Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584.quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quod autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quod si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quei quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia a Patre habeat. Et Pater quidem a nemine: Filius autem a Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multo magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioque possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re- quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quòd autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quòd si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quî quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia à Patre habeat. Et Pater quidem à nemine: Filius autem à Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multò magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioque possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re- <TEI> <text> <body> <div> <p><pb facs="#f0433" n="429"/> quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quòd autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quòd si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quî quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia à Patre habeat. Et Pater quidem à nemine: Filius autem à Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multò magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioque possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re- </p> </div> </body> </text> </TEI> [429/0433]
quatenus Verbum est, omnia antequam fiant, scientia praecognoscere. Vnd eben daselbst / am blat zuuor / erkleret Athanasius den Spruch Johann. 5. wie folget: Quòd autem illae voces (Datum est) & (traditum est) nusquam ostendant, illum aliquando non possedisse; licitum est ex simili dicto in vniuersum hoc ipsum prospicere. Ait enim Saluator: Quemadmodum Pater habet vitam in semetipso: ita quoque Filio dedit vitam habere in semetipso. Nam ex hac voce (DEDIT) indicat, sese Patrem non esse: ex isto autem dicto (ITA) Filij similitudinem, proprietatemque cum Patre significat. Si igitur aliquando fuisset, cum Pater non haberet: certum est, etiam fuisse, cum Filius non haberet. Vt enim PATER: ita quoque & Filius habet. Quòd si illud impium dictu est; PATREM non semper habuisse: PIVM autem illud; Patrem semper habuisse: quî quaeso non absurdum, dicente Filio; Vt Pater habet, ITA & Filium habere: istos dicere; non ITA ipsum habere, sed aliter? Sincerior igitur, ac maioris fidei sermo VERBI est, quo dicit, se ea accepisse, quae semper habet, quia à Patre habeat. Et Pater quidem à nemine: Filius autem à Patre habet. Vt enim, si ipsum iubar loquatur; OMNIA mihi donauit LVX, vt illustrarem: Et ex me ipso lucem non praebeo, sed vt LVX voluit. Ea si diceret, non indicaret, se lucem aliquando non habere, sed lucis se quiddam esse proprium, lucisque omnia sua esse. Ita id quoque multò magis in Filio intelligendum est. Nam OMNIA Pater dedit Filio: Et rursum, OMNIA Pater in Filio possidet: Filioque possidente, Pater vicissim ea retinet. Vt enim Filij diuinitas, Patris diuinitas est: ita Pater in Filio vniuersitati re-
Suche im WerkInformationen zum Werk
Download dieses Werks
XML (TEI P5) ·
HTML ·
Text Metadaten zum WerkTEI-Header · CMDI · Dublin Core Ansichten dieser Seite
Voyant Tools
|
URL zu diesem Werk: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584 |
URL zu dieser Seite: | https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/433 |
Zitationshilfe: | Kirchner, Timotheus: Dass die zwey vnd vierzig anhaltische Argument/ wider der Vbiquisten Trewme noch fest stehen. Heidelberg, 1584, S. 429. In: Deutsches Textarchiv <https://www.deutschestextarchiv.de/kirchner_argument_1584/433>, abgerufen am 16.02.2025. |