[Lessing, Gotthold Ephraim]: Hamburgische Dramaturgie. Bd. 2. Hamburg u. a., [1769]. Aeschinus. Mein Vater -- Micio. Wie? -- Und du, Geck, kannst ihm noch folgen? Demea. Du streibest dich umsonst: es kann nun einmal nicht anders seyn. Micio. Du schwärmst. Aeschinus. Laß dich erbitten, mein Vater. Micio. Rasest du? Geh! Demea. O, so mach dem Sohne doch die Freude! Micio. Bist du wohl bey Verstande? Jch, in meinem fünf und sechzigsten Jahre noch heyra- then? Und ein altes verlebtes Weib heyrathen? Das könnet ihr mir zumuthen? Aeschinus. Thu es immer; ich habe es ihnen versprochen. Micio. Hic faciat. Aes. Mi pater. Mi. Quid? De. Aeſchinus. Mein Vater — Micio. Wie? — Und du, Geck, kannſt ihm noch folgen? Demea. Du ſtreibeſt dich umſonſt: es kann nun einmal nicht anders ſeyn. Micio. Du ſchwärmſt. Aeſchinus. Laß dich erbitten, mein Vater. Micio. Raſeſt du? Geh! Demea. O, ſo mach dem Sohne doch die Freude! Micio. Biſt du wohl bey Verſtande? Jch, in meinem fünf und ſechzigſten Jahre noch heyra- then? Und ein altes verlebtes Weib heyrathen? Das könnet ihr mir zumuthen? Aeſchinus. Thu es immer; ich habe es ihnen verſprochen. Micio. Hic faciat. Aes. Mi pater. Mi. Quid? De. <TEI> <text> <body> <div n="1"> <pb facs="#f0386" n="380"/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Aeſchinus.</hi> </speaker> <p>Mein Vater —</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Micio.</hi> </speaker> <p>Wie? — Und du, Geck, kannſt ihm<lb/> noch folgen?</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Demea.</hi> </speaker> <p>Du ſtreibeſt dich umſonſt: es kann<lb/> nun einmal nicht anders ſeyn.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Micio.</hi> </speaker> <p>Du ſchwärmſt.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Aeſchinus.</hi> </speaker> <p>Laß dich erbitten, mein Vater.</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Micio.</hi> </speaker> <p>Raſeſt du? Geh!</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Demea.</hi> </speaker> <p>O, ſo mach dem Sohne doch die<lb/> Freude!</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Micio.</hi> </speaker> <p>Biſt du wohl bey Verſtande? Jch,<lb/> in meinem fünf und ſechzigſten Jahre noch heyra-<lb/> then? Und ein altes verlebtes Weib heyrathen?<lb/> Das könnet ihr mir zumuthen?</p> </sp><lb/> <sp> <speaker> <hi rendition="#g">Aeſchinus.</hi> </speaker> <p>Thu es immer; ich habe es ihnen<lb/> verſprochen.</p> </sp><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#g">Micio.</hi> </fw><lb/> <p> <note next="#seg2pn_32_4" xml:id="seg2pn_32_3" prev="#seg2pn_32_2" place="foot" n="(*)"> <cit> <quote> <hi rendition="#c"> <hi rendition="#aq">Hic faciat. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Aes.</hi></hi> Mi pater. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Mi.</hi></hi> Quid?<lb/> Tu autem huic, aſine, auſcul-<lb/> tas. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">De.</hi></hi> Nihil agis,<lb/> Fieri aliter non poteſt. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Mi.</hi></hi> Deliras.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Aes.</hi></hi> Sine te exorem, mi pater.<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Mi.</hi></hi> Inſanis, aufer. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">De.</hi></hi> Age, da ve-<lb/> niam filio. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Mi.</hi></hi> Satin’ ſanus es?<lb/> Ego novus maritus anno demum quinto<lb/> & ſexageſimo<lb/> Fiam; atque anum decrepitam ducam?<lb/> Idne eſtis auctores mihi?<lb/><hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Aes.</hi></hi> Fac; promiſi ego illis. <hi rendition="#g"><hi rendition="#k">Mi.</hi></hi> Pro-<lb/> miſti autem? de te largitor puer.</hi> </hi> </quote> <bibl/> </cit><lb/> <fw place="bottom" type="catch"> <hi rendition="#aq"> <hi rendition="#g"> <hi rendition="#k">De.</hi> </hi> </hi> </fw> </note> </p><lb/> </div> </body> </text> </TEI> [380/0386]
Aeſchinus. Mein Vater —
Micio. Wie? — Und du, Geck, kannſt ihm
noch folgen?
Demea. Du ſtreibeſt dich umſonſt: es kann
nun einmal nicht anders ſeyn.
Micio. Du ſchwärmſt.
Aeſchinus. Laß dich erbitten, mein Vater.
Micio. Raſeſt du? Geh!
Demea. O, ſo mach dem Sohne doch die
Freude!
Micio. Biſt du wohl bey Verſtande? Jch,
in meinem fünf und ſechzigſten Jahre noch heyra-
then? Und ein altes verlebtes Weib heyrathen?
Das könnet ihr mir zumuthen?
Aeſchinus. Thu es immer; ich habe es ihnen
verſprochen.
Micio.
(*)
(*) Hic faciat. Aes. Mi pater. Mi. Quid?
Tu autem huic, aſine, auſcul-
tas. De. Nihil agis,
Fieri aliter non poteſt. Mi. Deliras.
Aes. Sine te exorem, mi pater.
Mi. Inſanis, aufer. De. Age, da ve-
niam filio. Mi. Satin’ ſanus es?
Ego novus maritus anno demum quinto
& ſexageſimo
Fiam; atque anum decrepitam ducam?
Idne eſtis auctores mihi?
Aes. Fac; promiſi ego illis. Mi. Pro-
miſti autem? de te largitor puer.
De.
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/lessing_dramaturgie02_1767 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/lessing_dramaturgie02_1767/386 |
Zitationshilfe: | [Lessing, Gotthold Ephraim]: Hamburgische Dramaturgie. Bd. 2. Hamburg u. a., [1769], S. 380. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/lessing_dramaturgie02_1767/386>, abgerufen am 16.02.2025. |