Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zur großen Wanderung der Völcker.
ihnen das offene Land den herrlichsten Vorrath anböthe. Er hub also die Belä-
gerung auf, und breitete sich im Lande aus; da ihnen allenthalben viele von ihrer
Nation, so vor dem und zum Theil kurtz vorher von ihnen selbst als Knechte
verkaufft worden, zuliefen. Diese und viele andere Leute, so sich zu ihnen gesel-
leten, verriethen ihnen alle Gelegenheit. Jnsonderheit nutzten sie eine grosse Anzahl
Bergleute wohl, die, weil sie bey ihrer Arbeit das Brod nicht mehr hatten, sich ietzt
gebrauchen liessen, ihnen alle Fußsteige in dem Gebürge von Thracien zu
entdecken 4.

XX. Valens kriegte zu Antiochien diese traurige Zeitung, die ihm alle sei-Haupt-Tref-
fen zwischen
den Gothen
und Römern.

ne Absichten verrückete. Er schickte ietzund, an statt die Waffen gegen die
Perser zu ergreiffen, den General Victor, um mit ihnen, so gut er könte, zu
handeln. Jmmassen er vor nöthig fand, selbst nach Constantinopel umzukehren.
Er ließ sofort die zwey Generale, Profuturum, und Traianum voran gehen,
die dem Feind so lange Einhalt thun sollten, bis er selbst folgen könte. Gratia-
nus
hatte nicht allein Frigerido, so im Illyrico commandirte, Befehl ertheilet,
dem Orient zu Hülffe zu ziehen, sondern schickte auch den tapffern Richomerem,
der nebst Mallobaude, einem Könige der Francken, über die Haus-Truppen
gesetzet war, und auch selbst für einen Fränckischen Fürsten gehalten wird 1, mit
einigen Völckern dahin. Frigeridus entschuldigte sich für seine Person mit der
Gicht: und Richomeri ward also das Commando über die gesamten Hülffs-
3

Völcker
[Beginn Spaltensatz] sent, ratibus transiere male contextis, castraque
a Fritigerno locauere longissime &c.
4 idem c. 6. p. 485. In qua difficultate diutius
positi, passim & promiscue ruebant: eminensque
aliquorum audacia peribat inulta, multique sagittis
& rotatis per fundas lapidibus interibant. Tunc
Fritigernus frustra cum tot cladibus conluctari ho-
mines ignaros obsidendi contemplans, relicta ibi
manu sufficiente, abire negotio imperfecto suasit,
pacem sibi esse cum parietibus memorans, suadens-
que ut populandas opimas regiones & uberes abs-
que discrimine ullo, uacuas praesidiis etiamtum ad-
orirentur. Laudato regis consilio, quem cogitato-
rum norant fore socium efficacem, per Thraciarum
latus omne dispersi caute gradiebantur, dedititiis
uel captiuis uicos uberes ostendentibus, eos praeci-
pue, ubi alimentorum reperiri satietas dicebatur: eo
maxime adiumento praeter genuinam erecti fiduciam
quod confluebat ad eos in dies ex eadem gente multi-
tudo, dudum a mercatoribus uenumdati, adiectis
plurimis, quos primo transitu necati inedia, uino
exili, uel panis frustis mutauere uilissimis. Qui-
bus accessere sequendarum auri uenarum periti non
pauci, uectigalium perferre posse non sufficientes
[Spaltenumbruch] sarcinat graues: susceptique libenti consensione
cunctorum, magno usui iisdem fuere ignota pera-
grantibus loca conditoria frugum occulta & late-
bras hominum & receptacula secretiora monstrando.
Nec quicquam nisi inaccessum & deuium, praeeun-
tibus iisdem mansit intactum.
1 marcellinvs Lib. XXXI. c. 7.
Hi numeri nondum experti, quid cum desperatione
rabies ualeret indomita, truso hoste ultra Aemi
montis abscisos scopulos, faucibus insedere praeru-
ptis, uti barbaros locis inclusos, nusquam reperi-
entes exitum diuturna consumeret fames, & oppe-
rirentur ipsi Frigeridum ducem, cum Pannonicis,
& transalpinis auxiliis aduentantem, quem petitu
Valentis Gratianus ire disposuit in procinctum, la-
turum suppetias iis, qui ad ultimum uexabantur
exitium. Post quem Richomeres, domesticorum tunc
comes, imperatu eiusdem Gratiani motus e Galli-
is, properauit ad Thracias, ductans cohortes aliquas
nominetenus: quarum pars pleraque deseruerat,
(ut
iactauere quidam
) Merobaudis suasu, ueriti ne de-
stitutae adminiculis Galliae uastarentur licenter
Rheno perrupto. Verum articulorum dolore Frige-
rido praepedito, uel certe ut obtrectatores finxere
maliuoli, morbum causante, ne feruentibus proeliis
interesset, uniuersos regens ex communi sententia

[Ende Spaltensatz]
Richo-
3 idem L. c. cap. 6. init.
O o 2

bis zur großen Wanderung der Voͤlcker.
ihnen das offene Land den herrlichſten Vorrath anboͤthe. Er hub alſo die Belaͤ-
gerung auf, und breitete ſich im Lande aus; da ihnen allenthalben viele von ihrer
Nation, ſo vor dem und zum Theil kurtz vorher von ihnen ſelbſt als Knechte
verkaufft worden, zuliefen. Dieſe und viele andere Leute, ſo ſich zu ihnen geſel-
leten, verriethen ihnen alle Gelegenheit. Jnſonderheit nutzten ſie eine groſſe Anzahl
Bergleute wohl, die, weil ſie bey ihrer Arbeit das Brod nicht mehr hatten, ſich ietzt
gebrauchen lieſſen, ihnen alle Fußſteige in dem Gebuͤrge von Thracien zu
entdecken 4.

XX. Valens kriegte zu Antiochien dieſe traurige Zeitung, die ihm alle ſei-Haupt-Tref-
fen zwiſchen
den Gothen
und Roͤmern.

ne Abſichten verruͤckete. Er ſchickte ietzund, an ſtatt die Waffen gegen die
Perſer zu ergreiffen, den General Victor, um mit ihnen, ſo gut er koͤnte, zu
handeln. Jmmaſſen er vor noͤthig fand, ſelbſt nach Conſtantinopel umzukehren.
Er ließ ſofort die zwey Generale, Profuturum, und Traianum voran gehen,
die dem Feind ſo lange Einhalt thun ſollten, bis er ſelbſt folgen koͤnte. Gratia-
nus
hatte nicht allein Frigerido, ſo im Illyrico commandirte, Befehl ertheilet,
dem Orient zu Huͤlffe zu ziehen, ſondern ſchickte auch den tapffern Richomerem,
der nebſt Mallobaude, einem Koͤnige der Francken, uͤber die Haus-Truppen
geſetzet war, und auch ſelbſt fuͤr einen Fraͤnckiſchen Fuͤrſten gehalten wird 1, mit
einigen Voͤlckern dahin. Frigeridus entſchuldigte ſich fuͤr ſeine Perſon mit der
Gicht: und Richomeri ward alſo das Commando uͤber die geſamten Huͤlffs-
3

Voͤlcker
[Beginn Spaltensatz] ſent, ratibus tranſiere male contextis, caſtraque
a Fritigerno locauere longiſſime &c.
4 idem c. 6. p. 485. In qua difficultate diutius
poſiti, paſſim & promiſcue ruebant: eminensque
aliquorum audacia peribat inulta, multique ſagittis
& rotatis per fundas lapidibus interibant. Tunc
Fritigernus fruſtra cum tot cladibus conluctari ho-
mines ignaros obſidendi contemplans, relicta ibi
manu ſufficiente, abire negotio imperfecto ſuaſit,
pacem ſibi eſſe cum parietibus memorans, ſuadens-
que ut populandas opimas regiones & uberes abs-
que diſcrimine ullo, uacuas praeſidiis etiamtum ad-
orirentur. Laudato regis conſilio, quem cogitato-
rum norant fore ſocium efficacem, per Thraciarum
latus omne diſperſi caute gradiebantur, dedititiis
uel captiuis uicos uberes oſtendentibus, eos praeci-
pue, ubi alimentorum reperiri ſatietas dicebatur: eo
maxime adiumento praeter genuinam erecti fiduciam
quod confluebat ad eos in dies ex eadem gente multi-
tudo, dudum a mercatoribus uenumdati, adiectis
plurimis, quos primo tranſitu necati inedia, uino
exili, uel panis fruſtis mutauere uiliſſimis. Qui-
bus acceſſere ſequendarum auri uenarum periti non
pauci, uectigalium perferre poſſe non ſufficientes
[Spaltenumbruch] ſarcinat graues: ſuſceptique libenti conſenſione
cunctorum, magno uſui iisdem fuere ignota pera-
grantibus loca conditoria frugum occulta & late-
bras hominum & receptacula ſecretiora monſtrando.
Nec quicquam niſi inacceſſum & deuium, praeeun-
tibus iisdem manſit intactum.
1 marcellinvs Lib. XXXI. c. 7.
Hi numeri nondum experti, quid cum deſperatione
rabies ualeret indomita, truſo hoſte ultra Aemi
montis abſciſos ſcopulos, faucibus inſedere praeru-
ptis, uti barbaros locis incluſos, nusquam reperi-
entes exitum diuturna conſumeret fames, & oppe-
rirentur ipſi Frigeridum ducem, cum Pannonicis,
& transalpinis auxiliis aduentantem, quem petitu
Valentis Gratianus ire diſpoſuit in procinctum, la-
turum ſuppetias iis, qui ad ultimum uexabantur
exitium. Poſt quem Richomeres, domeſticorum tunc
comes, imperatu eiusdem Gratiani motus e Galli-
is, properauit ad Thracias, ductans cohortes aliquas
nominetenus: quarum pars pleraque deſeruerat,
(ut
iactauere quidam
) Merobaudis ſuaſu, ueriti ne de-
ſtitutae adminiculis Galliae uaſtarentur licenter
Rheno perrupto. Verum articulorum dolore Frige-
rido praepedito, uel certe ut obtrectatores finxere
maliuoli, morbum cauſante, ne feruentibus proeliis
intereſſet, uniuerſos regens ex communi ſententia

[Ende Spaltensatz]
Richo-
3 idem L. c. cap. 6. init.
O o 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0325" n="291"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zur großen Wanderung der Vo&#x0364;lcker.</hi></fw><lb/>
ihnen das offene Land den herrlich&#x017F;ten Vorrath anbo&#x0364;the. Er hub al&#x017F;o die Bela&#x0364;-<lb/>
gerung auf, und breitete &#x017F;ich im Lande aus; da ihnen allenthalben viele von ihrer<lb/>
Nation, &#x017F;o vor dem und zum Theil kurtz vorher von ihnen &#x017F;elb&#x017F;t als Knechte<lb/>
verkaufft worden, zuliefen. Die&#x017F;e und viele andere Leute, &#x017F;o &#x017F;ich zu ihnen ge&#x017F;el-<lb/>
leten, verriethen ihnen alle Gelegenheit. Jn&#x017F;onderheit nutzten &#x017F;ie eine gro&#x017F;&#x017F;e Anzahl<lb/>
Bergleute wohl, die, weil &#x017F;ie bey ihrer Arbeit das Brod nicht mehr hatten, &#x017F;ich ietzt<lb/>
gebrauchen lie&#x017F;&#x017F;en, ihnen alle Fuß&#x017F;teige in dem Gebu&#x0364;rge von Thracien zu<lb/>
entdecken <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> c. 6. p. 485. <hi rendition="#i">In qua difficultate diutius<lb/>
po&#x017F;iti, pa&#x017F;&#x017F;im &amp; promi&#x017F;cue ruebant: eminensque<lb/>
aliquorum audacia peribat inulta, multique &#x017F;agittis<lb/>
&amp; rotatis per fundas lapidibus interibant. Tunc<lb/>
Fritigernus fru&#x017F;tra cum tot cladibus conluctari ho-<lb/>
mines ignaros ob&#x017F;idendi contemplans, relicta ibi<lb/>
manu &#x017F;ufficiente, abire negotio imperfecto &#x017F;ua&#x017F;it,<lb/>
pacem &#x017F;ibi e&#x017F;&#x017F;e cum parietibus memorans, &#x017F;uadens-<lb/>
que ut populandas opimas regiones &amp; uberes abs-<lb/>
que di&#x017F;crimine ullo, uacuas prae&#x017F;idiis etiamtum ad-<lb/>
orirentur. Laudato regis con&#x017F;ilio, quem cogitato-<lb/>
rum norant fore &#x017F;ocium efficacem, per Thraciarum<lb/>
latus omne di&#x017F;per&#x017F;i caute gradiebantur, dedititiis<lb/>
uel captiuis uicos uberes o&#x017F;tendentibus, eos praeci-<lb/>
pue, ubi alimentorum reperiri &#x017F;atietas dicebatur: eo<lb/>
maxime adiumento praeter genuinam erecti fiduciam<lb/>
quod confluebat ad eos in dies ex eadem gente multi-<lb/>
tudo, dudum a mercatoribus uenumdati, adiectis<lb/>
plurimis, quos primo tran&#x017F;itu necati inedia, uino<lb/>
exili, uel panis fru&#x017F;tis mutauere uili&#x017F;&#x017F;imis. Qui-<lb/>
bus acce&#x017F;&#x017F;ere &#x017F;equendarum auri uenarum periti non<lb/>
pauci, uectigalium perferre po&#x017F;&#x017F;e non &#x017F;ufficientes<lb/><cb/>
&#x017F;arcinat graues: &#x017F;u&#x017F;ceptique libenti con&#x017F;en&#x017F;ione<lb/>
cunctorum, magno u&#x017F;ui iisdem fuere ignota pera-<lb/>
grantibus loca conditoria frugum occulta &amp; late-<lb/>
bras hominum &amp; receptacula &#x017F;ecretiora mon&#x017F;trando.<lb/>
Nec quicquam ni&#x017F;i inacce&#x017F;&#x017F;um &amp; deuium, praeeun-<lb/>
tibus iisdem man&#x017F;it intactum.</hi></hi></note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XX. Valens</hi> kriegte zu Antiochien die&#x017F;e traurige Zeitung, die ihm alle &#x017F;ei-<note place="right">Haupt-Tref-<lb/>
fen zwi&#x017F;chen<lb/>
den Gothen<lb/>
und Ro&#x0364;mern.</note><lb/>
ne Ab&#x017F;ichten verru&#x0364;ckete. Er &#x017F;chickte ietzund, an &#x017F;tatt die Waffen gegen die<lb/>
Per&#x017F;er zu ergreiffen, den General <hi rendition="#aq">Victor,</hi> um mit ihnen, &#x017F;o gut er ko&#x0364;nte, zu<lb/>
handeln. Jmma&#x017F;&#x017F;en er vor no&#x0364;thig fand, &#x017F;elb&#x017F;t nach Con&#x017F;tantinopel umzukehren.<lb/>
Er ließ &#x017F;ofort die zwey Generale, <hi rendition="#aq">Profuturum,</hi> und <hi rendition="#aq">Traianum</hi> voran gehen,<lb/>
die dem Feind &#x017F;o lange Einhalt thun &#x017F;ollten, bis er &#x017F;elb&#x017F;t folgen ko&#x0364;nte. <hi rendition="#aq">Gratia-<lb/>
nus</hi> hatte nicht allein <hi rendition="#aq">Frigerido,</hi> &#x017F;o im <hi rendition="#aq">Illyrico</hi> commandirte, Befehl ertheilet,<lb/>
dem Orient zu Hu&#x0364;lffe zu ziehen, &#x017F;ondern &#x017F;chickte auch den tapffern <hi rendition="#aq">Richomerem,</hi><lb/>
der neb&#x017F;t <hi rendition="#aq">Mallobaude,</hi> einem Ko&#x0364;nige der Francken, u&#x0364;ber die Haus-Truppen<lb/>
ge&#x017F;etzet war, und auch &#x017F;elb&#x017F;t fu&#x0364;r einen Fra&#x0364;ncki&#x017F;chen Fu&#x0364;r&#x017F;ten gehalten wird <note xml:id="FN325_01_01" next="#FN325_01_02" place="foot" n="1"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> Lib. XXXI. c. 7.<lb/><hi rendition="#i">Hi numeri nondum experti, quid cum de&#x017F;peratione<lb/>
rabies ualeret indomita, tru&#x017F;o ho&#x017F;te ultra Aemi<lb/>
montis ab&#x017F;ci&#x017F;os &#x017F;copulos, faucibus in&#x017F;edere praeru-<lb/>
ptis, uti barbaros locis inclu&#x017F;os, nusquam reperi-<lb/>
entes exitum diuturna con&#x017F;umeret fames, &amp; oppe-<lb/>
rirentur ip&#x017F;i Frigeridum ducem, cum Pannonicis,<lb/>
&amp; transalpinis auxiliis aduentantem, quem petitu<lb/>
Valentis Gratianus ire di&#x017F;po&#x017F;uit in procinctum, la-<lb/>
turum &#x017F;uppetias iis, qui ad ultimum uexabantur<lb/>
exitium. Po&#x017F;t quem Richomeres, dome&#x017F;ticorum tunc<lb/>
comes, imperatu eiusdem Gratiani motus e Galli-<lb/>
is, properauit ad Thracias, ductans cohortes aliquas<lb/>
nominetenus: quarum pars pleraque de&#x017F;eruerat,</hi> (<hi rendition="#i">ut<lb/>
iactauere quidam</hi>) <hi rendition="#i">Merobaudis &#x017F;ua&#x017F;u, ueriti ne de-<lb/>
&#x017F;titutae adminiculis Galliae ua&#x017F;tarentur licenter<lb/>
Rheno perrupto. Verum articulorum dolore Frige-<lb/>
rido praepedito, uel certe ut obtrectatores finxere<lb/>
maliuoli, morbum cau&#x017F;ante, ne feruentibus proeliis<lb/>
intere&#x017F;&#x017F;et, uniuer&#x017F;os regens ex communi &#x017F;ententia</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Richo-</hi></hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">O o 2</fw><lb/><cb type="end"/></note>, mit<lb/>
einigen Vo&#x0364;lckern dahin. <hi rendition="#aq">Frigeridus</hi> ent&#x017F;chuldigte &#x017F;ich fu&#x0364;r &#x017F;eine Per&#x017F;on mit der<lb/>
Gicht: und <hi rendition="#aq">Richomeri</hi> ward al&#x017F;o das Commando u&#x0364;ber die ge&#x017F;amten Hu&#x0364;lffs-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Vo&#x0364;lcker</fw><lb/><note xml:id="FN324_02_02" prev="#FN324_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">&#x017F;ent, ratibus tran&#x017F;iere male contextis, ca&#x017F;traque<lb/>
a Fritigerno locauere longi&#x017F;&#x017F;ime &amp;c.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN324_03_02" next="#FN324_03_01" place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> L. c. cap. 6. init.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der vorherigen Seite. Im Druck ist diese Fußnote an zweiter Stelle auf dieser Seite gelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[291/0325] bis zur großen Wanderung der Voͤlcker. ihnen das offene Land den herrlichſten Vorrath anboͤthe. Er hub alſo die Belaͤ- gerung auf, und breitete ſich im Lande aus; da ihnen allenthalben viele von ihrer Nation, ſo vor dem und zum Theil kurtz vorher von ihnen ſelbſt als Knechte verkaufft worden, zuliefen. Dieſe und viele andere Leute, ſo ſich zu ihnen geſel- leten, verriethen ihnen alle Gelegenheit. Jnſonderheit nutzten ſie eine groſſe Anzahl Bergleute wohl, die, weil ſie bey ihrer Arbeit das Brod nicht mehr hatten, ſich ietzt gebrauchen lieſſen, ihnen alle Fußſteige in dem Gebuͤrge von Thracien zu entdecken 4. XX. Valens kriegte zu Antiochien dieſe traurige Zeitung, die ihm alle ſei- ne Abſichten verruͤckete. Er ſchickte ietzund, an ſtatt die Waffen gegen die Perſer zu ergreiffen, den General Victor, um mit ihnen, ſo gut er koͤnte, zu handeln. Jmmaſſen er vor noͤthig fand, ſelbſt nach Conſtantinopel umzukehren. Er ließ ſofort die zwey Generale, Profuturum, und Traianum voran gehen, die dem Feind ſo lange Einhalt thun ſollten, bis er ſelbſt folgen koͤnte. Gratia- nus hatte nicht allein Frigerido, ſo im Illyrico commandirte, Befehl ertheilet, dem Orient zu Huͤlffe zu ziehen, ſondern ſchickte auch den tapffern Richomerem, der nebſt Mallobaude, einem Koͤnige der Francken, uͤber die Haus-Truppen geſetzet war, und auch ſelbſt fuͤr einen Fraͤnckiſchen Fuͤrſten gehalten wird 1, mit einigen Voͤlckern dahin. Frigeridus entſchuldigte ſich fuͤr ſeine Perſon mit der Gicht: und Richomeri ward alſo das Commando uͤber die geſamten Huͤlffs- Voͤlcker 2 3 Haupt-Tref- fen zwiſchen den Gothen und Roͤmern. 4 idem c. 6. p. 485. In qua difficultate diutius poſiti, paſſim & promiſcue ruebant: eminensque aliquorum audacia peribat inulta, multique ſagittis & rotatis per fundas lapidibus interibant. Tunc Fritigernus fruſtra cum tot cladibus conluctari ho- mines ignaros obſidendi contemplans, relicta ibi manu ſufficiente, abire negotio imperfecto ſuaſit, pacem ſibi eſſe cum parietibus memorans, ſuadens- que ut populandas opimas regiones & uberes abs- que diſcrimine ullo, uacuas praeſidiis etiamtum ad- orirentur. Laudato regis conſilio, quem cogitato- rum norant fore ſocium efficacem, per Thraciarum latus omne diſperſi caute gradiebantur, dedititiis uel captiuis uicos uberes oſtendentibus, eos praeci- pue, ubi alimentorum reperiri ſatietas dicebatur: eo maxime adiumento praeter genuinam erecti fiduciam quod confluebat ad eos in dies ex eadem gente multi- tudo, dudum a mercatoribus uenumdati, adiectis plurimis, quos primo tranſitu necati inedia, uino exili, uel panis fruſtis mutauere uiliſſimis. Qui- bus acceſſere ſequendarum auri uenarum periti non pauci, uectigalium perferre poſſe non ſufficientes ſarcinat graues: ſuſceptique libenti conſenſione cunctorum, magno uſui iisdem fuere ignota pera- grantibus loca conditoria frugum occulta & late- bras hominum & receptacula ſecretiora monſtrando. Nec quicquam niſi inacceſſum & deuium, praeeun- tibus iisdem manſit intactum. 1 marcellinvs Lib. XXXI. c. 7. Hi numeri nondum experti, quid cum deſperatione rabies ualeret indomita, truſo hoſte ultra Aemi montis abſciſos ſcopulos, faucibus inſedere praeru- ptis, uti barbaros locis incluſos, nusquam reperi- entes exitum diuturna conſumeret fames, & oppe- rirentur ipſi Frigeridum ducem, cum Pannonicis, & transalpinis auxiliis aduentantem, quem petitu Valentis Gratianus ire diſpoſuit in procinctum, la- turum ſuppetias iis, qui ad ultimum uexabantur exitium. Poſt quem Richomeres, domeſticorum tunc comes, imperatu eiusdem Gratiani motus e Galli- is, properauit ad Thracias, ductans cohortes aliquas nominetenus: quarum pars pleraque deſeruerat, (ut iactauere quidam) Merobaudis ſuaſu, ueriti ne de- ſtitutae adminiculis Galliae uaſtarentur licenter Rheno perrupto. Verum articulorum dolore Frige- rido praepedito, uel certe ut obtrectatores finxere maliuoli, morbum cauſante, ne feruentibus proeliis intereſſet, uniuerſos regens ex communi ſententia Richo- 2 ſent, ratibus tranſiere male contextis, caſtraque a Fritigerno locauere longiſſime &c. 3 idem L. c. cap. 6. init. O o 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/325
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 291. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/325>, abgerufen am 16.07.2024.