Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Achtes Buch. Stifftung der Gothischen,
Harnisch, und Achillem vor der Mauer in der Stellung gesehen, wie ihn ho-
mervs
beschreibet, daß er sich, um Patrocli Tod zu rächen, zum Streit ge-
rüstet 7. Die Gothen paßirten hernach den Isthmum bey Corinth, und diese
Stadt nebst Argos, Sparta, und allem was dazwischen gelegen, muste sich
für ihren Waffen demüthigen.

V. Stilico gieng im Jahr 396. mit einer Flotte nach Peloponnesus: um
Stilico rüstet
eine Flotte ge-
gen ihn aus.
den Gothen Einhalt zu thun 1. Er hat aber nicht viel ausgerichtet, und die
Nachrichten lauffen dergestalt wieder einander, daß man nicht weiß, woran
eigentlich die Schuld gelegen. zosimvs schiebet sie auf Stiliconis schlech-
tes Verhalten 2. clavdianvs hingegen rühmet (wie man es ohnedem
nicht anders von ihm vermuthen kan) seinen Held auch hier, und mißt es dem
Hofe zu Constantinopel bey, daß nicht mehr ausgerichtet worden, als welcher
allerhand Argwohn über diese Ausrüstung gefasset, und deßwegen mit Alari-
co
einen unzeitigen Vergleich gemacht 3. Dem sey nun wie ihm wolle, so ist
in der That ein Vergleich getroffen worden, und da der Poet an einem Ort
gedencket, daß Alarich praeses vom Illyrico (nemlich orientali) gewor-
den 4, solches vielleicht die vornehmste Bedingung desselben gewesen.

1
2
VI. Unge-
[Beginn Spaltensatz] significat, ut, quos secum haberet barbaros, alios-
ue collectitios diuer sarum gentium milites, ulterius
duceret, omnibus absque labore potiturus. His
fretus Alarichus, e Thracia discedit, & in Ma-
cedoniam Thessaliamque progreditur, interiectis
emnibus excidio datis.
7 zosimvs l. c. cap. 6. Quum ad urbem
Alaricus uniuersis cum copiis accederet, murum
quidem circum lustrantem uidit propugnatricem
Mineruam, ea specie, qua inter simulacra conspi-
citur; armatam scilicet, quasique iam adeuntes
inuasuram; ante moenia uero stantem Achillem
heroa, talem omnino, qualem Troianis Homerus
exhibuit, quum, ira stimulante, Patrocli necem ul-
turus in eos pugnaret. Hoc spectrum non ferens
Alaricus, omni aduersus urbem conatu intermisso,
pacem per praecones ciuibus offert, quorum illi
quum orationem probassent, sacramentis ul-
tro citroque praestitis, cum paucis Athenas Ala-
ricus ingressus est. Exceptus omni genere comita-
tis, posteaquam & lauisset, & cum selectissimis
in urbe uiris fuisset epulatus, & praeterea mune-
ribus cultus; urbe pariter, & Attica tota, sine
ullo maleficio cessit.
1 §. V. 1. S. tillemont not. 6. ad uit.
Theodosii p.
1034. da er diese Zeit-Rechnung feste
setzet.
2 zosimvs L. V. c. 7.
3 clavdianvs führet de bello Getico
[Spaltenumbruch] u.
527. einen alten Gothischen General ein, der
Alaricum anredet:
A magno Stilicone caue, qui semper iniquos
Fortuna famulante premit. scis ipse perosis
Arcadiae quam densa rogis cumulauerit ossa:
Sanguine quam largo Graios calefecerit amnes.
Extinctusque fores, ni te sub nomine legum
Proditio, regnique fauor tegisset eoi.
4 idem in evtropivm L. II. u. 213.
- At nunc, qui foedera rumpit,
Ditatur; qui seruat, eget, uastator Achiuae
Gentis, & Epirum nuper populatus inultam,
Praesidet Illyrico. Iam quos obsedit, amicus
Ingreditur muros, illis responsa daturus,
Quorum coniugibus potitur, natosque peremit.
Sic hostes punire solent, haec praemia soluunt
Excidiis
- - - -
alaricvs
rühmet sich selbst dieser Präfectur
bey eben demselben Poeten, de bello Getico u. 550.
S. ad §. X. not. 1.
1 §.VI. 1. Siehe folgende Note.
2 clavdianvs L. I. de laud. Stiliconis
u. 236.
- - - Prouincia missos
Expellet citius, fallax quam Francia reges,
Quos dederis: acie non iam pulsare rebelles,
Sed uinclis punire licet. Sub iudice nostro
Regia Romanus disquirit crimina carcer.

[Ende Spaltensatz]
Marcomeres

Achtes Buch. Stifftung der Gothiſchen,
Harniſch, und Achillem vor der Mauer in der Stellung geſehen, wie ihn ho-
mervs
beſchreibet, daß er ſich, um Patrocli Tod zu raͤchen, zum Streit ge-
ruͤſtet 7. Die Gothen paßirten hernach den Iſthmum bey Corinth, und dieſe
Stadt nebſt Argos, Sparta, und allem was dazwiſchen gelegen, muſte ſich
fuͤr ihren Waffen demuͤthigen.

V. Stilico gieng im Jahr 396. mit einer Flotte nach Peloponneſus: um
Stilico ruͤſtet
eine Flotte ge-
gen ihn aus.
den Gothen Einhalt zu thun 1. Er hat aber nicht viel ausgerichtet, und die
Nachrichten lauffen dergeſtalt wieder einander, daß man nicht weiß, woran
eigentlich die Schuld gelegen. zosimvs ſchiebet ſie auf Stiliconis ſchlech-
tes Verhalten 2. clavdianvs hingegen ruͤhmet (wie man es ohnedem
nicht anders von ihm vermuthen kan) ſeinen Held auch hier, und mißt es dem
Hofe zu Conſtantinopel bey, daß nicht mehr ausgerichtet worden, als welcher
allerhand Argwohn uͤber dieſe Ausruͤſtung gefaſſet, und deßwegen mit Alari-
co
einen unzeitigen Vergleich gemacht 3. Dem ſey nun wie ihm wolle, ſo iſt
in der That ein Vergleich getroffen worden, und da der Poet an einem Ort
gedencket, daß Alarich praeſes vom Illyrico (nemlich orientali) gewor-
den 4, ſolches vielleicht die vornehmſte Bedingung deſſelben geweſen.

1
2
VI. Unge-
[Beginn Spaltensatz] ſignificat, ut, quos ſecum haberet barbaros, alios-
ue collectitios diuer ſarum gentium milites, ulterius
duceret, omnibus absque labore potiturus. His
fretus Alarichus, e Thracia diſcedit, & in Ma-
cedoniam Theſſaliamque progreditur, interiectis
emnibus excidio datis.
7 zosimvs l. c. cap. 6. Quum ad urbem
Alaricus uniuerſis cum copiis accederet, murum
quidem circum luſtrantem uidit propugnatricem
Mineruam, ea ſpecie, qua inter ſimulacra conſpi-
citur; armatam ſcilicet, quaſique iam adeuntes
inuaſuram; ante moenia uero ſtantem Achillem
heroa, talem omnino, qualem Troianis Homerus
exhibuit, quum, ira ſtimulante, Patrocli necem ul-
turus in eos pugnaret. Hoc ſpectrum non ferens
Alaricus, omni aduerſus urbem conatu intermiſſo,
pacem per praecones ciuibus offert, quorum illi
quum orationem probaſſent, ſacramentis ul-
tro citroque praeſtitis, cum paucis Athenas Ala-
ricus ingreſſus eſt. Exceptus omni genere comita-
tis, poſteaquam & lauiſſet, & cum ſelectiſſimis
in urbe uiris fuiſſet epulatus, & praeterea mune-
ribus cultus; urbe pariter, & Attica tota, ſine
ullo maleficio ceſſit.
1 §. V. 1. S. tillemont not. 6. ad uit.
Theodoſii p.
1034. da er dieſe Zeit-Rechnung feſte
ſetzet.
2 zosimvs L. V. c. 7.
3 clavdianvs fuͤhret de bello Getico
[Spaltenumbruch] u.
527. einen alten Gothiſchen General ein, der
Alaricum anredet:
A magno Stilicone caue, qui ſemper iniquos
Fortuna famulante premit. ſcis ipſe peroſis
Arcadiae quam denſa rogis cumulauerit oſſa:
Sanguine quam largo Graios calefecerit amnes.
Extinctusque fores, ni te ſub nomine legum
Proditio, regnique fauor tegiſſet ëoi.
4 idem in evtropivm L. II. u. 213.
At nunc, qui foedera rumpit,
Ditatur; qui ſeruat, eget, uaſtator Achiuae
Gentis, & Epirum nuper populatus inultam,
Praeſidet Illyrico. Iam quos obſedit, amicus
Ingreditur muros, illis reſponſa daturus,
Quorum coniugibus potitur, natosque peremit.
Sic hoſtes punire ſolent, haec praemia ſoluunt
Excidiis
‒ ‒ ‒ ‒
alaricvs
ruͤhmet ſich ſelbſt dieſer Praͤfectur
bey eben demſelben Poeten, de bello Getico u. 550.
S. ad §. X. not. 1.
1 §.VI. 1. Siehe folgende Note.
2 clavdianvs L. I. de laud. Stiliconis
u. 236.
‒ ‒ ‒ Prouincia miſſos
Expellet citius, fallax quam Francia reges,
Quos dederis: acie non iam pulſare rebelles,
Sed uinclis punire licet. Sub iudice noſtro
Regia Romanus diſquirit crimina carcer.

[Ende Spaltensatz]
Marcomeres
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0366" n="332"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Achtes Buch. Stifftung der Gothi&#x017F;chen,</hi></fw><lb/>
Harni&#x017F;ch, und <hi rendition="#aq">Achillem</hi> vor der Mauer in der Stellung ge&#x017F;ehen, wie ihn <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ho-<lb/>
mervs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet, daß er &#x017F;ich, um <hi rendition="#aq">Patrocli</hi> Tod zu ra&#x0364;chen, zum Streit ge-<lb/>
ru&#x0364;&#x017F;tet <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> l. c. cap. 6. <hi rendition="#i">Quum ad urbem<lb/>
Alaricus uniuer&#x017F;is cum copiis accederet, murum<lb/>
quidem circum lu&#x017F;trantem uidit propugnatricem<lb/>
Mineruam, ea &#x017F;pecie, qua inter &#x017F;imulacra con&#x017F;pi-<lb/>
citur; armatam &#x017F;cilicet, qua&#x017F;ique iam adeuntes<lb/>
inua&#x017F;uram; ante moenia uero &#x017F;tantem Achillem<lb/>
heroa, talem omnino, qualem Troianis Homerus<lb/>
exhibuit, quum, ira &#x017F;timulante, Patrocli necem ul-<lb/>
turus in eos pugnaret. Hoc &#x017F;pectrum non ferens<lb/>
Alaricus, omni aduer&#x017F;us urbem conatu intermi&#x017F;&#x017F;o,<lb/>
pacem per praecones ciuibus offert, quorum illi<lb/>
quum orationem proba&#x017F;&#x017F;ent, &#x017F;acramentis ul-<lb/>
tro citroque prae&#x017F;titis, cum paucis Athenas Ala-<lb/>
ricus ingre&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t. Exceptus omni genere comita-<lb/>
tis, po&#x017F;teaquam &amp; laui&#x017F;&#x017F;et, &amp; cum &#x017F;electi&#x017F;&#x017F;imis<lb/>
in urbe uiris fui&#x017F;&#x017F;et epulatus, &amp; praeterea mune-<lb/>
ribus cultus; urbe pariter, &amp; Attica tota, &#x017F;ine<lb/>
ullo maleficio ce&#x017F;&#x017F;it.</hi></hi></note>. Die Gothen paßirten hernach den <hi rendition="#aq">I&#x017F;thmum</hi> bey Corinth, und die&#x017F;e<lb/>
Stadt neb&#x017F;t Argos, Sparta, und allem was dazwi&#x017F;chen gelegen, mu&#x017F;te &#x017F;ich<lb/>
fu&#x0364;r ihren Waffen demu&#x0364;thigen.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">V. Stilico</hi> gieng im Jahr 396. mit einer Flotte nach <hi rendition="#aq">Peloponne&#x017F;us:</hi> um<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Stilico</hi> ru&#x0364;&#x017F;tet<lb/>
eine Flotte ge-<lb/>
gen ihn aus.</note>den Gothen Einhalt zu thun <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">V</hi>. 1. S. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi> not. 6. ad uit.<lb/>
Theodo&#x017F;ii p.</hi> 1034. da er die&#x017F;e Zeit-Rechnung fe&#x017F;te<lb/>
&#x017F;etzet.</note>. Er hat aber nicht viel ausgerichtet, und die<lb/>
Nachrichten lauffen derge&#x017F;talt wieder einander, daß man nicht weiß, woran<lb/>
eigentlich die Schuld gelegen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi></hi> &#x017F;chiebet &#x017F;ie auf <hi rendition="#aq">Stiliconis</hi> &#x017F;chlech-<lb/>
tes Verhalten <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi> L. V. c.</hi> 7.</note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi></hi> hingegen ru&#x0364;hmet (wie man es ohnedem<lb/>
nicht anders von ihm vermuthen kan) &#x017F;einen Held auch hier, und mißt es dem<lb/>
Hofe zu Con&#x017F;tantinopel bey, daß nicht mehr ausgerichtet worden, als welcher<lb/>
allerhand Argwohn u&#x0364;ber die&#x017F;e Ausru&#x0364;&#x017F;tung gefa&#x017F;&#x017F;et, und deßwegen mit <hi rendition="#aq">Alari-<lb/>
co</hi> einen unzeitigen Vergleich gemacht <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi></hi> fu&#x0364;hret <hi rendition="#aq">de bello Getico<lb/><cb/>
u.</hi> 527. einen alten Gothi&#x017F;chen General ein, der<lb/><hi rendition="#aq">Alaricum</hi> anredet:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">A magno Stilicone caue, qui &#x017F;emper iniquos<lb/>
Fortuna famulante premit. &#x017F;cis ip&#x017F;e pero&#x017F;is<lb/>
Arcadiae quam den&#x017F;a rogis cumulauerit o&#x017F;&#x017F;a:<lb/>
Sanguine quam largo Graios calefecerit amnes.<lb/>
Extinctusque fores, ni te &#x017F;ub nomine legum<lb/>
Proditio, regnique fauor tegi&#x017F;&#x017F;et ëoi.</hi></hi></note>. Dem &#x017F;ey nun wie ihm wolle, &#x017F;o i&#x017F;t<lb/>
in der That ein Vergleich getroffen worden, und da der Poet an einem Ort<lb/>
gedencket, daß Alarich <hi rendition="#aq">prae&#x017F;es</hi> vom <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> (nemlich <hi rendition="#aq">orientali</hi>) gewor-<lb/>
den <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> in <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">evtropivm</hi></hi> L. II. u. 213.<lb/>
&#x2012; <hi rendition="#i">At nunc, qui foedera rumpit,<lb/>
Ditatur; qui &#x017F;eruat, eget, ua&#x017F;tator Achiuae<lb/>
Gentis, &amp; Epirum nuper populatus inultam,<lb/>
Prae&#x017F;idet Illyrico. Iam quos ob&#x017F;edit, amicus<lb/>
Ingreditur muros, illis re&#x017F;pon&#x017F;a daturus,<lb/>
Quorum coniugibus potitur, natosque peremit.<lb/>
Sic ho&#x017F;tes punire &#x017F;olent, haec praemia &#x017F;oluunt<lb/>
Excidiis</hi> &#x2012; &#x2012; &#x2012; &#x2012;<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">alaricvs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet &#x017F;ich &#x017F;elb&#x017F;t die&#x017F;er Pra&#x0364;fectur<lb/>
bey eben dem&#x017F;elben Poeten, <hi rendition="#aq">de bello Getico u.</hi> 550.<lb/>
S. <hi rendition="#aq">ad §. X. not.</hi> 1.</note>, &#x017F;olches vielleicht die vornehm&#x017F;te Bedingung de&#x017F;&#x017F;elben gewe&#x017F;en.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">VI.</hi> Unge-</fw><lb/>
          <p>
            <note xml:id="FN365_06_02" prev="#FN365_06_01" place="foot" n="6">
              <cb type="start"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">&#x017F;ignificat, ut, quos &#x017F;ecum haberet barbaros, alios-<lb/>
ue collectitios diuer &#x017F;arum gentium milites, ulterius<lb/>
duceret, omnibus absque labore potiturus. His<lb/>
fretus Alarichus, e Thracia di&#x017F;cedit, &amp; in Ma-<lb/>
cedoniam The&#x017F;&#x017F;aliamque progreditur, interiectis<lb/>
emnibus excidio datis.</hi> </hi> <note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note>
            </note>
          </p><lb/>
          <note xml:id="FN366_01_01" next="#FN366_01_02" place="foot" n="1">§.<hi rendition="#aq">VI</hi>. 1. Siehe folgende Note.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
          <note xml:id="FN366_02_01" next="#FN366_02_02" place="foot" n="2"> <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clavdianvs</hi></hi> L. I. de laud. Stiliconis<lb/>
u. 236.<lb/>
&#x2012; &#x2012; &#x2012; <hi rendition="#i">Prouincia mi&#x017F;&#x017F;os<lb/>
Expellet citius, fallax quam Francia reges,<lb/>
Quos dederis: acie non iam pul&#x017F;are rebelles,<lb/>
Sed uinclis punire licet. Sub iudice no&#x017F;tro<lb/>
Regia Romanus di&#x017F;quirit crimina carcer.</hi></hi><lb/>
            <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">Marcomeres</hi> </hi> </fw>
            <cb type="end"/>
            <note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note>
          </note><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[332/0366] Achtes Buch. Stifftung der Gothiſchen, Harniſch, und Achillem vor der Mauer in der Stellung geſehen, wie ihn ho- mervs beſchreibet, daß er ſich, um Patrocli Tod zu raͤchen, zum Streit ge- ruͤſtet 7. Die Gothen paßirten hernach den Iſthmum bey Corinth, und dieſe Stadt nebſt Argos, Sparta, und allem was dazwiſchen gelegen, muſte ſich fuͤr ihren Waffen demuͤthigen. V. Stilico gieng im Jahr 396. mit einer Flotte nach Peloponneſus: um den Gothen Einhalt zu thun 1. Er hat aber nicht viel ausgerichtet, und die Nachrichten lauffen dergeſtalt wieder einander, daß man nicht weiß, woran eigentlich die Schuld gelegen. zosimvs ſchiebet ſie auf Stiliconis ſchlech- tes Verhalten 2. clavdianvs hingegen ruͤhmet (wie man es ohnedem nicht anders von ihm vermuthen kan) ſeinen Held auch hier, und mißt es dem Hofe zu Conſtantinopel bey, daß nicht mehr ausgerichtet worden, als welcher allerhand Argwohn uͤber dieſe Ausruͤſtung gefaſſet, und deßwegen mit Alari- co einen unzeitigen Vergleich gemacht 3. Dem ſey nun wie ihm wolle, ſo iſt in der That ein Vergleich getroffen worden, und da der Poet an einem Ort gedencket, daß Alarich praeſes vom Illyrico (nemlich orientali) gewor- den 4, ſolches vielleicht die vornehmſte Bedingung deſſelben geweſen. Stilico ruͤſtet eine Flotte ge- gen ihn aus. VI. Unge- 6 1 2 7 zosimvs l. c. cap. 6. Quum ad urbem Alaricus uniuerſis cum copiis accederet, murum quidem circum luſtrantem uidit propugnatricem Mineruam, ea ſpecie, qua inter ſimulacra conſpi- citur; armatam ſcilicet, quaſique iam adeuntes inuaſuram; ante moenia uero ſtantem Achillem heroa, talem omnino, qualem Troianis Homerus exhibuit, quum, ira ſtimulante, Patrocli necem ul- turus in eos pugnaret. Hoc ſpectrum non ferens Alaricus, omni aduerſus urbem conatu intermiſſo, pacem per praecones ciuibus offert, quorum illi quum orationem probaſſent, ſacramentis ul- tro citroque praeſtitis, cum paucis Athenas Ala- ricus ingreſſus eſt. Exceptus omni genere comita- tis, poſteaquam & lauiſſet, & cum ſelectiſſimis in urbe uiris fuiſſet epulatus, & praeterea mune- ribus cultus; urbe pariter, & Attica tota, ſine ullo maleficio ceſſit. 1 §. V. 1. S. tillemont not. 6. ad uit. Theodoſii p. 1034. da er dieſe Zeit-Rechnung feſte ſetzet. 2 zosimvs L. V. c. 7. 3 clavdianvs fuͤhret de bello Getico u. 527. einen alten Gothiſchen General ein, der Alaricum anredet: A magno Stilicone caue, qui ſemper iniquos Fortuna famulante premit. ſcis ipſe peroſis Arcadiae quam denſa rogis cumulauerit oſſa: Sanguine quam largo Graios calefecerit amnes. Extinctusque fores, ni te ſub nomine legum Proditio, regnique fauor tegiſſet ëoi. 4 idem in evtropivm L. II. u. 213. ‒ At nunc, qui foedera rumpit, Ditatur; qui ſeruat, eget, uaſtator Achiuae Gentis, & Epirum nuper populatus inultam, Praeſidet Illyrico. Iam quos obſedit, amicus Ingreditur muros, illis reſponſa daturus, Quorum coniugibus potitur, natosque peremit. Sic hoſtes punire ſolent, haec praemia ſoluunt Excidiis ‒ ‒ ‒ ‒ alaricvs ruͤhmet ſich ſelbſt dieſer Praͤfectur bey eben demſelben Poeten, de bello Getico u. 550. S. ad §. X. not. 1. 6 ſignificat, ut, quos ſecum haberet barbaros, alios- ue collectitios diuer ſarum gentium milites, ulterius duceret, omnibus absque labore potiturus. His fretus Alarichus, e Thracia diſcedit, & in Ma- cedoniam Theſſaliamque progreditur, interiectis emnibus excidio datis. 1 §.VI. 1. Siehe folgende Note. 2 clavdianvs L. I. de laud. Stiliconis u. 236. ‒ ‒ ‒ Prouincia miſſos Expellet citius, fallax quam Francia reges, Quos dederis: acie non iam pulſare rebelles, Sed uinclis punire licet. Sub iudice noſtro Regia Romanus diſquirit crimina carcer. Marcomeres

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/366
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 332. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/366>, abgerufen am 16.07.2024.