Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
Wir haben noch des Heil. hieronymi Antwort an zwey Gothische Geist-
liche, Sunniam und Fretelam, die ihn wegen verschiedener Stellen aus den
Psalmen, welche, anders in der Griechischen, anders in der Lateinischen
Ubersetzung, klungen, zu Rathe gezogen, und den eigentlichen Sinn aus dem Ebrä-
ischen Grund-Text zu zeigen, gebethen hatten. Jn selbiger rühmet er, daß
Teutschland in der Schrifft forsche, da die Griechen im Schlaf oder Zanck
lägen, und daß die Gothen ihre Hände, die sonst nur Schwerdt und Pfeile
geführet, auch zur Feder gewöhnet, und die Wahrheit der Ebräer in ihrer
Sprache zu lesen begierig worden 12. Nachdem nun die Gothen die Heil.
Schrifft lesen konten, so gaben sie auch ferner den Griechen und Römern dar-
innen nichts nach, daß sie den Gottesdienst, sowol als jene, in ihrer Mutter-
Sprache verrichteten. Wie denn walafrid strabo, ein Teutscher
13
14

Scribent
12 [Beginn Spaltensatz] hieronymvs ad Sunniam & Fretelam,
operum L. II. p. 626. Dilectissimis fratribus,
SVNNIAE & FRETELAE, & caeteris, qui
uobiscum domino seruiunt. Vere in uobis aposto-
licus & propheticus sermo completus est:
In
omnem terram exiit sonus eorum, & in fines
orbis terrae uerba eorum. Quis hoc crederet, ut
barbara Getarum lingua Hebraicam quaereret ue-
ritatem; & dormitantibus, imo contendentibus
Graecis, ipsa Germania spiritus sancti eloquia
scrutaretur?
In ueritate cognoui, quod non est
personarum acceptor deus; sed in omni gente,
qui timet deum, & operatur iustitiam, acce-
ptus est illi. Dudum callosa tenendo capulum
manus, & digiti tractandis sagittis aptiores, ad
stilum calamumque mollescunt; & bellicosa pecto-
ra uertuntur in mansuetudinem Christianam.
Nunc & Isaiae uaticinium cernimus opere comple-
tum:
Concident gladios suos in aratra, & Ian-
ceas suas in falces; & non sumet gens contra
gentem gladium, & non discent ultra pugnare.
Rursum in eodem. Pascetur lupus cum agno;
& pardus requiescet cum hoedo; & uitulus &
leo & taurus pascentur simul; & puer paruulus
ducet eos: & bos & ursus in commune pascen-
tur: paruulique eorum erunt pariter; & leo
& bos comedent paleas; non ut simplicitas in
feritatem transeat, sed ut feritas discat simplici-
tatem. Quaeritis a me rem magni operis, & ma-
ioris inuidiae; in qua scribentis non ingenium,
sed eruditio comprobetur; ut, dum ipse cupio de
caeteris iudicare, iudicandum me omnibus praebe-
am; & in opere psalterii iuxta digestionem sche-
dulae uestrae, ubiquumque inter Latinos Graecos-
que contentio est, quid magis Hebraeis conueniat,
[Spaltenumbruch] significem.
Msr. richard simon
hat in sei-
ner histoire critique du uieux testament, Sun-
niam
und Fretelam gar für ein paar Matronen
ausgegeben: Jst aber bereits vom p. martia-
nay
zur Gnüge wiederleget.
13 walafridvs de reb. eccl. p. 181. Si autem
quaeritur, qua occasione ad nos uestigia haec
Graecitatis aduenerint, dicendum est, barbaros
in Romana republica militasse, & multos praedi-
catorum Graecae & Latinae locutionis peritos in-
ter has bestias, cum erroribus pugnaturos, uenis-
se: & eis pro causis multa nostros, quae prius
non nouerant, utilia didicisse, praecipueque a Go-
this
(qui & Guttoni) cum eo tempore, quo ad
fidem Christi, licet non recto itinere perducti sunt,
in Graecorum prouinciis commorantes, nostrum,
id est, Theotiscum sermonem habuerint, &, ut
historiae testantur, postmodum studiosi illius gen-
tis, diuinos libros in suae locutionis proprietatem
transtulerint, quorum adhuc monumenta apud
nonnullos habentur. Et fidelium patrum relatio-
ne didicimus, apud quasdam Scytharum gentes,
maxime Tomitanos, eadem locutione diuina ha-
ctenus celebrari officia.
14 Wir finden einige Spuren, daß auch die
Vandalen ihre Sprache beym Gottesdienst ge-
braucht, in einer Schrifft, die insgemein dem H.
avgvstino zugeschrieben wird; aber von ie-
mand anders, und vermuthlich von vigilio,
Bischoffe von Tapsus, unter seinem Namen ge-
macht worden, in welcher avgvstinvs ein-
geführet wird, wie er mit dem Arianer Pascen-
tio,
disputiret, in app. ep. Augustini n. 180.
[Ende Spaltensatz]
Jn

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
Wir haben noch des Heil. hieronymi Antwort an zwey Gothiſche Geiſt-
liche, Sunniam und Fretelam, die ihn wegen verſchiedener Stellen aus den
Pſalmen, welche, anders in der Griechiſchen, anders in der Lateiniſchen
Uberſetzung, klungen, zu Rathe gezogen, und den eigentlichen Sinn aus dem Ebraͤ-
iſchen Grund-Text zu zeigen, gebethen hatten. Jn ſelbiger ruͤhmet er, daß
Teutſchland in der Schrifft forſche, da die Griechen im Schlaf oder Zanck
laͤgen, und daß die Gothen ihre Haͤnde, die ſonſt nur Schwerdt und Pfeile
gefuͤhret, auch zur Feder gewoͤhnet, und die Wahrheit der Ebraͤer in ihrer
Sprache zu leſen begierig worden 12. Nachdem nun die Gothen die Heil.
Schrifft leſen konten, ſo gaben ſie auch ferner den Griechen und Roͤmern dar-
innen nichts nach, daß ſie den Gottesdienſt, ſowol als jene, in ihrer Mutter-
Sprache verrichteten. Wie denn walafrid strabo, ein Teutſcher
13
14

Scribent
12 [Beginn Spaltensatz] hieronymvs ad Sunniam & Fretelam,
operum L. II. p. 626. Dilectiſſimis fratribus,
SVNNIAE & FRETELAE, & caeteris, qui
uobiſcum domino ſeruiunt. Vere in uobis apoſto-
licus & propheticus ſermo completus eſt:
In
omnem terram exiit ſonus eorum, & in fines
orbis terrae uerba eorum. Quis hoc crederet, ut
barbara Getarum lingua Hebraicam quaereret ue-
ritatem; & dormitantibus, imo contendentibus
Graecis, ipſa Germania ſpiritus ſancti eloquia
ſcrutaretur?
In ueritate cognoui, quod non eſt
perſonarum acceptor deus; ſed in omni gente,
qui timet deum, & operatur iuſtitiam, acce-
ptus eſt illi. Dudum calloſa tenendo capulum
manus, & digiti tractandis ſagittis aptiores, ad
ſtilum calamumque molleſcunt; & bellicoſa pecto-
ra uertuntur in manſuetudinem Chriſtianam.
Nunc & Iſaiae uaticinium cernimus opere comple-
tum:
Concident gladios ſuos in aratra, & Ian-
ceas ſuas in falces; & non ſumet gens contra
gentem gladium, & non diſcent ultra pugnare.
Rurſum in eodem. Paſcetur lupus cum agno;
& pardus requieſcet cum hoedo; & uitulus &
leo & taurus paſcentur ſimul; & puer paruulus
ducet eos: & bos & urſus in commune paſcen-
tur: paruulique eorum erunt pariter; & leo
& bos comedent paleas; non ut ſimplicitas in
feritatem tranſeat, ſed ut feritas diſcat ſimplici-
tatem. Quaeritis a me rem magni operis, & ma-
ioris inuidiae; in qua ſcribentis non ingenium,
ſed eruditio comprobetur; ut, dum ipſe cupio de
caeteris iudicare, iudicandum me omnibus praebe-
am; & in opere pſalterii iuxta digeſtionem ſche-
dulae ueſtrae, ubiquumque inter Latinos Graecos-
que contentio eſt, quid magis Hebraeis conueniat,
[Spaltenumbruch] ſignificem.
Mſr. richard simon
hat in ſei-
ner hiſtoire critique du uieux teſtament, Sun-
niam
und Fretelam gar fuͤr ein paar Matronen
ausgegeben: Jſt aber bereits vom p. martia-
nay
zur Gnuͤge wiederleget.
13 walafridvs de reb. eccl. p. 181. Si autem
quaeritur, qua occaſione ad nos ueſtigia haec
Graecitatis aduenerint, dicendum eſt, barbaros
in Romana republica militaſſe, & multos praedi-
catorum Graecae & Latinae locutionis peritos in-
ter has beſtias, cum erroribus pugnaturos, ueniſ-
ſe: & eis pro cauſis multa noſtros, quae prius
non nouerant, utilia didiciſſe, praecipueque a Go-
this
(qui & Guttoni) cum eo tempore, quo ad
fidem Chriſti, licet non recto itinere perducti ſunt,
in Graecorum prouinciis commorantes, noſtrum,
id eſt, Theotiſcum ſermonem habuerint, &, ut
hiſtoriae teſtantur, poſtmodum ſtudioſi illius gen-
tis, diuinos libros in ſuae locutionis proprietatem
tranſtulerint, quorum adhuc monumenta apud
nonnullos habentur. Et fidelium patrum relatio-
ne didicimus, apud quaſdam Scytharum gentes,
maxime Tomitanos, eadem locutione diuina ha-
ctenus celebrari officia.
14 Wir finden einige Spuren, daß auch die
Vandalen ihre Sprache beym Gottesdienſt ge-
braucht, in einer Schrifft, die insgemein dem H.
avgvstino zugeſchrieben wird; aber von ie-
mand anders, und vermuthlich von vigilio,
Biſchoffe von Tapſus, unter ſeinem Namen ge-
macht worden, in welcher avgvstinvs ein-
gefuͤhret wird, wie er mit dem Arianer Paſcen-
tio,
diſputiret, in app. ep. Auguſtini n. 180.
[Ende Spaltensatz]
Jn
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0356" n="322"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
Wir haben noch des Heil. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hieronymi</hi></hi></hi> Antwort an zwey Gothi&#x017F;che Gei&#x017F;t-<lb/>
liche, <hi rendition="#aq">Sunniam</hi> und <hi rendition="#aq">Fretelam,</hi> die ihn wegen ver&#x017F;chiedener Stellen aus den<lb/>
P&#x017F;almen, welche, anders in der Griechi&#x017F;chen, anders in der Lateini&#x017F;chen<lb/>
Uber&#x017F;etzung, klungen, zu Rathe gezogen, und den eigentlichen Sinn aus dem Ebra&#x0364;-<lb/>
i&#x017F;chen Grund-Text zu zeigen, gebethen hatten. Jn &#x017F;elbiger ru&#x0364;hmet er, daß<lb/>
Teut&#x017F;chland in der Schrifft for&#x017F;che, da die Griechen im Schlaf oder Zanck<lb/>
la&#x0364;gen, und daß die Gothen ihre Ha&#x0364;nde, die &#x017F;on&#x017F;t nur Schwerdt und Pfeile<lb/>
gefu&#x0364;hret, auch zur Feder gewo&#x0364;hnet, und die Wahrheit der Ebra&#x0364;er in ihrer<lb/>
Sprache zu le&#x017F;en begierig worden <note place="foot" n="12"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">hieronymvs</hi></hi> ad Sunniam &amp; Fretelam,<lb/>
operum L. II. p. 626. <hi rendition="#i">Dilecti&#x017F;&#x017F;imis fratribus,<lb/><hi rendition="#g">SVNNIAE &amp; FRETELAE,</hi> &amp; caeteris, qui<lb/>
uobi&#x017F;cum domino &#x017F;eruiunt. Vere in uobis apo&#x017F;to-<lb/>
licus &amp; propheticus &#x017F;ermo completus e&#x017F;t:</hi> In<lb/>
omnem terram exiit &#x017F;onus eorum, &amp; in fines<lb/>
orbis terrae uerba eorum. <hi rendition="#i">Quis hoc crederet, ut<lb/>
barbara Getarum lingua Hebraicam quaereret ue-<lb/>
ritatem; &amp; dormitantibus, imo contendentibus<lb/>
Graecis, ip&#x017F;a Germania &#x017F;piritus &#x017F;ancti eloquia<lb/>
&#x017F;crutaretur?</hi> In ueritate cognoui, quod non e&#x017F;t<lb/>
per&#x017F;onarum acceptor deus; &#x017F;ed in omni gente,<lb/>
qui timet deum, &amp; operatur iu&#x017F;titiam, acce-<lb/>
ptus e&#x017F;t illi. <hi rendition="#i">Dudum callo&#x017F;a tenendo capulum<lb/>
manus, &amp; digiti tractandis &#x017F;agittis aptiores, ad<lb/>
&#x017F;tilum calamumque molle&#x017F;cunt; &amp; bellico&#x017F;a pecto-<lb/>
ra uertuntur in man&#x017F;uetudinem Chri&#x017F;tianam.<lb/>
Nunc &amp; I&#x017F;aiae uaticinium cernimus opere comple-<lb/>
tum:</hi> Concident gladios &#x017F;uos in aratra, &amp; Ian-<lb/>
ceas &#x017F;uas in falces; &amp; non &#x017F;umet gens contra<lb/>
gentem gladium, &amp; non di&#x017F;cent ultra pugnare.<lb/><hi rendition="#i">Rur&#x017F;um in eodem.</hi> Pa&#x017F;cetur lupus cum agno;<lb/>
&amp; pardus requie&#x017F;cet cum hoedo; &amp; uitulus &amp;<lb/>
leo &amp; taurus pa&#x017F;centur &#x017F;imul; &amp; puer paruulus<lb/>
ducet eos: &amp; bos &amp; ur&#x017F;us in commune pa&#x017F;cen-<lb/>
tur: paruulique eorum erunt pariter; &amp; leo<lb/>
&amp; bos comedent paleas; <hi rendition="#i">non ut &#x017F;implicitas in<lb/>
feritatem tran&#x017F;eat, &#x017F;ed ut feritas di&#x017F;cat &#x017F;implici-<lb/>
tatem. Quaeritis a me rem magni operis, &amp; ma-<lb/>
ioris inuidiae; in qua &#x017F;cribentis non ingenium,<lb/>
&#x017F;ed eruditio comprobetur; ut, dum ip&#x017F;e cupio de<lb/>
caeteris iudicare, iudicandum me omnibus praebe-<lb/>
am; &amp; in opere p&#x017F;alterii iuxta dige&#x017F;tionem &#x017F;che-<lb/>
dulae ue&#x017F;trae, ubiquumque inter Latinos Graecos-<lb/>
que contentio e&#x017F;t, quid magis Hebraeis conueniat,<lb/><cb/>
&#x017F;ignificem.</hi> M&#x017F;r. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">richard simon</hi></hi></hi> hat in &#x017F;ei-<lb/>
ner <hi rendition="#aq">hi&#x017F;toire critique du uieux te&#x017F;tament, Sun-<lb/>
niam</hi> und <hi rendition="#aq">Fretelam</hi> gar fu&#x0364;r ein paar Matronen<lb/>
ausgegeben: J&#x017F;t aber bereits vom <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k"><hi rendition="#g">p. martia-<lb/>
nay</hi></hi></hi> zur Gnu&#x0364;ge wiederleget.</note>. Nachdem nun die Gothen die Heil.<lb/>
Schrifft le&#x017F;en konten, &#x017F;o gaben &#x017F;ie auch ferner den Griechen und Ro&#x0364;mern dar-<lb/>
innen nichts nach, daß &#x017F;ie den Gottesdien&#x017F;t, &#x017F;owol als jene, in ihrer Mutter-<lb/>
Sprache verrichteten. Wie denn <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">walafrid strabo,</hi></hi></hi> ein Teut&#x017F;cher<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Scribent</fw><lb/><note xml:id="FN356_13_01" next="#FN356_13_02" place="foot" n="13"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">walafridvs</hi></hi> de reb. eccl. p. 181. <hi rendition="#i">Si autem<lb/>
quaeritur, qua occa&#x017F;ione ad nos ue&#x017F;tigia haec<lb/>
Graecitatis aduenerint, dicendum e&#x017F;t, barbaros<lb/>
in Romana republica milita&#x017F;&#x017F;e, &amp; multos praedi-<lb/>
catorum Graecae &amp; Latinae locutionis peritos in-<lb/>
ter has be&#x017F;tias, cum erroribus pugnaturos, ueni&#x017F;-<lb/>
&#x017F;e: &amp; eis pro cau&#x017F;is multa no&#x017F;tros, quae prius<lb/>
non nouerant, utilia didici&#x017F;&#x017F;e, praecipueque a Go-<lb/>
this</hi> (<hi rendition="#i">qui &amp; Guttoni</hi>) <hi rendition="#i">cum eo tempore, quo ad<lb/>
fidem Chri&#x017F;ti, licet non recto itinere perducti &#x017F;unt,<lb/>
in Graecorum prouinciis commorantes, no&#x017F;trum,<lb/>
id e&#x017F;t, Theoti&#x017F;cum &#x017F;ermonem habuerint, &amp;, ut<lb/>
hi&#x017F;toriae te&#x017F;tantur, po&#x017F;tmodum &#x017F;tudio&#x017F;i illius gen-<lb/>
tis, diuinos libros in &#x017F;uae locutionis proprietatem<lb/>
tran&#x017F;tulerint, quorum adhuc monumenta apud<lb/>
nonnullos habentur. Et fidelium patrum relatio-<lb/>
ne didicimus, apud qua&#x017F;dam Scytharum gentes,<lb/>
maxime Tomitanos, eadem locutione diuina ha-<lb/>
ctenus celebrari officia.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN356_14_01" next="#FN356_14_02" place="foot" n="14">Wir finden einige Spuren, daß auch die<lb/><hi rendition="#fr">Vandalen</hi> ihre Sprache beym Gottesdien&#x017F;t ge-<lb/>
braucht, in einer Schrifft, die insgemein dem H.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstino</hi></hi></hi> zuge&#x017F;chrieben wird; aber von ie-<lb/>
mand anders, und vermuthlich von <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">vigilio,</hi></hi></hi><lb/>
Bi&#x017F;choffe von <hi rendition="#aq">Tap&#x017F;us,</hi> unter &#x017F;einem Namen ge-<lb/>
macht worden, in welcher <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avgvstinvs</hi></hi></hi> ein-<lb/>
gefu&#x0364;hret wird, wie er mit dem Arianer <hi rendition="#aq">Pa&#x017F;cen-<lb/>
tio,</hi> di&#x017F;putiret, <hi rendition="#aq">in app. ep. Augu&#x017F;tini n.</hi> 180.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Jn</fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[322/0356] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen Wir haben noch des Heil. hieronymi Antwort an zwey Gothiſche Geiſt- liche, Sunniam und Fretelam, die ihn wegen verſchiedener Stellen aus den Pſalmen, welche, anders in der Griechiſchen, anders in der Lateiniſchen Uberſetzung, klungen, zu Rathe gezogen, und den eigentlichen Sinn aus dem Ebraͤ- iſchen Grund-Text zu zeigen, gebethen hatten. Jn ſelbiger ruͤhmet er, daß Teutſchland in der Schrifft forſche, da die Griechen im Schlaf oder Zanck laͤgen, und daß die Gothen ihre Haͤnde, die ſonſt nur Schwerdt und Pfeile gefuͤhret, auch zur Feder gewoͤhnet, und die Wahrheit der Ebraͤer in ihrer Sprache zu leſen begierig worden 12. Nachdem nun die Gothen die Heil. Schrifft leſen konten, ſo gaben ſie auch ferner den Griechen und Roͤmern dar- innen nichts nach, daß ſie den Gottesdienſt, ſowol als jene, in ihrer Mutter- Sprache verrichteten. Wie denn walafrid strabo, ein Teutſcher Scribent 13 14 12 hieronymvs ad Sunniam & Fretelam, operum L. II. p. 626. Dilectiſſimis fratribus, SVNNIAE & FRETELAE, & caeteris, qui uobiſcum domino ſeruiunt. Vere in uobis apoſto- licus & propheticus ſermo completus eſt: In omnem terram exiit ſonus eorum, & in fines orbis terrae uerba eorum. Quis hoc crederet, ut barbara Getarum lingua Hebraicam quaereret ue- ritatem; & dormitantibus, imo contendentibus Graecis, ipſa Germania ſpiritus ſancti eloquia ſcrutaretur? In ueritate cognoui, quod non eſt perſonarum acceptor deus; ſed in omni gente, qui timet deum, & operatur iuſtitiam, acce- ptus eſt illi. Dudum calloſa tenendo capulum manus, & digiti tractandis ſagittis aptiores, ad ſtilum calamumque molleſcunt; & bellicoſa pecto- ra uertuntur in manſuetudinem Chriſtianam. Nunc & Iſaiae uaticinium cernimus opere comple- tum: Concident gladios ſuos in aratra, & Ian- ceas ſuas in falces; & non ſumet gens contra gentem gladium, & non diſcent ultra pugnare. Rurſum in eodem. Paſcetur lupus cum agno; & pardus requieſcet cum hoedo; & uitulus & leo & taurus paſcentur ſimul; & puer paruulus ducet eos: & bos & urſus in commune paſcen- tur: paruulique eorum erunt pariter; & leo & bos comedent paleas; non ut ſimplicitas in feritatem tranſeat, ſed ut feritas diſcat ſimplici- tatem. Quaeritis a me rem magni operis, & ma- ioris inuidiae; in qua ſcribentis non ingenium, ſed eruditio comprobetur; ut, dum ipſe cupio de caeteris iudicare, iudicandum me omnibus praebe- am; & in opere pſalterii iuxta digeſtionem ſche- dulae ueſtrae, ubiquumque inter Latinos Graecos- que contentio eſt, quid magis Hebraeis conueniat, ſignificem. Mſr. richard simon hat in ſei- ner hiſtoire critique du uieux teſtament, Sun- niam und Fretelam gar fuͤr ein paar Matronen ausgegeben: Jſt aber bereits vom p. martia- nay zur Gnuͤge wiederleget. 13 walafridvs de reb. eccl. p. 181. Si autem quaeritur, qua occaſione ad nos ueſtigia haec Graecitatis aduenerint, dicendum eſt, barbaros in Romana republica militaſſe, & multos praedi- catorum Graecae & Latinae locutionis peritos in- ter has beſtias, cum erroribus pugnaturos, ueniſ- ſe: & eis pro cauſis multa noſtros, quae prius non nouerant, utilia didiciſſe, praecipueque a Go- this (qui & Guttoni) cum eo tempore, quo ad fidem Chriſti, licet non recto itinere perducti ſunt, in Graecorum prouinciis commorantes, noſtrum, id eſt, Theotiſcum ſermonem habuerint, &, ut hiſtoriae teſtantur, poſtmodum ſtudioſi illius gen- tis, diuinos libros in ſuae locutionis proprietatem tranſtulerint, quorum adhuc monumenta apud nonnullos habentur. Et fidelium patrum relatio- ne didicimus, apud quaſdam Scytharum gentes, maxime Tomitanos, eadem locutione diuina ha- ctenus celebrari officia. 14 Wir finden einige Spuren, daß auch die Vandalen ihre Sprache beym Gottesdienſt ge- braucht, in einer Schrifft, die insgemein dem H. avgvstino zugeſchrieben wird; aber von ie- mand anders, und vermuthlich von vigilio, Biſchoffe von Tapſus, unter ſeinem Namen ge- macht worden, in welcher avgvstinvs ein- gefuͤhret wird, wie er mit dem Arianer Paſcen- tio, diſputiret, in app. ep. Auguſtini n. 180. Jn

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/356
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 322. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/356>, abgerufen am 16.07.2024.