Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit IVLIANO geführten Kriege.
und schlugen Libinonem, den Iulianus gegen sie ausgeschicket hatte 2. Dergungen unter
den Aleman-
nen. Iulianus
fällt ihnen ins
Land.

Lärm war von Vadomarii Unterthanen angefangen worden. Dieser Fürst,
den ammianvs als einen guten Soldaten, und zugleich als einen verschlage-
nen Kopff beschreibet, stand bey Constantio wohl; und Iulianus fing Briefe
vom Kaiser an ihn auf, darinnen er ihn ersuchte, Iuliano in Gallien zu schaffen
zu machen 3. Der Kaiser hoffte vermuthlich, die Alemannen ietzund mit eben
so großem Nutzen gegen Iulianum zu gebrauchen, als er sich ihrer vorhin gegen
Magnentium bedienet hatte. Vadomarius wuste sich indessen gegen Iulia-
num
treflich zu verstellen, und schrieb immer aufs höflichste an ihn, wurde aber
in eben die Fallstricke, die er selbst geleget, verwickelt. Er that so vertraulich,
daß er gar den Römischen General, der jenseit des Rheins lag, besuchte; und
bey ihm zur Tafel blieb. Es war aber bereits Befehl da, ihn anzuhalten; da
er denn gefangen zu Iuliano geschickt ward, der ihn aber nicht einmal vor sich,
sondern sofort weiter nach Spanien, bringen ließ 4. Iulianus trauete deßwegen

doch
[Beginn Spaltensatz] Raetiis tractus: nihilque sinere intentatum manus
praedatorias fusius discurrentes.
m. velservs

muthmasset, man müsse Raetiarum tractus, lesen:
welcher Meynung auch clvverivs L. III. c. 4.
beypflichtet.
2 amm. marcellinvs c. l. Quod ne
dissimulatum rediuiuas bellorum materias excita-
ret
; Libinonem quendam comitem cum Celtis &
petulantibus misit, hiemantibus secum, negotium,
ut poscebat ratio, correcturum. Qui cum mature
prope opidum Sanctionem uenisset, longe uisus a
barbaris, qui iam certamina meditantes sese per
ualles abdiderant: hortatusque milites licet nume-
ro impares, cupidine tamen pugnandi uehementius
irritatos, aggreditur inconsulte Germanos, inter-
que dimicandi exordia ipse concidit omnium pri-
mus: cuius interitu erecta barbarorum fiducia,
Romanisque ad ducis uindictam accensis, certamen
committitur obstinatum, & urgente magnitudinis
mole disiecti sunt nostri, occisis paucis & uulnera-
tis.
valesivs
muthmasset, man müsse an statt
Sanctionem lesen Besantionem. Aber clvve-
rivs
L. III. c.
4. will durchs opidum Sanctio-
nem
Seckingen verstanden wissen, so am rechten
Ufer des Rheins gegen Basel liegt.
3 ivlianvs epist. ad Athen. p. 286. A.
At ille pro his omnibus officiis in nos barbaros
commouit, & me apud eos hostem denunciauit
;
imo ad uastandas Gallias mercede illos auctorauit:
scripsit insuper ad eos, qui erant in Italia, & ut
cos cauerent, qui e Gallis uenirent, hortatus est.
Tum circa Galliarum limitem, uicinis in oppidis,
Brigantiae elaborati frumenti tricies millies cente-
na medimnorum millia
; totidem ad Alpes Cottias
condita seruari iussit
; ut aduersum me copias mo-
ueret. Quae quidem non uerbotenus iactata, sed
[Spaltenumbruch] re ipsa scitote esse perfecta. Nam & litteras, quae
ad concitandos barbaros scriptae erant, accepi
:
& annonam omnem, quam parari iusserat,
reperi.
4 libanivs in orat. parent. c. 52. p. 277.
Illa itaque cum rerum esset conditio, ad pristinas
artes suas confugit Constantius, litteris barbaros,
ut antea fecerat, euocans, & beneficii loco ab iis
poscens, ut Romanas prouincias iugo suo submit-
terent, ex multis adeo, ut periurus fieret, unico
tantum persuasit. Hic uero simul latrocinia exer-
cebat, & in iis, quos occupauerat agros indulge-
bat genio, & cum Romani exercitus ducibus, tan-
quam omni culpa uacaret, conuiuia inibat. Eum
itaque contra sidem datam agere ausum, dum
compotationibus indulgeret Iulianus cepit, atque in
eius agros facta irruptione, meritam periurii poe-
nam illi inflixit. Cum uero undiquaque eorum,
qui seruauerant pacta, metu perculsorum, fieret
concursus, omnesque criminum eius summe pude-
ret, & sacramenta nouis sacramentis firmarentur,
suggestu in mediis barbarorum terris conscenso,
ex illo, in loco qui subditorum erat, inferiori con-
sistentes cum reliqua turba despiciens barbarorum
principes, partim quidem in memoriam ipsis non-
nulla reuocauit, partim minas interposuit, atque
ita discessit.
libanivs
gedeuckt seiner ferner:
Quandoquidem multis gentibus, innumeris talentis
in te concitatis, eorum ductorem facile correptum,
malesicorum supplicio coercuisti, eiusmodi lucro non
inhiare, latus petendo, edocens.
marcelli-
nvs
L. XXI. c. 4. p. 208. Finitisque epulis Va-
domarium fortiter apprehensum, rectori militum
arcte custodiendum apud signa commisit, textu
lecto iussorum, comitibus eius ad sua redire com-
pulsis, super quibus nihil fuerat imperatum. Ex-

[Ende Spaltensatz]
hibi-

bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege.
und ſchlugen Libinonem, den Iulianus gegen ſie ausgeſchicket hatte 2. Dergungen unter
den Aleman-
nen. Iulianus
faͤllt ihnen ins
Land.

Laͤrm war von Vadomarii Unterthanen angefangen worden. Dieſer Fuͤrſt,
den ammianvs als einen guten Soldaten, und zugleich als einen verſchlage-
nen Kopff beſchreibet, ſtand bey Conſtantio wohl; und Iulianus fing Briefe
vom Kaiſer an ihn auf, darinnen er ihn erſuchte, Iuliano in Gallien zu ſchaffen
zu machen 3. Der Kaiſer hoffte vermuthlich, die Alemannen ietzund mit eben
ſo großem Nutzen gegen Iulianum zu gebrauchen, als er ſich ihrer vorhin gegen
Magnentium bedienet hatte. Vadomarius wuſte ſich indeſſen gegen Iulia-
num
treflich zu verſtellen, und ſchrieb immer aufs hoͤflichſte an ihn, wurde aber
in eben die Fallſtricke, die er ſelbſt geleget, verwickelt. Er that ſo vertraulich,
daß er gar den Roͤmiſchen General, der jenſeit des Rheins lag, beſuchte; und
bey ihm zur Tafel blieb. Es war aber bereits Befehl da, ihn anzuhalten; da
er denn gefangen zu Iuliano geſchickt ward, der ihn aber nicht einmal vor ſich,
ſondern ſofort weiter nach Spanien, bringen ließ 4. Iulianus trauete deßwegen

doch
[Beginn Spaltensatz] Raetiis tractus: nihilque ſinere intentatum manus
praedatorias fuſius diſcurrentes.
m. velservs

muthmaſſet, man muͤſſe Raetiarum tractus, leſen:
welcher Meynung auch clvverivs L. III. c. 4.
beypflichtet.
2 amm. marcellinvs c. l. Quod ne
diſſimulatum rediuiuas bellorum materias excita-
ret
; Libinonem quendam comitem cum Celtis &
petulantibus miſit, hiemantibus ſecum, negotium,
ut poſcebat ratio, correcturum. Qui cum mature
prope opidum Sanctionem ueniſſet, longe uiſus a
barbaris, qui iam certamina meditantes ſeſe per
ualles abdiderant: hortatusque milites licet nume-
ro impares, cupidine tamen pugnandi uehementius
irritatos, aggreditur inconſulte Germanos, inter-
que dimicandi exordia ipſe concidit omnium pri-
mus: cuius interitu erecta barbarorum fiducia,
Romanisque ad ducis uindictam accenſis, certamen
committitur obſtinatum, & urgente magnitudinis
mole disiecti ſunt noſtri, occiſis paucis & uulnera-
tis.
valesivs
muthmaſſet, man muͤſſe an ſtatt
Sanctionem leſen Beſantionem. Aber clvve-
rivs
L. III. c.
4. will durchs opidum Sanctio-
nem
Seckingen verſtanden wiſſen, ſo am rechten
Ufer des Rheins gegen Baſel liegt.
3 ivlianvs epiſt. ad Athen. p. 286. A.
At ille pro his omnibus officiis in nos barbaros
commouit, & me apud eos hoſtem denunciauit
;
imo ad uaſtandas Gallias mercede illos auctorauit:
ſcripſit inſuper ad eos, qui erant in Italia, & ut
cos cauerent, qui e Gallis uenirent, hortatus eſt.
Tum circa Galliarum limitem, uicinis in oppidis,
Brigantiae elaborati frumenti tricies millies cente-
na medimnorum millia
; totidem ad Alpes Cottias
condita ſeruari iuſſit
; ut aduerſum me copias mo-
ueret. Quae quidem non uerbotenus iactata, ſed
[Spaltenumbruch] re ipſa ſcitote eſſe perfecta. Nam & litteras, quae
ad concitandos barbaros ſcriptae erant, accepi
:
& annonam omnem, quam parari iuſſerat,
reperi.
4 libanivs in orat. parent. c. 52. p. 277.
Illa itaque cum rerum eſſet conditio, ad priſtinas
artes ſuas confugit Conſtantius, litteris barbaros,
ut antea fecerat, euocans, & beneficii loco ab iis
poſcens, ut Romanas prouincias iugo ſuo ſubmit-
terent, ex multis adeo, ut periurus fieret, unico
tantum perſuaſit. Hic uero ſimul latrocinia exer-
cebat, & in iis, quos occupauerat agros indulge-
bat genio, & cum Romani exercitus ducibus, tan-
quam omni culpa uacaret, conuiuia inibat. Eum
itaque contra ſidem datam agere auſum, dum
compotationibus indulgeret Iulianus cepit, atque in
eius agros facta irruptione, meritam periurii poe-
nam illi inflixit. Cum uero undiquaque eorum,
qui ſeruauerant pacta, metu perculſorum, fieret
concurſus, omnesque criminum eius ſumme pude-
ret, & ſacramenta nouis ſacramentis firmarentur,
ſuggeſtu in mediis barbarorum terris conſcenſo,
ex illo, in loco qui ſubditorum erat, inferiori con-
ſiſtentes cum reliqua turba deſpiciens barbarorum
principes, partim quidem in memoriam ipſis non-
nulla reuocauit, partim minas interpoſuit, atque
ita diſceſſit.
libanivs
gedeuckt ſeiner ferner:
Quandoquidem multis gentibus, innumeris talentis
in te concitatis, eorum ductorem facile correptum,
maleſicorum ſupplicio coërcuiſti, eiusmodi lucro non
inhiare, latus petendo, edocens.
marcelli-
nvs
L. XXI. c. 4. p. 208. Finitisque epulis Va-
domarium fortiter apprehenſum, rectori militum
arcte cuſtodiendum apud ſigna commiſit, textu
lecto iuſſorum, comitibus eius ad ſua redire com-
pulſis, ſuper quibus nihil fuerat imperatum. Ex-

[Ende Spaltensatz]
hibi-
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0297" n="263"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIANO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
und &#x017F;chlugen <hi rendition="#aq">Libinonem,</hi> den <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> gegen &#x017F;ie ausge&#x017F;chicket hatte <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">amm. marcellinvs</hi></hi> c. l. <hi rendition="#i">Quod ne<lb/>
di&#x017F;&#x017F;imulatum rediuiuas bellorum materias excita-<lb/>
ret</hi>; <hi rendition="#i">Libinonem quendam comitem cum Celtis &amp;<lb/>
petulantibus mi&#x017F;it, hiemantibus &#x017F;ecum, negotium,<lb/>
ut po&#x017F;cebat ratio, correcturum. Qui cum mature<lb/>
prope opidum Sanctionem ueni&#x017F;&#x017F;et, longe ui&#x017F;us a<lb/>
barbaris, qui iam certamina meditantes &#x017F;e&#x017F;e per<lb/>
ualles abdiderant: hortatusque milites licet nume-<lb/>
ro impares, cupidine tamen pugnandi uehementius<lb/>
irritatos, aggreditur incon&#x017F;ulte Germanos, inter-<lb/>
que dimicandi exordia ip&#x017F;e concidit omnium pri-<lb/>
mus: cuius interitu erecta barbarorum fiducia,<lb/>
Romanisque ad ducis uindictam accen&#x017F;is, certamen<lb/>
committitur ob&#x017F;tinatum, &amp; urgente magnitudinis<lb/>
mole disiecti &#x017F;unt no&#x017F;tri, occi&#x017F;is paucis &amp; uulnera-<lb/>
tis.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesivs</hi></hi></hi> muthma&#x017F;&#x017F;et, man mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;e an &#x017F;tatt<lb/><hi rendition="#aq">Sanctionem</hi> le&#x017F;en <hi rendition="#aq">Be&#x017F;antionem.</hi> Aber <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clvve-<lb/>
rivs</hi></hi> L. III. c.</hi> 4. will durchs <hi rendition="#aq">opidum Sanctio-<lb/>
nem</hi> Seckingen ver&#x017F;tanden wi&#x017F;&#x017F;en, &#x017F;o am rechten<lb/>
Ufer des Rheins gegen Ba&#x017F;el liegt.</note>. Der<note place="right">gungen unter<lb/>
den Aleman-<lb/>
nen. <hi rendition="#aq">Iulianus</hi><lb/>
fa&#x0364;llt ihnen ins<lb/>
Land.</note><lb/>
La&#x0364;rm war von <hi rendition="#aq">Vadomarii</hi> Unterthanen angefangen worden. Die&#x017F;er Fu&#x0364;r&#x017F;t,<lb/>
den <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs</hi></hi></hi> als einen guten Soldaten, und zugleich als einen ver&#x017F;chlage-<lb/>
nen Kopff be&#x017F;chreibet, &#x017F;tand bey <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantio</hi> wohl; und <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> fing Briefe<lb/>
vom Kai&#x017F;er an ihn auf, darinnen er ihn er&#x017F;uchte, <hi rendition="#aq">Iuliano</hi> in Gallien zu &#x017F;chaffen<lb/>
zu machen <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ivlianvs</hi></hi> epi&#x017F;t. ad Athen. p. 286. A.<lb/><hi rendition="#i">At ille pro his omnibus officiis in nos barbaros<lb/>
commouit, &amp; me apud eos ho&#x017F;tem denunciauit</hi>;<lb/><hi rendition="#i">imo ad ua&#x017F;tandas Gallias mercede illos auctorauit:<lb/>
&#x017F;crip&#x017F;it in&#x017F;uper ad eos, qui erant in Italia, &amp; ut<lb/>
cos cauerent, qui e Gallis uenirent, hortatus e&#x017F;t.<lb/>
Tum circa Galliarum limitem, uicinis in oppidis,<lb/>
Brigantiae elaborati frumenti tricies millies cente-<lb/>
na medimnorum millia</hi>; <hi rendition="#i">totidem ad Alpes Cottias<lb/>
condita &#x017F;eruari iu&#x017F;&#x017F;it</hi>; <hi rendition="#i">ut aduer&#x017F;um me copias mo-<lb/>
ueret. Quae quidem non uerbotenus iactata, &#x017F;ed<lb/><cb/>
re ip&#x017F;a &#x017F;citote e&#x017F;&#x017F;e perfecta. Nam &amp; litteras, quae<lb/>
ad concitandos barbaros &#x017F;criptae erant, accepi</hi>:<lb/><hi rendition="#i">&amp; annonam omnem, quam parari iu&#x017F;&#x017F;erat,<lb/>
reperi.</hi></hi></note>. Der Kai&#x017F;er hoffte vermuthlich, die Alemannen ietzund mit eben<lb/>
&#x017F;o großem Nutzen gegen <hi rendition="#aq">Iulianum</hi> zu gebrauchen, als er &#x017F;ich ihrer vorhin gegen<lb/><hi rendition="#aq">Magnentium</hi> bedienet hatte. <hi rendition="#aq">Vadomarius</hi> wu&#x017F;te &#x017F;ich inde&#x017F;&#x017F;en gegen <hi rendition="#aq">Iulia-<lb/>
num</hi> treflich zu ver&#x017F;tellen, und &#x017F;chrieb immer aufs ho&#x0364;flich&#x017F;te an ihn, wurde aber<lb/>
in eben die Fall&#x017F;tricke, die er &#x017F;elb&#x017F;t geleget, verwickelt. Er that &#x017F;o vertraulich,<lb/>
daß er gar den Ro&#x0364;mi&#x017F;chen General, der jen&#x017F;eit des Rheins lag, be&#x017F;uchte; und<lb/>
bey ihm zur Tafel blieb. Es war aber bereits Befehl da, ihn anzuhalten; da<lb/>
er denn gefangen zu <hi rendition="#aq">Iuliano</hi> ge&#x017F;chickt ward, der ihn aber nicht einmal vor &#x017F;ich,<lb/>
&#x017F;ondern &#x017F;ofort weiter nach Spanien, bringen ließ <note xml:id="FN297_04_01" next="#FN297_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">libanivs</hi></hi> in orat. parent. c. 52. p. 277.<lb/><hi rendition="#i">Illa itaque cum rerum e&#x017F;&#x017F;et conditio, ad pri&#x017F;tinas<lb/>
artes &#x017F;uas confugit Con&#x017F;tantius, litteris barbaros,<lb/>
ut antea fecerat, euocans, &amp; beneficii loco ab iis<lb/>
po&#x017F;cens, ut Romanas prouincias iugo &#x017F;uo &#x017F;ubmit-<lb/>
terent, ex multis adeo, ut periurus fieret, unico<lb/>
tantum per&#x017F;ua&#x017F;it. Hic uero &#x017F;imul latrocinia exer-<lb/>
cebat, &amp; in iis, quos occupauerat agros indulge-<lb/>
bat genio, &amp; cum Romani exercitus ducibus, tan-<lb/>
quam omni culpa uacaret, conuiuia inibat. Eum<lb/>
itaque contra &#x017F;idem datam agere au&#x017F;um, dum<lb/>
compotationibus indulgeret Iulianus cepit, atque in<lb/>
eius agros facta irruptione, meritam periurii poe-<lb/>
nam illi inflixit. Cum uero undiquaque eorum,<lb/>
qui &#x017F;eruauerant pacta, metu percul&#x017F;orum, fieret<lb/>
concur&#x017F;us, omnesque criminum eius &#x017F;umme pude-<lb/>
ret, &amp; &#x017F;acramenta nouis &#x017F;acramentis firmarentur,<lb/>
&#x017F;ugge&#x017F;tu in mediis barbarorum terris con&#x017F;cen&#x017F;o,<lb/>
ex illo, in loco qui &#x017F;ubditorum erat, inferiori con-<lb/>
&#x017F;i&#x017F;tentes cum reliqua turba de&#x017F;piciens barbarorum<lb/>
principes, partim quidem in memoriam ip&#x017F;is non-<lb/>
nulla reuocauit, partim minas interpo&#x017F;uit, atque<lb/>
ita di&#x017F;ce&#x017F;&#x017F;it.</hi> <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">libanivs</hi></hi></hi> gedeuckt &#x017F;einer ferner:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Quandoquidem multis gentibus, innumeris talentis<lb/>
in te concitatis, eorum ductorem facile correptum,<lb/>
male&#x017F;icorum &#x017F;upplicio coërcui&#x017F;ti, eiusmodi lucro non<lb/>
inhiare, latus petendo, edocens.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">marcelli-<lb/>
nvs</hi></hi> L. XXI. c. 4. p. 208. <hi rendition="#i">Finitisque epulis Va-<lb/>
domarium fortiter apprehen&#x017F;um, rectori militum<lb/>
arcte cu&#x017F;todiendum apud &#x017F;igna commi&#x017F;it, textu<lb/>
lecto iu&#x017F;&#x017F;orum, comitibus eius ad &#x017F;ua redire com-<lb/>
pul&#x017F;is, &#x017F;uper quibus nihil fuerat imperatum. Ex-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">hibi-</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. <hi rendition="#aq">Iulianus</hi> trauete deßwegen<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">doch</fw><lb/><note xml:id="FN296_01_02" prev="#FN296_01_01" place="foot" n="1"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Raetiis tractus: nihilque &#x017F;inere intentatum manus<lb/>
praedatorias fu&#x017F;ius di&#x017F;currentes.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">m. velservs</hi></hi></hi><lb/>
muthma&#x017F;&#x017F;et, man mu&#x0364;&#x017F;&#x017F;e <hi rendition="#aq">Raetiarum tractus,</hi> le&#x017F;en:<lb/>
welcher Meynung auch <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">clvverivs</hi></hi> L. III. c.</hi> 4.<lb/>
beypflichtet.<note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[263/0297] bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege. und ſchlugen Libinonem, den Iulianus gegen ſie ausgeſchicket hatte 2. Der Laͤrm war von Vadomarii Unterthanen angefangen worden. Dieſer Fuͤrſt, den ammianvs als einen guten Soldaten, und zugleich als einen verſchlage- nen Kopff beſchreibet, ſtand bey Conſtantio wohl; und Iulianus fing Briefe vom Kaiſer an ihn auf, darinnen er ihn erſuchte, Iuliano in Gallien zu ſchaffen zu machen 3. Der Kaiſer hoffte vermuthlich, die Alemannen ietzund mit eben ſo großem Nutzen gegen Iulianum zu gebrauchen, als er ſich ihrer vorhin gegen Magnentium bedienet hatte. Vadomarius wuſte ſich indeſſen gegen Iulia- num treflich zu verſtellen, und ſchrieb immer aufs hoͤflichſte an ihn, wurde aber in eben die Fallſtricke, die er ſelbſt geleget, verwickelt. Er that ſo vertraulich, daß er gar den Roͤmiſchen General, der jenſeit des Rheins lag, beſuchte; und bey ihm zur Tafel blieb. Es war aber bereits Befehl da, ihn anzuhalten; da er denn gefangen zu Iuliano geſchickt ward, der ihn aber nicht einmal vor ſich, ſondern ſofort weiter nach Spanien, bringen ließ 4. Iulianus trauete deßwegen doch 1 gungen unter den Aleman- nen. Iulianus faͤllt ihnen ins Land. 2 amm. marcellinvs c. l. Quod ne diſſimulatum rediuiuas bellorum materias excita- ret; Libinonem quendam comitem cum Celtis & petulantibus miſit, hiemantibus ſecum, negotium, ut poſcebat ratio, correcturum. Qui cum mature prope opidum Sanctionem ueniſſet, longe uiſus a barbaris, qui iam certamina meditantes ſeſe per ualles abdiderant: hortatusque milites licet nume- ro impares, cupidine tamen pugnandi uehementius irritatos, aggreditur inconſulte Germanos, inter- que dimicandi exordia ipſe concidit omnium pri- mus: cuius interitu erecta barbarorum fiducia, Romanisque ad ducis uindictam accenſis, certamen committitur obſtinatum, & urgente magnitudinis mole disiecti ſunt noſtri, occiſis paucis & uulnera- tis. valesivs muthmaſſet, man muͤſſe an ſtatt Sanctionem leſen Beſantionem. Aber clvve- rivs L. III. c. 4. will durchs opidum Sanctio- nem Seckingen verſtanden wiſſen, ſo am rechten Ufer des Rheins gegen Baſel liegt. 3 ivlianvs epiſt. ad Athen. p. 286. A. At ille pro his omnibus officiis in nos barbaros commouit, & me apud eos hoſtem denunciauit; imo ad uaſtandas Gallias mercede illos auctorauit: ſcripſit inſuper ad eos, qui erant in Italia, & ut cos cauerent, qui e Gallis uenirent, hortatus eſt. Tum circa Galliarum limitem, uicinis in oppidis, Brigantiae elaborati frumenti tricies millies cente- na medimnorum millia; totidem ad Alpes Cottias condita ſeruari iuſſit; ut aduerſum me copias mo- ueret. Quae quidem non uerbotenus iactata, ſed re ipſa ſcitote eſſe perfecta. Nam & litteras, quae ad concitandos barbaros ſcriptae erant, accepi: & annonam omnem, quam parari iuſſerat, reperi. 4 libanivs in orat. parent. c. 52. p. 277. Illa itaque cum rerum eſſet conditio, ad priſtinas artes ſuas confugit Conſtantius, litteris barbaros, ut antea fecerat, euocans, & beneficii loco ab iis poſcens, ut Romanas prouincias iugo ſuo ſubmit- terent, ex multis adeo, ut periurus fieret, unico tantum perſuaſit. Hic uero ſimul latrocinia exer- cebat, & in iis, quos occupauerat agros indulge- bat genio, & cum Romani exercitus ducibus, tan- quam omni culpa uacaret, conuiuia inibat. Eum itaque contra ſidem datam agere auſum, dum compotationibus indulgeret Iulianus cepit, atque in eius agros facta irruptione, meritam periurii poe- nam illi inflixit. Cum uero undiquaque eorum, qui ſeruauerant pacta, metu perculſorum, fieret concurſus, omnesque criminum eius ſumme pude- ret, & ſacramenta nouis ſacramentis firmarentur, ſuggeſtu in mediis barbarorum terris conſcenſo, ex illo, in loco qui ſubditorum erat, inferiori con- ſiſtentes cum reliqua turba deſpiciens barbarorum principes, partim quidem in memoriam ipſis non- nulla reuocauit, partim minas interpoſuit, atque ita diſceſſit. libanivs gedeuckt ſeiner ferner: Quandoquidem multis gentibus, innumeris talentis in te concitatis, eorum ductorem facile correptum, maleſicorum ſupplicio coërcuiſti, eiusmodi lucro non inhiare, latus petendo, edocens. marcelli- nvs L. XXI. c. 4. p. 208. Finitisque epulis Va- domarium fortiter apprehenſum, rectori militum arcte cuſtodiendum apud ſigna commiſit, textu lecto iuſſorum, comitibus eius ad ſua redire com- pulſis, ſuper quibus nihil fuerat imperatum. Ex- hibi- 1 Raetiis tractus: nihilque ſinere intentatum manus praedatorias fuſius diſcurrentes. m. velservs muthmaſſet, man muͤſſe Raetiarum tractus, leſen: welcher Meynung auch clvverivs L. III. c. 4. beypflichtet.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/297
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 263. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/297>, abgerufen am 16.07.2024.