Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Sechstes Buch. Geschichte der Teutschen
nach höhern Dingen trachtete, und ungeachtet viele vornehme Francken 1, die in
ansehnlichen Bedienungen stunden, ihr äusserstes thaten, ihren Freund und
Landsmann, und mit ihm die Ehre der Teutschen am Hofe zu retten; so begonte
man unter der Hand an seinem Proceß zu arbeiten. Siluanus, der sich so fort,
als er Wind davon kriegte, für verlohren hielt; weil er des Kaisers Gemüth,
und die Gewalt der Verschnittenen, so bey ihren geheimen Bedienungen ihm
einflößen konten was sie wolten, zuwohl kennete; aber auch eben so viel Gefahr
lief, wenn er zu den Francken, die er bißher bekriegt hatte, überginge 2: unter-
nahm dasjenige aus Noth und Verzweiflung, dessen man ihn bißhero fälschlich
beschuldiget hatte. Er versicherte sich der Armee, und ließ sich zu Cölln zum
Kaiser ausruffen 3, da er nur noch vor fünf Tagen die Soldaten bezahlet, und
in Constantii Diensten sich wohl zu verhalten, ermahnet hatte. Als diese Zei-
tung nach Meiland gekommen, beschloß der Hof, sich noch unwissend zu stellen,
um ihn mit List zu berücken, und schickte Vrsicinum nach Germanien, der
ausgeben muste, als wenn er käme, Siluanum, an den er gar gnädige Befehle
mitbrachte, abzulösen: indessen aber unter der Hand, alles was möglich wäre,
versuchen solte, ihn zu stürtzen. Vrsicinus trieb die Verstellung so weit, daß er
sich für Siluanum erklärte, und Siluanus war in diesem Stück so viel leichtgläu-
4
5
6

biger
1 [Beginn Spaltensatz] §. XLII. 1. ammianvs marcellinvs
L. XV. c.
5. nennet Malarichum und Mallobau-
dem. Malarichus
war gentilium rector, Mallo-
baudes, tribunus armaturarum. ammianvs

sagt von Malaricho l. c. Adhibitis Francis, quo-
rum ea tempestate in palatio multitudo florebat,
erectius iam loquebatur.
Es kommen in dieser Hi-
storie viel vornehme Francken für: als Pappo ductor
promotorum,
der 17. Jahre hernach MODE-
STO & ARINTHAEO coss.
praefectus
urbis
gewesen. Bainobaudes, scutariorum, und
nachmahls cornutorum tribunus. Teutomenes,
protector domesticus. Seniaucus, turmae eque-
stris praepositus. Add. valesivs l. c. L. 1.
p.
35.
2 ammianvs marcellinvs l. c. p. 62.
Laniogaiso uetante, - - - - docenteque Francos,
unde oriebatur, interfecturos eum, aut, accepto proe-
mio, prodituros.
3 ammian. marcell. l. c. Cultu pur-
pureo a draconum & uexillorum insignibus ad
tempus abstracto, ad culmen imperiale surrexit.
4 ibid. Aegre ferebat Siluanus ad consulatum
potestatesque sublimes elatis indignis, se & Vrsici-
num, solos, post exsudatos magnos pro rep. labores,
& crebros, ita fuisse despectos.
5 ammian. marcell. l. c. c. 5. Subitus
armatorum globus erupit: atque ut solet in dubiis
rebus audentior, caesis custodibus, regia penetrata,
Siluanum extractum aedicula, quo exanimatus
[Spaltenumbruch] confugerat, ad conuenticulum ritus Christiani ten-
dentem, densis gladiorum ictibus trucidarunt.
6 ammianvs marcellinvs L. XV.
c. 5. Ita dux heud exilium meritorum hoc genere
oppetit mortis, metu calumniarum, quibus factio-
ne iniquorum irretitus est absens, ut tueri possit
salutem, ad praesidia progressus extrema. Licet
enim ob tempestiuam illam cum armaturis prodi-
tionem ante Mursense proelium, obligatum gratia
retineret Constantium; ut dubium tamen & muta-
bilem uerebature licet patris quoque Boniti prae-
tenderet fortia facta, Franci quidem, sed, pro
Constantini partibus, in bello ciuili acriter contra
Licinianos saepe uersati.
Wir wollen aber auch
hören, wie ivlianvs in seiner, Constantio zu
Ehren gehaltenen Lob-Rede p. 48. die Sache vorträgt,
um den Unterscheid zwischen einem historico, und
einem Redner zu sehen: Verum illud, quod paulo
post infelicem tyranni exitum in Gallia contigit,
communem in te omnium exercituum beneuolentiam
indicauit; qui eum instar lupi repente dilaniarunt,
qui perinde, atque in solitudine aliqua, muliebrem
purpuram indutus, audacior esse coeperat. Qua-
lem uero te post tam praeclarum facinus exhibue-
ris; atque ut clementer ac benigne omnes illius
amicos ac familiares tractaueris, qui quidem nullius
cum eo sceleris participes fuisse, conuinci poterant;
tametsi multi ad accusandum calumniatores con-
surgerent, qui id duntaxat monebant, ut suspectam
horum cum illo amicitiam haberes, istud ego uir-

[Ende Spaltensatz]
tutis

Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen
nach hoͤhern Dingen trachtete, und ungeachtet viele vornehme Francken 1, die in
anſehnlichen Bedienungen ſtunden, ihr aͤuſſerſtes thaten, ihren Freund und
Landsmann, und mit ihm die Ehre der Teutſchen am Hofe zu retten; ſo begonte
man unter der Hand an ſeinem Proceß zu arbeiten. Siluanus, der ſich ſo fort,
als er Wind davon kriegte, fuͤr verlohren hielt; weil er des Kaiſers Gemuͤth,
und die Gewalt der Verſchnittenen, ſo bey ihren geheimen Bedienungen ihm
einfloͤßen konten was ſie wolten, zuwohl kennete; aber auch eben ſo viel Gefahr
lief, wenn er zu den Francken, die er bißher bekriegt hatte, uͤberginge 2: unter-
nahm dasjenige aus Noth und Verzweiflung, deſſen man ihn bißhero faͤlſchlich
beſchuldiget hatte. Er verſicherte ſich der Armee, und ließ ſich zu Coͤlln zum
Kaiſer ausruffen 3, da er nur noch vor fuͤnf Tagen die Soldaten bezahlet, und
in Conſtantii Dienſten ſich wohl zu verhalten, ermahnet hatte. Als dieſe Zei-
tung nach Meiland gekommen, beſchloß der Hof, ſich noch unwiſſend zu ſtellen,
um ihn mit Liſt zu beruͤcken, und ſchickte Vrſicinum nach Germanien, der
ausgeben muſte, als wenn er kaͤme, Siluanum, an den er gar gnaͤdige Befehle
mitbrachte, abzuloͤſen: indeſſen aber unter der Hand, alles was moͤglich waͤre,
verſuchen ſolte, ihn zu ſtuͤrtzen. Vrſicinus trieb die Verſtellung ſo weit, daß er
ſich fuͤr Siluanum erklaͤrte, und Siluanus war in dieſem Stuͤck ſo viel leichtglaͤu-
4
5
6

biger
1 [Beginn Spaltensatz] §. XLII. 1. ammianvs marcellinvs
L. XV. c.
5. nennet Malarichum und Mallobau-
dem. Malarichus
war gentilium rector, Mallo-
baudes, tribunus armaturarum. ammianvs

ſagt von Malaricho l. c. Adhibitis Francis, quo-
rum ea tempeſtate in palatio multitudo florebat,
erectius iam loquebatur.
Es kommen in dieſer Hi-
ſtorie viel vornehme Francken fuͤr: als Pappo ductor
promotorum,
der 17. Jahre hernach MODE-
STO & ARINTHAEO coss.
praefectus
urbis
geweſen. Bainobaudes, ſcutariorum, und
nachmahls cornutorum tribunus. Teutomenes,
protector domeſticus. Seniaucus, turmae eque-
ſtris praepoſitus. Add. valesivs l. c. L. 1.
p.
35.
2 ammianvs marcellinvs l. c. p. 62.
Laniogaiſo uetante, ‒ ‒ ‒ ‒ docenteque Francos,
unde oriebatur, interfecturos eum, aut, accepto proe-
mio, prodituros.
3 ammian. marcell. l. c. Cultu pur-
pureo a draconum & uexillorum inſignibus ad
tempus abſtracto, ad culmen imperiale ſurrexit.
4 ibid. Aegre ferebat Siluanus ad conſulatum
poteſtatesque ſublimes elatis indignis, ſe & Vrſici-
num, ſolos, poſt exſudatos magnos pro rep. labores,
& crebros, ita fuiſſe deſpectos.
5 ammian. marcell. l. c. c. 5. Subitus
armatorum globus erupit: atque ut ſolet in dubiis
rebus audentior, caeſis cuſtodibus, regia penetrata,
Siluanum extractum aedicula, quo exanimatus
[Spaltenumbruch] confugerat, ad conuenticulum ritus Chriſtiani ten-
dentem, denſis gladiorum ictibus trucidarunt.
6 ammianvs marcellinvs L. XV.
c. 5. Ita dux heud exilium meritorum hoc genere
oppetit mortis, metu calumniarum, quibus factio-
ne iniquorum irretitus eſt abſens, ut tueri poſſit
ſalutem, ad praeſidia progreſſus extrema. Licet
enim ob tempeſtiuam illam cum armaturis prodi-
tionem ante Murſenſe proelium, obligatum gratia
retineret Conſtantium; ut dubium tamen & muta-
bilem uerebature licet patris quoque Boniti prae-
tenderet fortia facta, Franci quidem, ſed, pro
Conſtantini partibus, in bello ciuili acriter contra
Licinianos ſaepe uerſati.
Wir wollen aber auch
hoͤren, wie ivlianvs in ſeiner, Conſtantio zu
Ehren gehaltenen Lob-Rede p. 48. die Sache vortraͤgt,
um den Unterſcheid zwiſchen einem hiſtorico, und
einem Redner zu ſehen: Verum illud, quod paulo
poſt infelicem tyranni exitum in Gallia contigit,
communem in te omnium exercituum beneuolentiam
indicauit; qui eum inſtar lupi repente dilaniarunt,
qui perinde, atque in ſolitudine aliqua, muliebrem
purpuram indutus, audacior eſſe coeperat. Qua-
lem uero te poſt tam praeclarum facinus exhibue-
ris; atque ut clementer ac benigne omnes illius
amicos ac familiares tractaueris, qui quidem nullius
cum eo ſceleris participes fuiſſè, conuinci poterant;
tametſi multi ad accuſandum calumniatores con-
ſurgerent, qui id duntaxat monebant, ut ſuſpectam
horum cum illo amicitiam haberes, iſtud ego uir-

[Ende Spaltensatz]
tutis
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0274" n="240"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Sech&#x017F;tes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
nach ho&#x0364;hern Dingen trachtete, und ungeachtet viele vornehme Francken <note place="foot" n="1"><cb type="start"/>
§. <hi rendition="#aq">XLII</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs marcellinvs</hi></hi><lb/>
L. XV. c.</hi> 5. nennet <hi rendition="#aq">Malarichum</hi> und <hi rendition="#aq">Mallobau-<lb/>
dem. Malarichus</hi> war <hi rendition="#aq">gentilium rector, Mallo-<lb/>
baudes, tribunus armaturarum. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs</hi></hi></hi><lb/>
&#x017F;agt von <hi rendition="#aq">Malaricho l. c. <hi rendition="#i">Adhibitis Francis, quo-<lb/>
rum ea tempe&#x017F;tate in palatio multitudo florebat,<lb/>
erectius iam loquebatur.</hi></hi> Es kommen in die&#x017F;er Hi-<lb/>
&#x017F;torie viel vornehme Francken fu&#x0364;r: als <hi rendition="#aq">Pappo ductor<lb/>
promotorum,</hi> der 17. Jahre hernach <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">MODE-<lb/>
STO &amp; ARINTHAEO <hi rendition="#k">coss.</hi></hi> praefectus<lb/>
urbis</hi> gewe&#x017F;en. <hi rendition="#aq">Bainobaudes, &#x017F;cutariorum,</hi> und<lb/>
nachmahls <hi rendition="#aq">cornutorum tribunus. Teutomenes,<lb/>
protector dome&#x017F;ticus. Seniaucus, turmae eque-<lb/>
&#x017F;tris praepo&#x017F;itus. Add. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">valesivs</hi></hi> l. c. L. 1.<lb/>
p.</hi> 35.</note>, die in<lb/>
an&#x017F;ehnlichen Bedienungen &#x017F;tunden, ihr a&#x0364;u&#x017F;&#x017F;er&#x017F;tes thaten, ihren Freund und<lb/>
Landsmann, und mit ihm die Ehre der Teut&#x017F;chen am Hofe zu retten; &#x017F;o begonte<lb/>
man unter der Hand an &#x017F;einem Proceß zu arbeiten. <hi rendition="#aq">Siluanus,</hi> der &#x017F;ich &#x017F;o fort,<lb/>
als er Wind davon kriegte, fu&#x0364;r verlohren hielt; weil er des Kai&#x017F;ers Gemu&#x0364;th,<lb/>
und die Gewalt der Ver&#x017F;chnittenen, &#x017F;o bey ihren geheimen Bedienungen ihm<lb/>
einflo&#x0364;ßen konten was &#x017F;ie wolten, zuwohl kennete; aber auch eben &#x017F;o viel Gefahr<lb/>
lief, wenn er zu den Francken, die er bißher bekriegt hatte, u&#x0364;berginge <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs marcellinvs</hi></hi> l. c. p. 62.<lb/><hi rendition="#i">Laniogai&#x017F;o uetante, &#x2012; &#x2012; &#x2012; &#x2012; docenteque Francos,<lb/>
unde oriebatur, interfecturos eum, aut, accepto proe-<lb/>
mio, prodituros.</hi></hi></note>: unter-<lb/>
nahm dasjenige aus Noth und Verzweiflung, de&#x017F;&#x017F;en man ihn bißhero fa&#x0364;l&#x017F;chlich<lb/>
be&#x017F;chuldiget hatte. Er ver&#x017F;icherte &#x017F;ich der Armee, und ließ &#x017F;ich zu Co&#x0364;lln zum<lb/>
Kai&#x017F;er ausruffen <note place="foot" n="3"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammian. marcell.</hi></hi> l. c. <hi rendition="#i">Cultu pur-<lb/>
pureo a draconum &amp; uexillorum in&#x017F;ignibus ad<lb/>
tempus ab&#x017F;tracto, ad culmen imperiale &#x017F;urrexit.</hi></hi></note>, da er nur noch vor fu&#x0364;nf Tagen die Soldaten bezahlet, und<lb/>
in <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantii</hi> Dien&#x017F;ten &#x017F;ich wohl zu verhalten, ermahnet hatte. Als die&#x017F;e Zei-<lb/>
tung nach Meiland gekommen, be&#x017F;chloß der Hof, &#x017F;ich noch unwi&#x017F;&#x017F;end zu &#x017F;tellen,<lb/>
um ihn mit Li&#x017F;t zu beru&#x0364;cken, und &#x017F;chickte <hi rendition="#aq">Vr&#x017F;icinum</hi> nach Germanien, der<lb/>
ausgeben mu&#x017F;te, als wenn er ka&#x0364;me, <hi rendition="#aq">Siluanum,</hi> an den er gar gna&#x0364;dige Befehle<lb/>
mitbrachte, abzulo&#x0364;&#x017F;en: inde&#x017F;&#x017F;en aber unter der Hand, alles was mo&#x0364;glich wa&#x0364;re,<lb/>
ver&#x017F;uchen &#x017F;olte, ihn zu &#x017F;tu&#x0364;rtzen. <hi rendition="#aq">Vr&#x017F;icinus</hi> trieb die Ver&#x017F;tellung &#x017F;o weit, daß er<lb/>
&#x017F;ich fu&#x0364;r <hi rendition="#aq">Siluanum</hi> erkla&#x0364;rte, und <hi rendition="#aq">Siluanus</hi> war in die&#x017F;em Stu&#x0364;ck &#x017F;o viel leichtgla&#x0364;u-<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">biger</fw><lb/><note xml:id="FN274_04_01" next="#FN274_04_02" place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibid.</hi></hi><hi rendition="#i">Aegre ferebat Siluanus ad con&#x017F;ulatum<lb/>
pote&#x017F;tatesque &#x017F;ublimes elatis indignis, &#x017F;e &amp; Vr&#x017F;ici-<lb/>
num, &#x017F;olos, po&#x017F;t ex&#x017F;udatos magnos pro rep. labores,<lb/>
&amp; crebros, ita fui&#x017F;&#x017F;e de&#x017F;pectos.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN274_05_01" next="#FN274_05_02" place="foot" n="5"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammian. marcell.</hi></hi> l. c. c. 5. <hi rendition="#i">Subitus<lb/>
armatorum globus erupit: atque ut &#x017F;olet in dubiis<lb/>
rebus audentior, cae&#x017F;is cu&#x017F;todibus, regia penetrata,<lb/>
Siluanum extractum aedicula, quo exanimatus<lb/><cb/>
confugerat, ad conuenticulum ritus Chri&#x017F;tiani ten-<lb/>
dentem, den&#x017F;is gladiorum ictibus trucidarunt.</hi></hi><note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/><note xml:id="FN274_06_01" next="#FN274_06_02" place="foot" n="6"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ammianvs marcellinvs</hi></hi> L. XV.<lb/>
c. 5. <hi rendition="#i">Ita dux heud exilium meritorum hoc genere<lb/>
oppetit mortis, metu calumniarum, quibus factio-<lb/>
ne iniquorum irretitus e&#x017F;t ab&#x017F;ens, ut tueri po&#x017F;&#x017F;it<lb/>
&#x017F;alutem, ad prae&#x017F;idia progre&#x017F;&#x017F;us extrema. Licet<lb/>
enim ob tempe&#x017F;tiuam illam cum armaturis prodi-<lb/>
tionem ante Mur&#x017F;en&#x017F;e proelium, obligatum gratia<lb/>
retineret Con&#x017F;tantium; ut dubium tamen &amp; muta-<lb/>
bilem uerebature licet patris quoque Boniti prae-<lb/>
tenderet fortia facta, Franci quidem, &#x017F;ed, pro<lb/>
Con&#x017F;tantini partibus, in bello ciuili acriter contra<lb/>
Licinianos &#x017F;aepe uer&#x017F;ati.</hi></hi> Wir wollen aber auch<lb/>
ho&#x0364;ren, wie <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ivlianvs</hi></hi></hi> in &#x017F;einer, <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantio</hi> zu<lb/>
Ehren gehaltenen Lob-Rede <hi rendition="#aq">p.</hi> 48. die Sache vortra&#x0364;gt,<lb/>
um den Unter&#x017F;cheid zwi&#x017F;chen einem <hi rendition="#aq">hi&#x017F;torico,</hi> und<lb/>
einem Redner zu &#x017F;ehen: <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Verum illud, quod paulo<lb/>
po&#x017F;t infelicem tyranni exitum in Gallia contigit,<lb/>
communem in te omnium exercituum beneuolentiam<lb/>
indicauit; qui eum in&#x017F;tar lupi repente dilaniarunt,<lb/>
qui perinde, atque in &#x017F;olitudine aliqua, muliebrem<lb/>
purpuram indutus, audacior e&#x017F;&#x017F;e coeperat. Qua-<lb/>
lem uero te po&#x017F;t tam praeclarum facinus exhibue-<lb/>
ris; atque ut clementer ac benigne omnes illius<lb/>
amicos ac familiares tractaueris, qui quidem nullius<lb/>
cum eo &#x017F;celeris participes fui&#x017F;&#x017F;è, conuinci poterant;<lb/>
tamet&#x017F;i multi ad accu&#x017F;andum calumniatores con-<lb/>
&#x017F;urgerent, qui id duntaxat monebant, ut &#x017F;u&#x017F;pectam<lb/>
horum cum illo amicitiam haberes, i&#x017F;tud ego uir-</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">tutis</hi></hi></fw><cb type="end"/>
<note type="editorial">Die Fußnotenreferenz befindet sich auf der nächsten Seite.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[240/0274] Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen nach hoͤhern Dingen trachtete, und ungeachtet viele vornehme Francken 1, die in anſehnlichen Bedienungen ſtunden, ihr aͤuſſerſtes thaten, ihren Freund und Landsmann, und mit ihm die Ehre der Teutſchen am Hofe zu retten; ſo begonte man unter der Hand an ſeinem Proceß zu arbeiten. Siluanus, der ſich ſo fort, als er Wind davon kriegte, fuͤr verlohren hielt; weil er des Kaiſers Gemuͤth, und die Gewalt der Verſchnittenen, ſo bey ihren geheimen Bedienungen ihm einfloͤßen konten was ſie wolten, zuwohl kennete; aber auch eben ſo viel Gefahr lief, wenn er zu den Francken, die er bißher bekriegt hatte, uͤberginge 2: unter- nahm dasjenige aus Noth und Verzweiflung, deſſen man ihn bißhero faͤlſchlich beſchuldiget hatte. Er verſicherte ſich der Armee, und ließ ſich zu Coͤlln zum Kaiſer ausruffen 3, da er nur noch vor fuͤnf Tagen die Soldaten bezahlet, und in Conſtantii Dienſten ſich wohl zu verhalten, ermahnet hatte. Als dieſe Zei- tung nach Meiland gekommen, beſchloß der Hof, ſich noch unwiſſend zu ſtellen, um ihn mit Liſt zu beruͤcken, und ſchickte Vrſicinum nach Germanien, der ausgeben muſte, als wenn er kaͤme, Siluanum, an den er gar gnaͤdige Befehle mitbrachte, abzuloͤſen: indeſſen aber unter der Hand, alles was moͤglich waͤre, verſuchen ſolte, ihn zu ſtuͤrtzen. Vrſicinus trieb die Verſtellung ſo weit, daß er ſich fuͤr Siluanum erklaͤrte, und Siluanus war in dieſem Stuͤck ſo viel leichtglaͤu- biger 4 5 6 1 §. XLII. 1. ammianvs marcellinvs L. XV. c. 5. nennet Malarichum und Mallobau- dem. Malarichus war gentilium rector, Mallo- baudes, tribunus armaturarum. ammianvs ſagt von Malaricho l. c. Adhibitis Francis, quo- rum ea tempeſtate in palatio multitudo florebat, erectius iam loquebatur. Es kommen in dieſer Hi- ſtorie viel vornehme Francken fuͤr: als Pappo ductor promotorum, der 17. Jahre hernach MODE- STO & ARINTHAEO coss. praefectus urbis geweſen. Bainobaudes, ſcutariorum, und nachmahls cornutorum tribunus. Teutomenes, protector domeſticus. Seniaucus, turmae eque- ſtris praepoſitus. Add. valesivs l. c. L. 1. p. 35. 2 ammianvs marcellinvs l. c. p. 62. Laniogaiſo uetante, ‒ ‒ ‒ ‒ docenteque Francos, unde oriebatur, interfecturos eum, aut, accepto proe- mio, prodituros. 3 ammian. marcell. l. c. Cultu pur- pureo a draconum & uexillorum inſignibus ad tempus abſtracto, ad culmen imperiale ſurrexit. 4 ibid. Aegre ferebat Siluanus ad conſulatum poteſtatesque ſublimes elatis indignis, ſe & Vrſici- num, ſolos, poſt exſudatos magnos pro rep. labores, & crebros, ita fuiſſe deſpectos. 5 ammian. marcell. l. c. c. 5. Subitus armatorum globus erupit: atque ut ſolet in dubiis rebus audentior, caeſis cuſtodibus, regia penetrata, Siluanum extractum aedicula, quo exanimatus confugerat, ad conuenticulum ritus Chriſtiani ten- dentem, denſis gladiorum ictibus trucidarunt. 6 ammianvs marcellinvs L. XV. c. 5. Ita dux heud exilium meritorum hoc genere oppetit mortis, metu calumniarum, quibus factio- ne iniquorum irretitus eſt abſens, ut tueri poſſit ſalutem, ad praeſidia progreſſus extrema. Licet enim ob tempeſtiuam illam cum armaturis prodi- tionem ante Murſenſe proelium, obligatum gratia retineret Conſtantium; ut dubium tamen & muta- bilem uerebature licet patris quoque Boniti prae- tenderet fortia facta, Franci quidem, ſed, pro Conſtantini partibus, in bello ciuili acriter contra Licinianos ſaepe uerſati. Wir wollen aber auch hoͤren, wie ivlianvs in ſeiner, Conſtantio zu Ehren gehaltenen Lob-Rede p. 48. die Sache vortraͤgt, um den Unterſcheid zwiſchen einem hiſtorico, und einem Redner zu ſehen: Verum illud, quod paulo poſt infelicem tyranni exitum in Gallia contigit, communem in te omnium exercituum beneuolentiam indicauit; qui eum inſtar lupi repente dilaniarunt, qui perinde, atque in ſolitudine aliqua, muliebrem purpuram indutus, audacior eſſe coeperat. Qua- lem uero te poſt tam praeclarum facinus exhibue- ris; atque ut clementer ac benigne omnes illius amicos ac familiares tractaueris, qui quidem nullius cum eo ſceleris participes fuiſſè, conuinci poterant; tametſi multi ad accuſandum calumniatores con- ſurgerent, qui id duntaxat monebant, ut ſuſpectam horum cum illo amicitiam haberes, iſtud ego uir- tutis

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/274
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 240. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/274>, abgerufen am 16.07.2024.