Lütkemann, Joachim: Der frommen Kinder Gottes Zeitliches Leiden und ewige Herrligkeit ... Braunschweig, 1654.
Quaeque tui solamen erat, quae
cura laborum, Et medicina tuis hactenus una malis: Nunc scio nunc, postquam
facta est ea flebile funus-Quod sit dulce tibi cum moriente mori. Nam quocunque
vides, subeunt gemitusque dolorque, Quique solet vacuis horrot inesse locis.
Sat scio, praereptos animo meditaris amores, Atque absens, praesens quod nequit
esse, cupis. Sic ut perpetuo liquescant lumina fletu, Mortuaque in vivo corpore
membrageras. Nec, quem jam gracili pango tibi carmine versum, Conferat in curas
pharmaca multa tuas. Sed contra has voces ea visa est reddere; quondam Intra
foemineum gloria prima chorum. Te, Vir chare, rogo per jura sacerrima lecti, Ne
lacera curis languida corda tuis. Usque adeo intactum nihil est, terrasque per
omneis Exercet vires trux libitina suas. Quae tibi debebam, solvi solatia
vivens, Atque tuae curae svave levamen eram. Quin etiam moriens tibi liqui
pignus amoris, Caetera nam mecum magnus olympus habet. Scilicet ut quo me vivam
complexus amore es Me quoque post mortem prosequerere meam, Ac ita conjugibus,
quam, fas sit, vivere vitam, Exemplo nostrum monstret uterque suo.
Ita maestiß. Dn. viduum, Dn. Fautorem compatrem & amicum singularem solari voluit Andreas Ramdohr D. Reip: Brunsv: Syndicus.
Quaeque tui solamen erat, quae
cura laborum, Et medicina tuis hactenus una malis: Nunc scio nunc, postquam
facta est ea flebile funus-Quod sit dulce tibi cum moriente mori. Nam quocunque
vides, subeunt gemitusque dolorque, Quique solet vacuis horrot inesse locis.
Sat scio, praereptos animo meditaris amores, Atque absens, praesens quod nequit
esse, cupis. Sic ut perpetuò liquescant lumina fletu, Mortuaque in vivo corpore
membrageras. Nec, quem jam gracili pango tibi carmine versum, Conferat in curas
pharmaca multa tuas. Sed contra has voces ea visa est reddere; quondam Intra
foemineum gloria prima chorum. Te, Vir chare, rogo per jura sacerrima lecti, Ne
lacera curis languida corda tuis. Usque adeo intactum nihil est, terrasque per
omneis Exercet vires trux libitina suas. Quae tibi debebam, solvi solatia
vivens, Atque tuae curae svave levamen eram. Quin etiam moriens tibi liqui
pignus amoris, Caetera nam mecum magnus olympus habet. Scilicet ut quo me vivam
complexus amore es Me quoque post mortem prosequererê meam, Ac ita conjugibus,
quam, fas sit, vivere vitam, Exemplo nostrum monstret uterque suo.
Ita maestiß. Dn. viduum, Dn. Fautorem compatrem & amicum singularem solari voluit Andreas Ramdohr D. Reip: Brunsv: Syndicus. <TEI> <text> <body> <div> <l><pb facs="#f0057"/> Quaeque tui solamen erat, quae cura laborum, Et medicina tuis hactenus una malis: Nunc scio nunc, postquam facta est ea flebile funus-Quod sit dulce tibi cum moriente mori. Nam quocunque vides, subeunt gemitusque dolorque, Quique solet vacuis horrot inesse locis. Sat scio, praereptos animo meditaris amores, Atque absens, praesens quod nequit esse, cupis. Sic ut perpetuò liquescant lumina fletu, Mortuaque in vivo corpore membrageras. Nec, quem jam gracili pango tibi carmine versum, Conferat in curas pharmaca multa tuas. Sed contra has voces ea visa est reddere; quondam Intra foemineum gloria prima chorum. Te, Vir chare, rogo per jura sacerrima lecti, Ne lacera curis languida corda tuis. Usque adeo intactum nihil est, terrasque per omneis Exercet vires trux libitina suas. Quae tibi debebam, solvi solatia vivens, Atque tuae curae svave levamen eram. Quin etiam moriens tibi liqui pignus amoris, Caetera nam mecum magnus olympus habet. Scilicet ut quo me vivam complexus amore es Me quoque post mortem prosequererê meam, Ac ita conjugibus, quam, fas sit, vivere vitam, Exemplo nostrum monstret uterque suo.</l> <p> <hi rendition="#i">Ita maestiß. Dn. viduum, Dn. Fautorem compatrem & amicum singularem solari voluit</hi> </p> <p>Andreas Ramdohr D. Reip: Brunsv: Syndicus.</p> </div> </body> </text> </TEI> [0057]
Quaeque tui solamen erat, quae cura laborum, Et medicina tuis hactenus una malis: Nunc scio nunc, postquam facta est ea flebile funus-Quod sit dulce tibi cum moriente mori. Nam quocunque vides, subeunt gemitusque dolorque, Quique solet vacuis horrot inesse locis. Sat scio, praereptos animo meditaris amores, Atque absens, praesens quod nequit esse, cupis. Sic ut perpetuò liquescant lumina fletu, Mortuaque in vivo corpore membrageras. Nec, quem jam gracili pango tibi carmine versum, Conferat in curas pharmaca multa tuas. Sed contra has voces ea visa est reddere; quondam Intra foemineum gloria prima chorum. Te, Vir chare, rogo per jura sacerrima lecti, Ne lacera curis languida corda tuis. Usque adeo intactum nihil est, terrasque per omneis Exercet vires trux libitina suas. Quae tibi debebam, solvi solatia vivens, Atque tuae curae svave levamen eram. Quin etiam moriens tibi liqui pignus amoris, Caetera nam mecum magnus olympus habet. Scilicet ut quo me vivam complexus amore es Me quoque post mortem prosequererê meam, Ac ita conjugibus, quam, fas sit, vivere vitam, Exemplo nostrum monstret uterque suo. Ita maestiß. Dn. viduum, Dn. Fautorem compatrem & amicum singularem solari voluit
Andreas Ramdohr D. Reip: Brunsv: Syndicus.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654/57 |
Zitationshilfe: | Lütkemann, Joachim: Der frommen Kinder Gottes Zeitliches Leiden und ewige Herrligkeit ... Braunschweig, 1654, S. . In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/luetkemann_leiden_1654/57>, abgerufen am 23.07.2024. |