Anmelden (DTAQ) DWDS     dlexDB     CLARIN-D

Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726.

Bild:
<< vorherige Seite

Sechstes Buch. Geschichte der Teutschen
neuen guten Vernehmens, wurden im Jahr 317. Constantini beyde Söhne,
Crispus und Constantinus, und Licinii Sohn, Licinius, von beyden Kaisern
zu Caesaribus ernennet.

XXIV. Jndessen, daß Constantinus in seinen Provintzen herum reisete,
Constantini
Sohn, Cri-
spus,
ist glück-
lich gegen die
Francken und
Alemannen.
und sowohl dem Staat aufzuhelffen, als die Christliche Religion, davon so viel
trefliche Gesetze zeigen, feste zu setzen bemühet war; erhielte Crispus Gallien in
Ruhe 1. nazarivs rühmet in der Lob-Rede, die er im Jahr 321. in welchem
die Caesares ihre Quinquennalia begiengen, gehalten, seine tapffere Thaten
gegen die Francken, und überhaupt gegen die Teutschen 2. Man findet auch
Müntzen theils mit Constantini 3, theils mit Crispi 4 Bildniß, deren Reverse
ein Denckmahl dieser Siege sind, und zugleich anzeigen, daß er wieder die
Alemannen glücklich gewesen.

XXV. Die Länder, die Constantinus nach der neuen Theilung an der
Constanti-
nus
krieget
gegen die
Sarmaten.
Donau bekommen hatte, veranlasseten einen Krieg mit den Sarmaten und Go-
then. Mit den Sarmaten ist derselbe A. 319. angegangen, und die folgenden
3. Jahre durch geführet worden 1. p. optatianvs rühmet, daß selbige bey
A. C. 319.Campona, so in Valeria nicht weit von Ofen gelegen, ferner bey Bononia in

Nieder-
[Beginn Spaltensatz] peraret Illyricis, & nationibus caeteris, quotquot
ulterius essent porrectae: Licinius Thraciam, &
orientem, & ulteriores prouincias haberet.
1 §. XXIV. 1. nazarivs panegyrico IX.
c. 36. Declarant ecce rationem cupiditatemque
uotorum facta Crispi, caesarum maximi, in quo
uelox uirtus aetatis mora non retardata, pueriles
annos gloriis triumphalibus occupauit.... Cruda ad-
huc hieme, iter gelu intractabile, immensum spatio,
ni uibus infestum, incredibili celeritate confecit ....
Quae tuum, Constant. mite pectus inundauit gratula-
tio, cui tanto interuallo uidere filium licuit, & ui-
dere uictorem? Narrauit utique exhausta bella, &
hoc ad tui gratiam, non ad sui ostentationem: qua-
lis excipiendo hoste, quam resistenti uehemens, quam
facilis supplicanti. Audiuit haec frater intentus, &
puerilem animum spes laeta, & blanda gaudia titil-
larunt; quumque miraretur fratrem, etiam sibi
fauit, quod ex annis eius, quam proximus tantae
gloriae esset, agnouit. Nunc te, Constantine ma-
xime, omnes rogamus, quum praesentem laudaueris,
quum iam reipublicae flagitanti, cum Gallis deside-
rantibus reddes, iterum atque iterum moneas reuer-
tentem,
(neque enim persuaderi facile potest) ut, si
quando armis uestris contusa barbaria aliquid ta-
men mouerit, sit ille animo, sit consilio tui similis.
Temperet modo dextrae, manui parcat, & sit ali-
quid, quaesumus, in quo te iterum nolit imitari.
2 idem l. c. cap. 17. Sub armis tuis ita con-
ciderunt, ut deleri funditus possent: nisi diuino in-
[Spaltenumbruch] stinctu, quo regis omnia, quos ipse afflixeras, consi-
ciendos filio reseruasses. Quamquam ad gloriam
foecunda malis suis natio ita raptim adoleuit, robu-
steque recreata est: ut fortissimo caesari, primi-
tias ingentis uictoriae daret, cum memoria acceptae
cladis non infracta, sed asperata pugnaret.
Und
zum Beschluß dieser Rede rühmet er c. 38 nochmahls:
Iacet in latere Galliarum, aut in sinu suo fusa bar-
baria.
pvblivs optatianvs porphy-
rivs
gedenckt in dem mühsamen Gedichte, so er
Constantino M. zu Ehren verfertiget, dieser Siege
in nachfolgenden Versen:
- - Sed Crispi in fortia uires
Non dubiae, ripa Rhenum, Rhodanumque tueri
Vlteriore parant, & Francis tristia iura.

Wiewohl dieser Poet der Umstände nicht so gar kun-
dig mag gewesen seyn. Die Römer hatten schon ohne-
dem die Länder, so an beyden Seiten der Rhone liegen,
unter ihrer Bothmäßigkeit, daß man also nicht weiß,
was er mit der ripa Rhodani ulteriore haben will.
Er rühmet ferner:
Omnis ab Arctois plaga finibus, horrida Cauro,
Et tibi fida, suis semper bene militat armis
Resque gerit uirtute tuas: populosque feroces
Propellit.
3 Beym bandvri l. c. p. 253. mit dem
Reuers:
VIRTVS EXERCITVS GALLICAN.
4 ibidem p. 318.
1 §. XXV. 1. Rationem chronologiae uid. ap.
PAGIVM ad A. 319. n.
3.
[Ende Spaltensatz]
2. p.

Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen
neuen guten Vernehmens, wurden im Jahr 317. Conſtantini beyde Soͤhne,
Criſpus und Conſtantinus, und Licinii Sohn, Licinius, von beyden Kaiſern
zu Caeſaribus ernennet.

XXIV. Jndeſſen, daß Conſtantinus in ſeinen Provintzen herum reiſete,
Conſtantini
Sohn, Cri-
ſpus,
iſt gluͤck-
lich gegen die
Francken und
Alemannen.
und ſowohl dem Staat aufzuhelffen, als die Chriſtliche Religion, davon ſo viel
trefliche Geſetze zeigen, feſte zu ſetzen bemuͤhet war; erhielte Criſpus Gallien in
Ruhe 1. nazarivs ruͤhmet in der Lob-Rede, die er im Jahr 321. in welchem
die Caeſares ihre Quinquennalia begiengen, gehalten, ſeine tapffere Thaten
gegen die Francken, und uͤberhaupt gegen die Teutſchen 2. Man findet auch
Muͤntzen theils mit Conſtantini 3, theils mit Criſpi 4 Bildniß, deren Reverſe
ein Denckmahl dieſer Siege ſind, und zugleich anzeigen, daß er wieder die
Alemannen gluͤcklich geweſen.

XXV. Die Laͤnder, die Conſtantinus nach der neuen Theilung an der
Conſtanti-
nus
krieget
gegen die
Sarmaten.
Donau bekommen hatte, veranlaſſeten einen Krieg mit den Sarmaten und Go-
then. Mit den Sarmaten iſt derſelbe A. 319. angegangen, und die folgenden
3. Jahre durch gefuͤhret worden 1. p. optatianvs ruͤhmet, daß ſelbige bey
A. C. 319.Campona, ſo in Valeria nicht weit von Ofen gelegen, ferner bey Bononia in

Nieder-
[Beginn Spaltensatz] peraret Illyricis, & nationibus caeteris, quotquot
ulterius eſſent porrectae: Licinius Thraciam, &
orientem, & ulteriores prouincias haberet.
1 §. XXIV. 1. nazarivs panegyrico IX.
c. 36. Declarant ecce rationem cupiditatemque
uotorum facta Criſpi, caeſarum maximi, in quo
uelox uirtus aetatis mora non retardata, pueriles
annos gloriis triumphalibus occupauit.... Cruda ad-
huc hieme, iter gelu intractabile, immenſum ſpatio,
ni uibus infeſtum, incredibili celeritate confecit ....
Quae tuum, Conſtant. mite pectus inundauit gratula-
tio, cui tanto interuallo uidere filium licuit, & ui-
dere uictorem? Narrauit utique exhauſta bella, &
hoc ad tui gratiam, non ad ſui oſtentationem: qua-
lis excipiendo hoſte, quam reſiſtenti uehemens, quam
facilis ſupplicanti. Audiuit haec frater intentus, &
puerilem animum ſpes laeta, & blanda gaudia titil-
larunt; quumque miraretur fratrem, etiam ſibi
fauit, quod ex annis eius, quam proximus tantae
gloriae eſſet, agnouit. Nunc te, Conſtantine ma-
xime, omnes rogamus, quum praeſentem laudaueris,
quum iam reipublicae flagitanti, cum Gallis deſide-
rantibus reddes, iterum atque iterum moneas reuer-
tentem,
(neque enim perſuaderi facile poteſt) ut, ſi
quando armis ueſtris contuſa barbaria aliquid ta-
men mouerit, ſit ille animo, ſit conſilio tui ſimilis.
Temperet modo dextrae, manui parcat, & ſit ali-
quid, quaeſumus, in quo te iterum nolit imitari.
2 idem l. c. cap. 17. Sub armis tuis ita con-
ciderunt, ut deleri funditus poſſent: niſi diuino in-
[Spaltenumbruch] ſtinctu, quo regis omnia, quos ipſe afflixeras, conſi-
ciendos filio reſeruaſſes. Quamquam ad gloriam
foecunda malis ſuis natio ita raptim adoleuit, robu-
ſteque recreata eſt: ut fortiſſimo caeſari, primi-
tias ingentis uictoriae daret, cum memoria acceptae
cladis non infracta, ſed aſperata pugnaret.
Und
zum Beſchluß dieſer Rede ruͤhmet er c. 38 nochmahls:
Iacet in latere Galliarum, aut in ſinu ſuo fuſa bar-
baria.
pvblivs optatianvs porphy-
rivs
gedenckt in dem muͤhſamen Gedichte, ſo er
Conſtantino M. zu Ehren verfertiget, dieſer Siege
in nachfolgenden Verſen:
‒ ‒ Sed Criſpi in fortia uires
Non dubiae, ripa Rhenum, Rhodanumque tueri
Vlteriore parant, & Francis triſtia iura.

Wiewohl dieſer Poet der Umſtaͤnde nicht ſo gar kun-
dig mag geweſen ſeyn. Die Roͤmer hatten ſchon ohne-
dem die Laͤnder, ſo an beyden Seiten der Rhone liegen,
unter ihrer Bothmaͤßigkeit, daß man alſo nicht weiß,
was er mit der ripa Rhodani ulteriore haben will.
Er ruͤhmet ferner:
Omnis ab Arctois plaga finibus, horrida Cauro,
Et tibi fida, ſuis ſemper bene militat armis
Resque gerit uirtute tuas: populosque feroces
Propellit.
3 Beym bandvri l. c. p. 253. mit dem
Reuers:
VIRTVS EXERCITVS GALLICAN.
4 ibidem p. 318.
1 §. XXV. 1. Rationem chronologiae uid. ap.
PAGIVM ad A. 319. n.
3.
[Ende Spaltensatz]
2. p.
<TEI>
  <text>
    <body>
      <div n="1">
        <div n="2">
          <p><pb facs="#f0256" n="222"/><fw place="top" type="header"><hi rendition="#b">Sech&#x017F;tes Buch. Ge&#x017F;chichte der Teut&#x017F;chen</hi></fw><lb/>
neuen guten Vernehmens, wurden im Jahr 317. <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantini</hi> beyde So&#x0364;hne,<lb/><hi rendition="#aq">Cri&#x017F;pus</hi> und <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus,</hi> und <hi rendition="#aq">Licinii</hi> Sohn, <hi rendition="#aq">Licinius,</hi> von beyden Kai&#x017F;ern<lb/>
zu <hi rendition="#aq">Cae&#x017F;aribus</hi> ernennet.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXIV.</hi> Jnde&#x017F;&#x017F;en, daß <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> in &#x017F;einen Provintzen herum rei&#x017F;ete,<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantini</hi><lb/>
Sohn, <hi rendition="#aq">Cri-<lb/>
&#x017F;pus,</hi> i&#x017F;t glu&#x0364;ck-<lb/>
lich gegen die<lb/>
Francken und<lb/>
Alemannen.</note>und &#x017F;owohl dem Staat aufzuhelffen, als die Chri&#x017F;tliche Religion, davon &#x017F;o viel<lb/>
trefliche Ge&#x017F;etze zeigen, fe&#x017F;te zu &#x017F;etzen bemu&#x0364;het war; erhielte <hi rendition="#aq">Cri&#x017F;pus</hi> Gallien in<lb/>
Ruhe <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXIV</hi>. 1. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">nazarivs</hi></hi> panegyrico IX.<lb/>
c. 36. <hi rendition="#i">Declarant ecce rationem cupiditatemque<lb/>
uotorum facta Cri&#x017F;pi, cae&#x017F;arum maximi, in quo<lb/>
uelox uirtus aetatis mora non retardata, pueriles<lb/>
annos gloriis triumphalibus occupauit.... Cruda ad-<lb/>
huc hieme, iter gelu intractabile, immen&#x017F;um &#x017F;patio,<lb/>
ni uibus infe&#x017F;tum, incredibili celeritate confecit ....<lb/>
Quae tuum, Con&#x017F;tant. mite pectus inundauit gratula-<lb/>
tio, cui tanto interuallo uidere filium licuit, &amp; ui-<lb/>
dere uictorem? Narrauit utique exhau&#x017F;ta bella, &amp;<lb/>
hoc ad tui gratiam, non ad &#x017F;ui o&#x017F;tentationem: qua-<lb/>
lis excipiendo ho&#x017F;te, quam re&#x017F;i&#x017F;tenti uehemens, quam<lb/>
facilis &#x017F;upplicanti. Audiuit haec frater intentus, &amp;<lb/>
puerilem animum &#x017F;pes laeta, &amp; blanda gaudia titil-<lb/>
larunt; quumque miraretur fratrem, etiam &#x017F;ibi<lb/>
fauit, quod ex annis eius, quam proximus tantae<lb/>
gloriae e&#x017F;&#x017F;et, agnouit. Nunc te, Con&#x017F;tantine ma-<lb/>
xime, omnes rogamus, quum prae&#x017F;entem laudaueris,<lb/>
quum iam reipublicae flagitanti, cum Gallis de&#x017F;ide-<lb/>
rantibus reddes, iterum atque iterum moneas reuer-<lb/>
tentem,</hi> (<hi rendition="#i">neque enim per&#x017F;uaderi facile pote&#x017F;t</hi>) <hi rendition="#i">ut, &#x017F;i<lb/>
quando armis ue&#x017F;tris contu&#x017F;a barbaria aliquid ta-<lb/>
men mouerit, &#x017F;it ille animo, &#x017F;it con&#x017F;ilio tui &#x017F;imilis.<lb/>
Temperet modo dextrae, manui parcat, &amp; &#x017F;it ali-<lb/>
quid, quae&#x017F;umus, in quo te iterum nolit imitari.</hi></hi></note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">nazarivs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet in der Lob-Rede, die er im Jahr 321. in welchem<lb/>
die <hi rendition="#aq">Cae&#x017F;ares</hi> ihre <hi rendition="#aq">Quinquennalia</hi> begiengen, gehalten, &#x017F;eine tapffere Thaten<lb/>
gegen die Francken, und u&#x0364;berhaupt gegen die Teut&#x017F;chen <note place="foot" n="2"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">idem</hi></hi> l. c. cap. 17. <hi rendition="#i">Sub armis tuis ita con-<lb/>
ciderunt, ut deleri funditus po&#x017F;&#x017F;ent: ni&#x017F;i diuino in-<lb/><cb/>
&#x017F;tinctu, quo regis omnia, quos ip&#x017F;e afflixeras, con&#x017F;i-<lb/>
ciendos filio re&#x017F;erua&#x017F;&#x017F;es. Quamquam ad gloriam<lb/>
foecunda malis &#x017F;uis natio ita raptim adoleuit, robu-<lb/>
&#x017F;teque recreata e&#x017F;t: ut forti&#x017F;&#x017F;imo cae&#x017F;ari, primi-<lb/>
tias ingentis uictoriae daret, cum memoria acceptae<lb/>
cladis non infracta, &#x017F;ed a&#x017F;perata pugnaret.</hi></hi> Und<lb/>
zum Be&#x017F;chluß die&#x017F;er Rede ru&#x0364;hmet er <hi rendition="#aq">c.</hi> 38 nochmahls:<lb/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Iacet in latere Galliarum, aut in &#x017F;inu &#x017F;uo fu&#x017F;a bar-<lb/>
baria.</hi><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">pvblivs optatianvs porphy-<lb/>
rivs</hi></hi></hi> gedenckt in dem mu&#x0364;h&#x017F;amen Gedichte, &#x017F;o er<lb/><hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantino M.</hi> zu Ehren verfertiget, die&#x017F;er Siege<lb/>
in nachfolgenden Ver&#x017F;en:<lb/><hi rendition="#et">&#x2012; &#x2012; <hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Sed Cri&#x017F;pi in fortia uires<lb/>
Non dubiae, ripa Rhenum, Rhodanumque tueri<lb/>
Vlteriore parant, &amp; Francis tri&#x017F;tia iura.</hi></hi></hi><lb/>
Wiewohl die&#x017F;er Poet der Um&#x017F;ta&#x0364;nde nicht &#x017F;o gar kun-<lb/>
dig mag gewe&#x017F;en &#x017F;eyn. Die Ro&#x0364;mer hatten &#x017F;chon ohne-<lb/>
dem die La&#x0364;nder, &#x017F;o an beyden Seiten der Rhone liegen,<lb/>
unter ihrer Bothma&#x0364;ßigkeit, daß man al&#x017F;o nicht weiß,<lb/>
was er mit der <hi rendition="#aq">ripa Rhodani ulteriore</hi> haben will.<lb/>
Er ru&#x0364;hmet ferner:<lb/><hi rendition="#et"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">Omnis ab Arctois plaga finibus, horrida Cauro,<lb/>
Et tibi fida, &#x017F;uis &#x017F;emper bene militat armis<lb/>
Resque gerit uirtute tuas: populosque feroces<lb/>
Propellit.</hi></hi></hi></note>. Man findet auch<lb/>
Mu&#x0364;ntzen theils mit <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantini</hi> <note place="foot" n="3">Beym <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">bandvri</hi></hi> l. c. p.</hi> 253. mit dem<lb/><hi rendition="#aq">Reuers:<lb/><hi rendition="#g">VIRTVS EXERCITVS GALLICAN.</hi></hi></note>, theils mit <hi rendition="#aq">Cri&#x017F;pi</hi> <note place="foot" n="4"><hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">ibidem</hi></hi> p.</hi> 318.</note> Bildniß, deren <hi rendition="#aq">Rever&#x017F;e</hi><lb/>
ein Denckmahl die&#x017F;er Siege &#x017F;ind, und zugleich anzeigen, daß er wieder die<lb/>
Alemannen glu&#x0364;cklich gewe&#x017F;en.</p><lb/>
          <p><hi rendition="#aq">XXV.</hi> Die La&#x0364;nder, die <hi rendition="#aq">Con&#x017F;tantinus</hi> nach der neuen Theilung an der<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">Co<hi rendition="#g">n&#x017F;</hi>t<hi rendition="#g">anti-</hi><lb/>
nus</hi> krieget<lb/><hi rendition="#g">gegen die</hi><lb/>
Sarmaten.</note>Donau bekommen hatte, veranla&#x017F;&#x017F;eten einen Krieg mit den Sarmaten und Go-<lb/>
then. Mit den Sarmaten i&#x017F;t der&#x017F;elbe <hi rendition="#aq">A.</hi> 319. angegangen, und die folgenden<lb/>
3. Jahre durch gefu&#x0364;hret worden <note place="foot" n="1">§. <hi rendition="#aq">XXV</hi>. 1. <hi rendition="#aq">Rationem chronologiae uid. ap.<lb/><hi rendition="#g">PAGIVM</hi> ad A. 319. n.</hi> 3.<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">2. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#k">p.</hi></hi></fw><cb type="end"/>
</note>. <hi rendition="#aq"><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">p. optatianvs</hi></hi></hi> ru&#x0364;hmet, daß &#x017F;elbige bey<lb/><note place="left"><hi rendition="#aq">A. C.</hi> 319.</note><hi rendition="#aq">Campona,</hi> &#x017F;o in <hi rendition="#aq">Valeria</hi> nicht weit von Ofen gelegen, ferner bey <hi rendition="#aq">Bononia</hi> in<lb/>
<fw place="bottom" type="catch">Nieder-</fw><lb/><note xml:id="FN255_02_02" prev="#FN255_02_01" place="foot" n="2"><cb type="start"/><hi rendition="#aq"><hi rendition="#i">peraret Illyricis, &amp; nationibus caeteris, quotquot<lb/>
ulterius e&#x017F;&#x017F;ent porrectae: Licinius Thraciam, &amp;<lb/>
orientem, &amp; ulteriores prouincias haberet.</hi></hi><note type="editorial">Es handelt sich um eine fortlaufende Fußnote, deren Text auf der vorherigen Seite beginnt. Im Druck ist die Fußnotenfortsetzung an erster Stelle auf dieser Seite aufgelistet.</note></note><lb/></p>
        </div>
      </div>
    </body>
  </text>
</TEI>
[222/0256] Sechſtes Buch. Geſchichte der Teutſchen neuen guten Vernehmens, wurden im Jahr 317. Conſtantini beyde Soͤhne, Criſpus und Conſtantinus, und Licinii Sohn, Licinius, von beyden Kaiſern zu Caeſaribus ernennet. XXIV. Jndeſſen, daß Conſtantinus in ſeinen Provintzen herum reiſete, und ſowohl dem Staat aufzuhelffen, als die Chriſtliche Religion, davon ſo viel trefliche Geſetze zeigen, feſte zu ſetzen bemuͤhet war; erhielte Criſpus Gallien in Ruhe 1. nazarivs ruͤhmet in der Lob-Rede, die er im Jahr 321. in welchem die Caeſares ihre Quinquennalia begiengen, gehalten, ſeine tapffere Thaten gegen die Francken, und uͤberhaupt gegen die Teutſchen 2. Man findet auch Muͤntzen theils mit Conſtantini 3, theils mit Criſpi 4 Bildniß, deren Reverſe ein Denckmahl dieſer Siege ſind, und zugleich anzeigen, daß er wieder die Alemannen gluͤcklich geweſen. Conſtantini Sohn, Cri- ſpus, iſt gluͤck- lich gegen die Francken und Alemannen. XXV. Die Laͤnder, die Conſtantinus nach der neuen Theilung an der Donau bekommen hatte, veranlaſſeten einen Krieg mit den Sarmaten und Go- then. Mit den Sarmaten iſt derſelbe A. 319. angegangen, und die folgenden 3. Jahre durch gefuͤhret worden 1. p. optatianvs ruͤhmet, daß ſelbige bey Campona, ſo in Valeria nicht weit von Ofen gelegen, ferner bey Bononia in Nieder- 2 Conſtanti- nus krieget gegen die Sarmaten. A. C. 319. 1 §. XXIV. 1. nazarivs panegyrico IX. c. 36. Declarant ecce rationem cupiditatemque uotorum facta Criſpi, caeſarum maximi, in quo uelox uirtus aetatis mora non retardata, pueriles annos gloriis triumphalibus occupauit.... Cruda ad- huc hieme, iter gelu intractabile, immenſum ſpatio, ni uibus infeſtum, incredibili celeritate confecit .... Quae tuum, Conſtant. mite pectus inundauit gratula- tio, cui tanto interuallo uidere filium licuit, & ui- dere uictorem? Narrauit utique exhauſta bella, & hoc ad tui gratiam, non ad ſui oſtentationem: qua- lis excipiendo hoſte, quam reſiſtenti uehemens, quam facilis ſupplicanti. Audiuit haec frater intentus, & puerilem animum ſpes laeta, & blanda gaudia titil- larunt; quumque miraretur fratrem, etiam ſibi fauit, quod ex annis eius, quam proximus tantae gloriae eſſet, agnouit. Nunc te, Conſtantine ma- xime, omnes rogamus, quum praeſentem laudaueris, quum iam reipublicae flagitanti, cum Gallis deſide- rantibus reddes, iterum atque iterum moneas reuer- tentem, (neque enim perſuaderi facile poteſt) ut, ſi quando armis ueſtris contuſa barbaria aliquid ta- men mouerit, ſit ille animo, ſit conſilio tui ſimilis. Temperet modo dextrae, manui parcat, & ſit ali- quid, quaeſumus, in quo te iterum nolit imitari. 2 idem l. c. cap. 17. Sub armis tuis ita con- ciderunt, ut deleri funditus poſſent: niſi diuino in- ſtinctu, quo regis omnia, quos ipſe afflixeras, conſi- ciendos filio reſeruaſſes. Quamquam ad gloriam foecunda malis ſuis natio ita raptim adoleuit, robu- ſteque recreata eſt: ut fortiſſimo caeſari, primi- tias ingentis uictoriae daret, cum memoria acceptae cladis non infracta, ſed aſperata pugnaret. Und zum Beſchluß dieſer Rede ruͤhmet er c. 38 nochmahls: Iacet in latere Galliarum, aut in ſinu ſuo fuſa bar- baria. pvblivs optatianvs porphy- rivs gedenckt in dem muͤhſamen Gedichte, ſo er Conſtantino M. zu Ehren verfertiget, dieſer Siege in nachfolgenden Verſen: ‒ ‒ Sed Criſpi in fortia uires Non dubiae, ripa Rhenum, Rhodanumque tueri Vlteriore parant, & Francis triſtia iura. Wiewohl dieſer Poet der Umſtaͤnde nicht ſo gar kun- dig mag geweſen ſeyn. Die Roͤmer hatten ſchon ohne- dem die Laͤnder, ſo an beyden Seiten der Rhone liegen, unter ihrer Bothmaͤßigkeit, daß man alſo nicht weiß, was er mit der ripa Rhodani ulteriore haben will. Er ruͤhmet ferner: Omnis ab Arctois plaga finibus, horrida Cauro, Et tibi fida, ſuis ſemper bene militat armis Resque gerit uirtute tuas: populosque feroces Propellit. 3 Beym bandvri l. c. p. 253. mit dem Reuers: VIRTVS EXERCITVS GALLICAN. 4 ibidem p. 318. 1 §. XXV. 1. Rationem chronologiae uid. ap. PAGIVM ad A. 319. n. 3. 2. p. 2 peraret Illyricis, & nationibus caeteris, quotquot ulterius eſſent porrectae: Licinius Thraciam, & orientem, & ulteriores prouincias haberet.

Suche im Werk

Hilfe

Informationen zum Werk

Download dieses Werks

XML (TEI P5) · HTML · Text
TCF (text annotation layer)
XML (TEI P5 inkl. att.linguistic)

Metadaten zum Werk

TEI-Header · CMDI · Dublin Core

Ansichten dieser Seite

Voyant Tools ?

Language Resource Switchboard?

Feedback

Sie haben einen Fehler gefunden? Dann können Sie diesen über unsere Qualitätssicherungsplattform DTAQ melden.

Kommentar zur DTA-Ausgabe

Ergänzungsvorschlag vom DWB [mehr]

Dieses Werk wurde gemäß den DTA-Transkriptionsrichtlinien im Double-Keying-Verfahren von Nicht-Muttersprachlern erfasst und in XML/TEI P5 nach DTA-Basisformat kodiert.




Ansicht auf Standard zurückstellen

URL zu diesem Werk: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726
URL zu dieser Seite: https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/256
Zitationshilfe: Mascov, Johann Jakob: Geschichte der Teutschen. Bd. 1. Leipzig, 1726, S. 222. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/mascov_geschichte01_1726/256>, abgerufen am 16.07.2024.