Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung der Gothischen,
Fraiuta ge-
schlagen; bleibt
im Treffen ge-
gen die Hunnen.
S. Euphemiae güttlichen Vergleich traff, vermöge dessen, unter andern Pun-
oten, ihm das Commando sowohl bey der Römischen Armee, als bey den
Gothischen Truppen überlassen ward 2. Gaina kam darauf nach Constanti-
nopel, da er mit dem damahligen Bischoff, Iohanne Chrysostomo, Händel
kriegte. Er war den Arianern beygethan, und in seiner Religion eifrig, pfleg-
te auch Nilo, einem Jünger Chrysostomi, die Zweifel, und Beweiß-Sprü-
che der Arianer fleißig fürzulegen, als wir aus Nili Antworten sehen 3: die
aber so beschaffen sind, daß man sich mehr wundern muß, wie Gaina derglei-
chen Schreibart vertragen können, als warum er nicht überzeuget worden4.
Er wollte eine Kirche in Constantinopel für die Arianer haben: dagegen sich
Chrysostomus tapffer wiedersetzte 5. Gaina zerfiel indessen aufs neue mit dem
Käiser, entweder, weil seine ungemessene Begierden zu weit giengen, oder, weil
der Hof, welcher, vermöge socratis Erzehlung 6, von Anfang nicht mochte
Sinnes gewesen seyn, alles was zu Chalcedon versprochen worden, zu halten,
dazu Anlaß gegeben. Gaina machte so gar einen Anschlag Constantinopel zu
überrumpeln: derselbe ward aber entdecket, und die Gothen, so in grosser Men-
ge 7 in der Stadt waren, alle überfallen, und ermordet. Etliche tausend
flüchteten in die Kirche, so sie zu Constantinopel hatten 8; fanden aber
keine Sicherheit. Der Käiser ließ die Kirche in Brand stecken, und sie ver-
9

2 [Beginn Spaltensatz] theodoretvs L. V. c. 32. p. 744. A.
conf. tillemont. in Arcad. art. XVIII.
3 nilvs L. I. epist. 70. 79. 114. 116. 205. 206.
286.
4 Gleich in dem ersten Briefe schreibet ihm
nilvs ep. 70. Erat itaque mihi in animo, pro-
posito ex prouerhiis dubio respondere; uerumta-
men cum tu inepta, ac sine ratione praeceptione,
Arianorum ictibus, ueluti ueterno confixus sis,
motum calami repressi, ad illud solum cohortans,
si id patienter sustinueris, ut saltem nunc euan-
gelistarum, & apostolorum praedicationem ad-
mittas, quam uenenatorum serpentium pestilenti-
orum Arianorum. Attamen certo scio, nulli fu-
turum utilitati, qui in aures demortuas uerba pro-
fundit.
Einen andern Brief (ep. 114.) fängt er
an: Rursus magnus copiarum ductor per litteras
ad nos uenit, arma cerea obiiciens, non quae ex
se ipso possideat, sed aliunde opprobriose suscipiens.
5 v. theodoreti hist. ecclesiast. Lib. V.
c. 32. & sozomeni Lib. VIII. c.
4.
6 S. die 2. Note beym vorhergehenden §.
7 socrates Lib. VI. cap. 6. p. 711. E.
Itaque Constantinopolis, propter infinitas harba-
rorum copias, quae illam occupabant, barbara
[Spaltenumbruch] fere facta est: eiusque ciues & incolae captiuo-
rum loco habiti.
8 zosimvs Lib. V. c. 19. gedencket nur über-
haupt einer Christlichen Kirchen. In hunc modum
urbe periculo liberata, intercepti ab urbanis bar-
bari, Christianorum ecclesiam, palatio proximam,
occuparunt: asylum hoc saluti suae tuendae quae-
rentes. Eos imperator hoc ipso in loco iubet in-
tersici; quem eis ad euitandam facinorum ad-
missorum iustissimam poenam non satis idoneum
esse uellet. Haec praecipiente principe, nemo ta-
men eis inferre manum audebat, & ex asylis ipsos
extrahere, quod uererentur, ne barbari desensio-
nem pararent. Quapropter uisum est demoliri
tectum, quod mensae sacrarii impositum est: ut,
quibus hoc datum esset negotii, ligna in eos ac-
censa deiicerent, idque continuo factitantes, ad
internecionem omnes exurerent.
socrates

aber nennet eine Kirche der Gothen Lib. VI. c. 6.
p. 712. Milites cum barbaris intra portas, pro-
pe ecclesiam Gothorum
(ibi enim barbari, qui in
urbe remanserant, erant in unum collecti
) manu
confligunt, ecclesiam incendunt, permultos eorum
trucidant.
9 zosimvs Lib. V. c. 20. Fraiutum du-
cem eligunt, natione quidem illum barbarum, sed
caetera Graecum, non indole duntaxat & mori-

[Ende Spaltensatz]
bus,

Achtes Buch. Stifftung der Gothiſchen,
Fraiuta ge-
ſchlagẽ; bleibt
im Treffen ge-
gen die Hunnẽ.
S. Euphemiae guͤttlichen Vergleich traff, vermoͤge deſſen, unter andern Pun-
oten, ihm das Commando ſowohl bey der Roͤmiſchen Armee, als bey den
Gothiſchen Truppen uͤberlaſſen ward 2. Gaina kam darauf nach Conſtanti-
nopel, da er mit dem damahligen Biſchoff, Iohanne Chryſoſtomo, Haͤndel
kriegte. Er war den Arianern beygethan, und in ſeiner Religion eifrig, pfleg-
te auch Nilo, einem Juͤnger Chryſoſtomi, die Zweifel, und Beweiß-Spruͤ-
che der Arianer fleißig fuͤrzulegen, als wir aus Nili Antworten ſehen 3: die
aber ſo beſchaffen ſind, daß man ſich mehr wundern muß, wie Gaina derglei-
chen Schreibart vertragen koͤnnen, als warum er nicht uͤberzeuget worden4.
Er wollte eine Kirche in Conſtantinopel fuͤr die Arianer haben: dagegen ſich
Chryſoſtomus tapffer wiederſetzte 5. Gaina zerfiel indeſſen aufs neue mit dem
Kaͤiſer, entweder, weil ſeine ungemeſſene Begierden zu weit giengen, oder, weil
der Hof, welcher, vermoͤge socratis Erzehlung 6, von Anfang nicht mochte
Sinnes geweſen ſeyn, alles was zu Chalcedon verſprochen worden, zu halten,
dazu Anlaß gegeben. Gaina machte ſo gar einen Anſchlag Conſtantinopel zu
uͤberrumpeln: derſelbe ward aber entdecket, und die Gothen, ſo in groſſer Men-
ge 7 in der Stadt waren, alle uͤberfallen, und ermordet. Etliche tauſend
fluͤchteten in die Kirche, ſo ſie zu Conſtantinopel hatten 8; fanden aber
keine Sicherheit. Der Kaͤiſer ließ die Kirche in Brand ſtecken, und ſie ver-
9

2 [Beginn Spaltensatz] theodoretvs L. V. c. 32. p. 744. A.
conf. tillemont. in Arcad. art. XVIII.
3 nilvs L. I. epiſt. 70. 79. 114. 116. 205. 206.
286.
4 Gleich in dem erſten Briefe ſchreibet ihm
nilvs ep. 70. Erat itaque mihi in animo, pro-
poſito ex prouerhiis dubio reſpondere; uerumta-
men cum tu inepta, ac ſine ratione praeceptione,
Arianorum ictibus, ueluti ueterno confixus ſis,
motum calami repreſſi, ad illud ſolum cohortans,
ſi id patienter ſuſtinueris, ut ſaltem nunc euan-
geliſtarum, & apoſtolorum praedicationem ad-
mittas, quam uenenatorum ſerpentium peſtilenti-
orum Arianorum. Attamen certo ſcio, nulli fu-
turum utilitati, qui in aures demortuas uerba pro-
fundit.
Einen andern Brief (ep. 114.) faͤngt er
an: Rurſus magnus copiarum ductor per litteras
ad nos uenit, arma cerea obiiciens, non quae ex
ſe ipſo poſſideat, ſed aliunde opprobrioſe ſuſcipiens.
5 v. theodoreti hiſt. eccleſiaſt. Lib. V.
c. 32. & sozomeni Lib. VIII. c.
4.
6 S. die 2. Note beym vorhergehenden §.
7 socrates Lib. VI. cap. 6. p. 711. E.
Itaque Conſtantinopolis, propter infinitas harba-
rorum copias, quae illam occupabant, barbara
[Spaltenumbruch] fere facta eſt: eiusque ciues & incolae captiuo-
rum loco habiti.
8 zosimvs Lib. V. c. 19. gedencket nur uͤber-
haupt einer Chriſtlichen Kirchen. In hunc modum
urbe periculo liberata, intercepti ab urbanis bar-
bari, Chriſtianorum eccleſiam, palatio proximam,
occuparunt: aſylum hoc ſaluti ſuae tuendae quae-
rentes. Eos imperator hoc ipſo in loco iubet in-
terſici; quem eis ad euitandam facinorum ad-
miſſorum iuſtiſſimam poenam non ſatis idoneum
eſſe uellet. Haec praecipiente principe, nemo ta-
men eis inferre manum audebat, & ex aſylis ipſos
extrahere, quod uererentur, ne barbari deſenſio-
nem pararent. Quapropter uiſum eſt demoliri
tectum, quod menſae ſacrarii impoſitum eſt: ut,
quibus hoc datum eſſet negotii, ligna in eos ac-
cenſa deiicerent, idque continuo factitantes, ad
internecionem omnes exurerent.
socrates

aber nennet eine Kirche der Gothen Lib. VI. c. 6.
p. 712. Milites cum barbaris intra portas, pro-
pe eccleſiam Gothorum
(ibi enim barbari, qui in
urbe remanſerant, erant in unum collecti
) manu
confligunt, eccleſiam incendunt, permultos eorum
trucidant.
9 zosimvs Lib. V. c. 20. Fraiutum du-
cem eligunt, natione quidem illum barbarum, ſed
caetera Graecum, non indole duntaxat & mori-

[Ende Spaltensatz]
bus,
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0370" n="336"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung der Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Fraiuta</hi> ge-<lb/>
&#x017F;chlage&#x0303;; bleibt<lb/>
im Treffen ge-<lb/>
gen die Hunne&#x0303;.</note><hi rendition="#aq">S. Euphemiae</hi> gu&#x0364;ttlichen Vergleich traff, vermo&#x0364;ge de&#x017F;&#x017F;en, unter andern Pun-<lb/>
oten, ihm das Commando &#x017F;owohl bey der Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Armee, als bey den<lb/>
Gothi&#x017F;chen Truppen u&#x0364;berla&#x017F;&#x017F;en ward <note place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theodoretvs</hi></hi> L. V. c. 32. p. 744. A.<lb/>
conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont.</hi></hi> in Arcad. art. XVIII.</hi></note>. <hi rendition="#aq">Gaina</hi> kam darauf nach Con&#x017F;tanti-<lb/>
nopel, da er mit dem damahligen Bi&#x017F;choff, <hi rendition="#aq">Iohanne Chry&#x017F;o&#x017F;tomo,</hi> Ha&#x0364;ndel<lb/>
kriegte. Er war den Arianern beygethan, und in &#x017F;einer Religion eifrig, pfleg-<lb/>
te auch <hi rendition="#aq">Nilo,</hi> einem Ju&#x0364;nger <hi rendition="#aq">Chry&#x017F;o&#x017F;tomi,</hi> die Zweifel, und Beweiß-Spru&#x0364;-<lb/>
che der Arianer fleißig fu&#x0364;rzulegen, als wir aus <hi rendition="#aq">Nili</hi> Antworten &#x017F;ehen <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">nilvs</hi></hi> L. I. epi&#x017F;t.</hi> 70. 79. 114. 116. 205. 206.<lb/>
286.</note>: die<lb/>
aber &#x017F;o be&#x017F;chaffen &#x017F;ind, daß man &#x017F;ich mehr wundern muß, wie <hi rendition="#aq">Gaina</hi> derglei-<lb/>
chen Schreibart vertragen ko&#x0364;nnen, als warum er nicht u&#x0364;berzeuget worden<note place="foot" n="4">Gleich in dem er&#x017F;ten Briefe &#x017F;chreibet ihm<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">nilvs</hi></hi> ep. 70. <hi rendition="#i">Erat itaque mihi in animo, pro-<lb/>
po&#x017F;ito ex prouerhiis dubio re&#x017F;pondere; uerumta-<lb/>
men cum tu inepta, ac &#x017F;ine ratione praeceptione,<lb/>
Arianorum ictibus, ueluti ueterno confixus &#x017F;is,<lb/>
motum calami repre&#x017F;&#x017F;i, ad illud &#x017F;olum cohortans,<lb/>
&#x017F;i id patienter &#x017F;u&#x017F;tinueris, ut &#x017F;altem nunc euan-<lb/>
geli&#x017F;tarum, &amp; apo&#x017F;tolorum praedicationem ad-<lb/>
mittas, quam uenenatorum &#x017F;erpentium pe&#x017F;tilenti-<lb/>
orum Arianorum. Attamen certo &#x017F;cio, nulli fu-<lb/>
turum utilitati, qui in aures demortuas uerba pro-<lb/>
fundit.</hi></hi> Einen andern Brief (<hi rendition="#aq">ep.</hi> 114.) fa&#x0364;ngt er<lb/>
an: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Rur&#x017F;us magnus copiarum ductor per litteras<lb/>
ad nos uenit, arma cerea obiiciens, non quae ex<lb/>
&#x017F;e ip&#x017F;o po&#x017F;&#x017F;ideat, &#x017F;ed aliunde opprobrio&#x017F;e &#x017F;u&#x017F;cipiens.</hi></hi></note>.<lb/>
Er wollte eine Kirche in Con&#x017F;tantinopel fu&#x0364;r die Arianer haben: dagegen &#x017F;ich<lb/><hi rendition="#aq">Chry&#x017F;o&#x017F;tomus</hi> tapffer wieder&#x017F;etzte <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">v. theodoreti</hi></hi> hi&#x017F;t. eccle&#x017F;ia&#x017F;t. Lib. V.<lb/>
c. 32. &amp; <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">sozomeni</hi></hi> Lib. VIII. c.</hi> 4.</note>. <hi rendition="#aq">Gaina</hi> zerfiel inde&#x017F;&#x017F;en aufs neue mit dem<lb/>
Ka&#x0364;i&#x017F;er, entweder, weil &#x017F;eine ungeme&#x017F;&#x017F;ene Begierden zu weit giengen, oder, weil<lb/>
der Hof, welcher, vermo&#x0364;ge <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socratis</hi></hi></hi> Erzehlung <note place="foot" n="6">S. die 2. Note beym vorhergehenden §.</note>, von Anfang nicht mochte<lb/>
Sinnes gewe&#x017F;en &#x017F;eyn, alles was zu Chalcedon ver&#x017F;prochen worden, zu halten,<lb/>
dazu Anlaß gegeben. <hi rendition="#aq">Gaina</hi> machte &#x017F;o gar einen An&#x017F;chlag Con&#x017F;tantinopel zu<lb/>
u&#x0364;berrumpeln: der&#x017F;elbe ward aber entdecket, und die Gothen, &#x017F;o in gro&#x017F;&#x017F;er Men-<lb/>
ge <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi> Lib. VI. cap. 6. p. 711. E.<lb/><hi rendition="#i">Itaque Con&#x017F;tantinopolis, propter infinitas harba-<lb/>
rorum copias, quae illam occupabant, barbara<lb/><cb/>
fere facta e&#x017F;t: eiusque ciues &amp; incolae captiuo-<lb/>
rum loco habiti.</hi></hi></note> in der Stadt waren, alle u&#x0364;berfallen, und ermordet. Etliche tau&#x017F;end<lb/>
flu&#x0364;chteten in die Kirche, &#x017F;o &#x017F;ie zu Con&#x017F;tantinopel hatten <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> Lib. V. c.</hi> 19. gedencket nur u&#x0364;ber-<lb/>
haupt einer Chri&#x017F;tlichen Kirchen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">In hunc modum<lb/>
urbe periculo liberata, intercepti ab urbanis bar-<lb/>
bari, Chri&#x017F;tianorum eccle&#x017F;iam, palatio proximam,<lb/>
occuparunt: a&#x017F;ylum hoc &#x017F;aluti &#x017F;uae tuendae quae-<lb/>
rentes. Eos imperator hoc ip&#x017F;o in loco iubet in-<lb/>
ter&#x017F;ici; quem eis ad euitandam facinorum ad-<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;orum iu&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imam poenam non &#x017F;atis idoneum<lb/>
e&#x017F;&#x017F;e uellet. Haec praecipiente principe, nemo ta-<lb/>
men eis inferre manum audebat, &amp; ex a&#x017F;ylis ip&#x017F;os<lb/>
extrahere, quod uererentur, ne barbari de&#x017F;en&#x017F;io-<lb/>
nem pararent. Quapropter ui&#x017F;um e&#x017F;t demoliri<lb/>
tectum, quod men&#x017F;ae &#x017F;acrarii impo&#x017F;itum e&#x017F;t: ut,<lb/>
quibus hoc datum e&#x017F;&#x017F;et negotii, ligna in eos ac-<lb/>
cen&#x017F;a deiicerent, idque continuo factitantes, ad<lb/>
internecionem omnes exurerent.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">socrates</hi></hi></hi><lb/>
aber nennet eine Kirche der Gothen <hi rendition="#aq">Lib. VI. c. 6.<lb/>
p. 712. <hi rendition="#i">Milites cum barbaris intra portas, pro-<lb/>
pe eccle&#x017F;iam Gothorum</hi> (<hi rendition="#i">ibi enim barbari, qui in<lb/>
urbe reman&#x017F;erant, erant in unum collecti</hi>) <hi rendition="#i">manu<lb/>
confligunt, eccle&#x017F;iam incendunt, permultos eorum<lb/>
trucidant.</hi></hi></note>; fanden aber<lb/>
keine Sicherheit. Der Ka&#x0364;i&#x017F;er ließ die Kirche in Brand &#x017F;tecken, und &#x017F;ie ver-<lb/><note xml:id="FN370_09_01" next="#FN370_09_02" place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> Lib. V. c. 20. <hi rendition="#i">Fraiutum du-<lb/>
cem eligunt, natione quidem illum barbarum, &#x017F;ed<lb/>
caetera Graecum, non indole duntaxat &amp; mori-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">bus,</hi></hi></fw><cb type="end"/><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[336/0370] Achtes Buch. Stifftung der Gothiſchen, S. Euphemiae guͤttlichen Vergleich traff, vermoͤge deſſen, unter andern Pun- oten, ihm das Commando ſowohl bey der Roͤmiſchen Armee, als bey den Gothiſchen Truppen uͤberlaſſen ward 2. Gaina kam darauf nach Conſtanti- nopel, da er mit dem damahligen Biſchoff, Iohanne Chryſoſtomo, Haͤndel kriegte. Er war den Arianern beygethan, und in ſeiner Religion eifrig, pfleg- te auch Nilo, einem Juͤnger Chryſoſtomi, die Zweifel, und Beweiß-Spruͤ- che der Arianer fleißig fuͤrzulegen, als wir aus Nili Antworten ſehen 3: die aber ſo beſchaffen ſind, daß man ſich mehr wundern muß, wie Gaina derglei- chen Schreibart vertragen koͤnnen, als warum er nicht uͤberzeuget worden 4. Er wollte eine Kirche in Conſtantinopel fuͤr die Arianer haben: dagegen ſich Chryſoſtomus tapffer wiederſetzte 5. Gaina zerfiel indeſſen aufs neue mit dem Kaͤiſer, entweder, weil ſeine ungemeſſene Begierden zu weit giengen, oder, weil der Hof, welcher, vermoͤge socratis Erzehlung 6, von Anfang nicht mochte Sinnes geweſen ſeyn, alles was zu Chalcedon verſprochen worden, zu halten, dazu Anlaß gegeben. Gaina machte ſo gar einen Anſchlag Conſtantinopel zu uͤberrumpeln: derſelbe ward aber entdecket, und die Gothen, ſo in groſſer Men- ge 7 in der Stadt waren, alle uͤberfallen, und ermordet. Etliche tauſend fluͤchteten in die Kirche, ſo ſie zu Conſtantinopel hatten 8; fanden aber keine Sicherheit. Der Kaͤiſer ließ die Kirche in Brand ſtecken, und ſie ver- 9 Fraiuta ge- ſchlagẽ; bleibt im Treffen ge- gen die Hunnẽ. 2 theodoretvs L. V. c. 32. p. 744. A. conf. tillemont. in Arcad. art. XVIII. 3 nilvs L. I. epiſt. 70. 79. 114. 116. 205. 206. 286. 4 Gleich in dem erſten Briefe ſchreibet ihm nilvs ep. 70. Erat itaque mihi in animo, pro- poſito ex prouerhiis dubio reſpondere; uerumta- men cum tu inepta, ac ſine ratione praeceptione, Arianorum ictibus, ueluti ueterno confixus ſis, motum calami repreſſi, ad illud ſolum cohortans, ſi id patienter ſuſtinueris, ut ſaltem nunc euan- geliſtarum, & apoſtolorum praedicationem ad- mittas, quam uenenatorum ſerpentium peſtilenti- orum Arianorum. Attamen certo ſcio, nulli fu- turum utilitati, qui in aures demortuas uerba pro- fundit. Einen andern Brief (ep. 114.) faͤngt er an: Rurſus magnus copiarum ductor per litteras ad nos uenit, arma cerea obiiciens, non quae ex ſe ipſo poſſideat, ſed aliunde opprobrioſe ſuſcipiens. 5 v. theodoreti hiſt. eccleſiaſt. Lib. V. c. 32. & sozomeni Lib. VIII. c. 4. 6 S. die 2. Note beym vorhergehenden §. 7 socrates Lib. VI. cap. 6. p. 711. E. Itaque Conſtantinopolis, propter infinitas harba- rorum copias, quae illam occupabant, barbara fere facta eſt: eiusque ciues & incolae captiuo- rum loco habiti. 8 zosimvs Lib. V. c. 19. gedencket nur uͤber- haupt einer Chriſtlichen Kirchen. In hunc modum urbe periculo liberata, intercepti ab urbanis bar- bari, Chriſtianorum eccleſiam, palatio proximam, occuparunt: aſylum hoc ſaluti ſuae tuendae quae- rentes. Eos imperator hoc ipſo in loco iubet in- terſici; quem eis ad euitandam facinorum ad- miſſorum iuſtiſſimam poenam non ſatis idoneum eſſe uellet. Haec praecipiente principe, nemo ta- men eis inferre manum audebat, & ex aſylis ipſos extrahere, quod uererentur, ne barbari deſenſio- nem pararent. Quapropter uiſum eſt demoliri tectum, quod menſae ſacrarii impoſitum eſt: ut, quibus hoc datum eſſet negotii, ligna in eos ac- cenſa deiicerent, idque continuo factitantes, ad internecionem omnes exurerent. socrates aber nennet eine Kirche der Gothen Lib. VI. c. 6. p. 712. Milites cum barbaris intra portas, pro- pe eccleſiam Gothorum (ibi enim barbari, qui in urbe remanſerant, erant in unum collecti) manu confligunt, eccleſiam incendunt, permultos eorum trucidant. 9 zosimvs Lib. V. c. 20. Fraiutum du- cem eligunt, natione quidem illum barbarum, ſed caetera Graecum, non indole duntaxat & mori- bus,

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/370
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 336. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/370>, abgerufen am 16.07.2024.