Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
Ambrosio so erschrecklich fürgekommen, daß er sie den Gläubigen, als Anzei-
gungen von dem vorstehenden Ende der Welt, dargestellet 7.

XXVI. Ehe diese blutige Veränderung in Thracien ausgebrochen, wa-
Ermordung
der Gothen in
Asien.
ren bereits viele Gothen nach Asien geflüchtet, oder vom Käiser dahin angewie-
sen, und hin und wieder vertheilet worden. Iulius, General über die Völcker,
so jenseit des Gebürges Taurus lagen, furchte, dieselben möchten ietzt auch auf-
rührisch werden, oder doch, wenn ihre Lands-Leute etwan, wie wohl vormahls
geschehen, in Asien einfallen sollten, sich alsdenn zu ihnen schlagen. Man hatte
gleich von Anfang die Vorsichtigkeit gebraucht, und ihnen lauter Römische Offi-
ciers gegeben. An diese ließ Iulius heimlich Befehl ergehen, die Gothen, so un-
ter einem ieden stünden, auf einen Tag umbringen zu lassen 1. Welches auch so
vollzogen worden, und zwar damahls Asien vielleicht gerettet, die Gemüther der
Gothen aber dergestalt erbittert hat, daß sie ihrer Lands-Leute Tod an andern
Orten desto empfindlicher gerochen, und seit dem desto mehr Mißtrauen in allen
Handlungen mit den Römern blicken lassen.

1
2
XXVII. Es
[Beginn Spaltensatz] plurima mortis imago. Romanus orbis ruit, & ta-
men ceruix nostra erecta non flectitur.
7 ambrosivs commentar. in euangel. Lu-
cae L. X. p. 202. Verborum autem coelestium nulli
magis quam nos testes sumus, quos mundi finis in-
uenit. Quanta enim proelia, & quas opiniones ac-
cipimus proeliorum! Hunni in Alanos, Alani in
Gothos, Gothi in Thaifalos & Sarmatas insurrexe-
runt. Nos quoque in Illyrico exules patria Go-
thorum exilia fecerunt, & nondum est finis. Quae
omnium fames, lues pariter boum atque hominum
caeterique pecoris, ut etiam nos, qui bellum non
pertulimus, debellatis tamen pares fecerit pestilen-
tia. Ergo quia in occasu saeculi sumus, praecedunt
quaedam aegritudines mundi.
Er fähret bald dar-
auf fort: Praedicetur euangelium, ut saeculum de-
struatur. Sicut enim praecessit in orbem terrae euan-
gelii praedicatio, cui iam & Gothi & Armenii cre-
diderunt, & ideo mundi finem uidemus.
1 §. XXVI. 1. marcellinvs l. c. p. 503.
His diebus efficacia Iulii magistri militiae trans
Taurum enituit salutaris & uelox. Comperta
enim fatorum sorte per Thracias, Gothos antea
susceptos, dispersosque per uarias ciuitates & ca-
stra, datis tectioribus litteris ad eorum rectores
Romanos omnes, quod his temporibus raro con-
tingit, uniuersos, tanquam uexillo erecto, uno eo-
demque die mandauit occidi, exspectatione pro-
missi stipendii securos ad suburbana productos.
Quo consilio prudenti sine strepitu uel mora com-
pleto, orientales prouinciae discriminibus ereptae
sunt magnis.
zosimvs
erzehlt die Sache mit
etwas andern Umständen L. IV. c. 26. aus welchen
[Spaltenumbruch] zugleich erhellet, daß sich die Sache gleich zu Anfang
von Theosii Regierung zugetragen.
1 §. XXVII. 1. §. XXVII. 1. themistivs beschreibet diesen
Zustand sehr lebhafft orat. XVI. ad Theodos. de
pace p. 206. D. Nam post inexplicabilem illam
apud Istrum malorum Iliadem, postque deploran-
dam istius incendii uastitatem, cum nondum Ro-
manis rebus praeesset imperator, direpta Thra-
cia, & Illyrico, ac totis funditus instar umbrae
deletis exercitibus, cumque nec imperuia montium
iuga, nec impenetrabiles propter altitudinem flu-
uii, nec asperrimi angustorum itinerum calles ho-
stem aditu prohiberent; ac postremo tota prope-
modum aduersus barbaros in unum terra & mare
coiisset, atque illos circa utrinque circumsiderent
Celtae, Assyrii, Armeni, Afri, Iberi, quotquot
ab extremis finibus ad extremos Romanum propu-
gnant imperium, &c.
2 avsonii edyllium VIII. so den Titel
führet, Ausonii cos. designati, prid. kal. Ianua-
rii fascibus sumtis,
und also A. 378. den letzten
December aufgesetzet ist, da er den folgenden Tag
das Consulat aufs Jahr 379. antreten sollte, enthält
folgende hieher gehörige Verse.
Iane, ueni; nouus anne, ueni: renouate ueni
sol
Hostibus edomitis, qua Francia mixta Sueuis
Certat ad obsequium, Latiis ut militet armis:
Qua uaga Sauromatas sibi iunxerat agmina
Chuni,
Quaque Getes sociis, Histrum adsultabat Ala-
nis.

[Ende Spaltensatz]
Hoe

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
Ambrosio ſo erſchrecklich fuͤrgekommen, daß er ſie den Glaͤubigen, als Anzei-
gungen von dem vorſtehenden Ende der Welt, dargeſtellet 7.

XXVI. Ehe dieſe blutige Veraͤnderung in Thracien ausgebrochen, wa-
Ermordung
der Gothen in
Aſien.
ren bereits viele Gothen nach Aſien gefluͤchtet, oder vom Kaͤiſer dahin angewie-
ſen, und hin und wieder vertheilet worden. Iulius, General uͤber die Voͤlcker,
ſo jenſeit des Gebuͤrges Taurus lagen, furchte, dieſelben moͤchten ietzt auch auf-
ruͤhriſch werden, oder doch, wenn ihre Lands-Leute etwan, wie wohl vormahls
geſchehen, in Aſien einfallen ſollten, ſich alsdenn zu ihnen ſchlagen. Man hatte
gleich von Anfang die Vorſichtigkeit gebraucht, und ihnen lauter Roͤmiſche Offi-
ciers gegeben. An dieſe ließ Iulius heimlich Befehl ergehen, die Gothen, ſo un-
ter einem ieden ſtuͤnden, auf einen Tag umbringen zu laſſen 1. Welches auch ſo
vollzogen worden, und zwar damahls Aſien vielleicht gerettet, die Gemuͤther der
Gothen aber dergeſtalt erbittert hat, daß ſie ihrer Lands-Leute Tod an andern
Orten deſto empfindlicher gerochen, und ſeit dem deſto mehr Mißtrauen in allen
Handlungen mit den Roͤmern blicken laſſen.

1
2
XXVII. Es
[Beginn Spaltensatz] plurima mortis imago. Romanus orbis ruit, & ta-
men ceruix noſtra erecta non flectitur.
7 ambrosivs commentar. in euangel. Lu-
cae L. X. p. 202. Verborum autem coeleſtium nulli
magis quam nos teſtes ſumus, quos mundi finis in-
uenit. Quanta enim proelia, & quas opiniones ac-
cipimus proeliorum! Hunni in Alanos, Alani in
Gothos, Gothi in Thaifalos & Sarmatas inſurrexe-
runt. Nos quoque in Illyrico exules patria Go-
thorum exilia fecerunt, & nondum eſt finis. Quae
omnium fames, lues pariter boum atque hominum
caeterique pecoris, ut etiam nos, qui bellum non
pertulimus, debellatis tamen pares fecerit peſtilen-
tia. Ergo quia in occaſu ſaeculi ſumus, praecedunt
quaedam aegritudines mundi.
Er faͤhret bald dar-
auf fort: Praedicetur euangelium, ut ſaeculum de-
ſtruatur. Sicut enim praeceſſit in orbem terrae euan-
gelii praedicatio, cui iam & Gothi & Armenii cre-
diderunt, & ideo mundi finem uidemus.
1 §. XXVI. 1. marcellinvs l. c. p. 503.
His diebus efficacia Iulii magiſtri militiae trans
Taurum enituit ſalutaris & uelox. Comperta
enim fatorum ſorte per Thracias, Gothos antea
ſuſceptos, diſperſosque per uarias ciuitates & ca-
ſtra, datis tectioribus litteris ad eorum rectores
Romanos omnes, quod his temporibus raro con-
tingit, uniuerſos, tanquam uexillo erecto, uno eo-
demque die mandauit occidi, exſpectatione pro-
miſſi ſtipendii ſecuros ad ſuburbana productos.
Quo conſilio prudenti ſine ſtrepitu uel mora com-
pleto, orientales prouinciae diſcriminibus ereptae
ſunt magnis.
zosimvs
erzehlt die Sache mit
etwas andern Umſtaͤnden L. IV. c. 26. aus welchen
[Spaltenumbruch] zugleich erhellet, daß ſich die Sache gleich zu Anfang
von Theoſii Regierung zugetragen.
1 §. XXVII. 1. §. XXVII. 1. themistivs beſchreibet dieſen
Zuſtand ſehr lebhafft orat. XVI. ad Theodoſ. de
pace p. 206. D. Nam poſt inexplicabilem illam
apud Iſtrum malorum Iliadem, poſtque deploran-
dam iſtius incendii uaſtitatem, cum nondum Ro-
manis rebus praeeſſet imperator, direpta Thra-
cia, & Illyrico, ac totis funditus inſtar umbrae
deletis exercitibus, cumque nec imperuia montium
iuga, nec impenetrabiles propter altitudinem flu-
uii, nec aſperrimi anguſtorum itinerum calles ho-
ſtem aditu prohiberent; ac poſtremo tota prope-
modum aduerſus barbaros in unum terra & mare
coiiſſet, atque illos circa utrinque circumſiderent
Celtae, Aſſyrii, Armeni, Afri, Iberi, quotquot
ab extremis finibus ad extremos Romanum propu-
gnant imperium, &c.
2 avsonii edyllium VIII. ſo den Titel
fuͤhret, Auſonii coſ. deſignati, prid. kal. Ianua-
rii faſcibus ſumtis,
und alſo A. 378. den letzten
December aufgeſetzet iſt, da er den folgenden Tag
das Conſulat aufs Jahr 379. antreten ſollte, enthaͤlt
folgende hieher gehoͤrige Verſe.
Iane, ueni; nouus anne, ueni: renouate ueni
ſol
Hoſtibus edomitis, qua Francia mixta Sueuis
Certat ad obſequium, Latiis ut militet armis:
Qua uaga Sauromatas ſibi iunxerat agmina
Chuni,
Quaque Getes ſociis, Hiſtrum adſultabat Ala-
nis.

[Ende Spaltensatz]
Hoe
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0334" n="300"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Ambrosio</hi></hi></hi> &#x017F;o er&#x017F;chrecklich fu&#x0364;rgekommen, daß er &#x017F;ie den Gla&#x0364;ubigen, als Anzei-<lb/>
gungen von dem vor&#x017F;tehenden Ende der Welt, darge&#x017F;tellet <note place="foot" n="7"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ambrosivs</hi></hi> commentar. in euangel. Lu-<lb/>
cae L. X. p. 202. <hi rendition="#i">Verborum autem coele&#x017F;tium nulli<lb/>
magis quam nos te&#x017F;tes &#x017F;umus, quos mundi finis in-<lb/>
uenit. Quanta enim proelia, &amp; quas opiniones ac-<lb/>
cipimus proeliorum! Hunni in Alanos, Alani in<lb/>
Gothos, Gothi in Thaifalos &amp; Sarmatas in&#x017F;urrexe-<lb/>
runt. Nos quoque in Illyrico exules patria Go-<lb/>
thorum exilia fecerunt, &amp; nondum e&#x017F;t finis. Quae<lb/>
omnium fames, lues pariter boum atque hominum<lb/>
caeterique pecoris, ut etiam nos, qui bellum non<lb/>
pertulimus, debellatis tamen pares fecerit pe&#x017F;tilen-<lb/>
tia. Ergo quia in occa&#x017F;u &#x017F;aeculi &#x017F;umus, praecedunt<lb/>
quaedam aegritudines mundi.</hi></hi> Er fa&#x0364;hret bald dar-<lb/>
auf fort: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Praedicetur euangelium, ut &#x017F;aeculum de-<lb/>
&#x017F;truatur. Sicut enim praece&#x017F;&#x017F;it in orbem terrae euan-<lb/>
gelii praedicatio, cui iam &amp; Gothi &amp; Armenii cre-<lb/>
diderunt, &amp; ideo mundi finem uidemus.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXVI.</hi> Ehe die&#x017F;e blutige Vera&#x0364;nderung in Thracien ausgebrochen, wa-<lb/><note place="left"><hi rendition="#g">Ermord</hi>ung<lb/>
der Gothen in<lb/>
A&#x017F;ien.</note>ren bereits viele Gothen nach A&#x017F;ien geflu&#x0364;chtet, oder vom Ka&#x0364;i&#x017F;er dahin angewie-<lb/>
&#x017F;en, und hin und wieder vertheilet worden. <hi rendition="#aq">Iulius,</hi> General u&#x0364;ber die Vo&#x0364;lcker,<lb/>
&#x017F;o jen&#x017F;eit des Gebu&#x0364;rges <hi rendition="#aq">Taurus</hi> lagen, furchte, die&#x017F;elben mo&#x0364;chten ietzt auch auf-<lb/>
ru&#x0364;hri&#x017F;ch werden, oder doch, wenn ihre Lands-Leute etwan, wie wohl vormahls<lb/>
ge&#x017F;chehen, in A&#x017F;ien einfallen &#x017F;ollten, &#x017F;ich alsdenn zu ihnen &#x017F;chlagen. Man hatte<lb/>
gleich von Anfang die Vor&#x017F;ichtigkeit gebraucht, und ihnen lauter Ro&#x0364;mi&#x017F;che Offi-<lb/>
ciers gegeben. An die&#x017F;e ließ <hi rendition="#aq">Iulius</hi> heimlich Befehl ergehen, die Gothen, &#x017F;o un-<lb/>
ter einem ieden &#x017F;tu&#x0364;nden, auf einen Tag umbringen zu la&#x017F;&#x017F;en <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> l. c. p. 503.<lb/><hi rendition="#i">His diebus efficacia Iulii magi&#x017F;tri militiae trans<lb/>
Taurum enituit &#x017F;alutaris &amp; uelox. Comperta<lb/>
enim fatorum &#x017F;orte per Thracias, Gothos antea<lb/>
&#x017F;u&#x017F;ceptos, di&#x017F;per&#x017F;osque per uarias ciuitates &amp; ca-<lb/>
&#x017F;tra, datis tectioribus litteris ad eorum rectores<lb/>
Romanos omnes, quod his temporibus raro con-<lb/>
tingit, uniuer&#x017F;os, tanquam uexillo erecto, uno eo-<lb/>
demque die mandauit occidi, ex&#x017F;pectatione pro-<lb/>
mi&#x017F;&#x017F;i &#x017F;tipendii &#x017F;ecuros ad &#x017F;uburbana productos.<lb/>
Quo con&#x017F;ilio prudenti &#x017F;ine &#x017F;trepitu uel mora com-<lb/>
pleto, orientales prouinciae di&#x017F;criminibus ereptae<lb/>
&#x017F;unt magnis.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">zosimvs</hi></hi></hi> erzehlt die Sache mit<lb/>
etwas andern Um&#x017F;ta&#x0364;nden <hi rendition="#aq">L. IV. c.</hi> 26. aus welchen<lb/><cb/>
zugleich erhellet, daß &#x017F;ich die Sache gleich zu Anfang<lb/>
von <hi rendition="#aq">Theo&#x017F;ii</hi> Regierung zugetragen.</note>. Welches auch &#x017F;o<lb/>
vollzogen worden, und zwar damahls A&#x017F;ien vielleicht gerettet, die Gemu&#x0364;ther der<lb/>
Gothen aber derge&#x017F;talt erbittert hat, daß &#x017F;ie ihrer Lands-Leute Tod an andern<lb/>
Orten de&#x017F;to empfindlicher gerochen, und &#x017F;eit dem de&#x017F;to mehr Mißtrauen in allen<lb/>
Handlungen mit den Ro&#x0364;mern blicken la&#x017F;&#x017F;en.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq">XXVII.</hi> Es</fw><lb/>
          <p>
            <note xml:id="FN333_06_02" prev="#FN333_06_01" place="foot" n="6">
              <cb type="start"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">plurima mortis imago. Romanus orbis ruit, &amp; ta-<lb/>
men ceruix no&#x017F;tra erecta non flectitur.</hi> </hi> <note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note>
            </note>
          </p><lb/>
          <note xml:id="FN334_01_01" next="#FN334_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXVII</hi>. 1. <hi rendition="#aq">§. XXVII. 1. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet die&#x017F;en<lb/>
Zu&#x017F;tand &#x017F;ehr lebhafft <hi rendition="#aq">orat. XVI. ad Theodo&#x017F;. de<lb/>
pace p. 206. D. <hi rendition="#i">Nam po&#x017F;t inexplicabilem illam<lb/>
apud I&#x017F;trum malorum Iliadem, po&#x017F;tque deploran-<lb/>
dam i&#x017F;tius incendii ua&#x017F;titatem, cum nondum Ro-<lb/>
manis rebus praee&#x017F;&#x017F;et imperator, direpta Thra-<lb/>
cia, &amp; Illyrico, ac totis funditus in&#x017F;tar umbrae<lb/>
deletis exercitibus, cumque nec imperuia montium<lb/>
iuga, nec impenetrabiles propter altitudinem flu-<lb/>
uii, nec a&#x017F;perrimi angu&#x017F;torum itinerum calles ho-<lb/>
&#x017F;tem aditu prohiberent; ac po&#x017F;tremo tota prope-<lb/>
modum aduer&#x017F;us barbaros in unum terra &amp; mare<lb/>
coii&#x017F;&#x017F;et, atque illos circa utrinque circum&#x017F;iderent<lb/>
Celtae, A&#x017F;&#x017F;yrii, Armeni, Afri, Iberi, quotquot<lb/>
ab extremis finibus ad extremos Romanum propu-<lb/>
gnant imperium, &amp;c.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
          <note xml:id="FN334_02_01" next="#FN334_02_02" place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">avsonii</hi></hi> edyllium VIII.</hi> &#x017F;o den Titel<lb/>
fu&#x0364;hret, <hi rendition="#aq">Au&#x017F;onii co&#x017F;. de&#x017F;ignati, prid. kal. Ianua-<lb/>
rii fa&#x017F;cibus &#x017F;umtis,</hi> und al&#x017F;o <hi rendition="#aq">A.</hi> 378. den letzten<lb/>
December aufge&#x017F;etzet i&#x017F;t, da er den folgenden Tag<lb/>
das <hi rendition="#aq">Con&#x017F;ulat</hi> aufs Jahr 379. antreten &#x017F;ollte, entha&#x0364;lt<lb/>
folgende hieher geho&#x0364;rige Ver&#x017F;e.<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Iane, ueni; nouus anne, ueni: renouate ueni<lb/><hi rendition="#et">&#x017F;ol</hi><lb/>
Ho&#x017F;tibus edomitis, qua Francia mixta Sueuis<lb/>
Certat ad ob&#x017F;equium, Latiis ut militet armis:<lb/>
Qua uaga Sauromatas &#x017F;ibi iunxerat agmina<lb/><hi rendition="#et">Chuni,</hi><lb/>
Quaque Getes &#x017F;ociis, Hi&#x017F;trum ad&#x017F;ultabat Ala-<lb/><hi rendition="#et">nis.</hi></hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hoe</hi></hi></fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[300/0334] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen Ambrosio ſo erſchrecklich fuͤrgekommen, daß er ſie den Glaͤubigen, als Anzei- gungen von dem vorſtehenden Ende der Welt, dargeſtellet 7. XXVI. Ehe dieſe blutige Veraͤnderung in Thracien ausgebrochen, wa- ren bereits viele Gothen nach Aſien gefluͤchtet, oder vom Kaͤiſer dahin angewie- ſen, und hin und wieder vertheilet worden. Iulius, General uͤber die Voͤlcker, ſo jenſeit des Gebuͤrges Taurus lagen, furchte, dieſelben moͤchten ietzt auch auf- ruͤhriſch werden, oder doch, wenn ihre Lands-Leute etwan, wie wohl vormahls geſchehen, in Aſien einfallen ſollten, ſich alsdenn zu ihnen ſchlagen. Man hatte gleich von Anfang die Vorſichtigkeit gebraucht, und ihnen lauter Roͤmiſche Offi- ciers gegeben. An dieſe ließ Iulius heimlich Befehl ergehen, die Gothen, ſo un- ter einem ieden ſtuͤnden, auf einen Tag umbringen zu laſſen 1. Welches auch ſo vollzogen worden, und zwar damahls Aſien vielleicht gerettet, die Gemuͤther der Gothen aber dergeſtalt erbittert hat, daß ſie ihrer Lands-Leute Tod an andern Orten deſto empfindlicher gerochen, und ſeit dem deſto mehr Mißtrauen in allen Handlungen mit den Roͤmern blicken laſſen. Ermordung der Gothen in Aſien. XXVII. Es 6 1 2 7 ambrosivs commentar. in euangel. Lu- cae L. X. p. 202. Verborum autem coeleſtium nulli magis quam nos teſtes ſumus, quos mundi finis in- uenit. Quanta enim proelia, & quas opiniones ac- cipimus proeliorum! Hunni in Alanos, Alani in Gothos, Gothi in Thaifalos & Sarmatas inſurrexe- runt. Nos quoque in Illyrico exules patria Go- thorum exilia fecerunt, & nondum eſt finis. Quae omnium fames, lues pariter boum atque hominum caeterique pecoris, ut etiam nos, qui bellum non pertulimus, debellatis tamen pares fecerit peſtilen- tia. Ergo quia in occaſu ſaeculi ſumus, praecedunt quaedam aegritudines mundi. Er faͤhret bald dar- auf fort: Praedicetur euangelium, ut ſaeculum de- ſtruatur. Sicut enim praeceſſit in orbem terrae euan- gelii praedicatio, cui iam & Gothi & Armenii cre- diderunt, & ideo mundi finem uidemus. 1 §. XXVI. 1. marcellinvs l. c. p. 503. His diebus efficacia Iulii magiſtri militiae trans Taurum enituit ſalutaris & uelox. Comperta enim fatorum ſorte per Thracias, Gothos antea ſuſceptos, diſperſosque per uarias ciuitates & ca- ſtra, datis tectioribus litteris ad eorum rectores Romanos omnes, quod his temporibus raro con- tingit, uniuerſos, tanquam uexillo erecto, uno eo- demque die mandauit occidi, exſpectatione pro- miſſi ſtipendii ſecuros ad ſuburbana productos. Quo conſilio prudenti ſine ſtrepitu uel mora com- pleto, orientales prouinciae diſcriminibus ereptae ſunt magnis. zosimvs erzehlt die Sache mit etwas andern Umſtaͤnden L. IV. c. 26. aus welchen zugleich erhellet, daß ſich die Sache gleich zu Anfang von Theoſii Regierung zugetragen. 6 plurima mortis imago. Romanus orbis ruit, & ta- men ceruix noſtra erecta non flectitur. 1 §. XXVII. 1. §. XXVII. 1. themistivs beſchreibet dieſen Zuſtand ſehr lebhafft orat. XVI. ad Theodoſ. de pace p. 206. D. Nam poſt inexplicabilem illam apud Iſtrum malorum Iliadem, poſtque deploran- dam iſtius incendii uaſtitatem, cum nondum Ro- manis rebus praeeſſet imperator, direpta Thra- cia, & Illyrico, ac totis funditus inſtar umbrae deletis exercitibus, cumque nec imperuia montium iuga, nec impenetrabiles propter altitudinem flu- uii, nec aſperrimi anguſtorum itinerum calles ho- ſtem aditu prohiberent; ac poſtremo tota prope- modum aduerſus barbaros in unum terra & mare coiiſſet, atque illos circa utrinque circumſiderent Celtae, Aſſyrii, Armeni, Afri, Iberi, quotquot ab extremis finibus ad extremos Romanum propu- gnant imperium, &c. 2 avsonii edyllium VIII. ſo den Titel fuͤhret, Auſonii coſ. deſignati, prid. kal. Ianua- rii faſcibus ſumtis, und alſo A. 378. den letzten December aufgeſetzet iſt, da er den folgenden Tag das Conſulat aufs Jahr 379. antreten ſollte, enthaͤlt folgende hieher gehoͤrige Verſe. Iane, ueni; nouus anne, ueni: renouate ueni ſol Hoſtibus edomitis, qua Francia mixta Sueuis Certat ad obſequium, Latiis ut militet armis: Qua uaga Sauromatas ſibi iunxerat agmina Chuni, Quaque Getes ſociis, Hiſtrum adſultabat Ala- nis. Hoe

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/334
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 300. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/334>, abgerufen am 16.07.2024.