Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

bis zu Ende der mit IVLIANO geführten Kriege.
erkennen, solches alles aber mehr Geld als Blut gekostet . Jm übrigen hat
constantinvs Porphyrogenneta einige Umstände von den Kriegen, so
Constantin der Grosse gegen die Gothen geführet, angemercket 10, so aber nicht
viel Aufmercksamkeit verdienen. iornandes aber gedencket dieser Kriege
gar nicht. Er beschwehrt sich nur überhaupt, daß die Römer angefangen die
Gothen gering zu achten. Hingegen erzehlet er 11, daß der Gothische König
Geberich die Vandalen mit Krieg überzogen, und ihren König Visumar, am
Fluß Maroz, aufs Haupt geschlagen. Darauf der Rest der Vandalen, sich
Constantino unterworffen, welcher ihnen einen Theil von Pannonien zur
Wohnung angewiesen.

XXIX. Es ist schon bekannt genug, daß Constantinus, nachdem er alleinConstantinl
Verordnun-

Herr
[Beginn Spaltensatz] me inuisum. Praeterea eius in barbaros gesta,
erant ipsi parum decora, & ridicula. Tributa enim
quodammodo pependerat, & delicias uitaeque luxum
spectarat. Itaque longo a diis dissitus interuallo,
haerebat in limine lunae, cuius amore tenebatur,
totusque in eam intuens, de uictoria nihil laborabat.
Vbi uero ipsum dicere oportuit: His ego rebus, inquit,
sum istis longe superior; Macedone, quod aduersus
Romanos, Germanicas & Scythicas gentes, non cum
Asianis barbaris, bello conflixi; Caesare & Octaui-
ano, quod mihi res non fuit, sicut illis, contra pro-
bos & uirtute praestantes uiros; sed in crudelissimos
& sceleratissimos tyrannos impetum feci. Et Tra-
iano quidem rebus a me in debellandis tyrannis for-
titer & prospere gestis merito praeponi debeo: IN
QVO VERO EAM, QVAM ACQVISIE-
RAT, REGIONEMRECVPER AVI,
haud
abs re par iudicarer, nisi quoque perdita recipere,
quam parare, excellentius est. Marcus uero de se
ipso tacens, nobis omnibus primum honoris gradum
cedit. Sed numquid nobis Adonidis hortos, inquit
Silenus, tanquam egregia facinora, o Constantine,
iactas & profers? Quinam sunt, quaeso inquit, isti,
quos uocas Adonidis hortos? In quibus, ait ille, mu-
lieres Veneris uiro, fictilibus iniecta terra olerum fe-
raci, serunt ea quidem, quae ubi breui temporis spa-
tio effloruerunt, statim uiriditatem amittunt. Haec
audiens Constantinus, erubuit: quippe qui haec ad-
uersus sua facta, tanquam huiusmodi essent, dici
satis intelligeret.
10 Er schreibet de imper. c. 53. Constantinus
habe die Völcker, die in Chersoneso Taurica gewoh-
net, mit denen er in Bündniß gestanden, um Hülffe
wieder die Gothen ersuchet, die auch unter Anfüh-
rung ihres Fürsten Diogenis, gegen sie ausgezogen,
über die Donau gesetzet, und den Gothen viel Schaden
zugefüget. Worauf der Käiser ihren Hertzog, nebst
den vornehmsten Häuptern der Nation, nach Hofe
kommen lassen, und reichlich beschencket. Es wäre ih-
nen auch seit dem jährlich ein gewisser Vorrath Mehl,
Oel, und Eysen, von den Griechischen Käisern ge-
[Spaltenumbruch] lieffert worden. Aber Msr. tillemont hat
bereits p. 395. angemercket, wie wenig man sich auf
diese Erzehlung zu verlassen.
11 iornandes de rebus Geticis c. 22.
Nam is, Hilderich patre natus, auo Ouida, proau[o]
Cniuida, gloriam generis sui factis illustribus exae-
quauit, primitias regni sui mox in Wandalica gen-
te extendere cupiens, contra Visumar eorum regem,
Asdingorum e stirpe, quae inter eos eminet, genusque
indicat bellicosissimum, Dexippo historico referente,
qui eos ab oceano ad nostrum limitem uix in anni
spatio peruenisse testatur, prae nimia terrarum im-
mensitate. Quo tempore erant in eo loco manentes,
ubi Gepidae sedent, iuxta flumina Marisia, Milia-
re, & Gilsil, & Grissia, qui amnos supradictos ex-
cedit. Erant namque illis tunc ab oriente Gothi, ab
occidente Marcomanni, a septentrione Ermunduri,
a meridie Hister, qui & Danubius dicitur. Hic
ergo Wandalis commorantibus bellum indictum est a
Geberich, rege Gothorum, ad litus praedicti amnis
Marisiae, ubi tunc diu certatum est ex aequali.
Sed mox ipse rex Wandalorum Visumar magna
cum parte gentis suae prosternitur. Geberich uer[unleserliches Material - 1 Zeichen fehlt]
ductor Gothorum eximius, superatis, depraedat is-
que Wandalis, ad propria loca, unde exierat, re-
meauit. Tunc perpauci Wandali, qui euasissent,
collecta imbellium suorum manu, infortunatam pa-
triam relinquentes, Pannoniam sibi a Constantino
principe petiere, ibique per quadraginta annos plus
minus sedibus locatis, imperatorum decretis ut inco-
lae famularunt. Vnde etiam post longum a Stili-
cone magistro equitum, & exconsule, ac patricio
inuitati, Gallias occupauere, ubi finitimos deprae-
dantes non adeo fixas sedes habuere.
Derer Gegen-
den, die iornandes hier beschreibet, erweh-
net auch der geographus von ravenna L. IV. c.
14. p. 103. Per quas Dacorum patrias transeunt
plurima flumina, inter cetera quae dicuntur Tysia,
Tibisia, Drica, Marisia, Ariric, Gilpit & Gresia.
Quae omnia flumina in Danubio merguntur.

[Ende Spaltensatz]
§. XXIX.
F f 2

bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege.
erkennen, ſolches alles aber mehr Geld als Blut gekoſtet . Jm uͤbrigen hat
constantinvs Porphyrogenneta einige Umſtaͤnde von den Kriegen, ſo
Conſtantin der Groſſe gegen die Gothen gefuͤhret, angemercket 10, ſo aber nicht
viel Aufmerckſamkeit verdienen. iornandes aber gedencket dieſer Kriege
gar nicht. Er beſchwehrt ſich nur uͤberhaupt, daß die Roͤmer angefangen die
Gothen gering zu achten. Hingegen erzehlet er 11, daß der Gothiſche Koͤnig
Geberich die Vandalen mit Krieg uͤberzogen, und ihren Koͤnig Viſumar, am
Fluß Maroz, aufs Haupt geſchlagen. Darauf der Reſt der Vandalen, ſich
Conſtantino unterworffen, welcher ihnen einen Theil von Pannonien zur
Wohnung angewieſen.

XXIX. Es iſt ſchon bekannt genug, daß Conſtantinus, nachdem er alleinConſtantinl
Verordnun-

Herr
[Beginn Spaltensatz] me inuiſum. Praeterea eius in barbaros geſta,
erant ipſi parum decora, & ridicula. Tributa enim
quodammodo pependerat, & delicias uitaeque luxum
ſpectarat. Itaque longo a diis diſſitus interuallo,
haerebat in limine lunae, cuius amore tenebatur,
totusque in eam intuens, de uictoria nihil laborabat.
Vbi uero ipſum dicere oportuit: His ego rebus, inquit,
ſum iſtis longe ſuperior; Macedone, quod aduerſus
Romanos, Germanicas & Scythicas gentes, non cum
Aſianis barbaris, bello conflixi; Caeſare & Octaui-
ano, quod mihi res non fuit, ſicut illis, contra pro-
bos & uirtute praeſtantes uiros; ſed in crudeliſſimos
& ſceleratiſſimos tyrannos impetum feci. Et Tra-
iano quidem rebus a me in debellandis tyrannis for-
titer & proſpere geſtis merito praeponi debeo: IN
QVO VERO EAM, QVAM ACQVISIE-
RAT, REGIONEMRECVPER AVI,
haud
abs re par iudicarer, niſi quoque perdita recipere,
quam parare, excellentius eſt. Marcus uero de ſe
ipſo tacens, nobis omnibus primum honoris gradum
cedit. Sed numquid nobis Adonidis hortos, inquit
Silenus, tanquam egregia facinora, o Conſtantine,
iactas & profers? Quinam ſunt, quaeſo inquit, iſti,
quos uocas Adonidis hortos? In quibus, ait ille, mu-
lieres Veneris uiro, fictilibus iniecta terra olerum fe-
raci, ſerunt ea quidem, quae ubi breui temporis ſpa-
tio effloruerunt, ſtatim uiriditatem amittunt. Haec
audiens Conſtantinus, erubuit: quippe qui haec ad-
uerſus ſua facta, tanquam huiusmodi eſſent, dici
ſatis intelligeret.
10 Er ſchreibet de imper. c. 53. Conſtantinus
habe die Voͤlcker, die in Cherſoneſo Taurica gewoh-
net, mit denen er in Buͤndniß geſtanden, um Huͤlffe
wieder die Gothen erſuchet, die auch unter Anfuͤh-
rung ihres Fuͤrſten Diogenis, gegen ſie ausgezogen,
uͤber die Donau geſetzet, und den Gothen viel Schaden
zugefuͤget. Worauf der Kaͤiſer ihren Hertzog, nebſt
den vornehmſten Haͤuptern der Nation, nach Hofe
kommen laſſen, und reichlich beſchencket. Es waͤre ih-
nen auch ſeit dem jaͤhrlich ein gewiſſer Vorrath Mehl,
Oel, und Eyſen, von den Griechiſchen Kaͤiſern ge-
[Spaltenumbruch] lieffert worden. Aber Mſr. tillemont hat
bereits p. 395. angemercket, wie wenig man ſich auf
dieſe Erzehlung zu verlaſſen.
11 iornandes de rebus Geticis c. 22.
Nam is, Hilderich patre natus, auo Ouida, proau[o]
Cniuida, gloriam generis ſui factis illuſtribus exae-
quauit, primitias regni ſui mox in Wandalica gen-
te extendere cupiens, contra Viſumar eorum regem,
Asdingorum e ſtirpe, quae inter eos eminet, genusque
indicat bellicoſiſſimum, Dexippo hiſtorico referente,
qui eos ab oceano ad noſtrum limitem uix in anni
ſpatio perueniſſe teſtatur, prae nimia terrarum im-
menſitate. Quo tempore erant in eo loco manentes,
ubi Gepidae ſedent, iuxta flumina Mariſia, Milia-
re, & Gilſil, & Griſſia, qui amnos ſupradictos ex-
cedit. Erant namque illis tunc ab oriente Gothi, ab
occidente Marcomanni, a ſeptentrione Ermunduri,
a meridie Hiſter, qui & Danubius dicitur. Hic
ergo Wandalis commorantibus bellum indictum eſt a
Geberich, rege Gothorum, ad litus praedicti amnis
Mariſiae, ubi tunc diu certatum eſt ex aequali.
Sed mox ipſe rex Wandalorum Viſumar magna
cum parte gentis ſuae proſternitur. Geberich uer[unleserliches Material – 1 Zeichen fehlt]
ductor Gothorum eximius, ſuperatis, depraedat is-
que Wandalis, ad propria loca, unde exierat, re-
meauit. Tunc perpauci Wandali, qui euaſiſſent,
collecta imbellium ſuorum manu, infortunatam pa-
triam relinquentes, Pannoniam ſibi a Conſtantino
principe petiere, ibique per quadraginta annos plus
minus ſedibus locatis, imperatorum decretis ut inco-
lae famularunt. Vnde etiam poſt longum a Stili-
cone magiſtro equitum, & exconſule, ac patricio
inuitati, Gallias occupauere, ubi finitimos deprae-
dantes non adeo fixas ſedes habuere.
Derer Gegen-
den, die iornandes hier beſchreibet, erweh-
net auch der geographus von ravenna L. IV. c.
14. p. 103. Per quas Dacorum patrias tranſeunt
plurima flumina, inter cetera quae dicuntur Tyſia,
Tibiſia, Drica, Mariſia, Ariric, Gilpit & Greſia.
Quae omnia flumina in Danubio merguntur.

[Ende Spaltensatz]
§. XXIX.
F f 2
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0261" n="227"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">bis zu Ende der mit <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g">IVLIANO</hi></hi> gefu&#x0364;hrten Kriege.</hi></fw><lb/>
erkennen, &#x017F;olches alles aber mehr Geld als Blut geko&#x017F;tet <note xml:id="FN260_09_02" prev="#FN260_09_01" place="foot" n="9"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">me inui&#x017F;um. Praeterea eius in barbaros ge&#x017F;ta,<lb/>
erant ip&#x017F;i parum decora, &amp; ridicula. Tributa enim<lb/>
quodammodo pependerat, &amp; delicias uitaeque luxum<lb/>
&#x017F;pectarat. Itaque longo a diis di&#x017F;&#x017F;itus interuallo,<lb/>
haerebat in limine lunae, cuius amore tenebatur,<lb/>
totusque in eam intuens, de uictoria nihil laborabat.<lb/>
Vbi uero ip&#x017F;um dicere oportuit: His ego rebus, inquit,<lb/>
&#x017F;um i&#x017F;tis longe &#x017F;uperior; Macedone, quod aduer&#x017F;us<lb/>
Romanos, Germanicas &amp; Scythicas gentes, non cum<lb/>
A&#x017F;ianis barbaris, bello conflixi; Cae&#x017F;are &amp; Octaui-<lb/>
ano, quod mihi res non fuit, &#x017F;icut illis, contra pro-<lb/>
bos &amp; uirtute prae&#x017F;tantes uiros; &#x017F;ed in crudeli&#x017F;&#x017F;imos<lb/>
&amp; &#x017F;celerati&#x017F;&#x017F;imos tyrannos impetum feci. Et Tra-<lb/>
iano quidem rebus a me in debellandis tyrannis for-<lb/>
titer &amp; pro&#x017F;pere ge&#x017F;tis merito praeponi debeo: <hi rendition="#g">IN<lb/>
QVO VERO EAM, QVAM ACQVISIE-<lb/>
RAT, REGIONEMRECVPER AVI,</hi> haud<lb/>
abs re par iudicarer, ni&#x017F;i quoque perdita recipere,<lb/>
quam parare, excellentius e&#x017F;t. Marcus uero de &#x017F;e<lb/>
ip&#x017F;o tacens, nobis omnibus primum honoris gradum<lb/>
cedit. Sed numquid nobis Adonidis hortos, inquit<lb/>
Silenus, tanquam egregia facinora, o Con&#x017F;tantine,<lb/>
iactas &amp; profers? Quinam &#x017F;unt, quae&#x017F;o inquit, i&#x017F;ti,<lb/>
quos uocas Adonidis hortos? In quibus, ait ille, mu-<lb/>
lieres Veneris uiro, fictilibus iniecta terra olerum fe-<lb/>
raci, &#x017F;erunt ea quidem, quae ubi breui temporis &#x017F;pa-<lb/>
tio effloruerunt, &#x017F;tatim uiriditatem amittunt. Haec<lb/>
audiens Con&#x017F;tantinus, erubuit: quippe qui haec ad-<lb/>
uer&#x017F;us &#x017F;ua facta, tanquam huiusmodi e&#x017F;&#x017F;ent, dici<lb/>
&#x017F;atis intelligeret.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt.</note></note>. Jm u&#x0364;brigen hat<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">constantinvs</hi></hi> Porphyrogenneta</hi> einige Um&#x017F;ta&#x0364;nde von den Kriegen, &#x017F;o<lb/><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantin</hi> der Gro&#x017F;&#x017F;e gegen die Gothen gefu&#x0364;hret, angemercket <note place="foot" n="10">Er &#x017F;chreibet <hi rendition="#aq">de imper. c. 53. Con&#x017F;tantinus</hi><lb/>
habe die Vo&#x0364;lcker, die in <hi rendition="#aq">Cher&#x017F;one&#x017F;o Taurica</hi> gewoh-<lb/>
net, mit denen er in Bu&#x0364;ndniß ge&#x017F;tanden, um Hu&#x0364;lffe<lb/>
wieder die Gothen er&#x017F;uchet, die auch unter Anfu&#x0364;h-<lb/>
rung ihres Fu&#x0364;r&#x017F;ten <hi rendition="#aq">Diogenis,</hi> gegen &#x017F;ie ausgezogen,<lb/>
u&#x0364;ber die Donau ge&#x017F;etzet, und den Gothen viel Schaden<lb/>
zugefu&#x0364;get. Worauf der Ka&#x0364;i&#x017F;er ihren Hertzog, neb&#x017F;t<lb/>
den vornehm&#x017F;ten Ha&#x0364;uptern der Nation, nach Hofe<lb/>
kommen la&#x017F;&#x017F;en, und reichlich be&#x017F;chencket. Es wa&#x0364;re ih-<lb/>
nen auch &#x017F;eit dem ja&#x0364;hrlich ein gewi&#x017F;&#x017F;er Vorrath Mehl,<lb/>
Oel, und Ey&#x017F;en, von den Griechi&#x017F;chen Ka&#x0364;i&#x017F;ern ge-<lb/><cb/>
lieffert worden. Aber <hi rendition="#aq">M&#x017F;r. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">tillemont</hi></hi></hi> hat<lb/>
bereits <hi rendition="#aq">p.</hi> 395. angemercket, wie wenig man &#x017F;ich auf<lb/>
die&#x017F;e Erzehlung zu verla&#x017F;&#x017F;en.</note>, &#x017F;o aber nicht<lb/>
viel Aufmerck&#x017F;amkeit verdienen. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> aber gedencket die&#x017F;er Kriege<lb/>
gar nicht. Er be&#x017F;chwehrt &#x017F;ich nur u&#x0364;berhaupt, daß die Ro&#x0364;mer angefangen die<lb/>
Gothen gering zu achten. Hingegen erzehlet er <note place="foot" n="11"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi> de rebus Geticis c. 22.<lb/><hi rendition="#i">Nam is, Hilderich patre natus, auo Ouida, proau<supplied>o</supplied><lb/>
Cniuida, gloriam generis &#x017F;ui factis illu&#x017F;tribus exae-<lb/>
quauit, primitias regni &#x017F;ui mox in Wandalica gen-<lb/>
te extendere cupiens, contra Vi&#x017F;umar eorum regem,<lb/>
Asdingorum e &#x017F;tirpe, quae inter eos eminet, genusque<lb/>
indicat bellico&#x017F;i&#x017F;&#x017F;imum, Dexippo hi&#x017F;torico referente,<lb/>
qui eos ab oceano ad no&#x017F;trum limitem uix in anni<lb/>
&#x017F;patio perueni&#x017F;&#x017F;e te&#x017F;tatur, prae nimia terrarum im-<lb/>
men&#x017F;itate. Quo tempore erant in eo loco manentes,<lb/>
ubi Gepidae &#x017F;edent, iuxta flumina Mari&#x017F;ia, Milia-<lb/>
re, &amp; Gil&#x017F;il, &amp; Gri&#x017F;&#x017F;ia, qui amnos &#x017F;upradictos ex-<lb/>
cedit. Erant namque illis tunc ab oriente Gothi, ab<lb/>
occidente Marcomanni, a &#x017F;eptentrione Ermunduri,<lb/>
a meridie Hi&#x017F;ter, qui &amp; Danubius dicitur. Hic<lb/>
ergo Wandalis commorantibus bellum indictum e&#x017F;t a<lb/>
Geberich, rege Gothorum, ad litus praedicti amnis<lb/>
Mari&#x017F;iae, ubi tunc diu certatum e&#x017F;t ex aequali.<lb/>
Sed mox ip&#x017F;e rex Wandalorum Vi&#x017F;umar magna<lb/>
cum parte gentis &#x017F;uae pro&#x017F;ternitur. Geberich uer<gap reason="illegible" unit="chars" quantity="1"/><lb/>
ductor Gothorum eximius, &#x017F;uperatis, depraedat is-<lb/>
que Wandalis, ad propria loca, unde exierat, re-<lb/>
meauit. Tunc perpauci Wandali, qui eua&#x017F;i&#x017F;&#x017F;ent,<lb/>
collecta imbellium &#x017F;uorum manu, infortunatam pa-<lb/>
triam relinquentes, Pannoniam &#x017F;ibi a Con&#x017F;tantino<lb/>
principe petiere, ibique per quadraginta annos plus<lb/>
minus &#x017F;edibus locatis, imperatorum decretis ut inco-<lb/>
lae famularunt. Vnde etiam po&#x017F;t longum a Stili-<lb/>
cone magi&#x017F;tro equitum, &amp; excon&#x017F;ule, ac patricio<lb/>
inuitati, Gallias occupauere, ubi finitimos deprae-<lb/>
dantes non adeo fixas &#x017F;edes habuere.</hi></hi> Derer Gegen-<lb/>
den, die <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">iornandes</hi></hi></hi> hier be&#x017F;chreibet, erweh-<lb/>
net auch der <hi rendition="#aq">geographus</hi> von <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ravenna</hi></hi> L. IV. c.<lb/>
14. p. 103. <hi rendition="#i">Per quas Dacorum patrias tran&#x017F;eunt<lb/>
plurima flumina, inter cetera quae dicuntur Ty&#x017F;ia,<lb/>
Tibi&#x017F;ia, Drica, Mari&#x017F;ia, Ariric, Gilpit &amp; Gre&#x017F;ia.<lb/>
Quae omnia flumina in Danubio merguntur.</hi></hi><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">§. <hi rendition="#aq">XXIX.</hi></fw><lb/>
<fw place="bottom" type="sig">F f 2</fw><cb type="end"/><lb/></note>, daß der Gothi&#x017F;che Ko&#x0364;nig<lb/><hi rendition="#aq">Geberich</hi> die Vandalen mit Krieg u&#x0364;berzogen, und ihren Ko&#x0364;nig <hi rendition="#aq">Vi&#x017F;umar,</hi> am<lb/>
Fluß <hi rendition="#aq">Maroz,</hi> aufs Haupt ge&#x017F;chlagen. Darauf der Re&#x017F;t der Vandalen, &#x017F;ich<lb/><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantino</hi> unterworffen, welcher ihnen einen Theil von Pannonien zur<lb/>
Wohnung angewie&#x017F;en.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIX.</hi> Es i&#x017F;t &#x017F;chon bekannt genug, daß <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus,</hi> nachdem er allein<note place="right"><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinl</hi><lb/>
Verordnun-</note><lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Herr</fw><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[227/0261] bis zu Ende der mit IVLIANO gefuͤhrten Kriege. erkennen, ſolches alles aber mehr Geld als Blut gekoſtet 9. Jm uͤbrigen hat constantinvs Porphyrogenneta einige Umſtaͤnde von den Kriegen, ſo Conſtantin der Groſſe gegen die Gothen gefuͤhret, angemercket 10, ſo aber nicht viel Aufmerckſamkeit verdienen. iornandes aber gedencket dieſer Kriege gar nicht. Er beſchwehrt ſich nur uͤberhaupt, daß die Roͤmer angefangen die Gothen gering zu achten. Hingegen erzehlet er 11, daß der Gothiſche Koͤnig Geberich die Vandalen mit Krieg uͤberzogen, und ihren Koͤnig Viſumar, am Fluß Maroz, aufs Haupt geſchlagen. Darauf der Reſt der Vandalen, ſich Conſtantino unterworffen, welcher ihnen einen Theil von Pannonien zur Wohnung angewieſen. XXIX. Es iſt ſchon bekannt genug, daß Conſtantinus, nachdem er allein Herr Conſtantinl Verordnun- 9 me inuiſum. Praeterea eius in barbaros geſta, erant ipſi parum decora, & ridicula. Tributa enim quodammodo pependerat, & delicias uitaeque luxum ſpectarat. Itaque longo a diis diſſitus interuallo, haerebat in limine lunae, cuius amore tenebatur, totusque in eam intuens, de uictoria nihil laborabat. Vbi uero ipſum dicere oportuit: His ego rebus, inquit, ſum iſtis longe ſuperior; Macedone, quod aduerſus Romanos, Germanicas & Scythicas gentes, non cum Aſianis barbaris, bello conflixi; Caeſare & Octaui- ano, quod mihi res non fuit, ſicut illis, contra pro- bos & uirtute praeſtantes uiros; ſed in crudeliſſimos & ſceleratiſſimos tyrannos impetum feci. Et Tra- iano quidem rebus a me in debellandis tyrannis for- titer & proſpere geſtis merito praeponi debeo: IN QVO VERO EAM, QVAM ACQVISIE- RAT, REGIONEMRECVPER AVI, haud abs re par iudicarer, niſi quoque perdita recipere, quam parare, excellentius eſt. Marcus uero de ſe ipſo tacens, nobis omnibus primum honoris gradum cedit. Sed numquid nobis Adonidis hortos, inquit Silenus, tanquam egregia facinora, o Conſtantine, iactas & profers? Quinam ſunt, quaeſo inquit, iſti, quos uocas Adonidis hortos? In quibus, ait ille, mu- lieres Veneris uiro, fictilibus iniecta terra olerum fe- raci, ſerunt ea quidem, quae ubi breui temporis ſpa- tio effloruerunt, ſtatim uiriditatem amittunt. Haec audiens Conſtantinus, erubuit: quippe qui haec ad- uerſus ſua facta, tanquam huiusmodi eſſent, dici ſatis intelligeret. 10 Er ſchreibet de imper. c. 53. Conſtantinus habe die Voͤlcker, die in Cherſoneſo Taurica gewoh- net, mit denen er in Buͤndniß geſtanden, um Huͤlffe wieder die Gothen erſuchet, die auch unter Anfuͤh- rung ihres Fuͤrſten Diogenis, gegen ſie ausgezogen, uͤber die Donau geſetzet, und den Gothen viel Schaden zugefuͤget. Worauf der Kaͤiſer ihren Hertzog, nebſt den vornehmſten Haͤuptern der Nation, nach Hofe kommen laſſen, und reichlich beſchencket. Es waͤre ih- nen auch ſeit dem jaͤhrlich ein gewiſſer Vorrath Mehl, Oel, und Eyſen, von den Griechiſchen Kaͤiſern ge- lieffert worden. Aber Mſr. tillemont hat bereits p. 395. angemercket, wie wenig man ſich auf dieſe Erzehlung zu verlaſſen. 11 iornandes de rebus Geticis c. 22. Nam is, Hilderich patre natus, auo Ouida, proauo Cniuida, gloriam generis ſui factis illuſtribus exae- quauit, primitias regni ſui mox in Wandalica gen- te extendere cupiens, contra Viſumar eorum regem, Asdingorum e ſtirpe, quae inter eos eminet, genusque indicat bellicoſiſſimum, Dexippo hiſtorico referente, qui eos ab oceano ad noſtrum limitem uix in anni ſpatio perueniſſe teſtatur, prae nimia terrarum im- menſitate. Quo tempore erant in eo loco manentes, ubi Gepidae ſedent, iuxta flumina Mariſia, Milia- re, & Gilſil, & Griſſia, qui amnos ſupradictos ex- cedit. Erant namque illis tunc ab oriente Gothi, ab occidente Marcomanni, a ſeptentrione Ermunduri, a meridie Hiſter, qui & Danubius dicitur. Hic ergo Wandalis commorantibus bellum indictum eſt a Geberich, rege Gothorum, ad litus praedicti amnis Mariſiae, ubi tunc diu certatum eſt ex aequali. Sed mox ipſe rex Wandalorum Viſumar magna cum parte gentis ſuae proſternitur. Geberich uer_ ductor Gothorum eximius, ſuperatis, depraedat is- que Wandalis, ad propria loca, unde exierat, re- meauit. Tunc perpauci Wandali, qui euaſiſſent, collecta imbellium ſuorum manu, infortunatam pa- triam relinquentes, Pannoniam ſibi a Conſtantino principe petiere, ibique per quadraginta annos plus minus ſedibus locatis, imperatorum decretis ut inco- lae famularunt. Vnde etiam poſt longum a Stili- cone magiſtro equitum, & exconſule, ac patricio inuitati, Gallias occupauere, ubi finitimos deprae- dantes non adeo fixas ſedes habuere. Derer Gegen- den, die iornandes hier beſchreibet, erweh- net auch der geographus von ravenna L. IV. c. 14. p. 103. Per quas Dacorum patrias tranſeunt plurima flumina, inter cetera quae dicuntur Tyſia, Tibiſia, Drica, Mariſia, Ariric, Gilpit & Greſia. Quae omnia flumina in Danubio merguntur. §. XXIX. F f 2

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/261
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 227. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/261>, abgerufen am 16.07.2024.