Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
Völcker aufgetragen. Er vereinigte sich ad Salices 2, einer Stadt in klein Scy-
thien nicht weit von Tomos, mit Valentis Generalen. Die Gothische Haupt-
Armee stund nicht weit davon in ihrer Wagenburg, und zog die Hauffen, so sich
hin und her im Land zertheilet hatten, einen nach den andern an sich, bis sie sich
starck genug zu seyn getrauete, die Römer anzugreiffen: da es denn ein bluti-
ges Treffen gesetzet 3, so den gantzen Tag gewähret, bis sie die Nacht getrennet.
Der Verlust scheinet aber von Römischer Seite der gröste gewesen zu seyn 4. Die
Römer zogen sich nach Marcianopel; die Gothen aber in ihre Wagenburg zurü-
cke. Jene sperreten die Päße zu der Provintz Hämimont, und liessen allen
Vorrath in die vesten Städte bringen, in der Hoffnung, daß, weil die Gothen
mit Belägerungen noch nicht umzugehen wusten, das Land aber zwischen der
Donau und dem Gebürge gantz verwüstet war; der Mangel die Feindli-
chen Heere aufreiben, und also dasjenige thun würde, was ihren Waffen
mißlungen.

XXI. Die Gothen versuchten etlichemal durchzubrechen, wurden aber
Die Gothen
brechen durch
das Gebürge
Haemus, und
breiten sich
tapffer abgeschlagen, und riefen endlich einige Hunnische und Alanische Trup-
pen zu Hülffe, derer Begierde zur Beute in den Gothischen Ländern nicht hatte
können gesätiget werden. Der General Saturninus, den Valens indessen Pro-
futuro
und Traiano zu Hülffe geschicket, und dessen wir inskünfftige mehr-

mals
[Beginn Spaltensatz] Richomeres Profuturo sociatur, & Traiano, ten-
dentibus prope oppidum Salices, &c.
2 Einer Stadt in Scythien gelegen zwischen To-
mos
und Salmuris. v. valesivs ad h. l. mar-
cellini.
3 Jn der Beschreibung dieses Treffens, wie sie beym
marcellino L. XXXI. c. 7. anzutreffen, kommen ver-
schiedene Umstände vor, die zu Erläuterung des Gothi-
schen Kriegs-Wesens dienen können. Richomeres
Profuturo sociatur & Traiano, tendentibus prope
oppidum Salices: unde haud longo spatio separatum
uulgus inaestimabile barbarorum, ad orbis rotundi
figuram multitudine digesta plaustrorum, tanquam
intramuranis cohibitum spatiis, otio fruebatur &
ubertate praedarum. Praeuia igitur spe meliorum
Romani duces, si fors copiam attulisset ausuri ali-
quid gloriosum, Gothos quidquid molirentur saga-
citer obseruabant: id scilicet praestruentes, ut si
aliorsum castra mouissent, quod fecere creberrime,
terga ultimorum adorti plures perfoderent confisi,
magnamque spoliorum auerterent partem. Hoc in-
tellecto hostes, uel transfugarum indiciis docti, per
quos nihil latebat incognitum, in eodem loco diu
manserunt: sed oppositi exercitus metu praestricti,
aliorumque militum quos affluere iam sperabant:
tessera data gentili, per diuersa prope diffusas acci-
uere uastatorias manus
; quae (iussis) optimatum
acceptis, statim ut incensi malleoli, ad carraginem

[Spaltenumbruch] (quam ita ipsi appellant) aliti uelocitate regressae,
incentiuum audendi maiora popularibus addiderunt.
Nihil post haec inter partes praeter inducias laxa-
tum est breues. Reuersis enim his quos necessitas
euocarat, plebs omnis intra septorum ambitum
etiamtum contrusa, immaniter fremens, animis-
que concita truculentis, experiri postrema discrimi-
na, nec principibus gentis qui aderant renuentibus,
cruditate festinabat. Et quoniam haec sole ageban-
tur extremo, noxque aduentans ad quietem inuitos
retinebat & maestos, capto per otium cibo somni
manserunt expertes. Contra Romani his cognitis,
ipsi quoque exsomnes uerebantur hostes, & male sa-
nos eorum ductores ut rabidas feras: euentum licet
ancipitem, ut numero satis inferiores, prosperum
tamen ob iustiorem sui causam mentibus expectantes
impauidis. Candente itaque protinus die, signo ad
arma capienda ex utraque parte per lituos dato,
barbari postquam inter eos ex more iuratum est, tu-
mulosos locos appetere tentauerunt: quo exinde per
procliue rotarum modo obuios impetu conuoluerent
acriore. Hocque uiso ad suos quisque manipulos
properans miles, stabili gradu consistens nec uaga-
batur, nec relictis ordinibus praecursabat. Ergo
ubi utrimque acies cautius incedentes gressu steterunt
immobili, toruitate muta bellatores luminibus se
contuebantur obliquis. Et Romani quidem uoco
undique Martia concinentes, a minore solita ad
maiorem protolli, quam gentilitate appellant barri-

[Ende Spaltensatz]
tum
4

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
Voͤlcker aufgetragen. Er vereinigte ſich ad Salices 2, einer Stadt in klein Scy-
thien nicht weit von Tomos, mit Valentis Generalen. Die Gothiſche Haupt-
Armee ſtund nicht weit davon in ihrer Wagenburg, und zog die Hauffen, ſo ſich
hin und her im Land zertheilet hatten, einen nach den andern an ſich, bis ſie ſich
ſtarck genug zu ſeyn getrauete, die Roͤmer anzugreiffen: da es denn ein bluti-
ges Treffen geſetzet 3, ſo den gantzen Tag gewaͤhret, bis ſie die Nacht getrennet.
Der Verluſt ſcheinet aber von Roͤmiſcher Seite der groͤſte geweſen zu ſeyn 4. Die
Roͤmer zogen ſich nach Marcianopel; die Gothen aber in ihre Wagenburg zuruͤ-
cke. Jene ſperreten die Paͤße zu der Provintz Haͤmimont, und lieſſen allen
Vorrath in die veſten Staͤdte bringen, in der Hoffnung, daß, weil die Gothen
mit Belaͤgerungen noch nicht umzugehen wuſten, das Land aber zwiſchen der
Donau und dem Gebuͤrge gantz verwuͤſtet war; der Mangel die Feindli-
chen Heere aufreiben, und alſo dasjenige thun wuͤrde, was ihren Waffen
mißlungen.

XXI. Die Gothen verſuchten etlichemal durchzubrechen, wurden aber
Die Gothen
brechen durch
das Gebuͤrge
Haemus, und
breiten ſich
tapffer abgeſchlagen, und riefen endlich einige Hunniſche und Alaniſche Trup-
pen zu Huͤlffe, derer Begierde zur Beute in den Gothiſchen Laͤndern nicht hatte
koͤnnen geſaͤtiget werden. Der General Saturninus, den Valens indeſſen Pro-
futuro
und Traiano zu Huͤlffe geſchicket, und deſſen wir inskuͤnfftige mehr-

mals
[Beginn Spaltensatz] Richomeres Profuturo ſociatur, & Traiano, ten-
dentibus prope oppidum Salices, &c.
2 Einer Stadt in Scythien gelegen zwiſchen To-
mos
und Salmuris. v. valesivs ad h. l. mar-
cellini.
3 Jn der Beſchreibung dieſes Treffens, wie ſie beym
marcellino L. XXXI. c. 7. anzutreffen, kom̃en ver-
ſchiedene Umſtaͤnde vor, die zu Erlaͤuterung des Gothi-
ſchen Kriegs-Weſens dienen koͤnnen. Richomeres
Profuturo ſociatur & Traiano, tendentibus prope
oppidum Salices: unde haud longo ſpatio ſeparatum
uulgus inaeſtimabile barbarorum, ad orbis rotundi
figuram multitudine digeſta plauſtrorum, tanquam
intramuranis cohibitum ſpatiis, otio fruebatur &
ubertate praedarum. Praeuia igitur ſpe meliorum
Romani duces, ſi fors copiam attuliſſet auſuri ali-
quid glorioſum, Gothos quidquid molirentur ſaga-
citer obſeruabant: id ſcilicet praeſtruentes, ut ſi
aliorſum caſtra mouiſſent, quod fecere creberrime,
terga ultimorum adorti plures perfoderent confiſi,
magnamque ſpoliorum auerterent partem. Hoc in-
tellecto hoſtes, uel transfugarum indiciis docti, per
quos nihil latebat incognitum, in eodem loco diu
manſerunt: ſed oppoſiti exercitus metu praeſtricti,
aliorumque militum quos affluere iam ſperabant:
teſſera data gentili, per diuerſa prope diffuſas acci-
uere uaſtatorias manus
; quae (iuſſis) optimatum
acceptis, ſtatim ut incenſi malleoli, ad carraginem

[Spaltenumbruch] (quam ita ipſi appellant) aliti uelocitate regreſſae,
incentiuum audendi maiora popularibus addiderunt.
Nihil poſt haec inter partes praeter inducias laxa-
tum eſt breues. Reuerſis enim his quos neceſſitas
euocarat, plebs omnis intra ſeptorum ambitum
etiamtum contruſa, immaniter fremens, animis-
que concita truculentis, experiri poſtrema diſcrimi-
na, nec principibus gentis qui aderant renuentibus,
cruditate feſtinabat. Et quoniam haec ſole ageban-
tur extremo, noxque aduentans ad quietem inuitos
retinebat & maeſtos, capto per otium cibo ſomni
manſerunt expertes. Contra Romani his cognitis,
ipſi quoque exſomnes uerebantur hoſtes, & male ſa-
nos eorum ductores ut rabidas feras: euentum licet
ancipitem, ut numero ſatis inferiores, proſperum
tamen ob iuſtiorem ſui cauſam mentibus expectantes
impauidis. Candente itaque protinus die, ſigno ad
arma capienda ex utraque parte per lituos dato,
barbari poſtquam inter eos ex more iuratum eſt, tu-
muloſos locos appetere tentauerunt: quo exinde per
procliue rotarum modo obuios impetu conuoluerent
acriore. Hocque uiſo ad ſuos quisque manipulos
properans miles, ſtabili gradu conſiſtens nec uaga-
batur, nec relictis ordinibus praecurſabat. Ergo
ubi utrimque acies cautius incedentes greſſu ſteterunt
immobili, toruitate muta bellatores luminibus ſe
contuebantur obliquis. Et Romani quidem uoco
undique Martia concinentes, a minore ſolita ad
maiorem protolli, quam gentilitate appellant barri-

[Ende Spaltensatz]
tum
4
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0326" n="292"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
Vo&#x0364;lcker aufgetragen. Er vereinigte &#x017F;ich <hi rendition="#aq">ad Salices</hi> <note place="foot" n="2">Einer Stadt in Scythien gelegen zwi&#x017F;chen <hi rendition="#aq">To-<lb/>
mos</hi> und <hi rendition="#aq">Salmuris. v. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesivs</hi></hi> ad h. l. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">mar-<lb/>
cellini.</hi></hi></hi></note>, einer Stadt in klein Scy-<lb/>
thien nicht weit von <hi rendition="#aq">Tomos,</hi> mit <hi rendition="#aq">Valentis</hi> Generalen. Die Gothi&#x017F;che Haupt-<lb/>
Armee &#x017F;tund nicht weit davon in ihrer Wagenburg, und zog die Hauffen, &#x017F;o &#x017F;ich<lb/>
hin und her im Land zertheilet hatten, einen nach den andern an &#x017F;ich, bis &#x017F;ie &#x017F;ich<lb/>
&#x017F;tarck genug zu &#x017F;eyn getrauete, die Ro&#x0364;mer anzugreiffen: da es denn ein bluti-<lb/>
ges Treffen ge&#x017F;etzet <note xml:id="FN326_03_01" next="#FN326_03_02" place="foot" n="3">Jn der Be&#x017F;chreibung die&#x017F;es Treffens, wie &#x017F;ie beym<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">marcellino</hi> L. XXXI. c.</hi> 7. anzutreffen, kom&#x0303;en ver-<lb/>
&#x017F;chiedene Um&#x017F;ta&#x0364;nde vor, die zu Erla&#x0364;uterung des Gothi-<lb/>
&#x017F;chen Kriegs-We&#x017F;ens dienen ko&#x0364;nnen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Richomeres<lb/>
Profuturo &#x017F;ociatur &amp; Traiano, tendentibus prope<lb/>
oppidum Salices: unde haud longo &#x017F;patio &#x017F;eparatum<lb/>
uulgus inae&#x017F;timabile barbarorum, ad orbis rotundi<lb/>
figuram multitudine dige&#x017F;ta plau&#x017F;trorum, tanquam<lb/>
intramuranis cohibitum &#x017F;patiis, otio fruebatur &amp;<lb/>
ubertate praedarum. Praeuia igitur &#x017F;pe meliorum<lb/>
Romani duces, &#x017F;i fors copiam attuli&#x017F;&#x017F;et au&#x017F;uri ali-<lb/>
quid glorio&#x017F;um, Gothos quidquid molirentur &#x017F;aga-<lb/>
citer ob&#x017F;eruabant: id &#x017F;cilicet prae&#x017F;truentes, ut &#x017F;i<lb/>
alior&#x017F;um ca&#x017F;tra moui&#x017F;&#x017F;ent, quod fecere creberrime,<lb/>
terga ultimorum adorti plures perfoderent confi&#x017F;i,<lb/>
magnamque &#x017F;poliorum auerterent partem. Hoc in-<lb/>
tellecto ho&#x017F;tes, uel transfugarum indiciis docti, per<lb/>
quos nihil latebat incognitum, in eodem loco diu<lb/>
man&#x017F;erunt: &#x017F;ed oppo&#x017F;iti exercitus metu prae&#x017F;tricti,<lb/>
aliorumque militum quos affluere iam &#x017F;perabant:<lb/>
te&#x017F;&#x017F;era data gentili, per diuer&#x017F;a prope diffu&#x017F;as acci-<lb/>
uere ua&#x017F;tatorias manus</hi>; <hi rendition="#i">quae</hi> (<hi rendition="#i">iu&#x017F;&#x017F;is</hi>) <hi rendition="#i">optimatum<lb/>
acceptis, &#x017F;tatim ut incen&#x017F;i malleoli, ad carraginem</hi><lb/><cb/>
(<hi rendition="#i">quam ita ip&#x017F;i appellant</hi>) <hi rendition="#i">aliti uelocitate regre&#x017F;&#x017F;ae,<lb/>
incentiuum audendi maiora popularibus addiderunt.<lb/>
Nihil po&#x017F;t haec inter partes praeter inducias laxa-<lb/>
tum e&#x017F;t breues. Reuer&#x017F;is enim his quos nece&#x017F;&#x017F;itas<lb/>
euocarat, plebs omnis intra &#x017F;eptorum ambitum<lb/>
etiamtum contru&#x017F;a, immaniter fremens, animis-<lb/>
que concita truculentis, experiri po&#x017F;trema di&#x017F;crimi-<lb/>
na, nec principibus gentis qui aderant renuentibus,<lb/>
cruditate fe&#x017F;tinabat. Et quoniam haec &#x017F;ole ageban-<lb/>
tur extremo, noxque aduentans ad quietem inuitos<lb/>
retinebat &amp; mae&#x017F;tos, capto per otium cibo &#x017F;omni<lb/>
man&#x017F;erunt expertes. Contra Romani his cognitis,<lb/>
ip&#x017F;i quoque ex&#x017F;omnes uerebantur ho&#x017F;tes, &amp; male &#x017F;a-<lb/>
nos eorum ductores ut rabidas feras: euentum licet<lb/>
ancipitem, ut numero &#x017F;atis inferiores, pro&#x017F;perum<lb/>
tamen ob iu&#x017F;tiorem &#x017F;ui cau&#x017F;am mentibus expectantes<lb/>
impauidis. Candente itaque protinus die, &#x017F;igno ad<lb/>
arma capienda ex utraque parte per lituos dato,<lb/>
barbari po&#x017F;tquam inter eos ex more iuratum e&#x017F;t, tu-<lb/>
mulo&#x017F;os locos appetere tentauerunt: quo exinde per<lb/>
procliue rotarum modo obuios impetu conuoluerent<lb/>
acriore. Hocque ui&#x017F;o ad &#x017F;uos quisque manipulos<lb/>
properans miles, &#x017F;tabili gradu con&#x017F;i&#x017F;tens nec uaga-<lb/>
batur, nec relictis ordinibus praecur&#x017F;abat. Ergo<lb/>
ubi utrimque acies cautius incedentes gre&#x017F;&#x017F;u &#x017F;teterunt<lb/>
immobili, toruitate muta bellatores luminibus &#x017F;e<lb/>
contuebantur obliquis. Et Romani quidem uoco<lb/>
undique Martia concinentes, a minore &#x017F;olita ad<lb/>
maiorem protolli, quam gentilitate appellant barri-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tum</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>, &#x017F;o den gantzen Tag gewa&#x0364;hret, bis &#x017F;ie die Nacht getrennet.<lb/>
Der Verlu&#x017F;t &#x017F;cheinet aber von Ro&#x0364;mi&#x017F;cher Seite der gro&#x0364;&#x017F;te gewe&#x017F;en zu &#x017F;eyn <note xml:id="FN326_04_01" next="#FN326_04_02" place="foot" n="4"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Die<lb/>
Ro&#x0364;mer zogen &#x017F;ich nach Marcianopel; die Gothen aber in ihre Wagenburg zuru&#x0364;-<lb/>
cke. Jene &#x017F;perreten die Pa&#x0364;ße zu der Provintz Ha&#x0364;mimont, und lie&#x017F;&#x017F;en allen<lb/>
Vorrath in die ve&#x017F;ten Sta&#x0364;dte bringen, in der Hoffnung, daß, weil die Gothen<lb/>
mit Bela&#x0364;gerungen noch nicht umzugehen wu&#x017F;ten, das Land aber zwi&#x017F;chen der<lb/>
Donau und dem Gebu&#x0364;rge gantz verwu&#x0364;&#x017F;tet war; der Mangel die Feindli-<lb/>
chen Heere aufreiben, und al&#x017F;o dasjenige thun wu&#x0364;rde, was ihren Waffen<lb/>
mißlungen.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXI.</hi> Die Gothen ver&#x017F;uchten etlichemal durchzubrechen, wurden aber<lb/><note place="left">Die Gothen<lb/>
brechen durch<lb/>
das Gebu&#x0364;rge<lb/><hi rendition="#aq">Haemus,</hi> und<lb/>
breiten &#x017F;ich</note>tapffer abge&#x017F;chlagen, und riefen endlich einige Hunni&#x017F;che und Alani&#x017F;che Trup-<lb/>
pen zu Hu&#x0364;lffe, derer Begierde zur Beute in den Gothi&#x017F;chen La&#x0364;ndern nicht hatte<lb/>
ko&#x0364;nnen ge&#x017F;a&#x0364;tiget werden. Der General <hi rendition="#aq">Saturninus,</hi> den <hi rendition="#aq">Valens</hi> inde&#x017F;&#x017F;en <hi rendition="#aq">Pro-<lb/>
futuro</hi> und <hi rendition="#aq">Traiano</hi> zu Hu&#x0364;lffe ge&#x017F;chicket, und de&#x017F;&#x017F;en wir insku&#x0364;nfftige mehr-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">mals</fw><lb/><note xml:id="FN325_01_02" prev="#FN325_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Richomeres Profuturo &#x017F;ociatur, &amp; Traiano, ten-<lb/>
dentibus prope oppidum Salices, &amp;c.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[292/0326] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen Voͤlcker aufgetragen. Er vereinigte ſich ad Salices 2, einer Stadt in klein Scy- thien nicht weit von Tomos, mit Valentis Generalen. Die Gothiſche Haupt- Armee ſtund nicht weit davon in ihrer Wagenburg, und zog die Hauffen, ſo ſich hin und her im Land zertheilet hatten, einen nach den andern an ſich, bis ſie ſich ſtarck genug zu ſeyn getrauete, die Roͤmer anzugreiffen: da es denn ein bluti- ges Treffen geſetzet 3, ſo den gantzen Tag gewaͤhret, bis ſie die Nacht getrennet. Der Verluſt ſcheinet aber von Roͤmiſcher Seite der groͤſte geweſen zu ſeyn 4. Die Roͤmer zogen ſich nach Marcianopel; die Gothen aber in ihre Wagenburg zuruͤ- cke. Jene ſperreten die Paͤße zu der Provintz Haͤmimont, und lieſſen allen Vorrath in die veſten Staͤdte bringen, in der Hoffnung, daß, weil die Gothen mit Belaͤgerungen noch nicht umzugehen wuſten, das Land aber zwiſchen der Donau und dem Gebuͤrge gantz verwuͤſtet war; der Mangel die Feindli- chen Heere aufreiben, und alſo dasjenige thun wuͤrde, was ihren Waffen mißlungen. XXI. Die Gothen verſuchten etlichemal durchzubrechen, wurden aber tapffer abgeſchlagen, und riefen endlich einige Hunniſche und Alaniſche Trup- pen zu Huͤlffe, derer Begierde zur Beute in den Gothiſchen Laͤndern nicht hatte koͤnnen geſaͤtiget werden. Der General Saturninus, den Valens indeſſen Pro- futuro und Traiano zu Huͤlffe geſchicket, und deſſen wir inskuͤnfftige mehr- mals 1 Die Gothen brechen durch das Gebuͤrge Haemus, und breiten ſich 2 Einer Stadt in Scythien gelegen zwiſchen To- mos und Salmuris. v. valesivs ad h. l. mar- cellini. 3 Jn der Beſchreibung dieſes Treffens, wie ſie beym marcellino L. XXXI. c. 7. anzutreffen, kom̃en ver- ſchiedene Umſtaͤnde vor, die zu Erlaͤuterung des Gothi- ſchen Kriegs-Weſens dienen koͤnnen. Richomeres Profuturo ſociatur & Traiano, tendentibus prope oppidum Salices: unde haud longo ſpatio ſeparatum uulgus inaeſtimabile barbarorum, ad orbis rotundi figuram multitudine digeſta plauſtrorum, tanquam intramuranis cohibitum ſpatiis, otio fruebatur & ubertate praedarum. Praeuia igitur ſpe meliorum Romani duces, ſi fors copiam attuliſſet auſuri ali- quid glorioſum, Gothos quidquid molirentur ſaga- citer obſeruabant: id ſcilicet praeſtruentes, ut ſi aliorſum caſtra mouiſſent, quod fecere creberrime, terga ultimorum adorti plures perfoderent confiſi, magnamque ſpoliorum auerterent partem. Hoc in- tellecto hoſtes, uel transfugarum indiciis docti, per quos nihil latebat incognitum, in eodem loco diu manſerunt: ſed oppoſiti exercitus metu praeſtricti, aliorumque militum quos affluere iam ſperabant: teſſera data gentili, per diuerſa prope diffuſas acci- uere uaſtatorias manus; quae (iuſſis) optimatum acceptis, ſtatim ut incenſi malleoli, ad carraginem (quam ita ipſi appellant) aliti uelocitate regreſſae, incentiuum audendi maiora popularibus addiderunt. Nihil poſt haec inter partes praeter inducias laxa- tum eſt breues. Reuerſis enim his quos neceſſitas euocarat, plebs omnis intra ſeptorum ambitum etiamtum contruſa, immaniter fremens, animis- que concita truculentis, experiri poſtrema diſcrimi- na, nec principibus gentis qui aderant renuentibus, cruditate feſtinabat. Et quoniam haec ſole ageban- tur extremo, noxque aduentans ad quietem inuitos retinebat & maeſtos, capto per otium cibo ſomni manſerunt expertes. Contra Romani his cognitis, ipſi quoque exſomnes uerebantur hoſtes, & male ſa- nos eorum ductores ut rabidas feras: euentum licet ancipitem, ut numero ſatis inferiores, proſperum tamen ob iuſtiorem ſui cauſam mentibus expectantes impauidis. Candente itaque protinus die, ſigno ad arma capienda ex utraque parte per lituos dato, barbari poſtquam inter eos ex more iuratum eſt, tu- muloſos locos appetere tentauerunt: quo exinde per procliue rotarum modo obuios impetu conuoluerent acriore. Hocque uiſo ad ſuos quisque manipulos properans miles, ſtabili gradu conſiſtens nec uaga- batur, nec relictis ordinibus praecurſabat. Ergo ubi utrimque acies cautius incedentes greſſu ſteterunt immobili, toruitate muta bellatores luminibus ſe contuebantur obliquis. Et Romani quidem uoco undique Martia concinentes, a minore ſolita ad maiorem protolli, quam gentilitate appellant barri- tum 4 1 Richomeres Profuturo ſociatur, & Traiano, ten- dentibus prope oppidum Salices, &c.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/326
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 292. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/326>, abgerufen am 16.07.2024.