Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zur großen Wanderung der Völcker.
mals erwehnen werden, zog sich darauf zurücke, weil er solche unzehlbare Mengedurch gantz
Thracien aus.

Volcks sich nicht getrauete in die Länge abzuhalten: da denn die Gothen wie ein
starcker Strom einbrachen, der, wenn er einmal die Dämme durchbrochen, eine
gantze Gegend überschwemmet, und, was ihm wiederstehet, mit fortreisset. Zu
Deultum, einer Römischen Colonie an dem Fluß Panysus 1, trafen sie auf ein
Heer Römischer Fuß-Knechte, welches sie in Stücken hieben 2, und sich durch
die Ebene von Thracien, bis an das Gebürge Rhodope, und die Meer-Enge
ausbreiteten 3.

XXII. Sie beschlossen darauf Frigeridum, der in Thracien bey Beroea stund,Frigeridus
schlägt den Go-
thischen Für-
sten Farnobi-
um,
und die
Taifalos.

anzugreiffen. Derselbe fand sich nicht starck genug sie zu erwarten, und nahm
bey Zeiten den Rückweg ins Illyricum, da er unterwegens wieder Vermuthen
Gelegenheit fand, durch eine glückliche Begebniß sich von der üblen Nachrede,
daß er bisher nur einen müßigen Zuschauer abgegeben, zu befreyen. Er stieß auf
den Ost-Gothischen Fürsten Farnobium 1, der die Taifalos an sich gezogen,
welche, nachdem die Römer den Donau-Strohm nicht länger hatten besetzt
halten können, ohne Hinderniß herüber gekommen waren. Farnobius, und
andere mehr der vornehmsten Häupter blieben im Treffen: der Rest muste sich
gefangen geben. Denselben schickte Frigeridus nach Jtalien in die Gegenden um
Parma, Modena und Reggio, um zu Ackerbau zu dienen. Also bekam Jta-

lien
[Beginn Spaltensatz] tum, uires ualidas erigebant. Barbari uero maio-
rum laudes clamoribus stridebant inconditis: inter-
que uarios sermonis dissoni strepitus leuiora proelia
tentabantur. Iamque uerutis & similibus aliis
utrimque semet eminus lacessentes, ad conferendas
coiere minaciter manus: & scutis in testudinum
formam coagmentatis, pes cum pede collatus est.
Barbarique ut reparabiles semper & celeres, ingen-
tes clauas in nostros coniicientes ambustas, mucrones-
que acrius resistentium pectoribus illidentes, sini-
strum cornu perrumpunt: quod inclinatum subsidi-
alis robustissimus globus, e propinquo latere fortiter
excitus, haerente iam morte ceruicibus sustentauit.
Feruente igitur densis caedibus proelio, in confertos
quisque promptior ruens, ritu grandinis undique
uolitantibus telis oppetebat & gladiis: & sequeban-
tur equites hinc inde fugientibus occipitia lacertis
ingentibus praecidentes & terga: itidemque altrin-
secus pedites lapsorum timore impeditorum, secan-
do suffragines. Et cum omnia caesorum corporibus
opplerentur, iacebant inter eos quidam semianimes
spem uitae inaniter usurpando
; alii glande fundis
excussa, uel harundinibus armatis ferro confixi:
quorundam capita per medium frontis & uerticis
mucrone distincta, in utrumque humerum magno
cum horrore pendebant. Et pertinaci certatione
nondum lassatae, aequo Marte partes semet altrin-
secus afflictabant: nec de rigore genuino quisquam
remittebat, dum uires animorum alacritas excita-
[Spaltenumbruch] ret. Diremit tamen interneciua certamina cedens
uespero dies: & cunctis qua quisque potuit incom-
posite discedentibus, residui omnes repetunt tento-
ria tristiores.
Conf. theodoreti hist. eccles. L. IV.
c.
29.
1 §. XXI. 1. COLONIA FLAVIA PA-
CENSIS DEVLTVM.
Der Ort wird auch
bisweilen Deueltus genennet. Beym marcel-
lino
heißt es Dibaltum, uetus Romanorum ad
Panysum amnem colonia.
Der Fluß Panysus
fällt oberhalb Mesembria ins schwartze Meer.
2 marcellinvs Lib. cit. c. 8. p. 489.
Barbari tamen, uelut diffractis caueis bestiae, per
spatiorum amplitudines fusius incitati, oppidum
petiuere nomine Dibaltum, ubi tribunum scutario-
rum Barzimerem inuentum cum suis, cornutisque,
& aliis peditum numeris, castra ponentem adsili-
unt, eruditum puluere militari rectorem. Qui
confestim
(ut adigebat necessitas instantis exitii)
iussa canere bellicum tuba, lateribus firmatis, prae-
rupit cum promptis adcinctis ad proelium: fortiter-
que resistendo pari pugnandi sorte discessisset, ni eum
equitum adcursus complurium anhelum circumuenis-
set & fessum. Et ita cecidit interfectis barbarorum
non paucis, quorum clades copiarum magnitudo
celabat.
3 ibidem.
1 §. XXII. 1. Siehe oben §. XVII.
[Ende Spaltensatz]
2. mar-
O o 3

bis zur großen Wanderung der Voͤlcker.
mals erwehnen werden, zog ſich darauf zuruͤcke, weil er ſolche unzehlbare Mengedurch gantz
Thracien aus.

Volcks ſich nicht getrauete in die Laͤnge abzuhalten: da denn die Gothen wie ein
ſtarcker Strom einbrachen, der, wenn er einmal die Daͤmme durchbrochen, eine
gantze Gegend uͤberſchwemmet, und, was ihm wiederſtehet, mit fortreiſſet. Zu
Deultum, einer Roͤmiſchen Colonie an dem Fluß Panyſus 1, trafen ſie auf ein
Heer Roͤmiſcher Fuß-Knechte, welches ſie in Stuͤcken hieben 2, und ſich durch
die Ebene von Thracien, bis an das Gebuͤrge Rhodope, und die Meer-Enge
ausbreiteten 3.

XXII. Sie beſchloſſen darauf Frigeridum, der in Thracien bey Beroea ſtund,Frigeridus
ſchlaͤgt dẽ Go-
thiſchen Fuͤr-
ſten Farnobi-
um,
und die
Taifalos.

anzugreiffen. Derſelbe fand ſich nicht ſtarck genug ſie zu erwarten, und nahm
bey Zeiten den Ruͤckweg ins Illyricum, da er unterwegens wieder Vermuthen
Gelegenheit fand, durch eine gluͤckliche Begebniß ſich von der uͤblen Nachrede,
daß er bisher nur einen muͤßigen Zuſchauer abgegeben, zu befreyen. Er ſtieß auf
den Oſt-Gothiſchen Fuͤrſten Farnobium 1, der die Taifalos an ſich gezogen,
welche, nachdem die Roͤmer den Donau-Strohm nicht laͤnger hatten beſetzt
halten koͤnnen, ohne Hinderniß heruͤber gekommen waren. Farnobius, und
andere mehr der vornehmſten Haͤupter blieben im Treffen: der Reſt muſte ſich
gefangen geben. Denſelben ſchickte Frigeridus nach Jtalien in die Gegenden um
Parma, Modena und Reggio, um zu Ackerbau zu dienen. Alſo bekam Jta-

lien
[Beginn Spaltensatz] tum, uires ualidas erigebant. Barbari uero maio-
rum laudes clamoribus ſtridebant inconditis: inter-
que uarios ſermonis diſſoni ſtrepitus leuiora proelia
tentabantur. Iamque uerutis & ſimilibus aliis
utrimque ſemet eminus laceſſentes, ad conferendas
coiere minaciter manus: & ſcutis in teſtudinum
formam coagmentatis, pes cum pede collatus eſt.
Barbarique ut reparabiles ſemper & celeres, ingen-
tes clauas in noſtros coniicientes ambuſtas, mucrones-
que acrius reſiſtentium pectoribus illidentes, ſini-
ſtrum cornu perrumpunt: quod inclinatum ſubſidi-
alis robuſtiſſimus globus, e propinquo latere fortiter
excitus, haerente iam morte ceruicibus ſuſtentauit.
Feruente igitur denſis caedibus proelio, in confertos
quisque promptior ruens, ritu grandinis undique
uolitantibus telis oppetebat & gladiis: & ſequeban-
tur equites hinc inde fugientibus occipitia lacertis
ingentibus praecidentes & terga: itidemque altrin-
ſecus pedites lapſorum timore impeditorum, ſecan-
do ſuffragines. Et cum omnia caeſorum corporibus
opplerentur, iacebant inter eos quidam ſemianimes
ſpem uitae inaniter uſurpando
; alii glande fundis
excuſſa, uel harundinibus armatis ferro confixi:
quorundam capita per medium frontis & uerticis
mucrone diſtincta, in utrumque humerum magno
cum horrore pendebant. Et pertinaci certatione
nondum laſſatae, aequo Marte partes ſemet altrin-
ſecus afflictabant: nec de rigore genuino quisquam
remittebat, dum uires animorum alacritas excita-
[Spaltenumbruch] ret. Diremit tamen interneciua certamina cedens
ueſpero dies: & cunctis qua quisque potuit incom-
poſite diſcedentibus, reſidui omnes repetunt tento-
ria triſtiores.
Conf. theodoreti hiſt. eccleſ. L. IV.
c.
29.
1 §. XXI. 1. COLONIA FLAVIA PA-
CENSIS DEVLTVM.
Der Ort wird auch
bisweilen Deueltus genennet. Beym marcel-
lino
heißt es Dibaltum, uetus Romanorum ad
Panyſum amnem colonia.
Der Fluß Panyſus
faͤllt oberhalb Meſembria ins ſchwartze Meer.
2 marcellinvs Lib. cit. c. 8. p. 489.
Barbari tamen, uelut diffractis caueis beſtiae, per
ſpatiorum amplitudines fuſius incitati, oppidum
petiuere nomine Dibaltum, ubi tribunum ſcutario-
rum Barzimerem inuentum cum ſuis, cornutisque,
& aliis peditum numeris, caſtra ponentem adſili-
unt, eruditum puluere militari rectorem. Qui
confeſtim
(ut adigebat neceſſitas inſtantis exitii)
iuſſa canere bellicum tuba, lateribus firmatis, prae-
rupit cum promptis adcinctis ad proelium: fortiter-
que reſiſtendo pari pugnandi ſorte diſceſſiſſet, ni eum
equitum adcurſus complurium anhelum circumueniſ-
ſet & feſſum. Et ita cecidit interfectis barbarorum
non paucis, quorum clades copiarum magnitudo
celabat.
3 ibidem.
1 §. XXII. 1. Siehe oben §. XVII.
[Ende Spaltensatz]
2. mar-
O o 3
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0327" n="293"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zur großen Wanderung der Vo&#x0364;lcker.</hi></fw><lb/>
mals erwehnen werden, zog &#x017F;ich darauf zuru&#x0364;cke, weil er &#x017F;olche unzehlbare Menge<note place="right">durch gantz<lb/>
Thracien aus.</note><lb/>
Volcks &#x017F;ich nicht getrauete in die La&#x0364;nge abzuhalten: da denn die Gothen wie ein<lb/>
&#x017F;tarcker Strom einbrachen, der, wenn er einmal die Da&#x0364;mme durchbrochen, eine<lb/>
gantze Gegend u&#x0364;ber&#x017F;chwemmet, und, was ihm wieder&#x017F;tehet, mit fortrei&#x017F;&#x017F;et. Zu<lb/><hi rendition="#aq">Deultum,</hi> einer Ro&#x0364;mi&#x017F;chen Colonie an dem Fluß <hi rendition="#aq">Pany&#x017F;us</hi> <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXI</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">COLONIA FLAVIA PA-<lb/>
CENSIS DEVLTVM.</hi></hi> Der Ort wird auch<lb/>
bisweilen <hi rendition="#aq">Deueltus</hi> genennet. Beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcel-<lb/>
lino</hi></hi></hi> heißt es <hi rendition="#aq">Dibaltum, uetus Romanorum ad<lb/>
Pany&#x017F;um amnem colonia.</hi> Der Fluß <hi rendition="#aq">Pany&#x017F;us</hi><lb/>
fa&#x0364;llt oberhalb <hi rendition="#aq">Me&#x017F;embria</hi> ins &#x017F;chwartze Meer.</note>, trafen &#x017F;ie auf ein<lb/>
Heer Ro&#x0364;mi&#x017F;cher Fuß-Knechte, welches &#x017F;ie in Stu&#x0364;cken hieben <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> Lib. cit. c. 8. p. 489.<lb/><hi rendition="#i">Barbari tamen, uelut diffractis caueis be&#x017F;tiae, per<lb/>
&#x017F;patiorum amplitudines fu&#x017F;ius incitati, oppidum<lb/>
petiuere nomine Dibaltum, ubi tribunum &#x017F;cutario-<lb/>
rum Barzimerem inuentum cum &#x017F;uis, cornutisque,<lb/>
&amp; aliis peditum numeris, ca&#x017F;tra ponentem ad&#x017F;ili-<lb/>
unt, eruditum puluere militari rectorem. Qui<lb/>
confe&#x017F;tim</hi> (<hi rendition="#i">ut adigebat nece&#x017F;&#x017F;itas in&#x017F;tantis exitii</hi>)<lb/><hi rendition="#i">iu&#x017F;&#x017F;a canere bellicum tuba, lateribus firmatis, prae-<lb/>
rupit cum promptis adcinctis ad proelium: fortiter-<lb/>
que re&#x017F;i&#x017F;tendo pari pugnandi &#x017F;orte di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;i&#x017F;&#x017F;et, ni eum<lb/>
equitum adcur&#x017F;us complurium anhelum circumueni&#x017F;-<lb/>
&#x017F;et &amp; fe&#x017F;&#x017F;um. Et ita cecidit interfectis barbarorum<lb/>
non paucis, quorum clades copiarum magnitudo<lb/>
celabat.</hi></hi></note>, und &#x017F;ich durch<lb/>
die Ebene von Thracien, bis an das Gebu&#x0364;rge <hi rendition="#aq">Rhodope,</hi> und die Meer-Enge<lb/>
ausbreiteten <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibidem.</hi></hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXII.</hi> Sie be&#x017F;chlo&#x017F;&#x017F;en darauf <hi rendition="#aq">Frigeridum,</hi> der in Thracien bey <hi rendition="#aq">Beroea</hi> &#x017F;tund,<note place="right"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">Frige</hi>ridus</hi><lb/>
&#x017F;chla&#x0364;gt de&#x0303; Go-<lb/>
thi&#x017F;chen Fu&#x0364;r-<lb/>
&#x017F;ten <hi rendition="#aq">Farnobi-<lb/>
um,</hi> und die<lb/><hi rendition="#aq">Taifalos.</hi></note><lb/>
anzugreiffen. Der&#x017F;elbe fand &#x017F;ich nicht &#x017F;tarck genug &#x017F;ie zu erwarten, und nahm<lb/>
bey Zeiten den Ru&#x0364;ckweg ins <hi rendition="#aq">Illyricum,</hi> da er unterwegens wieder Vermuthen<lb/>
Gelegenheit fand, durch eine glu&#x0364;ckliche Begebniß &#x017F;ich von der u&#x0364;blen Nachrede,<lb/>
daß er bisher nur einen mu&#x0364;ßigen Zu&#x017F;chauer abgegeben, zu befreyen. Er &#x017F;tieß auf<lb/>
den O&#x017F;t-Gothi&#x017F;chen Fu&#x0364;r&#x017F;ten <hi rendition="#aq">Farnobium</hi> <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXII</hi>. 1. Siehe oben §. <hi rendition="#aq">XVII.</hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">2. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">mar-</hi></hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">O o 3</fw><lb/><cb type="end"/>
</note>, der die <hi rendition="#aq">Taifalos</hi> an &#x017F;ich gezogen,<lb/>
welche, nachdem die Ro&#x0364;mer den Donau-Strohm nicht la&#x0364;nger hatten be&#x017F;etzt<lb/>
halten ko&#x0364;nnen, ohne Hinderniß heru&#x0364;ber gekommen waren. <hi rendition="#aq">Farnobius,</hi> und<lb/>
andere mehr der vornehm&#x017F;ten Ha&#x0364;upter blieben im Treffen: der Re&#x017F;t mu&#x017F;te &#x017F;ich<lb/>
gefangen geben. Den&#x017F;elben &#x017F;chickte <hi rendition="#aq">Frigeridus</hi> nach Jtalien in die Gegenden um<lb/><hi rendition="#aq">Parma, Modena</hi> und <hi rendition="#aq">Reggio,</hi> um zu Ackerbau zu dienen. Al&#x017F;o bekam Jta-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">lien</fw><lb/><note xml:id="FN326_03_02" prev="#FN326_03_01" place="foot" n="3"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tum, uires ualidas erigebant. Barbari uero maio-<lb/>
rum laudes clamoribus &#x017F;tridebant inconditis: inter-<lb/>
que uarios &#x017F;ermonis di&#x017F;&#x017F;oni &#x017F;trepitus leuiora proelia<lb/>
tentabantur. Iamque uerutis &amp; &#x017F;imilibus aliis<lb/>
utrimque &#x017F;emet eminus lace&#x017F;&#x017F;entes, ad conferendas<lb/>
coiere minaciter manus: &amp; &#x017F;cutis in te&#x017F;tudinum<lb/>
formam coagmentatis, pes cum pede collatus e&#x017F;t.<lb/>
Barbarique ut reparabiles &#x017F;emper &amp; celeres, ingen-<lb/>
tes clauas in no&#x017F;tros coniicientes ambu&#x017F;tas, mucrones-<lb/>
que acrius re&#x017F;i&#x017F;tentium pectoribus illidentes, &#x017F;ini-<lb/>
&#x017F;trum cornu perrumpunt: quod inclinatum &#x017F;ub&#x017F;idi-<lb/>
alis robu&#x017F;ti&#x017F;&#x017F;imus globus, e propinquo latere fortiter<lb/>
excitus, haerente iam morte ceruicibus &#x017F;u&#x017F;tentauit.<lb/>
Feruente igitur den&#x017F;is caedibus proelio, in confertos<lb/>
quisque promptior ruens, ritu grandinis undique<lb/>
uolitantibus telis oppetebat &amp; gladiis: &amp; &#x017F;equeban-<lb/>
tur equites hinc inde fugientibus occipitia lacertis<lb/>
ingentibus praecidentes &amp; terga: itidemque altrin-<lb/>
&#x017F;ecus pedites lap&#x017F;orum timore impeditorum, &#x017F;ecan-<lb/>
do &#x017F;uffragines. Et cum omnia cae&#x017F;orum corporibus<lb/>
opplerentur, iacebant inter eos quidam &#x017F;emianimes<lb/>
&#x017F;pem uitae inaniter u&#x017F;urpando</hi>; <hi rendition="#i">alii glande fundis<lb/>
excu&#x017F;&#x017F;a, uel harundinibus armatis ferro confixi:<lb/>
quorundam capita per medium frontis &amp; uerticis<lb/>
mucrone di&#x017F;tincta, in utrumque humerum magno<lb/>
cum horrore pendebant. Et pertinaci certatione<lb/>
nondum la&#x017F;&#x017F;atae, aequo Marte partes &#x017F;emet altrin-<lb/>
&#x017F;ecus afflictabant: nec de rigore genuino quisquam<lb/>
remittebat, dum uires animorum alacritas excita-<lb/><cb/>
ret. Diremit tamen interneciua certamina cedens<lb/>
ue&#x017F;pero dies: &amp; cunctis qua quisque potuit incom-<lb/>
po&#x017F;ite di&#x017F;cedentibus, re&#x017F;idui omnes repetunt tento-<lb/>
ria tri&#x017F;tiores.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN326_04_02" prev="#FN326_04_01" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq">Conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">theodoreti</hi></hi> hi&#x017F;t. eccle&#x017F;. L. IV.<lb/>
c.</hi> 29.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[293/0327] bis zur großen Wanderung der Voͤlcker. mals erwehnen werden, zog ſich darauf zuruͤcke, weil er ſolche unzehlbare Menge Volcks ſich nicht getrauete in die Laͤnge abzuhalten: da denn die Gothen wie ein ſtarcker Strom einbrachen, der, wenn er einmal die Daͤmme durchbrochen, eine gantze Gegend uͤberſchwemmet, und, was ihm wiederſtehet, mit fortreiſſet. Zu Deultum, einer Roͤmiſchen Colonie an dem Fluß Panyſus 1, trafen ſie auf ein Heer Roͤmiſcher Fuß-Knechte, welches ſie in Stuͤcken hieben 2, und ſich durch die Ebene von Thracien, bis an das Gebuͤrge Rhodope, und die Meer-Enge ausbreiteten 3. durch gantz Thracien aus. XXII. Sie beſchloſſen darauf Frigeridum, der in Thracien bey Beroea ſtund, anzugreiffen. Derſelbe fand ſich nicht ſtarck genug ſie zu erwarten, und nahm bey Zeiten den Ruͤckweg ins Illyricum, da er unterwegens wieder Vermuthen Gelegenheit fand, durch eine gluͤckliche Begebniß ſich von der uͤblen Nachrede, daß er bisher nur einen muͤßigen Zuſchauer abgegeben, zu befreyen. Er ſtieß auf den Oſt-Gothiſchen Fuͤrſten Farnobium 1, der die Taifalos an ſich gezogen, welche, nachdem die Roͤmer den Donau-Strohm nicht laͤnger hatten beſetzt halten koͤnnen, ohne Hinderniß heruͤber gekommen waren. Farnobius, und andere mehr der vornehmſten Haͤupter blieben im Treffen: der Reſt muſte ſich gefangen geben. Denſelben ſchickte Frigeridus nach Jtalien in die Gegenden um Parma, Modena und Reggio, um zu Ackerbau zu dienen. Alſo bekam Jta- lien 3 4 Frigeridus ſchlaͤgt dẽ Go- thiſchen Fuͤr- ſten Farnobi- um, und die Taifalos. 1 §. XXI. 1. COLONIA FLAVIA PA- CENSIS DEVLTVM. Der Ort wird auch bisweilen Deueltus genennet. Beym marcel- lino heißt es Dibaltum, uetus Romanorum ad Panyſum amnem colonia. Der Fluß Panyſus faͤllt oberhalb Meſembria ins ſchwartze Meer. 2 marcellinvs Lib. cit. c. 8. p. 489. Barbari tamen, uelut diffractis caueis beſtiae, per ſpatiorum amplitudines fuſius incitati, oppidum petiuere nomine Dibaltum, ubi tribunum ſcutario- rum Barzimerem inuentum cum ſuis, cornutisque, & aliis peditum numeris, caſtra ponentem adſili- unt, eruditum puluere militari rectorem. Qui confeſtim (ut adigebat neceſſitas inſtantis exitii) iuſſa canere bellicum tuba, lateribus firmatis, prae- rupit cum promptis adcinctis ad proelium: fortiter- que reſiſtendo pari pugnandi ſorte diſceſſiſſet, ni eum equitum adcurſus complurium anhelum circumueniſ- ſet & feſſum. Et ita cecidit interfectis barbarorum non paucis, quorum clades copiarum magnitudo celabat. 3 ibidem. 1 §. XXII. 1. Siehe oben §. XVII. 2. mar- 3 tum, uires ualidas erigebant. Barbari uero maio- rum laudes clamoribus ſtridebant inconditis: inter- que uarios ſermonis diſſoni ſtrepitus leuiora proelia tentabantur. Iamque uerutis & ſimilibus aliis utrimque ſemet eminus laceſſentes, ad conferendas coiere minaciter manus: & ſcutis in teſtudinum formam coagmentatis, pes cum pede collatus eſt. Barbarique ut reparabiles ſemper & celeres, ingen- tes clauas in noſtros coniicientes ambuſtas, mucrones- que acrius reſiſtentium pectoribus illidentes, ſini- ſtrum cornu perrumpunt: quod inclinatum ſubſidi- alis robuſtiſſimus globus, e propinquo latere fortiter excitus, haerente iam morte ceruicibus ſuſtentauit. Feruente igitur denſis caedibus proelio, in confertos quisque promptior ruens, ritu grandinis undique uolitantibus telis oppetebat & gladiis: & ſequeban- tur equites hinc inde fugientibus occipitia lacertis ingentibus praecidentes & terga: itidemque altrin- ſecus pedites lapſorum timore impeditorum, ſecan- do ſuffragines. Et cum omnia caeſorum corporibus opplerentur, iacebant inter eos quidam ſemianimes ſpem uitae inaniter uſurpando; alii glande fundis excuſſa, uel harundinibus armatis ferro confixi: quorundam capita per medium frontis & uerticis mucrone diſtincta, in utrumque humerum magno cum horrore pendebant. Et pertinaci certatione nondum laſſatae, aequo Marte partes ſemet altrin- ſecus afflictabant: nec de rigore genuino quisquam remittebat, dum uires animorum alacritas excita- ret. Diremit tamen interneciua certamina cedens ueſpero dies: & cunctis qua quisque potuit incom- poſite diſcedentibus, reſidui omnes repetunt tento- ria triſtiores. 4 Conf. theodoreti hiſt. eccleſ. L. IV. c. 29. O o 3

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/327
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 293. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/327>, abgerufen am 16.07.2024.