Anno 1526.Lutheri mandatum, traditum Gregorio Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302. darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören / kürtzlich verzeichnen wöllen.
Primum, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo conscientie singultu gemant, spiritus monitionem a sese fuisse neglectam.
Secundo, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere vero perpetuo non est integrum. Cum ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos a verbi ministerio, & animarum cura abstinere.
Tertio, a conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapitur? An non est conuitium, quod illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Hec tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si errare dicantur a nobis: an prorsus probari volunt? plane non feremus talia.
Quarto, consilium illud non stat, quod fide les auocandi sint a quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibi? Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primo tacere, sero nunc silentium quaeritur.
Quinto, quid vero metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon fallunt neque falluntur? Nos qui su-
Anno 1526.Lutheri mandatum, traditum Gregorio Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302. darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören / kürtzlich verzeichnen wöllen.
Primùm, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo conscientię singultu gemant, spiritus monitionem à sese fuisse neglectam.
Secundò, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere verò perpetuò non est integrum. Cùm ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos à verbi ministerio, & animarum cura abstinere.
Tertiò, à conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapitur? An non est conuitium, quòd illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Hęc tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si errare dicantur à nobis: an prorsus probari volunt? planè non feremus talia.
Quartò, consilium illud non stat, quòd fide les auocandi sint à quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibi? Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primò tacere, serò nunc silentium quaeritur.
Quintò, quid verò metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon fallunt neque falluntur? Nos qui su-
<TEI><text><body><div><p><pbfacs="#f0104"n="88"/><noteplace="left">Anno 1526.</note>Lutheri mandatum, traditum Gregorio Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302. darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören / kürtzlich verzeichnen wöllen.</p><p>Primùm, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo conscientię singultu gemant, spiritus monitionem à sese fuisse neglectam.</p><p>Secundò, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere verò perpetuò non est integrum. Cùm ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos à verbi ministerio, & animarum cura abstinere.</p><p>Tertiò, à conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapitur? An non est conuitium, quòd illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Hęc tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si errare dicantur à nobis: an prorsus probari volunt? planè non feremus talia.</p><p>Quartò, consilium illud non stat, quòd fide les auocandi sint à quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibi? Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primò tacere, serò nunc silentium quaeritur.</p><p>Quintò, quid verò metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon fallunt neque falluntur? Nos qui su-
</p></div></body></text></TEI>
[88/0104]
Lutheri mandatum, traditum Gregorio Chaselio, quemadmodum respondere deberet Sacramentarijs, qui ipsum Vuitebergam miserant. Extat etiam illud scriptum Tom. 2. Epistolarum Lutheri, pag. 302. darauß wir die fürnembsten Stück / so zu dieser Historien allermeist gehören / kürtzlich verzeichnen wöllen.
Anno 1526. Primùm, quando ipsi per sese sentiunt fore, vt haec causa magnum sit incendium conflatura, acquiescant huic monitioni spiritus, & reuereantur, ne postea frustraneo conscientię singultu gemant, spiritus monitionem à sese fuisse neglectam.
Secundò, pace nihil optabilius nobis: nam hanc tragoediam non mouimus primi, sed coacti respondimus. Silere verò perpetuò non est integrum. Cùm ipsi editis libellis (Zuuinglium & Oecolampadium puto) animos mouerint, nisi optent nos à verbi ministerio, & animarum cura abstinere.
Tertiò, à conuitijs abstinere iustum est, sed quomodo responderi potest, aut contradici, si damnare non licet, & damnandi verbum pro conuitio rapitur? An non est conuitium, quòd illi modestissimi nos carniuoras, esculentum Deum, impanatumque colere, tum negatores redemptionis, in cruce factae, editis libellis traducunt. Hęc tamen hactenus tulimus, cum ipsi ferre nequeant, si errare dicantur à nobis: an prorsus probari volunt? planè non feremus talia.
Quartò, consilium illud non stat, quòd fide les auocandi sint à quaestione corporis & sanguinis praesentis, & solo verbo & fide exercendi. Apud nos verbum & fides, sine re, in qua nituntur, non sunt, cum ipsa verba inuoluant sententiam istam, an sit corpus & sanguis ibi? Nec vulgus auocari ibi potest, tot libellis per illos sparsis & receptis, ipsorum fuerat primò tacere, serò nunc silentium quaeritur.
Quintò, quid verò metuunt, si experimento fidei (quod iactant) certi sunt, sinon fallunt neque falluntur? Nos qui su-
Informationen zur CAB-Ansicht
Diese Ansicht bietet Ihnen die Darstellung des Textes in normalisierter Orthographie.
Diese Textvariante wird vollautomatisch erstellt und kann aufgrund dessen auch Fehler enthalten.
Alle veränderten Wortformen sind grau hinterlegt. Als fremdsprachliches Material erkannte
Textteile sind ausgegraut dargestellt.
Marcus Baumgarten, Frederike Neuber, Frank Wiegand: Konvertierung nach XML gemäß DTA-Basisformat, Tagging der Titelblätter, Korrekturen der Transkription.
(2013-02-15T13:54:31Z)
Weitere Informationen:
Anmerkungen zur Transkription:
Langes s (ſ) wird als rundes s (s) wiedergegeben.
Rundes r (ꝛ) wird als normales r (r) wiedergegeben bzw. in der Kombination ꝛc. als et (etc.) aufgelöst.
Die Majuskel J im Frakturdruck wird in der Transkription je nach Lautwert als I bzw. J wiedergegeben.
Übergeschriebenes „e“ über „a“, „o“ und „u“ wird als „ä“, „ö“, „ü“ transkribiert.
Ligaturen werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Zeilengrenzen hinweg werden aufgelöst.
Silbentrennungen über Seitengrenzen hinweg werden beibehalten.
Kolumnentitel, Bogensignaturen und Kustoden werden nicht erfasst.
Griechische Schrift wird nicht transkribiert, sondern im XML mit <foreign xml:lang="el"><gap reason="fm"/></foreign> vermerkt.
Kirchner, Timotheus: Histori deß Sacramentstreits. [s. l.], 1591, S. 88. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_histori_1591/104>, abgerufen am 16.02.2025.
Alle Inhalte dieser Seite unterstehen, soweit nicht anders gekennzeichnet, einer
Creative-Commons-Lizenz.
Die Rechte an den angezeigten Bilddigitalisaten, soweit nicht anders gekennzeichnet, liegen bei den besitzenden Bibliotheken.
Weitere Informationen finden Sie in den DTA-Nutzungsbedingungen.
Insbesondere im Hinblick auf die §§ 86a StGB und 130 StGB wird festgestellt, dass die auf
diesen Seiten abgebildeten Inhalte weder in irgendeiner Form propagandistischen Zwecken
dienen, oder Werbung für verbotene Organisationen oder Vereinigungen darstellen, oder
nationalsozialistische Verbrechen leugnen oder verharmlosen, noch zum Zwecke der
Herabwürdigung der Menschenwürde gezeigt werden.
Die auf diesen Seiten abgebildeten Inhalte (in Wort und Bild) dienen im Sinne des
§ 86 StGB Abs. 3 ausschließlich historischen, sozial- oder kulturwissenschaftlichen
Forschungszwecken. Ihre Veröffentlichung erfolgt in der Absicht, Wissen zur Anregung
der intellektuellen Selbstständigkeit und Verantwortungsbereitschaft des Staatsbürgers zu
vermitteln und damit der Förderung seiner Mündigkeit zu dienen.
2007–2025 Deutsches Textarchiv, Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
(Kontakt).
Zitierempfehlung: Deutsches Textarchiv. Grundlage für ein Referenzkorpus der neuhochdeutschen Sprache. Herausgegeben von der Berlin-Brandenburgischen Akademie der Wissenschaften, Berlin 2025. URL: https://www.deutschestextarchiv.de/.