Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
Namen Gog und Magog begriffen werden 3, ietzund zuerst recht eröffnet wer-
den, will ich von den Alanen, und Hunnen eine kurtze Beschreibung hier beyfü-
gen, damit dasjenige, was inskünfftige von ihnen anzuführen, desto bekanter
vorkomme. ammianvs marcellinvs gedencket, daß die eigentliche
Alanen, die Massageten der Alten gewesen, und viel andere gegen Norden woh-
nende Völcker überwunden, die nachmals mit unter selbigem Namen begriffen
worden. Er nennet insonderheit nebst den Neuris, und Gelonis, derer Na-
me unten weiter vorkommen wird, die Agathyrsos, so die Gewohnheit gehabt,
welche man heutiges Tages nirgend, als bey einigen Völckern in America findet,
daß sie ihre Haut mit blauen Flecken und Bildern bemahlet. Ob nun wohl die
Alanen sich fürnehmlich gegen Norden ausgebreitet, so haben doch auch diejenigen,
die Mittäglich gewohnet, offte etwas in Asien unternommen, wie denn pro-
copivs
das Land, so zwischen dem Caucaso, und den Portis Caspiis gele-
gen ist, als der Alanen Wohnung angiebt 4. marcellinvs beschreibet sie
als ein Volck, das meistens lang, wohlgestalt, und fast den Teutschen ähnlich
gewesen; das am meisten die Pferde-Zucht getrieben, und auch meistens zu
Pferde gewesen: die Weiber und Kinder aber, nebst dem wenigen Vorrath auf
Wägen gehabt. Sie sollen alle frey, und gleiches Standes; im Kriege
5
6
7
8
1

aber
[Beginn Spaltensatz] tate terribiles, & armorum leuitate ueloces, Hunnis-
que per omnia suppares, uerum uictu mitiores & cultu:
latrocinando & uenando ad usque Maeotica stagna
& Cimmerium Bosporon, itidemque Armenios discur-
rentes & Mediam. Vtque hominibus quietis & pla-
cidis otium est uoluptabile, ita illos pericula iu-
uant & bella. Iudicatur ibi beatus, qui in proelio
profuderit animam: senescentes enim, & fortuitis
mortibus mundo digressos, ut degeneres & ignauos
conuiciis atrocibus insectantur: nec quidquam est
quod elatius iactent, quam homine quolibet occiso:
proque exuuiis gloriosis, interfectorum auulsis ca-
pitibus detractas pelles, pro phaleris, iumentis ac-
commodant bellatoriis. Nec templum apud eos uisi-
tur, aut delubrum; ne tugurium quidem culmo te-
ctum cerni usquam potest: sed gladius barbarico ritu
humi figitur nudus, eumque ut Martem, regionum
quas circumcircant praesulem, uerecundius colunt.
Futura miro praesagiunt modo: nam rectiores uir-
gas uimineas colligentes, easque cum incantamentis
quibusdam secretis, praestituto tempore discernen-
tes, aperte quid portendatur norunt. Seruitus
quid sit ignorabant, omnes generoso semine procrea-
ti: iudicesque etiam nunc eligunt, diuturno bel-
landi usu spectatos.
3 campegivs vitringa in anacrisi
apocalypseos Ioannis p. 870. Interim recte quo-
que Gog pro nomine gentis sumi abunde constat ex
BOCHARTO, qui reliquias illius nominis ex hi-
storia gentium siue Scytharum, qui circa Caucasum
habitant montem, detexit. Vtique nihil certius
[Spaltenumbruch] uidetur, quam per Gogum & Magogum, Iapheti
posteros, apud Ezechielem intelligi populos aquilo-
nares, qui terras inter Pontum Euxinum, & Caspi-
um mare medias, & quae supra has sunt ad septen-
trionem, uersus Tanaim ad occidentem, & Imaum
montem ad orientem insederunt, quippe quod ex
tota prophetia liquidum est.
4 procopivs L. V. p. 415. Quicquid terra-
rum a Caucaso ad portas Caspias extenditur, Alani
tenent, gens libera & Persis plerumque socia in Ro-
manos, hostiumue alios.
Es haben einige gemey-
net, procopivs mache sie zu Gothen, wenn er
sagt: Goth. hist. L. I. Aliquanto ante Romani Scir-
ros, & Alanos, & alias nationes Gothicas in socie-
tatem attraxerant,
aber die Worte selbst zeigen nur
an, daß ausser den Scirren, und Alanen, die Rö-
mer auch Gothen in Diensten gehabt.
5 Siehe oben L. V. §. II.
6 Siehe oben L. V. §. XIII. not. 1.
7 Siehe oben L. V. §. XXXII.
8 v. Albertus Wiiuk Koialowicz histor. Li-
thuan. P. I. lib. I. p.
10.
1 §. XIV. 1. marcellinvs macht l. c. cap.
2. nachfolgende Beschreibung von dieser Nation:
Hunnorum gens, monumentis ueteribus leuiter nota,
ultra paludes Maeoticas glacialem oceanum acco-
lens, omnem modum feritatis excedit. Vbi quoni-
am ab ipsis nascendi primitiis infantum ferro sulcan-

[Ende Spaltensatz]
tur

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
Namen Gog und Magog begriffen werden 3, ietzund zuerſt recht eroͤffnet wer-
den, will ich von den Alanen, und Hunnen eine kurtze Beſchreibung hier beyfuͤ-
gen, damit dasjenige, was inskuͤnfftige von ihnen anzufuͤhren, deſto bekanter
vorkomme. ammianvs marcellinvs gedencket, daß die eigentliche
Alanen, die Maſſageten der Alten geweſen, und viel andere gegen Norden woh-
nende Voͤlcker uͤberwunden, die nachmals mit unter ſelbigem Namen begriffen
worden. Er nennet inſonderheit nebſt den Neuris, und Gelonis, derer Na-
me unten weiter vorkommen wird, die Agathyrſos, ſo die Gewohnheit gehabt,
welche man heutiges Tages nirgend, als bey einigen Voͤlckern in America findet,
daß ſie ihre Haut mit blauen Flecken und Bildern bemahlet. Ob nun wohl die
Alanen ſich fuͤrnehmlich gegen Norden ausgebreitet, ſo haben doch auch diejenigẽ,
die Mittaͤglich gewohnet, offte etwas in Aſien unternommen, wie denn pro-
copivs
das Land, ſo zwiſchen dem Caucaſo, und den Portis Caspiis gele-
gen iſt, als der Alanen Wohnung angiebt 4. marcellinvs beſchreibet ſie
als ein Volck, das meiſtens lang, wohlgeſtalt, und faſt den Teutſchen aͤhnlich
geweſen; das am meiſten die Pferde-Zucht getrieben, und auch meiſtens zu
Pferde geweſen: die Weiber und Kinder aber, nebſt dem wenigen Vorrath auf
Waͤgen gehabt. Sie ſollen alle frey, und gleiches Standes; im Kriege
5
6
7
8
1

aber
[Beginn Spaltensatz] tate terribiles, & armorum leuitate ueloces, Hunnis-
que per omnia ſuppares, uerum uictu mitiores & cultu:
latrocinando & uenando ad usque Maeotica ſtagna
& Cimmerium Boſporon, itidemque Armenios diſcur-
rentes & Mediam. Vtque hominibus quietis & pla-
cidis otium eſt uoluptabile, ita illos pericula iu-
uant & bella. Iudicatur ibi beatus, qui in proelio
profuderit animam: ſeneſcentes enim, & fortuitis
mortibus mundo digreſſos, ut degeneres & ignauos
conuiciis atrocibus inſectantur: nec quidquam eſt
quod elatius iactent, quam homine quolibet occiſo:
proque exuuiis glorioſis, interfectorum auulſis ca-
pitibus detractas pelles, pro phaleris, iumentis ac-
commodant bellatoriis. Nec templum apud eos uiſi-
tur, aut delubrum; ne tugurium quidem culmo te-
ctum cerni usquam poteſt: ſed gladius barbarico ritu
humi figitur nudus, eumque ut Martem, regionum
quas circumcircant praeſulem, uerecundius colunt.
Futura miro praeſagiunt modo: nam rectiores uir-
gas uimineas colligentes, easque cum incantamentis
quibusdam ſecretis, praeſtituto tempore diſcernen-
tes, aperte quid portendatur norunt. Seruitus
quid ſit ignorabant, omnes generoſo ſemine procrea-
ti: iudicesque etiam nunc eligunt, diuturno bel-
landi uſu ſpectatos.
3 campegivs vitringa in anacriſi
apocalypſeos Ioannis p. 870. Interim recte quo-
que Gog pro nomine gentis ſumi abunde conſtat ex
BOCHARTO, qui reliquias illius nominis ex hi-
ſtoria gentium ſiue Scytharum, qui circa Caucaſum
habitant montem, detexit. Vtique nihil certius
[Spaltenumbruch] uidetur, quam per Gogum & Magogum, Iapheti
poſteros, apud Ezechielem intelligi populos aquilo-
nares, qui terras inter Pontum Euxinum, & Caſpi-
um mare medias, & quae ſupra has ſunt ad ſepten-
trionem, uerſus Tanaim ad occidentem, & Imaum
montem ad orientem inſederunt, quippe quod ex
tota prophetia liquidum eſt.
4 procopivs L. V. p. 415. Quicquid terra-
rum a Caucaſo ad portas Caspias extenditur, Alani
tenent, gens libera & Perſis plerumque ſocia in Ro-
manos, hoſtiumue alios.
Es haben einige gemey-
net, procopivs mache ſie zu Gothen, wenn er
ſagt: Goth. hiſt. L. I. Aliquanto ante Romani Scir-
ros, & Alanos, & alias nationes Gothicas in ſocie-
tatem attraxerant,
aber die Worte ſelbſt zeigen nur
an, daß auſſer den Scirren, und Alanen, die Roͤ-
mer auch Gothen in Dienſten gehabt.
5 Siehe oben L. V. §. II.
6 Siehe oben L. V. §. XIII. not. 1.
7 Siehe oben L. V. §. XXXII.
8 v. Albertus Wiiuk Koialowicz hiſtor. Li-
thuan. P. I. lib. I. p.
10.
1 §. XIV. 1. marcellinvs macht l. c. cap.
2. nachfolgende Beſchreibung von dieſer Nation:
Hunnorum gens, monumentis ueteribus leuiter nota,
ultra paludes Maeoticas glacialem oceanum acco-
lens, omnem modum feritatis excedit. Vbi quoni-
am ab ipſis naſcendi primitiis infantum ferro ſulcan-

[Ende Spaltensatz]
tur
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0316" n="282"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
Namen <hi rendition="#fr">Gog</hi> und <hi rendition="#fr">Magog</hi> begriffen werden <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">campegivs vitringa</hi></hi> in anacri&#x017F;i<lb/>
apocalyp&#x017F;eos Ioannis p. 870. <hi rendition="#i">Interim recte quo-<lb/>
que Gog pro nomine gentis &#x017F;umi abunde con&#x017F;tat ex<lb/><hi rendition="#g">BOCHARTO,</hi> qui reliquias illius nominis ex hi-<lb/>
&#x017F;toria gentium &#x017F;iue Scytharum, qui circa Cauca&#x017F;um<lb/>
habitant montem, detexit. Vtique nihil certius<lb/><cb/>
uidetur, quam per Gogum &amp; Magogum, Iapheti<lb/>
po&#x017F;teros, apud Ezechielem intelligi populos aquilo-<lb/>
nares, qui terras inter Pontum Euxinum, &amp; Ca&#x017F;pi-<lb/>
um mare medias, &amp; quae &#x017F;upra has &#x017F;unt ad &#x017F;epten-<lb/>
trionem, uer&#x017F;us Tanaim ad occidentem, &amp; Imaum<lb/>
montem ad orientem in&#x017F;ederunt, quippe quod ex<lb/>
tota prophetia liquidum e&#x017F;t.</hi></hi></note>, ietzund zuer&#x017F;t recht ero&#x0364;ffnet wer-<lb/>
den, will ich von den Alanen, und Hunnen eine kurtze Be&#x017F;chreibung hier beyfu&#x0364;-<lb/>
gen, damit dasjenige, was insku&#x0364;nfftige von ihnen anzufu&#x0364;hren, de&#x017F;to bekanter<lb/>
vorkomme. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs marcellinvs</hi></hi></hi> gedencket, daß die eigentliche<lb/>
Alanen, die Ma&#x017F;&#x017F;ageten der Alten gewe&#x017F;en, und viel andere gegen Norden woh-<lb/>
nende Vo&#x0364;lcker u&#x0364;berwunden, die nachmals mit unter &#x017F;elbigem Namen begriffen<lb/>
worden. Er nennet in&#x017F;onderheit neb&#x017F;t den <hi rendition="#aq">Neuris,</hi> und <hi rendition="#aq">Gelonis,</hi> derer Na-<lb/>
me unten weiter vorkommen wird, die <hi rendition="#aq">Agathyr&#x017F;os,</hi> &#x017F;o die Gewohnheit gehabt,<lb/>
welche man heutiges Tages nirgend, als bey einigen Vo&#x0364;lckern in America findet,<lb/>
daß &#x017F;ie ihre Haut mit blauen Flecken und Bildern bemahlet. Ob nun wohl die<lb/>
Alanen &#x017F;ich fu&#x0364;rnehmlich gegen Norden ausgebreitet, &#x017F;o haben doch auch diejenige&#x0303;,<lb/>
die Mitta&#x0364;glich gewohnet, offte etwas in A&#x017F;ien unternommen, wie denn <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pro-<lb/>
copivs</hi></hi></hi> das Land, &#x017F;o zwi&#x017F;chen dem <hi rendition="#aq">Cauca&#x017F;o,</hi> und den <hi rendition="#aq">Portis Caspiis</hi> gele-<lb/>
gen i&#x017F;t, als der Alanen Wohnung angiebt <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi> L. V. p. 415. <hi rendition="#i">Quicquid terra-<lb/>
rum a Cauca&#x017F;o ad portas Caspias extenditur, Alani<lb/>
tenent, gens libera &amp; Per&#x017F;is plerumque &#x017F;ocia in Ro-<lb/>
manos, ho&#x017F;tiumue alios.</hi></hi> Es haben einige gemey-<lb/>
net, <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">procopivs</hi></hi></hi> mache &#x017F;ie zu Gothen, wenn er<lb/>
&#x017F;agt: <hi rendition="#aq">Goth. hi&#x017F;t. L. I. <hi rendition="#i">Aliquanto ante Romani Scir-<lb/>
ros, &amp; Alanos, &amp; alias nationes Gothicas in &#x017F;ocie-<lb/>
tatem attraxerant,</hi></hi> aber die Worte &#x017F;elb&#x017F;t zeigen nur<lb/>
an, daß au&#x017F;&#x017F;er den Scirren, und Alanen, die Ro&#x0364;-<lb/>
mer auch Gothen in Dien&#x017F;ten gehabt.</note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi></hi> be&#x017F;chreibet &#x017F;ie<lb/>
als ein Volck, das mei&#x017F;tens lang, wohlge&#x017F;talt, und fa&#x017F;t den Teut&#x017F;chen a&#x0364;hnlich<lb/>
gewe&#x017F;en; das am mei&#x017F;ten die Pferde-Zucht getrieben, und auch mei&#x017F;tens zu<lb/>
Pferde gewe&#x017F;en: die Weiber und Kinder aber, neb&#x017F;t dem wenigen Vorrath auf<lb/>
Wa&#x0364;gen gehabt. Sie &#x017F;ollen alle frey, und gleiches Standes; im Kriege<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">aber</fw><lb/><note xml:id="FN314_02_03" prev="#FN314_02_02" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tate terribiles, &amp; armorum leuitate ueloces, Hunnis-<lb/>
que per omnia &#x017F;uppares, uerum uictu mitiores &amp; cultu:<lb/>
latrocinando &amp; uenando ad usque Maeotica &#x017F;tagna<lb/>
&amp; Cimmerium Bo&#x017F;poron, itidemque Armenios di&#x017F;cur-<lb/>
rentes &amp; Mediam. Vtque hominibus quietis &amp; pla-<lb/>
cidis otium e&#x017F;t uoluptabile, ita illos pericula iu-<lb/>
uant &amp; bella. Iudicatur ibi beatus, qui in proelio<lb/>
profuderit animam: &#x017F;ene&#x017F;centes enim, &amp; fortuitis<lb/>
mortibus mundo digre&#x017F;&#x017F;os, ut degeneres &amp; ignauos<lb/>
conuiciis atrocibus in&#x017F;ectantur: nec quidquam e&#x017F;t<lb/>
quod elatius iactent, quam homine quolibet occi&#x017F;o:<lb/>
proque exuuiis glorio&#x017F;is, interfectorum auul&#x017F;is ca-<lb/>
pitibus detractas pelles, pro phaleris, iumentis ac-<lb/>
commodant bellatoriis. Nec templum apud eos ui&#x017F;i-<lb/>
tur, aut delubrum; ne tugurium quidem culmo te-<lb/>
ctum cerni usquam pote&#x017F;t: &#x017F;ed gladius barbarico ritu<lb/>
humi figitur nudus, eumque ut Martem, regionum<lb/>
quas circumcircant prae&#x017F;ulem, uerecundius colunt.<lb/>
Futura miro prae&#x017F;agiunt modo: nam rectiores uir-<lb/>
gas uimineas colligentes, easque cum incantamentis<lb/>
quibusdam &#x017F;ecretis, prae&#x017F;tituto tempore di&#x017F;cernen-<lb/>
tes, aperte quid portendatur norunt. Seruitus<lb/>
quid &#x017F;it ignorabant, omnes genero&#x017F;o &#x017F;emine procrea-<lb/>
ti: iudicesque etiam nunc eligunt, diuturno bel-<lb/>
landi u&#x017F;u &#x017F;pectatos.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf Seite 314/280 beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/><note xml:id="FN316_05_01" next="#FN316_05_02" place="foot" n="5">Siehe oben <hi rendition="#aq">L. V. §. II.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN316_06_01" next="#FN316_06_02" place="foot" n="6">Siehe oben <hi rendition="#aq">L. V. §. XIII. not.</hi> 1.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN316_07_01" next="#FN316_07_02" place="foot" n="7">Siehe oben <hi rendition="#aq">L. V. §. XXXII.</hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN316_08_01" next="#FN316_08_02" place="foot" n="8"><hi rendition="#aq">v. Albertus Wiiuk Koialowicz hi&#x017F;tor. Li-<lb/>
thuan. P. I. lib. I. p.</hi> 10.<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN316_01_01" next="#FN316_01_02" place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XIV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi></hi> macht <hi rendition="#aq">l. c. cap.</hi><lb/>
2. nachfolgende Be&#x017F;chreibung von die&#x017F;er Nation:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Hunnorum gens, monumentis ueteribus leuiter nota,<lb/>
ultra paludes Maeoticas glacialem oceanum acco-<lb/>
lens, omnem modum feritatis excedit. Vbi quoni-<lb/>
am ab ip&#x017F;is na&#x017F;cendi primitiis infantum ferro &#x017F;ulcan-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tur</hi></hi></fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[282/0316] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen Namen Gog und Magog begriffen werden 3, ietzund zuerſt recht eroͤffnet wer- den, will ich von den Alanen, und Hunnen eine kurtze Beſchreibung hier beyfuͤ- gen, damit dasjenige, was inskuͤnfftige von ihnen anzufuͤhren, deſto bekanter vorkomme. ammianvs marcellinvs gedencket, daß die eigentliche Alanen, die Maſſageten der Alten geweſen, und viel andere gegen Norden woh- nende Voͤlcker uͤberwunden, die nachmals mit unter ſelbigem Namen begriffen worden. Er nennet inſonderheit nebſt den Neuris, und Gelonis, derer Na- me unten weiter vorkommen wird, die Agathyrſos, ſo die Gewohnheit gehabt, welche man heutiges Tages nirgend, als bey einigen Voͤlckern in America findet, daß ſie ihre Haut mit blauen Flecken und Bildern bemahlet. Ob nun wohl die Alanen ſich fuͤrnehmlich gegen Norden ausgebreitet, ſo haben doch auch diejenigẽ, die Mittaͤglich gewohnet, offte etwas in Aſien unternommen, wie denn pro- copivs das Land, ſo zwiſchen dem Caucaſo, und den Portis Caspiis gele- gen iſt, als der Alanen Wohnung angiebt 4. marcellinvs beſchreibet ſie als ein Volck, das meiſtens lang, wohlgeſtalt, und faſt den Teutſchen aͤhnlich geweſen; das am meiſten die Pferde-Zucht getrieben, und auch meiſtens zu Pferde geweſen: die Weiber und Kinder aber, nebſt dem wenigen Vorrath auf Waͤgen gehabt. Sie ſollen alle frey, und gleiches Standes; im Kriege aber 2 5 6 7 8 1 3 campegivs vitringa in anacriſi apocalypſeos Ioannis p. 870. Interim recte quo- que Gog pro nomine gentis ſumi abunde conſtat ex BOCHARTO, qui reliquias illius nominis ex hi- ſtoria gentium ſiue Scytharum, qui circa Caucaſum habitant montem, detexit. Vtique nihil certius uidetur, quam per Gogum & Magogum, Iapheti poſteros, apud Ezechielem intelligi populos aquilo- nares, qui terras inter Pontum Euxinum, & Caſpi- um mare medias, & quae ſupra has ſunt ad ſepten- trionem, uerſus Tanaim ad occidentem, & Imaum montem ad orientem inſederunt, quippe quod ex tota prophetia liquidum eſt. 4 procopivs L. V. p. 415. Quicquid terra- rum a Caucaſo ad portas Caspias extenditur, Alani tenent, gens libera & Perſis plerumque ſocia in Ro- manos, hoſtiumue alios. Es haben einige gemey- net, procopivs mache ſie zu Gothen, wenn er ſagt: Goth. hiſt. L. I. Aliquanto ante Romani Scir- ros, & Alanos, & alias nationes Gothicas in ſocie- tatem attraxerant, aber die Worte ſelbſt zeigen nur an, daß auſſer den Scirren, und Alanen, die Roͤ- mer auch Gothen in Dienſten gehabt. 2 tate terribiles, & armorum leuitate ueloces, Hunnis- que per omnia ſuppares, uerum uictu mitiores & cultu: latrocinando & uenando ad usque Maeotica ſtagna & Cimmerium Boſporon, itidemque Armenios diſcur- rentes & Mediam. Vtque hominibus quietis & pla- cidis otium eſt uoluptabile, ita illos pericula iu- uant & bella. Iudicatur ibi beatus, qui in proelio profuderit animam: ſeneſcentes enim, & fortuitis mortibus mundo digreſſos, ut degeneres & ignauos conuiciis atrocibus inſectantur: nec quidquam eſt quod elatius iactent, quam homine quolibet occiſo: proque exuuiis glorioſis, interfectorum auulſis ca- pitibus detractas pelles, pro phaleris, iumentis ac- commodant bellatoriis. Nec templum apud eos uiſi- tur, aut delubrum; ne tugurium quidem culmo te- ctum cerni usquam poteſt: ſed gladius barbarico ritu humi figitur nudus, eumque ut Martem, regionum quas circumcircant praeſulem, uerecundius colunt. Futura miro praeſagiunt modo: nam rectiores uir- gas uimineas colligentes, easque cum incantamentis quibusdam ſecretis, praeſtituto tempore diſcernen- tes, aperte quid portendatur norunt. Seruitus quid ſit ignorabant, omnes generoſo ſemine procrea- ti: iudicesque etiam nunc eligunt, diuturno bel- landi uſu ſpectatos. 5 Siehe oben L. V. §. II. 6 Siehe oben L. V. §. XIII. not. 1. 7 Siehe oben L. V. §. XXXII. 8 v. Albertus Wiiuk Koialowicz hiſtor. Li- thuan. P. I. lib. I. p. 10. 1 §. XIV. 1. marcellinvs macht l. c. cap. 2. nachfolgende Beſchreibung von dieſer Nation: Hunnorum gens, monumentis ueteribus leuiter nota, ultra paludes Maeoticas glacialem oceanum acco- lens, omnem modum feritatis excedit. Vbi quoni- am ab ipſis naſcendi primitiis infantum ferro ſulcan- tur

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/316
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 282. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/316>, abgerufen am 16.07.2024.