Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Sechstes Buch. Geschichte der Teutschen etc.
doch noch nicht, und weil ihm soviel an der Ruhe von Gallien gelegen war,
gieng er selbst nunmehro zum viertenmal über den Rhein, und fiel denenjenigen,
so die neuen Händel angefangen, so unvermuthet über den Hals, daß sie sich
großen Theils gefangen geben musten 5. Die andern, so den Frieden gehal-
ten, erneuerten ihn; und konten von dem, was ihren Nachbarn begegnet, eine
Erinnerung nehmen, ihn treulich zu halten 6.

LXV. Iulianus erklährete darauf den Krieg zu Augst +, und ließ die Armee
Und et von
daraus ferner
gegen Con-
stantium.
nach dem Illyrico, theils durch Rätien, theils durch Jtalien fortziehen. Er
selbst nahm seinen Weg durch den Schwartzwald, bis in die Gegend, wo die
Donau schiff bar wird. Daselbst gieng er zu Schiffe, bis nach Bonnonia 1.
+ Augustae
Rauracorum.
Constantius, der bisher in Asien mit dem Persischen Kriege beschäfftiget
gewesen, war von seiner Seite aufgebrochen, ihm entgegen zu ziehen; starb
aber unterwegens zu Mopsucrene in Cilicien 2. Iulianus blieb also in
geruhigem Besitz des Kaiserthums, das er bald darauf nebst dem Leben wieder
verlohr 3. Da indessen die Alemannen und Francken Friede gehalten; so,
daß unter seiner Regierung von Teutschen nichts angemercket wird, als die
tapfern Dienste, so einige Teutsche Truppen in dem Persianischen Kriege
gethan 4.

Sieben-
[Beginn Spaltensatz] hibitus tamen idem rex ad principis castra, iam-
que spe ueniae omni praeclusa, cum interceptum
notarium, & quae scripserat ad Constantium
comperisset, iam publicata, ne conuicio quidem te-
nus compellatus, missus est ad Hispanias. Id enim
studio curabatur ingenti, ne Iuliano discedente a
Galliis, immanissimus homo prouinciarum statum
aegre compositum licentius conturbaret.
Aus eben
diesem historico erhellet, daß dieser Teutsche Fürst
nachmals noch das Commando von Phonicien be-
kommen. Denn er sagt von ihm: l. c. c. 3. Ad
perstringendum, fallendumque miris modis ab
aetatis primitiis callens, ut postea quoque ducatum
per Phoenicen regens ostendit.
Er gedenckt ferner
seiner tapfern Thaten in Orient L. XXIX. c. 1.
Exacta hieme rex Persarum gentis Sapor pugna-
rum fiducia pristinarum immaniter arrogans,
suppleto numero suorum abundeque firmato, eru-
pturos in nostra cataphractos & sagittarios & con-
ductam misit plebem. Contra has copias Traianus
comes, & Vadomarius ex rege Alamannorum,
cum agminibus perrexere perualidis, hoc obseruare
principis iussu appositi, ut arcerent potius quam
lacesserent Persas. Qui cum uenissent Vagabanta,
legionibus habilem locum, rapidos turmarum pro-
cursus hostilium in se ruentium acriter exceperunt
inuiti: operaque consulta retrocedentes, ne ferro
uiolarent aduersorum quemquem primi, & iudica-
[Spaltenumbruch] rentur discissi foederis rei, ultima tradente neces-
sitate congressi sunt: confossisque multis discessere
uictores.
5 marcell. L. XXI. c. 4. Hoc casu elatior
Iulianus regis opinione citius intercepti, quem
profecturus ad longinqua formidabat, nihil remit-
tentibus curis barbaros adoriri disposuit, quos
peremisse Libinonem comitem in congressu cum mi-
litibus docuimus paucis. Et ne rumor aduentus sui
nos ad remotiora traduceret, superato Rheno noctis
alto silentio, cum auxiliorum expeditissimis globis,
nihil metuentes huiusmodi circumuenit: excitatos-
que hostilium fragore armorum, dum gladios cir-
cumspectant & tela, celeriter inuolauit: & quos-
dam occidit, orantes alios praedamque offerentes
dediticios cepit: reliquis qui remansere pacem pre-
cantibus dedit, quietem pollicitis firmam.
conf.
libanivs in orat. funebr. p.
286.
6 Unter den auxiliis kommen in der notitia
imperii,
auch die Brisigaui für: vielleicht sind sie
aus denjenigen zusammen gesetzet worden, die Iuli-
anus
bey dieser Gelegenheit gefangen bekommen.
1 §. LXV. 1. Vrbem IX. M. pass. Sirmio dissitam.
2 A. C. 361. d. 3. Nou. v. till. not. 52.
3 marcellinvs L. XXI. c. 8. & 9.
4 De iis conf. marcellinvs L. XXV.
c. 6. &
8.[Ende Spaltensatz]

Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen ꝛc.
doch noch nicht, und weil ihm ſoviel an der Ruhe von Gallien gelegen war,
gieng er ſelbſt nunmehro zum viertenmal uͤber den Rhein, und fiel denenjenigen,
ſo die neuen Haͤndel angefangen, ſo unvermuthet uͤber den Hals, daß ſie ſich
großen Theils gefangen geben muſten 5. Die andern, ſo den Frieden gehal-
ten, erneuerten ihn; und konten von dem, was ihren Nachbarn begegnet, eine
Erinnerung nehmen, ihn treulich zu halten 6.

LXV. Iulianus erklaͤhrete darauf den Krieg zu Augſt †, und ließ die Armee
Und et von
daraus ferner
gegen Con-
ſtantium.
nach dem Illyrico, theils durch Raͤtien, theils durch Jtalien fortziehen. Er
ſelbſt nahm ſeinen Weg durch den Schwartzwald, bis in die Gegend, wo die
Donau ſchiff bar wird. Daſelbſt gieng er zu Schiffe, bis nach Bonnonia 1.
Auguſtae
Rauracorum.
Conſtantius, der bisher in Aſien mit dem Perſiſchen Kriege beſchaͤfftiget
geweſen, war von ſeiner Seite aufgebrochen, ihm entgegen zu ziehen; ſtarb
aber unterwegens zu Mopſucrene in Cilicien 2. Iulianus blieb alſo in
geruhigem Beſitz des Kaiſerthums, das er bald darauf nebſt dem Leben wieder
verlohr 3. Da indeſſen die Alemannen und Francken Friede gehalten; ſo,
daß unter ſeiner Regierung von Teutſchen nichts angemercket wird, als die
tapfern Dienſte, ſo einige Teutſche Truppen in dem Perſianiſchen Kriege
gethan 4.

Sieben-
[Beginn Spaltensatz] hibitus tamen idem rex ad principis caſtra, iam-
que ſpe ueniae omni praecluſa, cum interceptum
notarium, & quae ſcripſerat ad Conſtantium
comperiſſet, iam publicata, ne conuicio quidem te-
nus compellatus, miſſus eſt ad Hiſpanias. Id enim
ſtudio curabatur ingenti, ne Iuliano diſcedente a
Galliis, immaniſſimus homo prouinciarum ſtatum
aegre compoſitum licentius conturbaret.
Aus eben
dieſem hiſtorico erhellet, daß dieſer Teutſche Fuͤrſt
nachmals noch das Commando von Phonicien be-
kommen. Denn er ſagt von ihm: l. c. c. 3. Ad
perſtringendum, fallendumque miris modis ab
aetatis primitiis callens, ut poſtea quoque ducatum
per Phoenicen regens oſtendit.
Er gedenckt ferner
ſeiner tapfern Thaten in Orient L. XXIX. c. 1.
Exacta hieme rex Perſarum gentis Sapor pugna-
rum fiducia priſtinarum immaniter arrogans,
ſuppleto numero ſuorum abundeque firmato, eru-
pturos in noſtra cataphractos & ſagittarios & con-
ductam miſit plebem. Contra has copias Traianus
comes, & Vadomarius ex rege Alamannorum,
cum agminibus perrexere perualidis, hoc obſeruare
principis iuſſu appoſiti, ut arcerent potius quam
laceſſerent Perſas. Qui cum ueniſſent Vagabanta,
legionibus habilem locum, rapidos turmarum pro-
curſus hoſtilium in ſe ruentium acriter exceperunt
inuiti: operaque conſulta retrocedentes, ne ferro
uiolarent aduerſorum quemquem primi, & iudica-
[Spaltenumbruch] rentur diſciſſi foederis rei, ultima tradente neceſ-
ſitate congreſſi ſunt: confoſſisque multis diſceſſere
uictores.
5 marcell. L. XXI. c. 4. Hoc caſu elatior
Iulianus regis opinione citius intercepti, quem
profecturus ad longinqua formidabat, nihil remit-
tentibus curis barbaros adoriri diſpoſuit, quos
peremiſſe Libinonem comitem in congreſſu cum mi-
litibus docuimus paucis. Et ne rumor aduentus ſui
nos ad remotiora traduceret, ſuperato Rheno noctis
alto ſilentio, cum auxiliorum expeditiſſimis globis,
nihil metuentes huiusmodi circumuenit: excitatos-
que hoſtilium fragore armorum, dum gladios cir-
cumſpectant & tela, celeriter inuolauit: & quos-
dam occidit, orantes alios praedamque offerentes
dediticios cepit: reliquis qui remanſere pacem pre-
cantibus dedit, quietem pollicitis firmam.
conf.
libanivs in orat. funebr. p.
286.
6 Unter den auxiliis kommen in der notitia
imperii,
auch die Briſigaui fuͤr: vielleicht ſind ſie
aus denjenigen zuſammen geſetzet worden, die Iuli-
anus
bey dieſer Gelegenheit gefangen bekommen.
1 §. LXV. 1. Vrbem IX. M. paſſ. Sirmio diſſitam.
2 A. C. 361. d. 3. Nou. v. till. not. 52.
3 marcellinvs L. XXI. c. 8. & 9.
4 De iis conf. marcellinvs L. XXV.
c. 6. &
8.[Ende Spaltensatz]
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0298" n="264"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Sech&#x017F;tes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen &#xA75B;c.</hi></fw><lb/>
doch noch nicht, und weil ihm &#x017F;oviel an der Ruhe von Gallien gelegen war,<lb/>
gieng er &#x017F;elb&#x017F;t nunmehro zum viertenmal u&#x0364;ber den Rhein, und fiel denenjenigen,<lb/>
&#x017F;o die neuen Ha&#x0364;ndel angefangen, &#x017F;o unvermuthet u&#x0364;ber den Hals, daß &#x017F;ie &#x017F;ich<lb/>
großen Theils gefangen geben mu&#x017F;ten <note place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcell.</hi></hi> L. XXI. c. 4. <hi rendition="#i">Hoc ca&#x017F;u elatior<lb/>
Iulianus regis opinione citius intercepti, quem<lb/>
profecturus ad longinqua formidabat, nihil remit-<lb/>
tentibus curis barbaros adoriri di&#x017F;po&#x017F;uit, quos<lb/>
peremi&#x017F;&#x017F;e Libinonem comitem in congre&#x017F;&#x017F;u cum mi-<lb/>
litibus docuimus paucis. Et ne rumor aduentus &#x017F;ui<lb/>
nos ad remotiora traduceret, &#x017F;uperato Rheno noctis<lb/>
alto &#x017F;ilentio, cum auxiliorum expediti&#x017F;&#x017F;imis globis,<lb/>
nihil metuentes huiusmodi circumuenit: excitatos-<lb/>
que ho&#x017F;tilium fragore armorum, dum gladios cir-<lb/>
cum&#x017F;pectant &amp; tela, celeriter inuolauit: &amp; quos-<lb/>
dam occidit, orantes alios praedamque offerentes<lb/>
dediticios cepit: reliquis qui reman&#x017F;ere pacem pre-<lb/>
cantibus dedit, quietem pollicitis firmam.</hi> conf.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">libanivs</hi></hi> in orat. funebr. p.</hi> 286.</note>. Die andern, &#x017F;o den Frieden gehal-<lb/>
ten, erneuerten ihn; und konten von dem, was ihren Nachbarn begegnet, eine<lb/>
Erinnerung nehmen, ihn treulich zu halten <note place="foot" n="6">Unter den <hi rendition="#aq">auxiliis</hi> kommen in der <hi rendition="#aq">notitia<lb/>
imperii,</hi> auch die <hi rendition="#aq">Bri&#x017F;igaui</hi> fu&#x0364;r: vielleicht &#x017F;ind &#x017F;ie<lb/>
aus denjenigen zu&#x017F;ammen ge&#x017F;etzet worden, die <hi rendition="#aq">Iuli-<lb/>
anus</hi> bey die&#x017F;er Gelegenheit gefangen bekommen.</note>.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">LXV. Iulianus</hi> erkla&#x0364;hrete darauf den Krieg zu <hi rendition="#fr">Aug&#x017F;t</hi> &#x2020;, und ließ die Armee<lb/><note place="left">Und et von<lb/>
daraus ferner<lb/>
gegen <hi rendition="#aq">Con-<lb/>
&#x017F;tantium.</hi></note>nach dem <hi rendition="#aq">Illyrico,</hi> theils durch Ra&#x0364;tien, theils durch Jtalien fortziehen. Er<lb/>
&#x017F;elb&#x017F;t nahm &#x017F;einen Weg durch den Schwartzwald, bis in die Gegend, wo die<lb/>
Donau &#x017F;chiff bar wird. Da&#x017F;elb&#x017F;t gieng er zu Schiffe, bis nach <hi rendition="#aq">Bonnonia</hi> <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">LXV</hi>. 1. <hi rendition="#aq">Vrbem IX. M. pa&#x017F;&#x017F;. Sirmio di&#x017F;&#x017F;itam.</hi></note>.<lb/><note place="left">&#x2020; <hi rendition="#aq">Augu&#x017F;tae<lb/>
Rauracorum.</hi></note><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantius,</hi> der bisher in A&#x017F;ien mit dem Per&#x017F;i&#x017F;chen Kriege be&#x017F;cha&#x0364;fftiget<lb/>
gewe&#x017F;en, war von &#x017F;einer Seite aufgebrochen, ihm entgegen zu ziehen; &#x017F;tarb<lb/>
aber unterwegens zu <hi rendition="#aq">Mop&#x017F;ucrene</hi> in Cilicien <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq">A. C. 361. d. 3. Nou. v. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">till.</hi></hi> not.</hi> 52.</note>. <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> blieb al&#x017F;o in<lb/>
geruhigem Be&#x017F;itz des Kai&#x017F;erthums, das er bald darauf neb&#x017F;t dem Leben wieder<lb/>
verlohr <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> L. XXI. c. 8. &amp;</hi> 9.</note>. Da inde&#x017F;&#x017F;en die Alemannen und Francken Friede gehalten; &#x017F;o,<lb/>
daß unter &#x017F;einer Regierung von Teut&#x017F;chen nichts angemercket wird, als die<lb/>
tapfern Dien&#x017F;te, &#x017F;o einige Teut&#x017F;che Truppen in dem Per&#x017F;iani&#x017F;chen Kriege<lb/>
gethan <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq">De iis conf. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcellinvs</hi></hi> L. XXV.<lb/>
c. 6. &amp;</hi> 8.<cb type="end"/>
</note>.</p><lb/>
          <p>
            <note xml:id="FN297_04_02" prev="#FN297_04_01" place="foot" n="4"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">hibitus tamen idem rex ad principis ca&#x017F;tra, iam-<lb/>
que &#x017F;pe ueniae omni praeclu&#x017F;a, cum interceptum<lb/>
notarium, &amp; quae &#x017F;crip&#x017F;erat ad Con&#x017F;tantium<lb/>
comperi&#x017F;&#x017F;et, iam publicata, ne conuicio quidem te-<lb/>
nus compellatus, mi&#x017F;&#x017F;us e&#x017F;t ad Hi&#x017F;panias. Id enim<lb/>
&#x017F;tudio curabatur ingenti, ne Iuliano di&#x017F;cedente a<lb/>
Galliis, immani&#x017F;&#x017F;imus homo prouinciarum &#x017F;tatum<lb/>
aegre compo&#x017F;itum licentius conturbaret.</hi></hi> Aus eben<lb/>
die&#x017F;em <hi rendition="#aq">hi&#x017F;torico</hi> erhellet, daß die&#x017F;er Teut&#x017F;che Fu&#x0364;r&#x017F;t<lb/>
nachmals noch das Commando von Phonicien be-<lb/>
kommen. Denn er &#x017F;agt von ihm: <hi rendition="#aq">l. c. c. 3. <hi rendition="#i">Ad<lb/>
per&#x017F;tringendum, fallendumque miris modis ab<lb/>
aetatis primitiis callens, ut po&#x017F;tea quoque ducatum<lb/>
per Phoenicen regens o&#x017F;tendit.</hi></hi> Er gedenckt ferner<lb/>
&#x017F;einer tapfern Thaten in Orient <hi rendition="#aq">L. XXIX. c. 1.<lb/><hi rendition="#i">Exacta hieme rex Per&#x017F;arum gentis Sapor pugna-<lb/>
rum fiducia pri&#x017F;tinarum immaniter arrogans,<lb/>
&#x017F;uppleto numero &#x017F;uorum abundeque firmato, eru-<lb/>
pturos in no&#x017F;tra cataphractos &amp; &#x017F;agittarios &amp; con-<lb/>
ductam mi&#x017F;it plebem. Contra has copias Traianus<lb/>
comes, &amp; Vadomarius ex rege Alamannorum,<lb/>
cum agminibus perrexere perualidis, hoc ob&#x017F;eruare<lb/>
principis iu&#x017F;&#x017F;u appo&#x017F;iti, ut arcerent potius quam<lb/>
lace&#x017F;&#x017F;erent Per&#x017F;as. Qui cum ueni&#x017F;&#x017F;ent Vagabanta,<lb/>
legionibus habilem locum, rapidos turmarum pro-<lb/>
cur&#x017F;us ho&#x017F;tilium in &#x017F;e ruentium acriter exceperunt<lb/>
inuiti: operaque con&#x017F;ulta retrocedentes, ne ferro<lb/>
uiolarent aduer&#x017F;orum quemquem primi, &amp; iudica-<lb/><cb/>
rentur di&#x017F;ci&#x017F;&#x017F;i foederis rei, ultima tradente nece&#x017F;-<lb/>
&#x017F;itate congre&#x017F;&#x017F;i &#x017F;unt: confo&#x017F;&#x017F;isque multis di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;ere<lb/>
uictores.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note>
          </p>
        </div>
      </div><lb/>
      <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#b">Sieben-</hi> </fw><lb/>
    </body>
  </text>
</TEI>
[264/0298] Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen ꝛc. doch noch nicht, und weil ihm ſoviel an der Ruhe von Gallien gelegen war, gieng er ſelbſt nunmehro zum viertenmal uͤber den Rhein, und fiel denenjenigen, ſo die neuen Haͤndel angefangen, ſo unvermuthet uͤber den Hals, daß ſie ſich großen Theils gefangen geben muſten 5. Die andern, ſo den Frieden gehal- ten, erneuerten ihn; und konten von dem, was ihren Nachbarn begegnet, eine Erinnerung nehmen, ihn treulich zu halten 6. LXV. Iulianus erklaͤhrete darauf den Krieg zu Augſt †, und ließ die Armee nach dem Illyrico, theils durch Raͤtien, theils durch Jtalien fortziehen. Er ſelbſt nahm ſeinen Weg durch den Schwartzwald, bis in die Gegend, wo die Donau ſchiff bar wird. Daſelbſt gieng er zu Schiffe, bis nach Bonnonia 1. Conſtantius, der bisher in Aſien mit dem Perſiſchen Kriege beſchaͤfftiget geweſen, war von ſeiner Seite aufgebrochen, ihm entgegen zu ziehen; ſtarb aber unterwegens zu Mopſucrene in Cilicien 2. Iulianus blieb alſo in geruhigem Beſitz des Kaiſerthums, das er bald darauf nebſt dem Leben wieder verlohr 3. Da indeſſen die Alemannen und Francken Friede gehalten; ſo, daß unter ſeiner Regierung von Teutſchen nichts angemercket wird, als die tapfern Dienſte, ſo einige Teutſche Truppen in dem Perſianiſchen Kriege gethan 4. Und et von daraus ferner gegen Con- ſtantium. † Auguſtae Rauracorum. 4 Sieben- 5 marcell. L. XXI. c. 4. Hoc caſu elatior Iulianus regis opinione citius intercepti, quem profecturus ad longinqua formidabat, nihil remit- tentibus curis barbaros adoriri diſpoſuit, quos peremiſſe Libinonem comitem in congreſſu cum mi- litibus docuimus paucis. Et ne rumor aduentus ſui nos ad remotiora traduceret, ſuperato Rheno noctis alto ſilentio, cum auxiliorum expeditiſſimis globis, nihil metuentes huiusmodi circumuenit: excitatos- que hoſtilium fragore armorum, dum gladios cir- cumſpectant & tela, celeriter inuolauit: & quos- dam occidit, orantes alios praedamque offerentes dediticios cepit: reliquis qui remanſere pacem pre- cantibus dedit, quietem pollicitis firmam. conf. libanivs in orat. funebr. p. 286. 6 Unter den auxiliis kommen in der notitia imperii, auch die Briſigaui fuͤr: vielleicht ſind ſie aus denjenigen zuſammen geſetzet worden, die Iuli- anus bey dieſer Gelegenheit gefangen bekommen. 1 §. LXV. 1. Vrbem IX. M. paſſ. Sirmio diſſitam. 2 A. C. 361. d. 3. Nou. v. till. not. 52. 3 marcellinvs L. XXI. c. 8. & 9. 4 De iis conf. marcellinvs L. XXV. c. 6. & 8. 4 hibitus tamen idem rex ad principis caſtra, iam- que ſpe ueniae omni praecluſa, cum interceptum notarium, & quae ſcripſerat ad Conſtantium comperiſſet, iam publicata, ne conuicio quidem te- nus compellatus, miſſus eſt ad Hiſpanias. Id enim ſtudio curabatur ingenti, ne Iuliano diſcedente a Galliis, immaniſſimus homo prouinciarum ſtatum aegre compoſitum licentius conturbaret. Aus eben dieſem hiſtorico erhellet, daß dieſer Teutſche Fuͤrſt nachmals noch das Commando von Phonicien be- kommen. Denn er ſagt von ihm: l. c. c. 3. Ad perſtringendum, fallendumque miris modis ab aetatis primitiis callens, ut poſtea quoque ducatum per Phoenicen regens oſtendit. Er gedenckt ferner ſeiner tapfern Thaten in Orient L. XXIX. c. 1. Exacta hieme rex Perſarum gentis Sapor pugna- rum fiducia priſtinarum immaniter arrogans, ſuppleto numero ſuorum abundeque firmato, eru- pturos in noſtra cataphractos & ſagittarios & con- ductam miſit plebem. Contra has copias Traianus comes, & Vadomarius ex rege Alamannorum, cum agminibus perrexere perualidis, hoc obſeruare principis iuſſu appoſiti, ut arcerent potius quam laceſſerent Perſas. Qui cum ueniſſent Vagabanta, legionibus habilem locum, rapidos turmarum pro- curſus hoſtilium in ſe ruentium acriter exceperunt inuiti: operaque conſulta retrocedentes, ne ferro uiolarent aduerſorum quemquem primi, & iudica- rentur diſciſſi foederis rei, ultima tradente neceſ- ſitate congreſſi ſunt: confoſſisque multis diſceſſere uictores.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/298
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 264. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/298>, abgerufen am 16.07.2024.