Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Vandalischen, Svevischen etc. Reichs.
wie es scheinet, die angräntzende Teutsche Völcker, sich nebst den Gothen zugleich
regeten . Stilico eylete also zuförderst dahin, und war so glücklich, daß
er das anglimmende Feuer gleich dämpffen und die Römischen Truppen, so in
Rätien gelegen, nach Jtalien ziehen konte. Er entboth auch die, so in Gal-
lien stunden, dahin, wodurch aber der Rheinstrohm gantz entblösset wurde ,
und nahm ferner einige von den Völckern, mit denen er itzt in Rätien Vergleich
gemacht, in Römische Dienste 12.

XI. Alaricus war bereits, nach einigen gehabten Actionen 1, über den PoTreffen bey
Pollentia.
A.
403.

gegangen 2, und drohete, Honorium zu Rauenna zu belagern, als Stilico
aus Rätien ankam. Der Poet rühmet, daß, als er die Brücke über die Ad-
da
in der Gothen Gewalt gefunden, er im Gesichte der Feinde über den Fluß
gesetzet 3. Da indessen von allen Seiten Römische Truppen herzugeeylet, kam

es
[Beginn Spaltensatz] Venit & extremis legio praetenta Britannis,
Quae Scoto dat frena truci, ferroque notatas
Perlegit exangues, Picto moriente, figuras.
Agmina quin etiam flauis obiecta Sicambris,
Quaeque domant Cattos, immansuetosque Che-
ruscos.
Huc omnes uertere minas, tutumque remotis
Excubiis Rhenum solo terrore relinquunt.
Vllane posteritas credet? Germania quondam
Illa ferex populis, quae uix instantibus olim
Principibus tota poterat cum mole teneri,
Iam sese placidam praebet Stiliconis habenis,
Vt nec praesidiis nudato limite tentet
Expositum calcare solum, nec transeat amnem,
Incustoditam metuens attingere ripam.
12 idem de bello Getico u. 418.
- - - - Legitque precantes
Auxilio, mensus numerum, qui congruus esset,
Nec grauis Italiae, formidandusue regenti.
1 §. XI. 1. clavdianvs de bello Getico u.
575. führet Stiliconem, wie er die Soldaten bey
Pollentia zum Treffen aufmuntert, also redend
ein:
Nunc nunc, o socii, temeratae sumite tandem
Italiae poenas. obsessi principis armis
Excusate nefas. deploratumque Timauo
Vulnus, & Alpinum gladiis abolete pudorem.
2 clavdianvs führet ihn de bello Geti-
co u.
557. 558. redend ein:
Fregi Alpes, galeisque Padum uictricibus hausi,
Quid restat nisi Roma mihi?
3 Diese Umstände erzehlet clavdianvs
de VI. cons. Honorii, u.
436. da er den Käiser erzeh-
lend einführet:
[Spaltenumbruch] Cuncta quidem centum nequeam perstringere
linguis,
Quae pro me, mundoque gerit: sed ab omni-
bus unum.
Si fama nondum patuit, te, Roma, docebo,
Subiectum nostris oculis, & cuius agendi
Spectator, uel caussa fuit, populator Achiuae,
Bistoniaeque plagae, crebris successibus amens.
Et ruptas animis spirans immanibus Alpes.
Iam Ligurum trepidis admouerat agmina muris,
Tutior auxilio brumae, quod gentibus illis
Frigore consuetis fauet inclementia coeli.
Meque minabatur calcato obsidere uallo,
Spem uano terrore fouens, si forte remotis
Praesidiis urgente metu, qua uellet obirem
Conditione fidem: nec me timor impulit ullut,
Hoc duce uenturo fretum, memoremque tuorum:
Roma ducum, quibus haud unquam uel morte
parata,
Foedus, lucis amor, pepigit dispendia famae.
Mox & per Latium stellarum more uidebam
Barbaricos ardere focos. iam classica primos
Excierant uigiles, gelida cum pulcer ab Arcte
Aduentat Stilico, medius sed clauserat hostis
Inter me socerumque uiam, pontemque tenebat,
Addua quo scissas spumosior incitat undas.
Quid faceret? differret iter? discrimina nullas
Nostra dabant adeunda moras, perrumperet
agmen?
Sed paucis comitatus erat. nam plurima retro,
Dum nobis properat succurrere, liquerat arma
Extera, uel nostras acies. hoc ille locutus
Ancipiti, longum socios, tardumque putauit
Expectasse manus, & nostra pericula tendit.
Posthabitis pulsare suis, mediumque per hostem
Flamatus uirtute pia, propriaeque salutis
Immemor, & stricto praesternens obuia ferre
Barbara fulmineo secuit tentoria cursu.

Er vergleicht ihn im folgenden mit dem durch
[Ende Spaltensatz]
die
U u 2

Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs.
wie es ſcheinet, die angraͤntzende Teutſche Voͤlcker, ſich nebſt den Gothen zugleich
regeten . Stilico eylete alſo zufoͤrderſt dahin, und war ſo gluͤcklich, daß
er das anglimmende Feuer gleich daͤmpffen und die Roͤmiſchen Truppen, ſo in
Raͤtien gelegen, nach Jtalien ziehen konte. Er entboth auch die, ſo in Gal-
lien ſtunden, dahin, wodurch aber der Rheinſtrohm gantz entbloͤſſet wurde ,
und nahm ferner einige von den Voͤlckern, mit denen er itzt in Raͤtien Vergleich
gemacht, in Roͤmiſche Dienſte 12.

XI. Alaricus war bereits, nach einigen gehabten Actionen 1, uͤber den PoTreffen bey
Pollentia.
A.
403.

gegangen 2, und drohete, Honorium zu Rauenna zu belagern, als Stilico
aus Raͤtien ankam. Der Poet ruͤhmet, daß, als er die Bruͤcke uͤber die Ad-
da
in der Gothen Gewalt gefunden, er im Geſichte der Feinde uͤber den Fluß
geſetzet 3. Da indeſſen von allen Seiten Roͤmiſche Truppen herzugeeylet, kam

es
[Beginn Spaltensatz] Venit & extremis legio praetenta Britannis,
Quae Scoto dat frena truci, ferroque notatas
Perlegit exangues, Picto moriente, figuras.
Agmina quin etiam flauis obiecta Sicambris,
Quaeque domant Cattos, immanſuetosque Che-
ruſcos.
Huc omnes uertere minas, tutumque remotis
Excubiis Rhenum ſolo terrore relinquunt.
Vllane poſteritas credet? Germania quondam
Illa ferex populis, quae uix inſtantibus olim
Principibus tota poterat cum mole teneri,
Iam ſeſe placidam praebet Stiliconis habenis,
Vt nec praeſidiis nudato limite tentet
Expoſitum calcare ſolum, nec tranſeat amnem,
Incuſtoditam metuens attingere ripam.
12 idem de bello Getico u. 418.
‒ ‒ ‒ ‒ Legitque precantes
Auxilio, menſus numerum, qui congruus eſſet,
Nec grauis Italiae, formidandusue regenti.
1 §. XI. 1. clavdianvs de bello Getico u.
575. fuͤhret Stiliconem, wie er die Soldaten bey
Pollentia zum Treffen aufmuntert, alſo redend
ein:
Nunc nunc, o ſocii, temeratae ſumite tandem
Italiae poenas. obſeſſi principis armis
Excuſate nefas. deploratumque Timauo
Vulnus, & Alpinum gladiis abolete pudorem.
2 clavdianvs fuͤhret ihn de bello Geti-
co u.
557. 558. redend ein:
Fregi Alpes, galeisque Padum uictricibus hauſi,
Quid reſtat niſi Roma mihi?
3 Dieſe Umſtaͤnde erzehlet clavdianvs
de VI. conſ. Honorii, u.
436. da er den Kaͤiſer erzeh-
lend einfuͤhret:
[Spaltenumbruch] Cuncta quidem centum nequeam perſtringere
linguis,
Quae pro me, mundoque gerit: ſed ab omni-
bus unum.
Si fama nondum patuit, te, Roma, docebo,
Subiectum noſtris oculis, & cuius agendi
Spectator, uel cauſſa fuit, populator Achiuae,
Biſtoniaeque plagae, crebris ſucceſſibus amens.
Et ruptas animis ſpirans immanibus Alpes.
Iam Ligurum trepidis admouerat agmina muris,
Tutior auxilio brumae, quod gentibus illis
Frigore conſuetis fauet inclementia coeli.
Meque minabatur calcato obſidere uallo,
Spem uano terrore fouens, ſi forte remotis
Praeſidiis urgente metu, qua uellet obirem
Conditione fidem: nec me timor impulit ullut,
Hoc duce uenturo fretum, memoremque tuorum:
Roma ducum, quibus haud unquam uel morte
parata,
Foedus, lucis amor, pepigit diſpendia famae.
Mox & per Latium ſtellarum more uidebam
Barbaricos ardere focos. iam claſſica primos
Excierant uigiles, gelida cum pulcer ab Arcte
Aduentat Stilico, medius ſed clauſerat hoſtis
Inter me ſocerumque uiam, pontemque tenebat,
Addua quo ſciſſas ſpumoſior incitat undas.
Quid faceret? differret iter? diſcrimina nullas
Noſtra dabant adeunda moras, perrumperet
agmen?
Sed paucis comitatus erat. nam plurima retro,
Dum nobis properat ſuccurrere, liquerat arma
Extera, uel noſtras acies. hoc ille locutus
Ancipiti, longum ſocios, tardumque putauit
Expectaſſe manus, & noſtra pericula tendit.
Poſthabitis pulſare ſuis, mediumque per hoſtem
Flamatus uirtute pia, propriaeque ſalutis
Immemor, & ſtricto praeſternens obuia ferre
Barbara fulmineo ſecuit tentoria curſu.

Er vergleicht ihn im folgenden mit dem durch
[Ende Spaltensatz]
die
U u 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0373" n="339"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Vandali&#x017F;chen, Svevi&#x017F;chen &#xA75B;c. Reichs.</hi></fw><lb/>
wie es &#x017F;cheinet, die angra&#x0364;ntzende Teut&#x017F;che Vo&#x0364;lcker, &#x017F;ich neb&#x017F;t den Gothen zugleich<lb/>
regeten <note xml:id="FN372_09_02" prev="#FN372_09_01" place="foot" n="9"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note>. <hi rendition="#aq">Stilico</hi> eylete al&#x017F;o zufo&#x0364;rder&#x017F;t dahin, und war &#x017F;o glu&#x0364;cklich, daß<lb/>
er das anglimmende Feuer gleich da&#x0364;mpffen <note xml:id="FN372_10_02" prev="#FN372_10_01" place="foot" n="10"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der vorherigen Seite.</note> und die Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Truppen, &#x017F;o in<lb/>
Ra&#x0364;tien gelegen, nach Jtalien ziehen konte. Er entboth auch die, &#x017F;o in Gal-<lb/>
lien &#x017F;tunden, dahin, wodurch aber der Rhein&#x017F;trohm gantz entblo&#x0364;&#x017F;&#x017F;et wurde <note xml:id="FN372_11_02" prev="#FN372_11_01" place="foot" n="11"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Venit &amp; extremis legio praetenta Britannis,<lb/>
Quae Scoto dat frena truci, ferroque notatas<lb/>
Perlegit exangues, Picto moriente, figuras.<lb/>
Agmina quin etiam flauis obiecta Sicambris,<lb/>
Quaeque domant Cattos, imman&#x017F;uetosque Che-<lb/><hi rendition="#et">ru&#x017F;cos.</hi><lb/>
Huc omnes uertere minas, tutumque remotis<lb/>
Excubiis Rhenum &#x017F;olo terrore relinquunt.<lb/>
Vllane po&#x017F;teritas credet? Germania quondam<lb/>
Illa ferex populis, quae uix in&#x017F;tantibus olim<lb/>
Principibus tota poterat cum mole teneri,<lb/>
Iam &#x017F;e&#x017F;e placidam praebet Stiliconis habenis,<lb/>
Vt nec prae&#x017F;idiis nudato limite tentet<lb/>
Expo&#x017F;itum calcare &#x017F;olum, nec tran&#x017F;eat amnem,<lb/>
Incu&#x017F;toditam metuens attingere ripam.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>,<lb/>
und nahm ferner einige von den Vo&#x0364;lckern, mit denen er itzt in Ra&#x0364;tien Vergleich<lb/>
gemacht, in Ro&#x0364;mi&#x017F;che Dien&#x017F;te <note place="foot" n="12"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> de bello Getico u. 418.<lb/>
&#x2012; &#x2012; &#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Legitque precantes<lb/>
Auxilio, men&#x017F;us numerum, qui congruus e&#x017F;&#x017F;et,<lb/>
Nec grauis Italiae, formidandusue regenti.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XI. Alaricus</hi> war bereits, nach einigen gehabten Actionen <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi> de bello Getico u.</hi><lb/>
575. fu&#x0364;hret <hi rendition="#aq">Stiliconem,</hi> wie er die Soldaten bey<lb/><hi rendition="#aq">Pollentia</hi> zum Treffen aufmuntert, al&#x017F;o redend<lb/>
ein:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Nunc nunc, o &#x017F;ocii, temeratae &#x017F;umite tandem<lb/>
Italiae poenas. ob&#x017F;e&#x017F;&#x017F;i principis armis<lb/>
Excu&#x017F;ate nefas. deploratumque Timauo<lb/>
Vulnus, &amp; Alpinum gladiis abolete pudorem.</hi></hi></note>, u&#x0364;ber den <hi rendition="#aq">Po</hi><note place="right">Treffen bey<lb/><hi rendition="#aq">Pollentia.<lb/>
A.</hi> 403.</note><lb/>
gegangen <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi></hi> fu&#x0364;hret ihn <hi rendition="#aq">de bello Geti-<lb/>
co u.</hi> 557. 558. redend ein:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Fregi Alpes, galeisque Padum uictricibus hau&#x017F;i,<lb/>
Quid re&#x017F;tat ni&#x017F;i Roma mihi?</hi></hi></note>, und drohete, <hi rendition="#aq">Honorium</hi> zu <hi rendition="#aq">Rauenna</hi> zu belagern, als <hi rendition="#aq">Stilico</hi><lb/>
aus Ra&#x0364;tien ankam. Der Poet ru&#x0364;hmet, daß, als er die Bru&#x0364;cke u&#x0364;ber die <hi rendition="#aq">Ad-<lb/>
da</hi> in der Gothen Gewalt gefunden, er im Ge&#x017F;ichte der Feinde u&#x0364;ber den Fluß<lb/>
ge&#x017F;etzet <note xml:id="FN373_03_01" next="#FN373_03_02" place="foot" n="3">Die&#x017F;e Um&#x017F;ta&#x0364;nde erzehlet <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi><lb/>
de VI. con&#x017F;. Honorii, u.</hi> 436. da er den Ka&#x0364;i&#x017F;er erzeh-<lb/>
lend einfu&#x0364;hret:<lb/><cb/> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Cuncta quidem centum nequeam per&#x017F;tringere<lb/><hi rendition="#et">linguis,</hi><lb/>
Quae pro me, mundoque gerit: &#x017F;ed ab omni-<lb/><hi rendition="#et">bus unum.</hi><lb/>
Si fama nondum patuit, te, Roma, docebo,<lb/>
Subiectum no&#x017F;tris oculis, &amp; cuius agendi<lb/>
Spectator, uel cau&#x017F;&#x017F;a fuit, populator Achiuae,<lb/>
Bi&#x017F;toniaeque plagae, crebris &#x017F;ucce&#x017F;&#x017F;ibus amens.<lb/>
Et ruptas animis &#x017F;pirans immanibus Alpes.<lb/>
Iam Ligurum trepidis admouerat agmina muris,<lb/>
Tutior auxilio brumae, quod gentibus illis<lb/>
Frigore con&#x017F;uetis fauet inclementia coeli.<lb/>
Meque minabatur calcato ob&#x017F;idere uallo,<lb/>
Spem uano terrore fouens, &#x017F;i forte remotis<lb/>
Prae&#x017F;idiis urgente metu, qua uellet obirem<lb/>
Conditione fidem: nec me timor impulit ullut,<lb/>
Hoc duce uenturo fretum, memoremque tuorum:<lb/>
Roma ducum, quibus haud unquam uel morte<lb/><hi rendition="#et">parata,</hi><lb/>
Foedus, lucis amor, pepigit di&#x017F;pendia famae.<lb/>
Mox &amp; per Latium &#x017F;tellarum more uidebam<lb/>
Barbaricos ardere focos. iam cla&#x017F;&#x017F;ica primos<lb/>
Excierant uigiles, gelida cum pulcer ab Arcte<lb/>
Aduentat Stilico, medius &#x017F;ed clau&#x017F;erat ho&#x017F;tis<lb/>
Inter me &#x017F;ocerumque uiam, pontemque tenebat,<lb/>
Addua quo &#x017F;ci&#x017F;&#x017F;as &#x017F;pumo&#x017F;ior incitat undas.<lb/>
Quid faceret? differret iter? di&#x017F;crimina nullas<lb/>
No&#x017F;tra dabant adeunda moras, perrumperet<lb/><hi rendition="#et">agmen?</hi><lb/>
Sed paucis comitatus erat. nam plurima retro,<lb/>
Dum nobis properat &#x017F;uccurrere, liquerat arma<lb/>
Extera, uel no&#x017F;tras acies. hoc ille locutus<lb/>
Ancipiti, longum &#x017F;ocios, tardumque putauit<lb/>
Expecta&#x017F;&#x017F;e manus, &amp; no&#x017F;tra pericula tendit.<lb/>
Po&#x017F;thabitis pul&#x017F;are &#x017F;uis, mediumque per ho&#x017F;tem<lb/>
Flamatus uirtute pia, propriaeque &#x017F;alutis<lb/>
Immemor, &amp; &#x017F;tricto prae&#x017F;ternens obuia ferre<lb/>
Barbara fulmineo &#x017F;ecuit tentoria cur&#x017F;u.</hi></hi><lb/>
Er vergleicht ihn im folgenden mit dem durch<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">die</fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">U u 2</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>. Da inde&#x017F;&#x017F;en von allen Seiten Ro&#x0364;mi&#x017F;che Truppen herzugeeylet, kam<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">es</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[339/0373] Vandaliſchen, Sveviſchen ꝛc. Reichs. wie es ſcheinet, die angraͤntzende Teutſche Voͤlcker, ſich nebſt den Gothen zugleich regeten 9. Stilico eylete alſo zufoͤrderſt dahin, und war ſo gluͤcklich, daß er das anglimmende Feuer gleich daͤmpffen 10 und die Roͤmiſchen Truppen, ſo in Raͤtien gelegen, nach Jtalien ziehen konte. Er entboth auch die, ſo in Gal- lien ſtunden, dahin, wodurch aber der Rheinſtrohm gantz entbloͤſſet wurde 11, und nahm ferner einige von den Voͤlckern, mit denen er itzt in Raͤtien Vergleich gemacht, in Roͤmiſche Dienſte 12. XI. Alaricus war bereits, nach einigen gehabten Actionen 1, uͤber den Po gegangen 2, und drohete, Honorium zu Rauenna zu belagern, als Stilico aus Raͤtien ankam. Der Poet ruͤhmet, daß, als er die Bruͤcke uͤber die Ad- da in der Gothen Gewalt gefunden, er im Geſichte der Feinde uͤber den Fluß geſetzet 3. Da indeſſen von allen Seiten Roͤmiſche Truppen herzugeeylet, kam es Treffen bey Pollentia. A. 403. 9 10 11 Venit & extremis legio praetenta Britannis, Quae Scoto dat frena truci, ferroque notatas Perlegit exangues, Picto moriente, figuras. Agmina quin etiam flauis obiecta Sicambris, Quaeque domant Cattos, immanſuetosque Che- ruſcos. Huc omnes uertere minas, tutumque remotis Excubiis Rhenum ſolo terrore relinquunt. Vllane poſteritas credet? Germania quondam Illa ferex populis, quae uix inſtantibus olim Principibus tota poterat cum mole teneri, Iam ſeſe placidam praebet Stiliconis habenis, Vt nec praeſidiis nudato limite tentet Expoſitum calcare ſolum, nec tranſeat amnem, Incuſtoditam metuens attingere ripam. 12 idem de bello Getico u. 418. ‒ ‒ ‒ ‒ Legitque precantes Auxilio, menſus numerum, qui congruus eſſet, Nec grauis Italiae, formidandusue regenti. 1 §. XI. 1. clavdianvs de bello Getico u. 575. fuͤhret Stiliconem, wie er die Soldaten bey Pollentia zum Treffen aufmuntert, alſo redend ein: Nunc nunc, o ſocii, temeratae ſumite tandem Italiae poenas. obſeſſi principis armis Excuſate nefas. deploratumque Timauo Vulnus, & Alpinum gladiis abolete pudorem. 2 clavdianvs fuͤhret ihn de bello Geti- co u. 557. 558. redend ein: Fregi Alpes, galeisque Padum uictricibus hauſi, Quid reſtat niſi Roma mihi? 3 Dieſe Umſtaͤnde erzehlet clavdianvs de VI. conſ. Honorii, u. 436. da er den Kaͤiſer erzeh- lend einfuͤhret: Cuncta quidem centum nequeam perſtringere linguis, Quae pro me, mundoque gerit: ſed ab omni- bus unum. Si fama nondum patuit, te, Roma, docebo, Subiectum noſtris oculis, & cuius agendi Spectator, uel cauſſa fuit, populator Achiuae, Biſtoniaeque plagae, crebris ſucceſſibus amens. Et ruptas animis ſpirans immanibus Alpes. Iam Ligurum trepidis admouerat agmina muris, Tutior auxilio brumae, quod gentibus illis Frigore conſuetis fauet inclementia coeli. Meque minabatur calcato obſidere uallo, Spem uano terrore fouens, ſi forte remotis Praeſidiis urgente metu, qua uellet obirem Conditione fidem: nec me timor impulit ullut, Hoc duce uenturo fretum, memoremque tuorum: Roma ducum, quibus haud unquam uel morte parata, Foedus, lucis amor, pepigit diſpendia famae. Mox & per Latium ſtellarum more uidebam Barbaricos ardere focos. iam claſſica primos Excierant uigiles, gelida cum pulcer ab Arcte Aduentat Stilico, medius ſed clauſerat hoſtis Inter me ſocerumque uiam, pontemque tenebat, Addua quo ſciſſas ſpumoſior incitat undas. Quid faceret? differret iter? diſcrimina nullas Noſtra dabant adeunda moras, perrumperet agmen? Sed paucis comitatus erat. nam plurima retro, Dum nobis properat ſuccurrere, liquerat arma Extera, uel noſtras acies. hoc ille locutus Ancipiti, longum ſocios, tardumque putauit Expectaſſe manus, & noſtra pericula tendit. Poſthabitis pulſare ſuis, mediumque per hoſtem Flamatus uirtute pia, propriaeque ſalutis Immemor, & ſtricto praeſternens obuia ferre Barbara fulmineo ſecuit tentoria curſu. Er vergleicht ihn im folgenden mit dem durch die U u 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/373
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 339. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/373>, abgerufen am 16.07.2024.