Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Vandalischen, Svevischen etc. Reichs.
zum Käiser anzunehmen. Aber Attalus antwortete so vermessen, daß die
Klügsten von seinem Anhang selbst darüber erschracken. Dieses scheinet eben
die Coniunctur gewesen zu seyn, auf welche alles ankam: und da Attalus hier
fehlete, gieng zugleich seine gantze Hoffnung verlohren. Zwar hatte bey Honorio
solche Antwort die Wirckung, daß er so viel Schiffe, als nur zusammen zu
bringen möglich war, nach Ravenna kommen ließ, um im Fall, wenn es auch
in Africa übel ablieffe, in den Orient zu entfliehen 2. Es landeten aber eben ei-
nige neue Völcker aus dem Orient, die schon seit geraumer Zeit Befehl gehabt
aufzubrechen: und als die gute Zeitung aus Africa von Heracliani Verhal-
ten dazu kam, erholte sich Honorius, und faßte neuen Muth. Heraclianus
that ihm bey solchen Umständen treffliche Dienste. Er sperrte die Häfen an
der Küste von Africa, daß weder Korn noch Oehl, oder irgend sonst was von
Lebens-Mitteln dorffte ausgeführet werden; und die Korn-Händler in und
um Rom, so noch einigen Vorrath hatten, hielten damit, um den Preiß noch
immer höher zu steigern, zurücke, so daß in der Stadt eben so grosser Man-
gel entstund, als in der letztern Belägerung gewesen war. Der Rath trug
es fast einmüthig dahin an, es möchte der General Druma, zu dem iederman
die Zuversicht hatte, daß er was ausrichten würde, gegen Africa ausgeschi-
cket werden: Attalus aber bestund darauf, keinem Gothen dergleichen Com-
mando anzuvertrauen 3.

XXVI. Jn
[Beginn Spaltensatz] nihili eiusmodi admonitiones fecit Attalus: adeoque
spes eas complexus, quas uates ei fecerant, ac sine
certamine se Karthagine totaque potiturum Africa
per suasus; non Drumam mittit, qui cum barbarorum
copiis, quas ducebat, facillime potuisset Heracli-
anum potestate deiicere. Sed Alarichi consilio
posthabito, cuidam Constantino in Africanos mi-
lites imperium tradit, nec firmas tamen eo copias
mittit.
2 zosimvs Lib. VI. c. 7. p. 661. & cap. 8. tot.
Interea uero, dum adhuc in dubio res Africanae
essent, expeditionem aduersus imperatorem, qui
Rauennae se continehat, suscipit. Is metu per-
territus, quum, missis legatis, imperii societatem
offerret: Iouius, ab Attalo praefectus praetorii
constitutus, ne nomen quidem imperatoris Hono-
rio relicturum ait Attalum, nec integrum corpus;
sed in insulam relegaturum, & praeterea partem
aliquam corporis mutilaturum. Vniuersis hac ora-
tionis adrogantia territis, & Honorio principe
iam ad capessendam fugam parato, qui eo nomi-
ne non exiguam nauium copiam in portum Ra-
uennatem cöegerat: sex militum cohortes adpule-
re, quae quidem adhuc superstite Stilichone iam
olim exspectabantur, sed tunc primum ex oriente
ad belli societatem uenerunt. In his erant homi-
num quatuor millia. Quapropter uelut excitatus
e graui sopore Honorius, iis moenium custodiam
[Spaltenumbruch] credit, qui ex oriente uenerant: atque interim
Rauennae manendum statuit, donec certiora de
rebus Africanis accepisset. Ac, siquidem superior
euaderet Heraclianus, rebus istic in tuto consi-
stentibus, uniuerso cum exercitu Attalo & Ala-
richo bellum inferendum: sin missi ab se in Afri-
cam uincerentur, in orientem ad Theodofium, cum
iis abeundum nauibus, quas haberet; & occiden-
talium nationum imperio cedendum.
3 ibid. c. 11. 12. Heraclianus uero, quum
omnes in Africa portus occupatos multiplici prae-
sidio tenuerat, neque iam frumentum, uel oleum,
uel aliae res ullae ad uictum necessariae, in por-
tum Romanum inueherentur: fames in urbe gra-
uior, quam prius existit; dardanariis ea spe,
quidquid habebant, supprimentibus, ut omnium
pecunias ad se auerterent, eo potiti pretio, quod
ipsimet arbitratu suo statuerent. Adeoque reda-
cta fuit urbs ad eas angustias, ut ab iis, qui spe-
rarent, hominum quoque corpora degustatum irt,
uox huiusmodi circensibus ludis emitteretur:
PRETIVM PONE CARNI HVMANAE.
Has ob causas Romam profectus Attalus, sena-
tum aduocat; & consultatione proposita, uniuer-
sis propemodum ea sententia probata fuit, ut &
barbari cum Romanis militibus in Africam mitte-
rentur, eorumque parefectura Drumae tradere-

[Ende Spaltensatz]
tur;
Z z

Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.
zum Kaͤiſer anzunehmen. Aber Attalus antwortete ſo vermeſſen, daß die
Kluͤgſten von ſeinem Anhang ſelbſt daruͤber erſchracken. Dieſes ſcheinet eben
die Coniunctur geweſen zu ſeyn, auf welche alles ankam: und da Attalus hier
fehlete, gieng zugleich ſeine gantze Hoffnung verlohren. Zwar hatte bey Honorio
ſolche Antwort die Wirckung, daß er ſo viel Schiffe, als nur zuſammen zu
bringen moͤglich war, nach Ravenna kommen ließ, um im Fall, wenn es auch
in Africa uͤbel ablieffe, in den Orient zu entfliehen 2. Es landeten aber eben ei-
nige neue Voͤlcker aus dem Orient, die ſchon ſeit geraumer Zeit Befehl gehabt
aufzubrechen: und als die gute Zeitung aus Africa von Heracliani Verhal-
ten dazu kam, erholte ſich Honorius, und faßte neuen Muth. Heraclianus
that ihm bey ſolchen Umſtaͤnden treffliche Dienſte. Er ſperrte die Haͤfen an
der Kuͤſte von Africa, daß weder Korn noch Oehl, oder irgend ſonſt was von
Lebens-Mitteln dorffte ausgefuͤhret werden; und die Korn-Haͤndler in und
um Rom, ſo noch einigen Vorrath hatten, hielten damit, um den Preiß noch
immer hoͤher zu ſteigern, zuruͤcke, ſo daß in der Stadt eben ſo groſſer Man-
gel entſtund, als in der letztern Belaͤgerung geweſen war. Der Rath trug
es faſt einmuͤthig dahin an, es moͤchte der General Druma, zu dem iederman
die Zuverſicht hatte, daß er was ausrichten wuͤrde, gegen Africa ausgeſchi-
cket werden: Attalus aber beſtund darauf, keinem Gothen dergleichen Com-
mando anzuvertrauen 3.

XXVI. Jn
[Beginn Spaltensatz] nihili eiusmodi admonitiones fecit Attalus: adeoque
ſpes eas complexus, quas uates ei fecerant, ac ſine
certamine ſe Karthagine totaque potiturum Africa
per ſuaſus; non Drumam mittit, qui cum barbarorum
copiis, quas ducebat, facillime potuiſſet Heracli-
anum poteſtate deiicere. Sed Alarichi conſilio
poſthabito, cuidam Conſtantino in Africanos mi-
lites imperium tradit, nec firmas tamen eo copias
mittit.
2 zosimvs Lib. VI. c. 7. p. 661. & cap. 8. tot.
Interea uero, dum adhuc in dubio res Africanae
eſſent, expeditionem aduerſus imperatorem, qui
Rauennae ſe continehat, ſuſcipit. Is metu per-
territus, quum, miſſis legatis, imperii ſocietatem
offerret: Iouius, ab Attalo praefectus praetorii
conſtitutus, ne nomen quidem imperatoris Hono-
rio relicturum ait Attalum, nec integrum corpus;
ſed in inſulam relegaturum, & praeterea partem
aliquam corporis mutilaturum. Vniuerſis hac ora-
tionis adrogantia territis, & Honorio principe
iam ad capeſſendam fugam parato, qui eo nomi-
ne non exiguam nauium copiam in portum Ra-
uennatem cöegerat: ſex militum cohortes adpule-
re, quae quidem adhuc ſuperſtite Stilichone iam
olim exſpectabantur, ſed tunc primum ex oriente
ad belli ſocietatem uenerunt. In his erant homi-
num quatuor millia. Quapropter uelut excitatus
e graui ſopore Honorius, iis moenium cuſtodiam
[Spaltenumbruch] credit, qui ex oriente uenerant: atque interim
Rauennae manendum ſtatuit, donec certiora de
rebus Africanis accepiſſet. Ac, ſiquidem ſuperior
euaderet Heraclianus, rebus iſtic in tuto conſi-
ſtentibus, uniuerſo cum exercitu Attalo & Ala-
richo bellum inferendum: ſin miſſi ab ſe in Afri-
cam uincerentur, in orientem ad Theodofium, cum
iis abeundum nauibus, quas haberet; & occiden-
talium nationum imperio cedendum.
3 ibid. c. 11. 12. Heraclianus uero, quum
omnes in Africa portus occupatos multiplici prae-
ſidio tenuerat, neque iam frumentum, uel oleum,
uel aliae res ullae ad uictum neceſſariae, in por-
tum Romanum inueherentur: fames in urbe gra-
uior, quam prius exiſtit; dardanariis ea ſpe,
quidquid habebant, ſupprimentibus, ut omnium
pecunias ad ſe auerterent, eo potiti pretio, quod
ipſimet arbitratu ſuo ſtatuerent. Adeoque reda-
cta fuit urbs ad eas anguſtias, ut ab iis, qui ſpe-
rarent, hominum quoque corpora deguſtatum irt,
uox huiusmodi circenſibus ludis emitteretur:
PRETIVM PONE CARNI HVMANAE.
Has ob cauſas Romam profectus Attalus, ſena-
tum aduocat; & conſultatione propoſita, uniuer-
ſis propemodum ea ſententia probata fuit, ut &
barbari cum Romanis militibus in Africam mitte-
rentur, eorumque parefectura Drumae tradere-

[Ende Spaltensatz]
tur;
Z z
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0395" n="361"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vandali&#x017F;chen, Svevi&#x017F;chen &#xA75B;c. Reichs.</hi></fw><lb/>
zum Ka&#x0364;i&#x017F;er anzunehmen. Aber <hi rendition="#aq">Attalus</hi> antwortete &#x017F;o verme&#x017F;&#x017F;en, daß die<lb/>
Klu&#x0364;g&#x017F;ten von &#x017F;einem Anhang &#x017F;elb&#x017F;t daru&#x0364;ber er&#x017F;chracken. Die&#x017F;es &#x017F;cheinet eben<lb/>
die <hi rendition="#aq">Coniunctu</hi>r gewe&#x017F;en zu &#x017F;eyn, auf welche alles ankam: und da <hi rendition="#aq">Attalus</hi> hier<lb/>
fehlete, gieng zugleich &#x017F;eine gantze Hoffnung verlohren. Zwar hatte bey <hi rendition="#aq">Honorio</hi><lb/>
&#x017F;olche Antwort die Wirckung, daß er &#x017F;o viel Schiffe, als nur zu&#x017F;ammen zu<lb/>
bringen mo&#x0364;glich war, nach Ravenna kommen ließ, um im Fall, wenn es auch<lb/>
in Africa u&#x0364;bel ablieffe, in den Orient zu entfliehen <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> Lib. VI. c. 7. p. 661. &amp; cap. 8. tot.<lb/><hi rendition="#i">Interea uero, dum adhuc in dubio res Africanae<lb/>
e&#x017F;&#x017F;ent, expeditionem aduer&#x017F;us imperatorem, qui<lb/>
Rauennae &#x017F;e continehat, &#x017F;u&#x017F;cipit. Is metu per-<lb/>
territus, quum, mi&#x017F;&#x017F;is legatis, imperii &#x017F;ocietatem<lb/>
offerret: Iouius, ab Attalo praefectus praetorii<lb/>
con&#x017F;titutus, ne nomen quidem imperatoris Hono-<lb/>
rio relicturum ait Attalum, nec integrum corpus;<lb/>
&#x017F;ed in in&#x017F;ulam relegaturum, &amp; praeterea partem<lb/>
aliquam corporis mutilaturum. Vniuer&#x017F;is hac ora-<lb/>
tionis adrogantia territis, &amp; Honorio principe<lb/>
iam ad cape&#x017F;&#x017F;endam fugam parato, qui eo nomi-<lb/>
ne non exiguam nauium copiam in portum Ra-<lb/>
uennatem cöegerat: &#x017F;ex militum cohortes adpule-<lb/>
re, quae quidem adhuc &#x017F;uper&#x017F;tite Stilichone iam<lb/>
olim ex&#x017F;pectabantur, &#x017F;ed tunc primum ex oriente<lb/>
ad belli &#x017F;ocietatem uenerunt. In his erant homi-<lb/>
num quatuor millia. Quapropter uelut excitatus<lb/>
e graui &#x017F;opore Honorius, iis moenium cu&#x017F;todiam<lb/><cb/>
credit, qui ex oriente uenerant: atque interim<lb/>
Rauennae manendum &#x017F;tatuit, donec certiora de<lb/>
rebus Africanis accepi&#x017F;&#x017F;et. Ac, &#x017F;iquidem &#x017F;uperior<lb/>
euaderet Heraclianus, rebus i&#x017F;tic in tuto con&#x017F;i-<lb/>
&#x017F;tentibus, uniuer&#x017F;o cum exercitu Attalo &amp; Ala-<lb/>
richo bellum inferendum: &#x017F;in mi&#x017F;&#x017F;i ab &#x017F;e in Afri-<lb/>
cam uincerentur, in orientem ad Theodofium, cum<lb/>
iis abeundum nauibus, quas haberet; &amp; occiden-<lb/>
talium nationum imperio cedendum.</hi></hi></note>. Es landeten aber eben ei-<lb/>
nige neue Vo&#x0364;lcker aus dem Orient, die &#x017F;chon &#x017F;eit geraumer Zeit Befehl gehabt<lb/>
aufzubrechen: und als die gute Zeitung aus Africa von <hi rendition="#aq">Heracliani</hi> Verhal-<lb/>
ten dazu kam, erholte &#x017F;ich <hi rendition="#aq">Honorius,</hi> und faßte neuen Muth. <hi rendition="#aq">Heraclianus</hi><lb/>
that ihm bey &#x017F;olchen Um&#x017F;ta&#x0364;nden treffliche Dien&#x017F;te. Er &#x017F;perrte die Ha&#x0364;fen an<lb/>
der Ku&#x0364;&#x017F;te von Africa, daß weder Korn noch Oehl, oder irgend &#x017F;on&#x017F;t was von<lb/>
Lebens-Mitteln dorffte ausgefu&#x0364;hret werden; und die Korn-Ha&#x0364;ndler in und<lb/>
um Rom, &#x017F;o noch einigen Vorrath hatten, hielten damit, um den Preiß noch<lb/>
immer ho&#x0364;her zu &#x017F;teigern, zuru&#x0364;cke, &#x017F;o daß in der Stadt eben &#x017F;o gro&#x017F;&#x017F;er Man-<lb/>
gel ent&#x017F;tund, als in der letztern Bela&#x0364;gerung gewe&#x017F;en war. Der Rath trug<lb/>
es fa&#x017F;t einmu&#x0364;thig dahin an, es mo&#x0364;chte der General <hi rendition="#aq">Druma,</hi> zu dem iederman<lb/>
die Zuver&#x017F;icht hatte, daß er was ausrichten wu&#x0364;rde, gegen Africa ausge&#x017F;chi-<lb/>
cket werden: <hi rendition="#aq">Attalus</hi> aber be&#x017F;tund darauf, keinem Gothen dergleichen Com-<lb/>
mando anzuvertrauen <note xml:id="FN395_03_01" next="#FN395_03_02" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi> c. 11. 12. <hi rendition="#i">Heraclianus uero, quum<lb/>
omnes in Africa portus occupatos multiplici prae-<lb/>
&#x017F;idio tenuerat, neque iam frumentum, uel oleum,<lb/>
uel aliae res ullae ad uictum nece&#x017F;&#x017F;ariae, in por-<lb/>
tum Romanum inueherentur: fames in urbe gra-<lb/>
uior, quam prius exi&#x017F;tit; dardanariis ea &#x017F;pe,<lb/>
quidquid habebant, &#x017F;upprimentibus, ut omnium<lb/>
pecunias ad &#x017F;e auerterent, eo potiti pretio, quod<lb/>
ip&#x017F;imet arbitratu &#x017F;uo &#x017F;tatuerent. Adeoque reda-<lb/>
cta fuit urbs ad eas angu&#x017F;tias, ut ab iis, qui &#x017F;pe-<lb/>
rarent, hominum quoque corpora degu&#x017F;tatum irt,<lb/>
uox huiusmodi circen&#x017F;ibus ludis emitteretur:<lb/><hi rendition="#g">PRETIVM PONE CARNI HVMANAE.</hi><lb/>
Has ob cau&#x017F;as Romam profectus Attalus, &#x017F;ena-<lb/>
tum aduocat; &amp; con&#x017F;ultatione propo&#x017F;ita, uniuer-<lb/>
&#x017F;is propemodum ea &#x017F;ententia probata fuit, ut &amp;<lb/>
barbari cum Romanis militibus in Africam mitte-<lb/>
rentur, eorumque parefectura Drumae tradere-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tur;</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">Z z</fw><lb/><cb type="end"/></note>.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">XXVI.</hi> Jn</fw><lb/>
          <p>
            <note xml:id="FN394_01_02" prev="#FN394_01_01" place="foot" n="1">
              <cb type="start"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">nihili eiusmodi admonitiones fecit Attalus: adeoque<lb/>
&#x017F;pes eas complexus, quas uates ei fecerant, ac &#x017F;ine<lb/>
certamine &#x017F;e Karthagine totaque potiturum Africa<lb/>
per &#x017F;ua&#x017F;us; non Drumam mittit, qui cum barbarorum<lb/>
copiis, quas ducebat, facillime potui&#x017F;&#x017F;et Heracli-<lb/>
anum pote&#x017F;tate deiicere. Sed Alarichi con&#x017F;ilio<lb/>
po&#x017F;thabito, cuidam Con&#x017F;tantino in Africanos mi-<lb/>
lites imperium tradit, nec firmas tamen eo copias<lb/>
mittit.</hi> </hi> <note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note>
            </note>
          </p><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[361/0395] Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs. zum Kaͤiſer anzunehmen. Aber Attalus antwortete ſo vermeſſen, daß die Kluͤgſten von ſeinem Anhang ſelbſt daruͤber erſchracken. Dieſes ſcheinet eben die Coniunctur geweſen zu ſeyn, auf welche alles ankam: und da Attalus hier fehlete, gieng zugleich ſeine gantze Hoffnung verlohren. Zwar hatte bey Honorio ſolche Antwort die Wirckung, daß er ſo viel Schiffe, als nur zuſammen zu bringen moͤglich war, nach Ravenna kommen ließ, um im Fall, wenn es auch in Africa uͤbel ablieffe, in den Orient zu entfliehen 2. Es landeten aber eben ei- nige neue Voͤlcker aus dem Orient, die ſchon ſeit geraumer Zeit Befehl gehabt aufzubrechen: und als die gute Zeitung aus Africa von Heracliani Verhal- ten dazu kam, erholte ſich Honorius, und faßte neuen Muth. Heraclianus that ihm bey ſolchen Umſtaͤnden treffliche Dienſte. Er ſperrte die Haͤfen an der Kuͤſte von Africa, daß weder Korn noch Oehl, oder irgend ſonſt was von Lebens-Mitteln dorffte ausgefuͤhret werden; und die Korn-Haͤndler in und um Rom, ſo noch einigen Vorrath hatten, hielten damit, um den Preiß noch immer hoͤher zu ſteigern, zuruͤcke, ſo daß in der Stadt eben ſo groſſer Man- gel entſtund, als in der letztern Belaͤgerung geweſen war. Der Rath trug es faſt einmuͤthig dahin an, es moͤchte der General Druma, zu dem iederman die Zuverſicht hatte, daß er was ausrichten wuͤrde, gegen Africa ausgeſchi- cket werden: Attalus aber beſtund darauf, keinem Gothen dergleichen Com- mando anzuvertrauen 3. XXVI. Jn 1 2 zosimvs Lib. VI. c. 7. p. 661. & cap. 8. tot. Interea uero, dum adhuc in dubio res Africanae eſſent, expeditionem aduerſus imperatorem, qui Rauennae ſe continehat, ſuſcipit. Is metu per- territus, quum, miſſis legatis, imperii ſocietatem offerret: Iouius, ab Attalo praefectus praetorii conſtitutus, ne nomen quidem imperatoris Hono- rio relicturum ait Attalum, nec integrum corpus; ſed in inſulam relegaturum, & praeterea partem aliquam corporis mutilaturum. Vniuerſis hac ora- tionis adrogantia territis, & Honorio principe iam ad capeſſendam fugam parato, qui eo nomi- ne non exiguam nauium copiam in portum Ra- uennatem cöegerat: ſex militum cohortes adpule- re, quae quidem adhuc ſuperſtite Stilichone iam olim exſpectabantur, ſed tunc primum ex oriente ad belli ſocietatem uenerunt. In his erant homi- num quatuor millia. Quapropter uelut excitatus e graui ſopore Honorius, iis moenium cuſtodiam credit, qui ex oriente uenerant: atque interim Rauennae manendum ſtatuit, donec certiora de rebus Africanis accepiſſet. Ac, ſiquidem ſuperior euaderet Heraclianus, rebus iſtic in tuto conſi- ſtentibus, uniuerſo cum exercitu Attalo & Ala- richo bellum inferendum: ſin miſſi ab ſe in Afri- cam uincerentur, in orientem ad Theodofium, cum iis abeundum nauibus, quas haberet; & occiden- talium nationum imperio cedendum. 3 ibid. c. 11. 12. Heraclianus uero, quum omnes in Africa portus occupatos multiplici prae- ſidio tenuerat, neque iam frumentum, uel oleum, uel aliae res ullae ad uictum neceſſariae, in por- tum Romanum inueherentur: fames in urbe gra- uior, quam prius exiſtit; dardanariis ea ſpe, quidquid habebant, ſupprimentibus, ut omnium pecunias ad ſe auerterent, eo potiti pretio, quod ipſimet arbitratu ſuo ſtatuerent. Adeoque reda- cta fuit urbs ad eas anguſtias, ut ab iis, qui ſpe- rarent, hominum quoque corpora deguſtatum irt, uox huiusmodi circenſibus ludis emitteretur: PRETIVM PONE CARNI HVMANAE. Has ob cauſas Romam profectus Attalus, ſena- tum aduocat; & conſultatione propoſita, uniuer- ſis propemodum ea ſententia probata fuit, ut & barbari cum Romanis militibus in Africam mitte- rentur, eorumque parefectura Drumae tradere- tur; 1 nihili eiusmodi admonitiones fecit Attalus: adeoque ſpes eas complexus, quas uates ei fecerant, ac ſine certamine ſe Karthagine totaque potiturum Africa per ſuaſus; non Drumam mittit, qui cum barbarorum copiis, quas ducebat, facillime potuiſſet Heracli- anum poteſtate deiicere. Sed Alarichi conſilio poſthabito, cuidam Conſtantino in Africanos mi- lites imperium tradit, nec firmas tamen eo copias mittit. Z z

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/395
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 361. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/395>, abgerufen am 16.07.2024.