, ac defecto; ci- tius his omnibus actis, pene quam dictis, mimum riſit, & ludum ſpectauit imperii, nec mirum, ſi iure hac pompa miſer luſus eſt, cuius ille umbra- tilis conſul, Tertullus, auſus eſt in curia dicere, Loquar uobis patres conſcripti conſul & pontifex, quorum alterum teneo, alterum ſpero: ſperans ab eo, qui non habebat ſpem, & maledictus utique, quia ſpem ſuam poſuerat in homine. Attalus ita- que tanquam inane imperii ſimulacrum cum Go- this usque ad Hiſpanias portatus eſt: unde diſce- dens naui, incerta moliens, in mari captus & ad Conſtantinum comitem deductus, deinde impera- tori Honorio exhibitus, truncata manu, uitae re- lictus eſt. † A. 410. m. Febr. u. till. p. 1255. 4 zosimvs c. l. c. 12. p. 668. Hinc iam Alarichus ad abrogandum Attalo imperium ſpe- ctare, quum multo ante louius eum continuis cri- minationibus ad hoc impuliſſet. Itaque reapſe conſilium ſuum exſequens, extra urbem Arimi- num, in qua tunc commorabatur, productum Attalum diademate ſpoliat, & exuit purpura; atque his ad Honorium principem miſſis, Atta- lum in omnium oculis ad priuatam uitae conditio- nem redegit, apud ſe tamen, una cum Ampelio, filio, retentum, donec, pace cum Honorio conſti- tuta, uitae incolumitatem eis impetraſſet. §. XXVII. 3 tur; illi nimirum uiro, qui documenta iam plu- rima fidei beneuolentiaeque ſuae edidiſſet. Solus Attalus cum paucis, iudicio plurium non adſenti- ebatur; qui neminem barbarorum cum Romano exercitu mitti uellet.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/396
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 362. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/396>, abgerufen am 16.07.2024.