Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Siebendes Buch. Geschichte der Teutschen
Historie geschrieben, nennet ihn dieser erhaltenen Vortheile halber in der Zu-
schrifft Gothicum. Und der berühmte Redner themistivs hielt zu Ehren
des geschlossenen Friedens eine Lob-Rede, aus welcher einige Umstände erläu-
tert werden können. Er beschreibet wie der Friede auf einem Schiffe vollzo-
gen worden 8, u. die Unterredung zwischen dem Kaiser und Athanarico 9:
Er rühmet auch, daß den Gothen nur zwey Städte wären benennet worden, in
welchen sie ihren Handel und Wandel mit den Römern treiben möchten 10, und
daß Valens die gantz verfallene Anstalten an den Gräntzen, insonderheit in der
Gegend um den Ausfluß der Donau, wieder empor gehoben 11. Wiewohl nun
der Redner alles zum Ruhm des Printzen, den er loben will, kehret, so mögen
doch die erhaltene Vortheile so gar groß nicht gewesen seyn, da zu Vollziehung
des Friedens der Käiser Athanarico nachgeben, und sich auf die Donau, gleich-
sam auf halben Weg, begeben müssen.

§. IV. Va-
[Beginn Spaltensatz] uehebant cum armigeris principem, gentisque iu-
dicem inde cum suis, foederari ut statutum est
pacem. Hocque composito, & acceptis obsidibus,
Valens Constantinopolim rediit.
8 themistivs orat. X. p. 132. C. Est
illud sane quidem eximium ac magnificum, cum
apparatu bellico traiicere Istrum, bis deinceps he-
stilem agrum populari, iteratis toties statiuis eo
progredi, quo ne per legatos quidem penetrare
unquam ausi fuissemus. Sed quamlibet ea splen-
dida sint, ac generosa, paucisque admodum olim
concessa principum: tamen cum diei illius uenit in
mentem, cuius ego spectator fui, tum demum mihi
ponte illo Xerxis, quo cum exercitu traiecit Hel-
lespontum, ad laudem atque gloriam amplior una
illa nauis uidetur, qua foedus imperator percus-
sit
; illo inquam ponte, qui bellum transmisit,
oneraria illa, quae pacem importauit. Equidem
Scythicas acies non uidi, sed concionem metus ple-
nam, terroris consilium, Romanorum imperato-
rem Scytharum regibus imperantem uidi: nec
clamores atque ululatus barbaricos audiui, sed
gemitus precesque, & uocem captiuis potius quam
foedus percutientibus dignam, quibus omnibus
adamante solidior aliquis, infractus atque emol-
litus esset.
9 ibidem p. 134. C. Igitur ad imperatoris
orationem eodem affici modo barbaros sentiebamus,
quo ab oratore praestantissimo Graecos atque Athe-
nienses affici nihil mirum uideatur. Quanquam
patronum illi adhibuerant, qui neutra capi facile
posset, quique non perinde ingenio esset, ut lingua
barbarus, sed intelligentia prudentiaque multo
quam armis peritior. Ideo enim regis appellatio-
nem repudiat, usurpat iudicis. Est enim illa po-
tentiae, haec prudentiae sapientiaeque propria.
Verum re ipsa tum est comprobatum, causam
[Spaltenumbruch] agere quam iudicare multo esse difficilius. Et is
ridiculus esse orator conuictus est, qui iudex alio-
quin optimus haberetur. Si quidem adeo illum
dicendi facultate superabat, ut ipsismet barbaris
suum illum patronum suspectum redderet, & di-
cendi certamen ipsi, quam armorum, operosius
efficeret. Verum enimuero prostratum ac deie-
ctum erexit illico, ac consternato manum porrexit,
eumque sub iisdem iis testibus, qui se iniuria affe-
ctos crediderant, amicum effecit.
10 ibid. p. 135. A. Vidisses tum incredibile,
ac longo interuallo reuocatum spectaculum, pacem
dantes non redimentes Romanos. Nemo hic aurum
barharis numeratum uidit, non argenti tot ta-
lenta, non ueste oneratas naues, non ea quae
prius a nobis tolerabantur, cum excursione omni
grauiorem atque acerbiorem pacem ac quietem ba-
beremus, cum annuum tributum pensitaremus.
Cuius quidem nomen ipsum, cum rei interim nihil nos
puderet, eiurare solebamus. At imperator quam-
uis alioqui munificentissimus, eo tamen tempore
uideri parcissimus non erubuit: qui insuper con-
suetam iis annonam detraxit, & pro tantis copiis,
quae ad eos importabantur, uix uni exiguum ali-
quid concessit, quo usus interprete fuerat: quasi
nihilo magis pensitatio ipsa ad Romanos quam ad
Scythas pertineret. Ita porro per omnia palam
istud facere pugnauit, non tam se cupiditate teneri
pacis, quam barbaris uelle parcere: adeo ut neque
mercaturae aut fori commercium, quod superiori
pace magna ubique iis cum libertate concessum
fuerat, in eorum arbitrio & potestate relictum
uoluerit. Verum tametsi commune utrique genti
lucrum ex mutuis ultro citroque contractibus esset:
in duabus nihilominus duntaxat urbibus flumini
impositis emporia constituit.

[Ende Spaltensatz]
11. ibid.
11

Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen
Hiſtorie geſchrieben, nennet ihn dieſer erhaltenen Vortheile halber in der Zu-
ſchrifft Gothicum. Und der beruͤhmte Redner themistivs hielt zu Ehren
des geſchloſſenen Friedens eine Lob-Rede, aus welcher einige Umſtaͤnde erlaͤu-
tert werden koͤnnen. Er beſchreibet wie der Friede auf einem Schiffe vollzo-
gen worden 8, u. die Unterredung zwiſchen dem Kaiſer und Athanarico 9:
Er ruͤhmet auch, daß den Gothen nur zwey Staͤdte waͤren benennet worden, in
welchen ſie ihren Handel und Wandel mit den Roͤmern treiben moͤchten 10, und
daß Valens die gantz verfallene Anſtalten an den Graͤntzen, inſonderheit in der
Gegend um den Ausfluß der Donau, wieder empor gehoben 11. Wiewohl nun
der Redner alles zum Ruhm des Printzen, den er loben will, kehret, ſo moͤgen
doch die erhaltene Vortheile ſo gar groß nicht geweſen ſeyn, da zu Vollziehung
des Friedens der Kaͤiſer Athanarico nachgeben, und ſich auf die Donau, gleich-
ſam auf halben Weg, begeben muͤſſen.

§. IV. Va-
[Beginn Spaltensatz] uehebant cum armigeris principem, gentisque iu-
dicem inde cum ſuis, foederari ut ſtatutum eſt
pacem. Hocque compoſito, & acceptis obſidibus,
Valens Conſtantinopolim rediit.
8 themistivs orat. X. p. 132. C. Eſt
illud ſane quidem eximium ac magnificum, cum
apparatu bellico traiicere Iſtrum, bis deinceps he-
ſtilem agrum populari, iteratis toties ſtatiuis eo
progredi, quo ne per legatos quidem penetrare
unquam auſi fuiſſemus. Sed quamlibet ea ſplen-
dida ſint, ac generoſa, paucisque admodum olim
conceſſa principum: tamen cum diei illius uenit in
mentem, cuius ego ſpectator fui, tum demum mihi
ponte illo Xerxis, quo cum exercitu traiecit Hel-
leſpontum, ad laudem atque gloriam amplior una
illa nauis uidetur, qua foedus imperator percuſ-
ſit
; illo inquam ponte, qui bellum transmiſit,
oneraria illa, quae pacem importauit. Equidem
Scythicas acies non uidi, ſed concionem metus ple-
nam, terroris conſilium, Romanorum imperato-
rem Scytharum regibus imperantem uidi: nec
clamores atque ululatus barbaricos audiui, ſed
gemitus precesque, & uocem captiuis potius quam
foedus percutientibus dignam, quibus omnibus
adamante ſolidior aliquis, infractus atque emol-
litus eſſet.
9 ibidem p. 134. C. Igitur ad imperatoris
orationem eodem affici modo barbaros ſentiebamus,
quo ab oratore praeſtantiſſimo Graecos atque Athe-
nienſes affici nihil mirum uideatur. Quanquam
patronum illi adhibuerant, qui neutra capi facile
poſſet, quique non perinde ingenio eſſet, ut lingua
barbarus, ſed intelligentia prudentiaque multo
quam armis peritior. Ideo enim regis appellatio-
nem repudiat, uſurpat iudicis. Eſt enim illa po-
tentiae, haec prudentiae ſapientiaeque propria.
Verum re ipſa tum eſt comprobatum, cauſam
[Spaltenumbruch] agere quam iudicare multo eſſe difficilius. Et is
ridiculus eſſe orator conuictus eſt, qui iudex alio-
quin optimus haberetur. Si quidem adeo illum
dicendi facultate ſuperabat, ut ipſismet barbaris
ſuum illum patronum ſuſpectum redderet, & di-
cendi certamen ipſi, quam armorum, operoſius
efficeret. Verum enimuero proſtratum ac deie-
ctum erexit illico, ac conſternato manum porrexit,
eumque ſub iisdem iis teſtibus, qui ſe iniuria affe-
ctos crediderant, amicum effecit.
10 ibid. p. 135. A. Vidiſſes tum incredibile,
ac longo interuallo reuocatum ſpectaculum, pacem
dantes non redimentes Romanos. Nemo hic aurum
barharis numeratum uidit, non argenti tot ta-
lenta, non ueſte oneratas naues, non ea quae
prius a nobis tolerabantur, cum excurſione omni
grauiorem atque acerbiorem pacem ac quietem ba-
beremus, cum annuum tributum penſitaremus.
Cuius quidem nomen ipſum, cum rei interim nihil nos
puderet, eiurare ſolebamus. At imperator quam-
uis alioqui munificentiſſimus, eo tamen tempore
uideri parciſſimus non erubuit: qui inſuper con-
ſuetam iis annonam detraxit, & pro tantis copiis,
quae ad eos importabantur, uix uni exiguum ali-
quid conceſſit, quo uſus interprete fuerat: quaſi
nihilo magis penſitatio ipſa ad Romanos quam ad
Scythas pertineret. Ita porro per omnia palam
iſtud facere pugnauit, non tam ſe cupiditate teneri
pacis, quam barbaris uelle parcere: adeo ut neque
mercaturae aut fori commercium, quod ſuperiori
pace magna ubique iis cum libertate conceſſum
fuerat, in eorum arbitrio & poteſtate relictum
uoluerit. Verum tametſi commune utrique genti
lucrum ex mutuis ultro citroque contractibus eſſet:
in duabus nihilominus duntaxat urbibus flumini
impoſitis emporia conſtituit.

[Ende Spaltensatz]
11. ibid.
11
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0304" n="270"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Siebendes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
Hi&#x017F;torie ge&#x017F;chrieben, nennet ihn die&#x017F;er erhaltenen Vortheile halber in der Zu-<lb/>
&#x017F;chrifft <hi rendition="#aq">Gothicum.</hi> Und der beru&#x0364;hmte Redner <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi></hi> hielt zu Ehren<lb/>
des ge&#x017F;chlo&#x017F;&#x017F;enen Friedens eine Lob-Rede, aus welcher einige Um&#x017F;ta&#x0364;nde erla&#x0364;u-<lb/>
tert werden ko&#x0364;nnen. Er be&#x017F;chreibet wie der Friede auf einem Schiffe vollzo-<lb/>
gen worden <note place="foot" n="8"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">themistivs</hi></hi> orat. X. p. 132. C. <hi rendition="#i">E&#x017F;t<lb/>
illud &#x017F;ane quidem eximium ac magnificum, cum<lb/>
apparatu bellico traiicere I&#x017F;trum, bis deinceps he-<lb/>
&#x017F;tilem agrum populari, iteratis toties &#x017F;tatiuis eo<lb/>
progredi, quo ne per legatos quidem penetrare<lb/>
unquam au&#x017F;i fui&#x017F;&#x017F;emus. Sed quamlibet ea &#x017F;plen-<lb/>
dida &#x017F;int, ac genero&#x017F;a, paucisque admodum olim<lb/>
conce&#x017F;&#x017F;a principum: tamen cum diei illius uenit in<lb/>
mentem, cuius ego &#x017F;pectator fui, tum demum mihi<lb/>
ponte illo Xerxis, quo cum exercitu traiecit Hel-<lb/>
le&#x017F;pontum, ad laudem atque gloriam amplior una<lb/>
illa nauis uidetur, qua foedus imperator percu&#x017F;-<lb/>
&#x017F;it</hi>; <hi rendition="#i">illo inquam ponte, qui bellum transmi&#x017F;it,<lb/>
oneraria illa, quae pacem importauit. Equidem<lb/>
Scythicas acies non uidi, &#x017F;ed concionem metus ple-<lb/>
nam, terroris con&#x017F;ilium, Romanorum imperato-<lb/>
rem Scytharum regibus imperantem uidi: nec<lb/>
clamores atque ululatus barbaricos audiui, &#x017F;ed<lb/>
gemitus precesque, &amp; uocem captiuis potius quam<lb/>
foedus percutientibus dignam, quibus omnibus<lb/>
adamante &#x017F;olidior aliquis, infractus atque emol-<lb/>
litus e&#x017F;&#x017F;et.</hi></hi></note>, u. die Unterredung zwi&#x017F;chen dem Kai&#x017F;er und <hi rendition="#aq">Athanarico</hi> <note place="foot" n="9"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibidem</hi></hi> p. 134. C. <hi rendition="#i">Igitur ad imperatoris<lb/>
orationem eodem affici modo barbaros &#x017F;entiebamus,<lb/>
quo ab oratore prae&#x017F;tanti&#x017F;&#x017F;imo Graecos atque Athe-<lb/>
nien&#x017F;es affici nihil mirum uideatur. Quanquam<lb/>
patronum illi adhibuerant, qui neutra capi facile<lb/>
po&#x017F;&#x017F;et, quique non perinde ingenio e&#x017F;&#x017F;et, ut lingua<lb/>
barbarus, &#x017F;ed intelligentia prudentiaque multo<lb/>
quam armis peritior. Ideo enim regis appellatio-<lb/>
nem repudiat, u&#x017F;urpat iudicis. E&#x017F;t enim illa po-<lb/>
tentiae, haec prudentiae &#x017F;apientiaeque propria.<lb/>
Verum re ip&#x017F;a tum e&#x017F;t comprobatum, cau&#x017F;am<lb/><cb/>
agere quam iudicare multo e&#x017F;&#x017F;e difficilius. Et is<lb/>
ridiculus e&#x017F;&#x017F;e orator conuictus e&#x017F;t, qui iudex alio-<lb/>
quin optimus haberetur. Si quidem adeo illum<lb/>
dicendi facultate &#x017F;uperabat, ut ip&#x017F;ismet barbaris<lb/>
&#x017F;uum illum patronum &#x017F;u&#x017F;pectum redderet, &amp; di-<lb/>
cendi certamen ip&#x017F;i, quam armorum, opero&#x017F;ius<lb/>
efficeret. Verum enimuero pro&#x017F;tratum ac deie-<lb/>
ctum erexit illico, ac con&#x017F;ternato manum porrexit,<lb/>
eumque &#x017F;ub iisdem iis te&#x017F;tibus, qui &#x017F;e iniuria affe-<lb/>
ctos crediderant, amicum effecit.</hi></hi></note>:<lb/>
Er ru&#x0364;hmet auch, daß den Gothen nur zwey Sta&#x0364;dte wa&#x0364;ren benennet worden, in<lb/>
welchen &#x017F;ie ihren Handel und Wandel mit den Ro&#x0364;mern treiben mo&#x0364;chten <note place="foot" n="10"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi> p. 135. A. <hi rendition="#i">Vidi&#x017F;&#x017F;es tum incredibile,<lb/>
ac longo interuallo reuocatum &#x017F;pectaculum, pacem<lb/>
dantes non redimentes Romanos. Nemo hic aurum<lb/>
barharis numeratum uidit, non argenti tot ta-<lb/>
lenta, non ue&#x017F;te oneratas naues, non ea quae<lb/>
prius a nobis tolerabantur, cum excur&#x017F;ione omni<lb/>
grauiorem atque acerbiorem pacem ac quietem ba-<lb/>
beremus, cum annuum tributum pen&#x017F;itaremus.<lb/>
Cuius quidem nomen ip&#x017F;um, cum rei interim nihil nos<lb/>
puderet, eiurare &#x017F;olebamus. At imperator quam-<lb/>
uis alioqui munificenti&#x017F;&#x017F;imus, eo tamen tempore<lb/>
uideri parci&#x017F;&#x017F;imus non erubuit: qui in&#x017F;uper con-<lb/>
&#x017F;uetam iis annonam detraxit, &amp; pro tantis copiis,<lb/>
quae ad eos importabantur, uix uni exiguum ali-<lb/>
quid conce&#x017F;&#x017F;it, quo u&#x017F;us interprete fuerat: qua&#x017F;i<lb/>
nihilo magis pen&#x017F;itatio ip&#x017F;a ad Romanos quam ad<lb/>
Scythas pertineret. Ita porro per omnia palam<lb/>
i&#x017F;tud facere pugnauit, non tam &#x017F;e cupiditate teneri<lb/>
pacis, quam barbaris uelle parcere: adeo ut neque<lb/>
mercaturae aut fori commercium, quod &#x017F;uperiori<lb/>
pace magna ubique iis cum libertate conce&#x017F;&#x017F;um<lb/>
fuerat, in eorum arbitrio &amp; pote&#x017F;tate relictum<lb/>
uoluerit. Verum tamet&#x017F;i commune utrique genti<lb/>
lucrum ex mutuis ultro citroque contractibus e&#x017F;&#x017F;et:<lb/>
in duabus nihilominus duntaxat urbibus flumini<lb/>
impo&#x017F;itis emporia con&#x017F;tituit.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">11. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi></hi></fw><cb type="end"/></note>, und<lb/>
daß <hi rendition="#aq">Valens</hi> die gantz verfallene An&#x017F;talten an den Gra&#x0364;ntzen, in&#x017F;onderheit in der<lb/>
Gegend um den Ausfluß der Donau, wieder empor gehoben <note xml:id="FN304_11_01" next="#FN304_11_02" place="foot" n="11"/><note type="editorial">Der Fußnotentext befindet sich auf der nächsten Seite.</note>. Wiewohl nun<lb/>
der Redner alles zum Ruhm des Printzen, den er loben will, kehret, &#x017F;o mo&#x0364;gen<lb/>
doch die erhaltene Vortheile &#x017F;o gar groß nicht gewe&#x017F;en &#x017F;eyn, da zu Vollziehung<lb/>
des Friedens der Ka&#x0364;i&#x017F;er <hi rendition="#aq">Athanarico</hi> nachgeben, und &#x017F;ich auf die Donau, gleich-<lb/>
&#x017F;am auf halben Weg, begeben mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;en.</p><lb/>
          <fw place="bottom" type="catch">§. <hi rendition="#aq">IV. Va-</hi></fw><lb/>
          <p>
            <note xml:id="FN303_07_02" prev="#FN303_07_01" place="foot" n="7">
              <cb type="start"/> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#i">uehebant cum armigeris principem, gentisque iu-<lb/>
dicem inde cum &#x017F;uis, foederari ut &#x017F;tatutum e&#x017F;t<lb/>
pacem. Hocque compo&#x017F;ito, &amp; acceptis ob&#x017F;idibus,<lb/>
Valens Con&#x017F;tantinopolim rediit.</hi> </hi> <note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note>
            </note>
          </p><lb/>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[270/0304] Siebendes Buch. Geſchichte der Teutſchen Hiſtorie geſchrieben, nennet ihn dieſer erhaltenen Vortheile halber in der Zu- ſchrifft Gothicum. Und der beruͤhmte Redner themistivs hielt zu Ehren des geſchloſſenen Friedens eine Lob-Rede, aus welcher einige Umſtaͤnde erlaͤu- tert werden koͤnnen. Er beſchreibet wie der Friede auf einem Schiffe vollzo- gen worden 8, u. die Unterredung zwiſchen dem Kaiſer und Athanarico 9: Er ruͤhmet auch, daß den Gothen nur zwey Staͤdte waͤren benennet worden, in welchen ſie ihren Handel und Wandel mit den Roͤmern treiben moͤchten 10, und daß Valens die gantz verfallene Anſtalten an den Graͤntzen, inſonderheit in der Gegend um den Ausfluß der Donau, wieder empor gehoben 11. Wiewohl nun der Redner alles zum Ruhm des Printzen, den er loben will, kehret, ſo moͤgen doch die erhaltene Vortheile ſo gar groß nicht geweſen ſeyn, da zu Vollziehung des Friedens der Kaͤiſer Athanarico nachgeben, und ſich auf die Donau, gleich- ſam auf halben Weg, begeben muͤſſen. §. IV. Va- 7 8 themistivs orat. X. p. 132. C. Eſt illud ſane quidem eximium ac magnificum, cum apparatu bellico traiicere Iſtrum, bis deinceps he- ſtilem agrum populari, iteratis toties ſtatiuis eo progredi, quo ne per legatos quidem penetrare unquam auſi fuiſſemus. Sed quamlibet ea ſplen- dida ſint, ac generoſa, paucisque admodum olim conceſſa principum: tamen cum diei illius uenit in mentem, cuius ego ſpectator fui, tum demum mihi ponte illo Xerxis, quo cum exercitu traiecit Hel- leſpontum, ad laudem atque gloriam amplior una illa nauis uidetur, qua foedus imperator percuſ- ſit; illo inquam ponte, qui bellum transmiſit, oneraria illa, quae pacem importauit. Equidem Scythicas acies non uidi, ſed concionem metus ple- nam, terroris conſilium, Romanorum imperato- rem Scytharum regibus imperantem uidi: nec clamores atque ululatus barbaricos audiui, ſed gemitus precesque, & uocem captiuis potius quam foedus percutientibus dignam, quibus omnibus adamante ſolidior aliquis, infractus atque emol- litus eſſet. 9 ibidem p. 134. C. Igitur ad imperatoris orationem eodem affici modo barbaros ſentiebamus, quo ab oratore praeſtantiſſimo Graecos atque Athe- nienſes affici nihil mirum uideatur. Quanquam patronum illi adhibuerant, qui neutra capi facile poſſet, quique non perinde ingenio eſſet, ut lingua barbarus, ſed intelligentia prudentiaque multo quam armis peritior. Ideo enim regis appellatio- nem repudiat, uſurpat iudicis. Eſt enim illa po- tentiae, haec prudentiae ſapientiaeque propria. Verum re ipſa tum eſt comprobatum, cauſam agere quam iudicare multo eſſe difficilius. Et is ridiculus eſſe orator conuictus eſt, qui iudex alio- quin optimus haberetur. Si quidem adeo illum dicendi facultate ſuperabat, ut ipſismet barbaris ſuum illum patronum ſuſpectum redderet, & di- cendi certamen ipſi, quam armorum, operoſius efficeret. Verum enimuero proſtratum ac deie- ctum erexit illico, ac conſternato manum porrexit, eumque ſub iisdem iis teſtibus, qui ſe iniuria affe- ctos crediderant, amicum effecit. 10 ibid. p. 135. A. Vidiſſes tum incredibile, ac longo interuallo reuocatum ſpectaculum, pacem dantes non redimentes Romanos. Nemo hic aurum barharis numeratum uidit, non argenti tot ta- lenta, non ueſte oneratas naues, non ea quae prius a nobis tolerabantur, cum excurſione omni grauiorem atque acerbiorem pacem ac quietem ba- beremus, cum annuum tributum penſitaremus. Cuius quidem nomen ipſum, cum rei interim nihil nos puderet, eiurare ſolebamus. At imperator quam- uis alioqui munificentiſſimus, eo tamen tempore uideri parciſſimus non erubuit: qui inſuper con- ſuetam iis annonam detraxit, & pro tantis copiis, quae ad eos importabantur, uix uni exiguum ali- quid conceſſit, quo uſus interprete fuerat: quaſi nihilo magis penſitatio ipſa ad Romanos quam ad Scythas pertineret. Ita porro per omnia palam iſtud facere pugnauit, non tam ſe cupiditate teneri pacis, quam barbaris uelle parcere: adeo ut neque mercaturae aut fori commercium, quod ſuperiori pace magna ubique iis cum libertate conceſſum fuerat, in eorum arbitrio & poteſtate relictum uoluerit. Verum tametſi commune utrique genti lucrum ex mutuis ultro citroque contractibus eſſet: in duabus nihilominus duntaxat urbibus flumini impoſitis emporia conſtituit. 11. ibid. 11 7 uehebant cum armigeris principem, gentisque iu- dicem inde cum ſuis, foederari ut ſtatutum eſt pacem. Hocque compoſito, & acceptis obſidibus, Valens Conſtantinopolim rediit.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/304
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 270. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/304>, abgerufen am 16.07.2024.